Hier een mama met zelf helaas een pestverleden waardoor ik er wat meer alert op ben met mijn kinderen. Nu zit mijn zoontje van 5 jaar inmiddels 1 jaar op school en hij heeft het naar zijn zin. Echter merk ik op dat hij geen vaste vriendjes heeft. Nu is dat geen issue zolang hij het geen probleem vind, echter kwam hij laatst naar mij toe dat die het heel erg jammer vind dat kinderen tijdens het buitenspelen niet met hem willen spelen. Volgens hem vraagt die om mee te doen en zeggen de kindjes standaard nee. Ik merk dat het echt veel met hem doet en dat hij daardoor erg verdrietig is. Ik zue ook dat hij geen ‘vaste vriendjes’ heeft daardoor en eigenlijk maar overal ronddwarrelt. Als we op het schoolplein staan probeert die ook aansluiting te zoeken maar dat lukt niet echt.
Ik heb de juf gevraagd of ze kan opletten tijdens het buitenspelen of ze iets opvallends ziet en zij geeft aan dat die idd geen vaste vriendjes heeft maar wel met iedereen zo’n beetje speelt.
Ik vind het een hele lastige situatie, gezien mijn eigen verleden ben ik erg panisch over pesten/buitensluiten en weet ik jiet goed hoe ik het beste kan handelen. Iemand tips of herkenning?
Dat is niet gek hoor, dat je je daar zorgen om maakt als je zelf gepest bent.
Ik ben zelf niet zozeer gepest, maar wel vaak buitengesloten. Als ik pleinwacht heb op de school van de kinderen dan let ik ook erg op kinderen die in hun eentje over het schoolplein fladderen. Maar vaak hebben ze het gewoon prima naar hun zin op hun eigen manier.
En wat anderen ook al zeiden: met 5 jaar speel je vooral nog naast elkaar, in plaats van met elkaar. Mijn zoontje van 5 heeft wel vanaf dag 1 een eigen 'gang' (😁) maar dat is eerder uitzondering dan regel.
Hartstikke goed dat je hem in de gaten houd, om te voorkomen dat hij zich echt buitengesloten voelt, maar je hoeft je er niet druk om te maken. Het is oké.
Ik zou voorlopig geloof ik met hem bespreken dat de juf ziet dat hij met iedereen speelt en dat prijzen, dat dat hartstikke goed is. Misschien voorzichtig voorstellen dat hij een keer een vriendje vraagt voor een speelafspraak als hij dat leuk vindt maar daar verder ook wel luchtig over blijven. Mijn zoon ging ook een beetje van die naar die tijdens de kleuterjaren en speelde volgens juf in het begin vaak alleen op het plein. Nou heeft ie echt een hele vaste clan. Kleuters zijn nog best jong ook hierin.
Ik zou voorlopig geloof ik met hem bespreken dat de juf ziet dat hij met iedereen speelt en dat prijzen, dat dat hartstikke goed is. Misschien voorzichtig voorstellen dat hij een keer een vriendje vraagt voor een speelafspraak als hij dat leuk vindt maar daar verder ook wel luchtig over blijven. Mijn zoon ging ook een beetje van die naar die tijdens de kleuterjaren en speelde volgens juf in het begin vaak alleen op het plein. Nou heeft ie echt een hele vaste clan. Kleuters zijn nog best jong ook hierin.
Aller eerst vervelend dat je dit ervaren en mee gemaakt hebt, maar let op dat je dit niet bewust of onbewust door geeft aan je kinderen. Jouw kinderen zijn jouw niet, ze ervaren dingen niet zoals jij ze doet. En als het je zo triggert dan is miss hulp zoeken voor handvaten want stel ze gaan wel gepest worden, is dit enorm verdrietig en lastig maar zeker als een mama beïnvloed wordt door haar eigen verleden emoties en trauma’s.
