Zoals net gezegd willen ze met school een dagje weg, ik weet dat dat vaker gaat gebeuren en dat dat heel leuk voor de kinderen is, maar ik weet echt niet of ik dat nu al aan kan....ik ben zo bang dat er iets gebeurd, heel unlogisch, dat weet ik, maar....ik ben gewoon bang. Ik ben na de laatste bevalling 3 maanden terug en alles wat er omheen gebeurd is psychisch nog niet helemaal fit, we zijn er nog niet uit of nu PTSS of postnatale depressie of overspannen of combinatie van allem, maar ik word letterlijk nu misselijk en moet bijna huilen wanneer ik er aan denk dat mijn zoontje in een bus stapt met vreemde mensen en ergens naar toe gaat waar ik of mijn man niet op hem kunnen letten. In school is anders, da weet ik precies waar hij is en wat hij daar doet en het is om de hoek. Ik vraag me af of andere moeders er met het eerste schoolreisje ook wat moeite hadden?
De eerste schoolreis is net achter de rug, ik had enkel moeite met het feit dat ze met een bus gingen zonder gordels en het ergste is, dat dat nog vaak gaat gebeuren.
Ik heb ze laten meegaan, maar 's avonds wel zelf gaan oppikken omdat ze in de spits terugkeerden naar huis anders en ik bang ben dat ze in slaap zou vallen.
Loopt je zoontje snel weg, dat je bang bent? De mijne namelijk niet, dus dat scheelt een hoop zorgen...
ik heb daar precies geen enkel probleem mee. Woon in België en mijn zoon gaat al sinds zijn 2,5 jaar naar school. Toen hij 2 maanden naar school ging, is hij meegegaan op schoolreis met de bus naar de binnenspeeltuin, hij vond het geweldig. Toen hij 3 maanden op school zat (en dus nog geen 3 jaar was), was er een 'sleep-over' op school, dan blijven alle kindjes van de klas samen met de juf een nachtje in de klas slapen, hij wou dat zelf erg graag, dus heb ik hem laten gaan. Dat vond ik wel moeilijker en ik heb die nacht niet zo geweldig geslapen en mijn mijn telefoon heel dicht bij mij :-p. Nu dit jaar gaan ze dit over 2 weken weer doen zo slapen in de klas en nu heb ik er geen probleem meer mee.
Als je bepaalde dingen meemaakt dan snap ik dat je dit moeilijk vind... maar waar komt al die angst bij iedereen toch vandaan? Mijn zoon gaat nog naar het kdv, maar ook daar gaan ze wel met een groepje in zon electrische kar naar de winkel, de stad of gewoon een stuk lopen (langs open water) heel eerlijk, ik heb me er nog nooit druk om gemaakt, zo ook dat met de bus... waarom is dat voor zoveel zon groot obstakel? Er zitten gewoon gordels in, en het is een chauffeur die dit dagelijks voor zijn werk doet. Nogmaals ik snap echt (zoals het verhaal van de vraagsteller) dat er situaties zijn die het gewoon echt heel moeilijk voor de ouder kunnen maken! Maar zoveel angst van zoveel mensen, ik schrik er gewoon van... ben ik dan zo'n ontaarde moeder blijkbaar?
Ik zou mij net zo voelen als jou. ik vind het heel niet nodig dat die kleintjes al zulke uitstapjes doen. Ik lees hieronder dat er een directeur bij iemand heeft gedreigd met inspectie.. Mijn kind zou ik thuis houden.
Hier in België gaan de kindjes vanaf 2,5 jaar naar school. Dochter is nu 3,8 jaar en ze gaan regelmatig op uitstapjes. Ze zijn al naar de binnenspeeltuin, kinderboerderij, speelgoedwinkel, park, ..enz geweest. Super leuk toch voor hun? Mijn dochter is altijd super enthousiast. Ik zou het erg vinden als alle kindjes praten over het uitstapje, maar mijn kind niet kan meepraten omdat ik haar niet kan loslaten.
