Zoals eerder gepost heb ik een echo gehad waarop ze of een hele prille zwangerschap zien, of een miskraam. De kans op een miskraam is groter gezien het bloedverlies wat ik heb gehad. De uiterste bevruchtingsdatum is 31 januari, de echo afgelopen maa dag liet een zwarte vlek zien, heel misschien overeenkomend met 4 weken. Ik zit er lichamelijk en psychisch helemaal doorheen. Het lukt me maar net om de dag door te komen thuis. Mijn man is op uitzending en is momenteel onbereikbaar. Ik heb een kort lontje naar de Kids en het lukt me niet naar behoren te functioneren. Alles voelt letterlijk als te veel. Ondanks dat ik realistisch gezien weet dar de kans op een miskraam vele malen groter is, blijf ik hoop houden. Ofwel gevangen tussen hoop en vrees. Omdat dit alles zijn tol begint te eisen heb ik me ziek gemeld op het werk. Kreeg voicemail van de manger met een bericht te appen, mailen if later terug te bellen. Ik heb ervoor gekozen haar te appen, wetende dat ze me later terug belt. Echter ben ik ontzettend bang voor haar reactie. Ik werk in de zorg en een ziekmelding gaat nooit zonder slag of stoot. Meestal spelen ze in op je gevoel en proberen ze je toch naar het werk te krijgen. Al is het om alleen medicatie te delen of de verantwoordelijkheid te dragen. Maar alles in mij schreeuwt dat ik het niet ga trekken. Ik word onzeker van mijn beslissing en vraag me F of meer mensen zich hebben ziekenmeld om eenzelfde reden en hoe ze hierop reageerde
Ik heb me sowieso ziekgemeld tot na de echo van donderdag. Dan zou ik meer laten weten aan het werk. Afgelopen 2 dagen wel de Kids naar opvang gebracht en even tijd voor mezelf gehad. Dat had ik echt nodig. Het besef komt met vlagen. Iets in me houdt toch goede hoop. Soms getriggert door de stomste dingen. Zoals de hand van mijn moeder. Die komt serieus alleen maar bij mij liggen als ik zwanger ben. Haar hond was ook de reden waarom ik nog een test deed tijdens bloedverlies, die dus goed positief bleek. Vandaag kwam ze weer bij me liggen. Dan neemt m'n hart weer een loopje met me. Maar stiekem weet ik wel dat het een miskraam is. Mijn testen hadden veel duidelijker moeten zijn. Het is wel lastig om het alleen te moeten dragen, dat ik nu niet tegen mijn man en kan kruipen en fysiek steun heb zegmaar.
Ik heb me beide keren ziek gemeld en ben denk ik iets meer dan een week thuis geweest. De baas stond helemaal achter me en verklaarde me voor gek toen ik weer naar werk wilde. Zij heeft het mijn collega’s verteld (op mijn verzoek) zodat ik het later niet nog uit hoefde te leggen. Als jij voelt dat je het niet trekt blijf je thuis, klaar. Of zit jouw baas er op te wachten dat je op werk instort?
Ik zou gewoon gaan werken. Gezien je korte lontje is het fijn voor de kinderen dat ze even lekker naar de opvang of oppas kunnen. En dan heb jij verder je afleiding.
Ze mogen je niks vragen over waarom je je ziek meld. Je bent ziek. Punt. Gewoon volhouden dat je op dit moment niet kunt werken. We zijn geneigd tekst en uitleg te geven, maar dat hoeft dus echt helemaal niet!!!!
Heb me niet ziekgemeld, had ik wel moeten doen. Een maand of 2 na mijn miskraam, waar ik niemand over verteld had, mailde een collega aan het directe team dat ze een miskraam gehad, erg van slag en ziek er van was, en daarom een week niet bereikbaar. Was voor mij echt een eye-opener - zo kan het dus ook! Logisch dat je werkgever er niet op zit te wachten, dat zit ie nooit. Maar zoals hier al gezegd wordt: ziek is ziek. En je hoeft formeel je werkgever helemaal niks toe te lichten. Als je je been breekt, zware corona krijgt of wat dan ook, zet ook niemand er vraagtekens bij.
ik heb toen mn leidinggevende gebeld met dit is er aan de hand... en ik trek t ff niet totdat ik zekerheid hebt wat me lichaam aant doen is. ik werk dan niet in de zorg maar in de veiligheids sector. ik heb aangegeven dat mn hoofd bij me lichaam zit en niet bij me werkzaamheden. dat werd goed opgepakt en mocht mn tijd nemen. na een weekje had ik duidelijkheid en ging ik weer aant werk
Ziek is ziek hoor. Verder overleg met de arbo arts.. maar wat ik niet begrijp is dat je zegt dat de uiterlijke bevruchting heeft arts gevonden op 31 januari. Toen was jouw man toch allang op uitzending? Dan moet je toch al veel langer zwanger zijn?
