Gister hebben we tijdens de echo het verdrietige nieuws gekregen dat het hartje van ons kindje gestopt is met kloppen. Ik zou tussen de 8 a 9 weken zwanger zijn geweest. Op een eerdere echo hebben we het hartje goed zien kloppen, maar de termijn bleef wel achter (het was te klein), het hoeft niet altijd wat te betekenen, maar bij mij is het geen goed teken geweest. Ik zag gister op de echo direct al dat het te klein was en dat er geen hartactie meer was. Als je dan daarop een bevestigend antwoord krijgt zakt de grond onder je voeten vandaag. Dat moment zal ik niet snel vergeten.
Ik ben eigenlijk benieuwd naar vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt en hun ervaringen willen delen. Hoe is het proces daarna gegaan? Is het vanzelf op gang gekomen of door medicatie oid? Ik wil voor nu afwachten, en hoop dat mijn lijf het los kan laten.
Ook benieuwd hoe snel je cyclus weer op gang kwam? En hoe een eventuele volgende zwangerschap is verlopen...?
in 2019 zelfde meegemaakt, groei bleeft achter en daarna een spontane miskraam gehad met 10 weken, hartje hebben we ( gelukkig) nooit gezien. ik heb er verder geen lichamelijke last van gehad en was na 3 maanden weer zwanger, onze zoon is precies op de dag af een jaar na de miskraam geboren. Nu weer zwanger , na mijn zoontje geen miskramen meer gehad
Wat heftig, Sterkte...In 2019 heb ik ook een MA gehad. Ik had voor medicatie gekozen, hierna had ik alleen nog wat restweefsel. Ik moest twee menstruaties wachten tot dat het helemaal schoon was. Na drie maanden was ik weer zwanger en ik heb nu een dochter van bijna 2.
Hoi, Wat verdrietig, allereerst heel veel sterkte! Ik heb het recent meegemaakt, ging voor 8 wkn echo en bleek geen leven te zijn. Ben bij de gynaecoloog geweest maar toch besloten te wachten tot het spontaan kwam. Uiteindelijk is het spontaan met 11 wkn gekomen. Eergisteren mijn eerste positieve ovulatietest, is hier lijkt het nu weer op gang te komen....
Allereerst veel sterkte gewenst. Zelf heb ik ook een ma gehad wat ontdekt werd bij de termijnecho. Met 9w was het hartje gestopt en ik wilde de natuur afwachten (kwamen er achter toen het hartje al bijna 3w niet meer klopte). Ik wilde heel graag dat de natuur het zou loslaten maar heb uiteindelijk net voor de 18w het opgewekt met medicatie. Ondertussen groeide mn buik etc wel door aangezien de vruchtzak bleef groeien. Mijn advies naar andere mama’s is stel een datum tot afwachten en als het dan niet natuurlijk op gang is gekomen kun je de natuur gaan helpen. Cyclus was snel terug en was ook binnen drie maanden terug zwanger.
Hoi, ik lees mee. Ik heb gisteren ook hetzelfde verdrietige nieuws gehad, nu de 2e keer en ik ben er echt helemaal kapot van. Hoe verder vanaf hier, twijfel of ik het überhaupt nog een keer wil proberen. Ik ben nu aan het afwachten, maar ik merk al dat ik dit niet nog 2 weken trek. Curretage staat 22 sept pas gepland. Medicatie heeft ook mijn voorkeur niet, maar dit afwachten is ook een hel. Het zit al een week levenloos in me lichaam. Maandag maar bellen of het sneller kan. Ik ben alleen wat angstig voor de narcose, nog nooit gehad. Alleen een ruggenprik.
He wat vreselijk meid!! Dat moment dat je dat te horen krijgt is echt afschuwelijk he. Ik vind dit afwachten ook heel moeilijk. Curretage schijnt toch ook weer risicos te hebben en ik heb zelf geen goede ervaring met narcose dus ik wil dat alleen als het echt niet anders kan. Maarja het alternatief van medicatie is ook niet echt aantrekkelijk!!! Lees wel veel heftige verhalen daarover. Ik merk zelf dat ik gewoon verder wil en dat dit afwachten heel lastig is. Sterkte meid. Over een volgende zwangerschap denk ik nog maar even niet na, echt even dag voor dag ....
Ja dat moment speelt inderdaad steeds opnieuw af in m'n hoofd. De grond zakt echt weg, ik kon niet eens meer reageren. Gewoon leeg en emotieloos. Heb er vannacht veel over nagedacht en inderdaad die medicatie trekt me ook echt niet. De vorige keer vond ik het bloedverlies zo confronterend, lichte weeën. En nu is het verder en zal ik het vruchtje ook verliezen, ik hoop echt dat het heel snel kan. Voordat het zelf op gang komt, ookal is dat fysiek gezien het beste natuurlijk.