Ik denk dat je de juiste keus maakt hoor, als het bij jou zoveel spanning oplevert en hij heeft er idd niks van en gaat gezellig met z'n vriendje spelen is dat toch ook helemaal prima! dat brengt voor jou rust en dat is gelijk ook prettiger voor je gezin! Hopelijk voel je je gauw wat beter!!
ik had hetzelfde als jou... Maar mijn zoon wilde zelf zo graag! dat ik dacht op hoop van zegen dan.. En ik ben blij dat ik hem heb laten gaan want alles ging super. Hij zat in een groepje met de juf, mij zoon is ook nog eens wagenziek dus had allerlei noodpakketten hahaha.. maar was niet nodig... ook hebben ze tshirtjes net telefoinnummer op een bandje en zo zijn ze gegaan. Het is eng maar mijn kind heeft zo genoten en het ging super!! Loslaten en leren vertrouwen en je kan miss ook vrage of je mee zou mogen?
Van mij mogen ze die schoolreisjes afschaffen brrr wat een zorgen heb ik er om. Vorig jaar werd haar papa gelukkig ingeloot en ging dus mee. Ze gingen nota bene naar de Efteling, ze was net 5! Afijn als hij niet was ingeloot waren wij op eigen gelegenheid meegegaan. Dit jaar hetzelfde dilemma :(. Lees hieronder dat jullie lekker thuis blijven en er een gezellig dagje van maken, top plan!
Onze zoon, ook 4, gaat volgende week voor het eerst op schoolreisje. Ik vind het ook doodeng. Ze moeten ook nog een best stuk met de bus om er te komen. Het liefst laat ik hem thuis maar hier moeten we doorheen. Iedereen zegt dat dit erbij hoort, je kleintje loslaten. Nou zit ik zelf ook nog vol hormonen maar ik denk dat iedere ouder hier wel wat moeite mee heeft eigenlijk.
Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt na de bevalling van mijn oudste (nu bijna 5 jaar). Geef jezelf rust: Je bent er nu nog helemaal niet aan toe om hem los te laten en als je het nu forceert, loop je het risico om het trauma of je angst alleen maar groter te maken. Dus laat hem lekker een dagje thuis en ga later in het jaar, als je wat verder bent met je therapie, oefenen om hem stapje voor stapje verder los te laten. Deze stap is veel te groot.
Ik heb zelf therapie gehad (EMDR) om mijn angst te overwinnen. Bij mij hing het samen met een traumatische zwangerschap, bevalling en kraamperiode met medische complicaties. Na het verwerken van die trauma's ging het een stuk beter en heb ik stap voor stap geleerd om mijn zoon (redelijkerwijs) los te laten.
Maar nog steeds ben ik een flinke schijtluis en een angsthaas als het erom gaat hem in het verkeer of bij een uitstapje aan anderen toe te vertrouwen. Zeker als ik niet weet bij wie hij in de auto stapt of hoe die persoon rijdt. Mijn oudste heeft binnenkort ook een schooluitje en ouders worden gevraagd om te rijden. Nou, reken dus maar dat ik vooraan sta om te rijden, want no way dat ik hem bij een andere ouder laat meerijden. Dan heb ik ook nog spookgedachten hoor. Let die andere ouder wel goed op? Laat hij of zij zich niet afleiden door die gezellige/luidruchtige kleuters op de achterbank? Brr! Dan merk ik toch nog dat ik nog niet helemaal over mijn angst heen ben.
Ik snap dat het super moeilijk is, heb het hier ook in je therapie over! Maar in mijn beleving zowel als ouder als als leerkracht zou ik (mits je zoontje zelf ook wil) hem lekker laten gaan. Anders projecteer jij je angsten op hem en zal hij ook bang worden. Dit zou zo jammer zijn voor je zoon! Bespreek het met de leerkracht, wellicht kan hij in haar groepje en kun je een afspraak maken zodat het voor jou al iets meer gerustgesteld is? Heel veel sterkte en succes!