Laatste keer seks was om 5u sochtends op de 26e. Als je van al het uiterste uitgaat, dus maximaal levend zaad, maximale eisprong.. Dan zou het kunnen dat de eisprong pas de 30e was, 24u leeft en bevrucht is op uiterlijk 1 maart. Dit is allemaal natte vingerwerk maar grofweg berekend om het minimaal aantal weken zwangerschap te berekenen.. (leest volgens mij super ingewikkeld, snap je het nog?) De kans is dus groter dat ik verder ben als die berekening, maar het is minimaal dat...
Je leidinggevende hoeft helemaal niet te weten waarom je je ziek meld. Een miskraam kan kan lichamelijk heftig zijn, hoeft niet, maar daar kun je je echt al wel ziek voor melden. En emotioneel mort je er ook maar weer klaar voor zijn om je weer beter te melden. Ik heb 2 miskramen gehad. De eerste na 3 dagen weer gaan werken. De andere was heftiger en ben ik een week thuis gebleven.
Het verschilt inderdaad enorm per keer. Heb het 3x eerder meegemaakt en ben toen wel blijven werken, waarvan 1x voelde dat het tenkoste van mezelf ging. De collega waarmee ik stond toen wel vertelt, ik zat er toen midden in. Zij verklaarde me voor gek dat ik in die staat kwam werken. Deze keer hakt er emotioneel veel zwaarder in, omdat ik het niet met mijn man kan delen ivm onbereikbaarheid op uitzending. Hopelijk spreek ik hem snel. Het is nu ook de opeenstapeling van niet even een break kunnen hebben. Alles gaat door terwijl ik even stil wil staan. Morgen gaan de Kids naar de opvang en heb ik even tijd voor mezelf. Even de tranen de vrije loop laten en verder niets moeten.
Ziek is ziek. Laat je niet overhalen om te komen werken. Doet je leidinggevende dat wel, verwijs dan gerust naar de Arbo-arts. Je leidinggevende mag NOOIT delen waarom je ziek bent, aan niemand niet. Als jij het dus haar in vertrouwen hebt verteld, dan zal zij zich stil moeten houden. Het is aan jou wat je met je collega's wilt delen. Mijn eigen leidinggevende was eerder een moeder gans. Die vond het juist vreemd dat ik kort na de miskraam weer kwam werken.
Ik weet dat het niet mag, maar het wordt wel gedaan. Zo werd er in het verleden details gedeelt omtrent mijn ziekmelding, ook die van collega's. Destijds geen problemen mee, maar nu wel. Vandaar dat ik het er expliciet bij heb vermeld dat het vertrouwelijk is. Wel erg dat dat nodig is te vermelden
Nogmaals lieve vrouw, denk aan jezelf, lees je eigen blogs nog eens terug, voel je eigen spanning, kijk eens goed naar je huwelijk wat slechts 6/7 maanden geleden nog op instorten stond. Een man die jou alles alleen op laat knappen, wil je daar een derde kind mee? Wat is er in de afgelopen 6 maanden zoveel beter gegaan dat je denkt dat jullie huwelijk een derde kind aankan? Van de zomer stond je nog op instorten. Werk toch aan jezelf, aan je zelfvertrouwen, aan je huwelijk. Zadel je huwelijk toch niet op met de spanning van een zwangerschap, bevalling en newborn.
Ik weet dat dit heel hard klinkt, maar straks drie kinderen met een ingestorte moeder en een lapzwans van een kerel moet je toch niet willen...
Ik begrijp je reactie.. en ik vind dat je het, ondanks de mogelijke hardheid, wel respectvol brengt.. laten we zeggen dat hij zich van een andere kant heeft laten zien. Deze zwangerschap was niet gepland, maar wel gewenst. Hoe mijn man erin staat weet ik nog niet. Die heb ik nogsteeds niet kunnen bereiken.