Dag bij dag is een heel goed idee, het is echt een klap. Van mij mag het nu ook meteen achter de rug zijn, kunnen we weer verder. Heel veel sterkte 💛🥰
Hoi, het is inmiddels een paar dagen later en wilde nog even reageren... Ik heb afgelopen week de miskraam gehad, opgewekt met medicatie. Maandagavond de eerste pil, om de baarmoeder voor te bereiden. En woensdagochtend de 4 vaginale pillen (cytotec/misoprostol) die de miskraam echt gaan opwekken. Had daarnaast ook sterkere pijnstillers meegekregen. Nou ik had veel slechte verhalen gelezen.... Maar het is mij 100% meegevallen. Ik heb paar uurtjes flink buikpijn gehad, maar het was echt wel dragelijk. Ben diezelfde dag ook stolsel met vruchtzakje verloren. Ook de hoeveelheid bloed valt me erg mee. Over 1,5 week zal een echo moeten uitwijzen of alles 'schoon' is. Maar voor nu is alles mij heel erg meegevallen, zou dit zo opnieuw doen mocht het nodig zijn (liever niet natuurlijk!). Wilde toch ook even mijn 'positieve' ervaring meegeven!
Fijn dat het is meegevallen. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken. Ik ben afgelopen dinsdag gecuretteerd, is 'goed' gegaan, voor mij de juiste keus. Vind het verwerken wel een stuk lastiger, nog steeds erg emotioneel. Het gevoel dat ik een leven had voor de miskraam en erna.
Wat verdrietig en heftig, heel veel sterkte. Maar onze 4e iui bleek gelukt dus wij waren super blij! Wij hebben begin Juni de eerste echo gehad met ruim 6 weken en toen was alles goed en klopte het hartje. Maar eind Juni dit jaar hebben wij te horen gekregen dat het hartje was gestopt. Ik was toen ruim 9 weken. Enorm verdrietig. Momenteel hebben wij nog geen iui weer gehad.
Wat verdrietig zeg, dan zakt de grond echt onder je voeten vandaan. Hoe is het verloop van je miskraam daarna gegaan? Hoop dat je weet vertrouwen mag krijgen voor de toekomst xxx
Ik heb twee natuurlijke miskramen gehad en een missed abortion die ik op gang heb gebracht dmv medicatie. Het laatste vond ik echt veel heftiger. Had alle bijwerkingen die ik had kunnen hebben en voor mij persoonlijk was het echt behoorlijk traumatisch. Nou is dat niet bij iedereen zo, maar persoonlijk zou ik dus iedereen aanraden toch nog een of twee weken te wachten of het niet alsnog zelf op gang komt ipv meteen op medicatie over te gaan. Wij hebben na de missed abortion een pauze gehad voor onderzoek naar oorzaken en ook gewoon omdat wij mentaal echt niet klaar waren om door te gaan. Toen we weer gestart zijn met ovulatie inductie (heb uit mezelf niet altijd een eisprong) was ik binnen 3 maanden opnieuw zwanger en dat is helemaal goed gegaan. Metaal vond ik de nasleep bij alle drie de miskramen een stuk heftiger dan fysiek. Als de miskraam eenmaal voorbij is herstelt het lichaam meest best snel. Zeker de angst dat het weer gaat gebeuren is een constante aanwezige geweest in mijn hoofd de afgelopen jaren. Echt heel zwaar en heftig zo iets mee te maken. Dus neem vooral de tijd en probeer erover te blijven praten als je ergens mee zit. Heel veel sterkte gewenst met jullie verlies.
Wat super verdrietig. Heel veel knuffels vanuit deze kant🤍. Ik heb in Mei slecht nieuws gekregen en uiteindelijk met medicatie (cytotec) opgewekt, omdat het ik het na 3 weken wachten niet meer trok. Curratage ging niet mijn voorkeur naar uit vanwege grotere risico’s.
Uiteindelijk heb ik 2 doseringen gehad in 1 weekend. Viel wel wat tegen, ik heb écht wel heftige weeën gehad. Hier vond ik het wel heel prettig dat ik het op kon vangen voor de verwerking.
Daarna was ik wat onregelmatiger en langer ongesteld. Ook nog best lang vermoeid geweest. 1e menstruatie kwam eind Mei en uiteindelijk bleek ik nu in Augustus weer zwanger. Tot nu toe met kloppend hartje, maar wij vinden het nu allemaal erg spannend.