Op die leeftijd is vaste vriendjes helemaal geen pre, zeker als ze er zelf geen hinder van hebben. Wat maakt het dat ze niet willen spelen, daarnaast zegt de juf geen vaste vriendjes en speelt met iedereen, terwijl jouw woorden zijn niemand wil met hem spelen. Je ziet en voelt dingen versterkt
Ik leerde van de kleuterjuf én de boeken, dat écht samenspelen pas begint te ontwikkelen vanaf 5 jaar. Dat betekent dus niet dat ze het al kunnen vanaf hun 5e verjaardag. Geef je zoon lekker de tijd! Heeft hij het naar zijn zin op school?
Het echte vaste vriend(innetje) kwam hier pas echt een beetje in groep 3 hoor! Ze had er (de gehele basisschool tijd) 1 of 2 vaste vrienden en verder kon ze met iedereen opschieten, ook al speelde ze uit schooltijd niet met dat kindje(s) ze was vaak wel nou jah bijna alle verjaardags partijtjes werd ze uitgenodigd. Vraag anders aan je zoon wie hem echt leuk lijkt.. en misschien kan je daar een playdate mee regelen na schooltijd? Alleen als je kind dat wilt!! Soms zijn kinderen allemansvrienden.. Soms maar 1 vaste vriend. En sommige hebben er heel veel. Dat is bij volwassenen ook zo. Zolang jouw kind het naar zijn zin heeft is het allemaal prima. Maar misschien kan je iets sturen met zijn goedkeuren.
Geen vaste vriendjes is echt heel normaal op deze leeftijd. Kan ook nog wel een jaar of wat duren hoor. En het sociale wat ingewikkeld vinden is ook heel normaal voor een kleuter. Ook niet gek opkijken als een kindje dat hem nu negeert volgende week in eens wekenlang z’n beste vriend is. En dan weer een ander en je hoort nooit meer wat over die eerste.
Soms interpreteren ze de situatie ook niet helemaal handig. Misschien vraagt hij midden in een spel of hij mee mag doen, en kan het dan niet direct en zeggen de kinderen nee. Volgende ronde geen probleem, maar dan is ie alweer weg bijvoorbeeld. Of als een kindje nee zegt, dat hij het verder niet meer durft te vragen aan een ander. Mijn oudste dacht ook nog wel eens dat als er eentje nee zei, dat niemand wilde. Of als kinderen al met iemand aan het spelen waren, dat hij er dan niet bij kon en dan vroeg hij het ook maar niet, maar ging er vanuit dat ie niet mee kon doen. 🤷🏻♀️ Of dan had er eentje nee gezegd en daarna iemand ja, had ie de hele pauze gespeeld maar die nee bleef hangen en die hoorden wij thuis.
De juf kan daar echt een oogje in het zeil houden en hem soms even koppelen aan een ander of een groepje. Maar als zij ziet dat hij met verschillende kinderen speelt, dan lukt dat dus ook zelf al.
Ik denk dat je je zorgen los kunt laten hoor. Hij speelt met allerlei kinderen en hij ontdekt en leert van alles over vriendjes maken en samen spelen. Helemaal passend bij een kleuter
Zelf werk ik op de kdv/bso en ik 'scan' ook zoveel mogelijk. Speelt een kindje niet? Of speelt het veel alleen? Dan ga ik nog wel eens naar zo'n kindje toe. Ik vraag of hij/zij het naar z'n zin heeft, of hij/zij bewust niet mee speelt/alleen speelt. Soms krijg ik dan inderdaad te horen dat hij/zij niet mee mag doen, maar soms zeggen die kinderen ook dat ze gewoon even willen zitten. Soms komen er vragen of ik mee wil doen, andere keren ga ik naast ze zitten en praten we wat. Soms komt de frustratie of het verdriet er dan uit en soms ook niet. Kinderen zijn uiteindelijk over het algemeen dan blij, omdat iemand ze ziet.
Mijn enige tip is nu dan ook, observeer vraag en kijk hoe zijn emoties zijn. Meld wat je komt doen en waarom.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (8) Verversen