Mijn man en ik hebben besloten dat hij deze keer thuis blijft, het voelt gewoon niet prettig. hij is net 4 jaar en gaat nu pas sinds 2 maanden naar school. ik ken de juffen nog niet echt goed, laat staan de meeste andere ouders. het jongetje bij ons in de straat waarmee hij vaak speelt en waarvan wij de ouders beter kennen gaat gelukkig ook niet mee, die moeder vind het nu ook nog iets te vroeg, dus maken wij er een leuke speeldag voor die twee ervan.
Wat fijn voor je dat je er uit bent wat je gaat doen en dat je hem lekker thuishoudt!! Heb ik ook gedaan toen, hij zat nog maar net op school en ze zijn echt nog wel klein als ze net 4 zijn. Leuk ook dat jullie steun aan elkaar hebben!! :)
Je zoon hoe dan ook laten gaan. Mijn zoon is vandaag geweest en iedere moeder op het plein heeft van tevoren wat lichte spanningen. In jouw geval kan ik het me helemaal voorstellen. Bespreek het met de leerkracht, misschien kan ze je wat geruststellen of samen een oplossing zoeken (bv vader met de auto erachter aan en mee op het park). Bij mijn zoon hadden ze groepjes van maximaal 5 kinderen per leiding/ouder. Reken maar dat iedere ouder zich ontzettend verantwoordelijk voelt voor zijn of haar groepje. Sterkte, probeer in het belang van je kind te denken..hoe moeilijk dat nu ook is.
Mijn zoontje gaat volgende week op schoolreis. Hij is half Feb pas gestart op school. Ze gaan hier met de kleuters naar een binnenspeeltuin. Alleen de juffen en klassenmoeders gaan mee. Ik vind het belangrijk dat ze hier met enthousiasme naar uit kijken en ook met plezier de dag tegemoet gaan. Mijn oudste heeft zijn eerste schoolreis moeten missen .... hij wilde zoooo graag, maar was gewoon ziek van spanning. De juf durfde het niet aan om hem toch mee te nemen. Dikke tranen natuurlijk. Hij zat toen pas 3 maanden op school. Hij is inmiddels 9 en heeft al aardig wat leuke schoolreisjes achter de rug. Ik vind het leuk als mijn kinderen plezier hebben ... en dat vraagt wat loslaten.
Ik zou zelf niet mee gaan in jouw geval. Je bent nu zo labiel als de pest. Evt kan je man mee als ze hulpouders zoeken, maar voor jezelf is dit denk ik niet verstandig
Vorige week zijn mijn oudste dochter (6) en mijn zoon (precies 4,5) op schoolreis geweest. Ik ben behoorlijk actief in de ouderraad, dus ik ga altijd mee, maar dit jaar kon ik natuurlijk niet met allebei mee. Eerlijk gezegd zat ik meer in over mijn dochter dan over mijn zoon: dochter ging naar Drievliet (en ze is vrij klein, dus mocht in veel attracties nog helemaal niet) en mijn zoon naar Sprookjeswonderland. Hij vond het fantastisch! Dolenthousiast over de hele dag. De ouders die mee gaan, zijn ook echt bekenden voor de kinderen, omdat ze vaak veel op school helpen. Overigens gingen de jongste kleuters (net 4 geworden of nog halve dagen draaien) niet mee. In mijn groepje zat het jongste meisje van de groep (van de kinderen die mee gingen dan) en zij was wel erg onder de indruk, maar ze genoot echt enorm. Ik snap heel goed dat het spannend is, maar ik zou hem toch laten gaan. Inderdaad kun je je zorgen wel delen met zijn juf en wie weet neemt ze hem zelf in haar groepje of deelt ze hem in bij een moeder die jij ook kent.
Nee had er geen moeite mee . Al was ik wel bang dat hij in de vijver zou belanden in avifauna aangezien hij nog al onbesuisd is. Dus vond het wel een fijne gedachte dat hij bij de juf in het groepje was geplaatst . ( met opzet ;-). Misschienkan je kind bij de juf in het groepje of bij vader of moeder van een vriendje.