Ik duim dat jouw eigen lichaam het gaat doen, geef jezelf en je partner tijd om het te verwerken. Liefs🍀
In april 2021 hebben wij dit ook meegemaakt. Ik kreeg een echo met 10 weken en zag direct dat het hartje niet meer klopte. Waarschijnlijk toen net gestopt want kindje werd gemeten op 10 weken. Na 2 weken afwachten of he vanzelf op gang kwam ben ik gecurreteerd. Ik wilde geen pillen omdat mijn zusje met hetzelfde heel veel bloedverlies heeft gehad en met spoed naar het ziekenhuis moest. Ik was hierbij en wilde dit absoluut zelf niet. Curretage is heel goed gegaan, niets geen klachten erna. Ook in het ziekenhuis waren ze zo meelevend .
Ik heb dit september 2020 meegemaakt. Bijna exact hetzelfde. Bij de eerste echo was het kleiner dan het termijn dat ik dacht maar er was wel goede hartactie. Bij 9 weken bleek dat het hartje was gestopt (in mijn geval waarschijnlijk al kort na de eerste echo). Omdat er al die tijd niets was gebeurd had ik gekozen voor medicatie. Het vruchtje verloor ik een dag na het inbrengen van de medicatie maar ik heb daarna wel nog 2 maanden lopen sukkelen met resten, bloedverlies en positieve testen. Uiteindelijk was mijn baarmoeder 18 november weer helemaal schoon en stopte het bloedverlies. Mijn lichaam heeft daarna direct weer een cyclus opgepakt en stond ik 12 december alweer met een positieve test in mijn handen. Het resultaat daarvan is augustus 1 jaar geworden 😊
Ik vond het een hele heftige periode. Ook omdat ik snel weer zwanger was en daardoor zat de angst er nog goed in.
Heel veel sterkte aankomende tijd. Het is verschrikkelijk 😔
Wat verdrietig! Dat moet een hele schok voor je zijn geweest. Heel veel sterkte met het verwerken en het een plekje geven.
Ik heb 1x een missen abortion gehad wat niet los kwam. Heb 3 weken gewacht en toen met behulp van pillen de miskraam opgewekt. Een andere keer hebben we ook na een kloppend hartje slecht nieuws gehad, toen kwam het na een aantal dagen vanzelf los.
Oh wat verdrietig zeg, veel sterkte! Neem goed de tijd en zorg goed voor jezelf de komende periode.
Ik ken dat moment dat je beschrijft precies. Ik heb ook een MA gehad. Bij mij was de termijnecho de eerste echo, waar ze zagen dat t vruchtje gestopt was met 8 weken.
Bij mij kwam het 3 dagen na de echo vanzelf op gang. Ik heb het vruchtje opgevangen en in de tuin op een mooi plekje begraven, deed mij veel goed. Heb 2 momenten gehad dat t fysiek echt pijn deed, verder gewoon zoals een heftige menstruatie.
Eerste cyclus daarna duurde wat langer, tweede cyclus raakte ik zwanger. Die zwangerschap ging wel goed en heb nu een prachtige dochter en zoon. Soms sta ik even stil bij de plek in de tuin, en bedank ik dat kindje - zonder die miskraam had ik mijn dochter en zoon nooit gehad.
Ben er toen intens verdrietig om geweest, en was ook heel bang dat er iets mis zou zijn en ik nooit moeder zou worden. Dat is gelukkig niet zo en het verdriet is er eigenlijk ook niet meer.
bij mijn eerste zwangerschap was het hartje ook gestopt met kloppen, ook rond de 8 weken. ik heb curretage gehad, en na ongeveer 2 maanden had ik weer normale cyclus.
maar ik heb bewust gewacht... vanwege bepaalde medische redenen en heb toenn die tijd 5-6 jaar de pil gebruikt.. en heb nu een lief klein dochtertje van bijna 4 maanden oud
Wat verdrietig, geef je lichaam tijd en jezelf. Als snel wil je door maar vergeet niet dat je lichaam ook de tijd nodig heeft hier na te herstellen. Wij hebben bewust 3 maanden gewacht toen ondanks onze lange traject weg. Vond dat ik lief moest zijn voor mijn lichaam en ik vind dat je lichaam weer volledig sterk moet zijn om een volgende zwangerschap aan te kunnen. Ik heb mezelf overigens nooit deze vraag gesteld omdat je van zelf voelt voor jezelf wanneer jij er klaar voor bent. Het is een soort weg lopen voor je verdriet, dan hoef je niet te voelen en gewoon door betekend niet verwerken van een verlies. Geef je zelf tijd om te rouwen
Hier hebben we een pipelle gedaan om dr miskraam op gang te helpen en lukte. Dit was half februari 2019 en mei weer begonnen met terugplaatsen van de cryos en aug 2019 raakte ik van de 4e zwanger en ze is nu 2,5 bijna
Wat verdrietig! Hier ook meegemaakt. Met 8 weken goede echo, met 11 weken bleek het vlak na die vorige echo gestopt te zijn. Heb nog 1 week gewacht, maar toen pillen ingebracht. Goede ervaring mee. Na 5 maanden weer zwanger en toen een goede zwangerschap. Sterkte!!