Maar lieverd, je bent geen domme vrouw, dat lees ik in alles, je ziet toch de rode vlag om aan een derde kind te gaan beginnen. De wankele (net weer betere) basis, jij die alles hebt geslikt en alles hebt moeten doen het afgelopen jaar zonder hulp van je man die je echt, als je je eigen blogs terug leest heeft laten zitten als een botte hark. Waarom wil je met hem nog een kind, dit is toch wachten op een ramp... Een kind kan zo gewenst zijn maar jullie omstandigheden zijn zo niet oké om eraan te beginnen. Ik mis liefde, ik mis communicatie (je man vrijt onveilig met je maar realiseert zich kennelijk niet dat daar een kind uit voort kan komen? ik bedoel WTF? daar praat je toch over?). Ik gun je de komende 6 maanden als hij weg is eigenlijk geen zwangerschap maar vooral heel veel rust. Zet jezelf op 1. Doe het, voor jezelf en je kinderen.
Ik sluit me hierbij aan. Die blogs herinner ik me nog goed. Kies eerst eens voor jezelf meid. Dat betekent ook jezelf ziek melden als je er doorheen zit. Ik was wel benieuwd of het ondertussen beter gaat met je jongste? Veel sterkte voor nu.
Oei, dit klinkt allemaal (nog steeds) niet goed. Hoop dat je in alle opzichten snel duidelijkheid en zekerheid krijgt! Denk idd aan jezelf en zet jezelf eens op nummer 1
Hij is nu op oefening tijdens de uitzending. Dan hebben ze geen telefoon mee en gaan ze allerlei veldoefeningen uitvoeren. In geval van nood kan ik wel zijn kapitein bellen, die beslist dan of hij wel of niet wordt ingelicht. Ik heb gekozen nog te wachten tot hij weer op de basis is. Als alles volgens plan loopt, is dat vanavond.
Ter info: je hoeft de reden voor ziekte niet op te geven, die mag niet eens vastgelegd worden. Ik lees dat je het toch hebt besproken, dat is dan aan jou, fijn dat er begripvol werd gereageerd.
Ik weet dat het officieel niet hoort, maar het wordt wel van je verlangt. Ik had ook aangegeven dat ik wenste dat het vertrouwelijk bleef. Hierop zei ze dat de afdeling vaak vragen stelt naar de aard van ziekmelding en ze niet gaat/wilt liegen. Hierop gezegd dat ze kan zeggen dat de reden vertrouwelijk is en ik het zelf wel deel met collega's mocht ik daar behoefte toe hebben.
Bizar. Ik ben zelf manager, zelfde sector. Ik waardeer het erg wanneer iemand me verteld wat de reden van de ziekmelding is, dat praat zoveel makkelijker en maakt het mogelijk in de juiste termijnen en mogelijkheden te denken. Echter belachelijk dat ze dit wil delen met je collega's. Kan echt niet. Er is op vragen van anderen maar een passend antwoord als leidinggevende (maakt overigens niet uit wat de reden van verzuim is).. Als ze dat met jullie wil delen verteld ze dat nadien zelf.
Veel sterkte. Probeer voor jezelf wel te relativeren, dat maakt het leven soms zoveel makkelijker!
Je hoeft NOOIT, maar dan ook NOOIT een medische reden aan je werkgever op te geven vanwege je ziekmelding en als je kiest om dat wel te doen dan mag hij of zij dat al helemaal niet met je collega's bespreken zonder jouw goedkeuring. Je bent gewoon voor onbepaalde tijd ziek. Punt. De enige die van de medische situatie hoeft te weten is de bedrijfsarts
Dan zou ik er toch echt wat strakker in staan, of het eens bij HR/P&O aankaarten. Het is echt niet oké als ze dit aan anderen vertelt (ook niet trouwens als jij je gedwongen voelt het in de eerste plaats aan haar te vertellen).
Ik heb een aantal jaren geleden een miskraam gehad. Had me eerst voor een paar dagen ziek gemeld maar heb er een week bijgekregen van m'n LG. Maar dit was vastgesteld middels een echo. Dat is bij jou het verschil. Ik zou het gewoon met haar bespreken en dan zien hoe ze reageert. Op de zaken vooruit lopen en invullen hoe er wel/niet gereageerd kan worden heb je ook niks aan. Helpt niet mee. Sterkte
Je bent nog heel pril zwanger, meestal doen ze geen echo voor 8 weken.. Het kan dus zo zijn dat door je termijn er niets zichtbaar is. Ik zou dus nog niet gaan denken dat dit zoiezo een miskraam word want het kan alle kanten op, hou hoop;)
Ivm je werk, voet bij stuk houden. Als op dit moment het niet goed gaat met jou dan gaat het niet goed. Ik weet niet of je werkgever op de hoogte is of niet anders kun je aangeven dat door omstandigheden / hoe het nu met jou gaat ,het gewoon even niet lukt op het moment.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (34) Verversen