Bedenk even welke herinneringen jij hebt aan je eigen schoolreisjes vroeger. Dat was was fantastisch. Gun je kind ook dat plezier en zet je eigen zorgen voor hem even opzij. Je kan je natuurlijk opgeven als begeleider. Ik ga met mijn oudste ook weer mee. Niet omdat ik hem alleen niet durf te laten gaan maar omdat ik nou eenmaal groepsouder ben. Hier op school mag je dan mee zonder ingeloot te worden. Ik vond het toen hij voor het eerst ging ook spannend maar ik heb er niet slechter om geslapen. School organiseert het allemaal erg strak. De kleuters gingen naar Oud Valkeveen. Mijn zoon heeft het er nog over!
mijn dochter heeft met school haar eerste uitje naar de molen gehad. DIt was niet een hele dag maar ik heb ook wel ff gedacht van ooo wat als. Maar op de dag zelf ging het goed. Ze heeft het super leuk gehad! Misschien kun je zelf mee gaan?
Ik vond het ook lastig. Daarom heb ik mij opgegeven als begeleider. Kan je man zich hier niet voor opgeven? Het ging bij ons prima en volgend jaar gaat ze lekker alleen :-) Als je zoon graag wil gaan, zou ik echt proberen hem te laten gaan. Vraag anders een dag van te voren wie je zoontje begeleid, of vraag anders of hij bij de juf of meester in de groep kan en leg je situatie uit. Vraag of ze een paar keer per dag een berichtje wil sturen hoe het gaat. Sterkte!
Mijn dochter van 6 ( groep 1/2)ging voor de vakantie op schoolreis normaal blijven ze op school en hebben ze kleuterdag maar dit x voor het eerst, ik vond het ook eng , heb er nieteens van kunnen slapen.Ik heb ook cker traantjes gelaten toen ze wegging. Gelukkig zat ze wel bij de moeder van haar vriendinnetje in het groepje dus kreeg geregeld fotos, maar toch was blij dat ze weer thuis was
Het ligt eraan waarnaartoe. Hier zou het schoolreisje naar een speeltuin gaan die goed te overzien is en waar hij vaker geweest was. Helaas was het heel de dag regen en werd het uitgesteld en gingen ze later naar de binnenspeeltuin in het dorp naast ons. Naar een dierentuin of groot park zou ik voor een kleuter ook erg vroeg vinden.
Ik snap echt dat jij er moeite mee hebt, zeker met wat jij de laatsre tijd hebt doorstaan. Maar... wat wil je zoontje? Wil je hem een schoolreisje ontnemen? Ik kan me herinneren dat ik het altijd fantastisch vond! Kun jij of je man misschien mee als begeleider?
Snap je gevoel helemaal. Mijn dochter zat 2 weken op school en toen gingen ze naar de dierentuin. Ik had mij opgegeven om mee te gaan als begeleider en had ik mijn eigen kind in het groepje. Je kan ook vragen of je kind in het groepje van de leraar mag. Mee gaan is erg leuk voor je kind! Vaak praten ze er veel over in de klas. Je kan ook navragen of de kinderen hesjes aan krijgen of iets met een nr erop.
mijn zoon is ook net 4 en ook ik zal het spannend vinden wanneer ze op schoolreis gaan, hier doen ze dat pas in de zomer en gaan ze niet ver van huis maar toch. ik laat hem dan wel mee gaan als hij wil want ik wil hem dat niet ontnemen , maar als het niet goed voelt bij jou dan moet je het gewoon niet doen, is niks geks aan hoor volg gewoon je gevoel
Nou mijn dochter gaat pas in november naar de basisschool maar ik krijg ook al helemaal de kriebels aan het idee van een schoolreisje hoor dus vind het niet zo raar dat je die angst hebt
Mijn zoontje is de eerste keer gewoon niet meegegaan. Hij zat nog niet zo lang op school en ik vond het te vroeg. (Ik ben juf!) Dagje thuis met mama was hartstikke gezellig! En dit jaar gaat hij gezellig mee. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt hoor.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (48) Verversen