Niet helemaal dezelfde situatie hier namelijk twee keer bij de 8 weken echo er achter gekomen dat het niet goed zat.
De eerste keer was vorige jaar augustus. Eerst afgewacht omdat we net op vakantie zouden. Er gebeurde alleen niets dus gekozen voor medicatie. Direct een dubbele dosis mee gekregen om ze een paar dagen achter elkaar in te brengen. Dit werkte goed en mijn cyclus kwam ongeveer een maand nadat ik vruchtje was verloren op gang.
Afgelopen maart weer één gehad, direct voor medicatie gekozen omdat ik het gewoon niet trok. Ik had zo last van zwangerschap verschijnselen (misselijk etc) dat ik het psychisch gewoon niet trok om de natuur haar gang te laten gaan.
Deze keer kregen we maar 1 dosis mee, de regels waren nml gewijzigd. Dit deed niets. Drie weken later weer een dosis gekregen en ook dit werkte niet. Uiteindelijk eind april een curretage gehad en eind mei werd ik weer ongesteld.
Ben nu bijna 11 weken zwanger en vind het dood eng allemaal.. Zo bang dat het mis gaat.
Wat verdrietig voor jullie. Allereerst veel sterkte. Hier ook een missed abortion gehad in 2018. Het vruchtje kwam helaas niet vanzelf naar buiten. Heb 3 weken gewacht of het spontaan kwam. Uiteindelijk een afspraak gemaakt voor curretage. 2 dagen voor de geplande curretage kwam het ineens alsnog. Ik liep letterlijk leeg. Ik kon niet van de wc afkomen, het stroomde er letterlijk uit, maar het vruchtje bleef zitten. Uiteindelijk werd het iets minder, dus dacht loop even naar de prullenbak, maar ondanks maandverband, zat het bloed alweer tot aan mn enkels. Ik ben buiten bewust geraakt en heb echt het licht aan het einde van de tunnel gezien. (Voor mijn gevoel was ik in de hemel. Ik was intens gelukkig en er kwam totale rust over me heen) Ben met de ambulance afgevoerd en moest met spoed de ok in. Het vruchtje zat er nog steeds in. Na de curretage was het bloeden ook volledig gestopt. Alles was goed gegaan, geen complicaties of wat dan ook. Mijn HB was 4.5 en ik ben maanden bleek en moe geweest. Knallende hoofdpijn en verzuring in mn spieren. Dat laatste is nooit meer weg gegaan. Heb daar nog steeds last van. Heb hierna nog 2 gezonde zwangerschappen gehad en 2 gezonde kinderen op de wereld mogen zetten. Wel veel nachtmerries in het begin van de zwangerschap gehad, dat ik weer bloedend op de wc zat en ik kreeg vroege echo’s. Had besloten als het niet goed zit, meteen curretage.
Ik zou niet voor pillen kiezen. Ik hoor heel vaak dat een eerste keer niet voldoende is en dat het dan een tweede keer moet en vaak alsnog een curretage omdat er resten zijn achter gebleven. Ook veel pijn en bloedverlies. Ik zou meteen voor een curretage kiezen een ook zo snel mogelijk. Is voor mij persoonlijk het meest veilig.
Ik was op 14 juni (dit jaar) bij de gynaecoloog om een plan op te stellen mbt extra echo’s. Ons zoontje heeft als baby o.a. open hart operatie gehad en heeft een genetische afwijking (ik ben draagster). Vandaar dus. De gynaecoloog vroeg natuurlijk of ik ook nog even wilde kijken, dus dat gedaan na ons gesprek. Bleek dat het hartje net twee dagen daarvoor was gestopt met kloppen. Ik was op dat moment 9weken6dagen en wilde het niet geloven. We hadden hier zolang op gewacht...
