Piekeren...
- Meisje91
-
4 1294 29/12/2019
Ik moet even mijn verhaal kwijt...
Volgende maand mogen/gaan wij na bijna 2 jaar “proberen” naar het ziekenhuis voor een vruchtbaarheidsonderzoek op de afdeling gynaecologie.
Ik merk aan mezelf dat ik er de afgelopen dagen zo enorm veel mee bezig ben en niks anders doe dan googlen wat er aan de hand kan zijn. Maar vrijwel geen een verhaal klopt met hoe het bij ons gaat...
Januari 2018 besloot ik te gaan stoppen met de pil, ik werd erg onregelmatig ongesteld en had niet zo erg de drang om meteen zwanger te worden. Hield ook geen vruchtbare dagen bij en door drukte (slecht excuus) hadden partner en ik weinig seks. Waarschijnlijk door onregelmatige cyclus ook op verkeerde dagen seks gehad.
Januari 2019 deels uit frustratie weer aan de pil gegaan maar ook wegens het starten van een studie. Toch na een maand maar weer besloten om te stoppen gezien je ook niet weet hoe het allemaal loopt.
Vanaf toen wel aardig goede cyclussen met gemiddeld 27 dagen, een keer 23 dagen (ernstige bloeding/vroege miskraam?) en een uitschieter naar 31 dagen gehad. Sinds een half jaar bezig met ovulatietesten en ben ik erachter dat ik (nu) eigenlijk de perfecte cyclus heb; 28 dagen en een luteale fase van 14 dagen, dus een perfecte eisprong ook zou je zeggen!?
Alles bij elkaar maakt mij onzeker de laatste tijd, want tja zo al met al ongeveer 2 jaar gestopt met de pil maar best wel wat maanden gehad waarbij ik ook zeker wist dat ik niet zwanger kon raken (door weinig seks en niet op vruchtbare momenten), dus ja kun je die wel meetellen? Wij hebben bij de huisarts aangegeven 1,5 jaar “bezig” te zijn, al met al is het misschien nog minder.
Maarja het moment wordt gerekend vanaf dat je stopt met anticonceptie. Bij ons was het niet perse het moeten, komst van een kindje is welkom maar wilden onszelf geen druk opleggen. Afgelopen maanden hebben wij ook niet altijd bewust geklust op de vruchtbare momenten vanwege ziekte etc. Dat betekent wel weer gemiste kansen en baal ik ook ontzettend van maar kan manlief ook moeilijk dwingen wanneer hij ziek op bed ligt... Al met al lastige situatie.
Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe ermee om te gaan en wat zou er aan de hand kunnen zijn?
Waarschijnlijk (grote kans) word ik de dag voor onze eerste afspraak ongesteld, zie ik er daardoor ook extra ontzettend tegenop. Hoor diverse verhalen als dat er gewoon een inwendige echo gemaakt kan worden etc. Ik wil dat absoluut niet, ben de eerste dagen altijd best wel erg ongesteld en vind het gewoon een onprettig idee. Wat is er mogelijk? En wordt er altijd bij de eerste afspraak al een (inwendige) echo gemaakt?
Hoor graag jullie ervaringen/verhalen! 😉
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Vruchtbaarheid
reacties (4) Verversen