De gynaecoloog gaf aan dat ze liever hebben dat het allemaal natuurlijk op gang komt. Dus daarvoor gekozen. Na 2 dagen werd ik helemaal gek.. ik was er helemaal gefixeerd op, dat het zou beginnen. Dat gebeurde dus niet,. Daarop medicatie aangevraagd. Deze heb ik uiteindelijk toch niet ingenomen omdat ik dat spannend vond. Uiteindelijk kreeg ik op 21 juni spontaan een flinke bloeding, het gutste eruit zeg maar. Gelukkig was ik thuis. Een half uur later stopte dat weer. Op 24 juni begon het opnieuw, maar dit keer liep het uit de hand en moest ik naar het ziekenhuis. Ben daar met spoed gecurreteerd.
Rond 9 augustus heb ik eindelijk weer een eisprong gehad.
Wat mij hielp, was dat ik nog bij de verloskundige een echo heb aangevraagd zodat ik een mooie foto had en een soort afscheid kon nemen. staat nu in een lijstje.
Bij elke vrouw is het proces anders, dus volg vooral waar jij je fijn bij voelt 😘
Wat verdrietig voor jullie! Heel veel sterkte in alles.
Wij kregen dit nieuws met bijna 12 wkn. Na een goede 9 wkn echo. En echt de grond leek wel onder m’n voeten vandaan te gaan. Eerst zelf afgewacht en uiteindelijk bijna 2 wkn later begonnen. Veel vloeien en vruchtje verloren ( helaas al wat vergaan) Ik dacht dat was het.. niet dus in de nacht wakker geworden en flinke bloeding gekregen. Opgenomen in zk huis. Zat flink placenta weefsel nog. Daarna nog pillen gehad vanwege klein stukje restweefsel. Maar dat kwam niet los. Pas 1 cyclus later. Heb wel een poosje pijn gehouden vaan baarmoeder. En nu ruim half jaar geleden voel ik me weer ok ( lich+ psych)
Wat verdrietig voor jullie. Ik heb zelf op 23 juli een miskraam gekregen na 8/9 weken zwangerschap. eerst echo's met een goede hartslag en goede groei maar ik had continu bloedverlies dus het bleef spannend. Dit is wel opgewekt met medicatie. Vond dit heel erg eng maar is echt goed gegaan. Ik ben op een gegeven moment in bad gaan zitten toen de pijn hevig werd en het vruchtzakje is er in zijn geheel uit gekomen. Hebben het vruchtje ook echt kunnen zien en hebben het samen begraven op een mooie plek hier in de buurt.
Ik heb 6 dagen nog bloedverlies gehad wat iedere dag minder werd. En na 31 dagen kwam mijn menstruatie weer. Dus ook geen gek lange cyclus gelukkig. Bij mijn eerste miskraam 9 jaar geleden ben ik meteen erna weer zwanger geworden.
Wat verdrietig 😞 Veel sterkte allereerst. Dat gevoel in het moment van bevestiging zoals je omschrijft is heel herkenbaar. Dat zal ik ook nooit meer vergeten.
Ik heb ervoor gekozen om medicatie (cytotec) te nemen. Wij kwamen er met 11 weken achter en blijkbaar was het hartje toen al 2 weken gestopt. Ik wilde het kindje er dus zo snel mogelijk uit hebben omdat ik me daar heel naar bij voelde. Curettage leek me toen te extreem en op deze manier kon ik het opvangen en begraven. Die medicatie vond ik echt hels qua pijn en uiteindelijk bleek 1 dosis niet voldoende. Ik heb het kindje echter wel kunnen opvangen dus ik sta nog wel achter die keuze. Alleen daarna moest ik weer kiezen: tweede dosis of curettage. Weer voor cytotec gekozen met het idee dat ik er alles aan wilde doen om curettage te voorkomen vanwege de potentiële risico’s op weer zwanger worden. Daar heb ik wél spijt van. Het had weer niet voldoende gedaan, ik heb dagenlang extreem veel bloed verloren en uiteindelijk moest ik alsnog voor curettage gaan. Door al het wachten tussendoor (na de cytotec steeds 2 weken wachten op controle) heeft het hele proces me 2 maanden gekost. De curettage is overigens wel probleemloos gegaan en m’n cyclus was daarna meteen weer op gang. Achteraf was het dus misschien beter geweest om na de eerste dosis cytotec wel voor curettage te kiezen.
Ik ben - 1 jaar later - helaas niet opnieuw zwanger geraakt omdat we in een ICSI traject zaten/zitten dus op je laatste vraag kan ik (nog) geen antwoord geven. Ik hoop dat je wat aan m’n ervaring hebt. Het zijn moeilijke beslissingen in een situatie die al heel zwaar is, maar er is hierin uiteindelijk geen verkeerde keuze 💕
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (29) Verversen