Ik had net een goede vriendin aan de lijn en ik dacht: hey, ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Dus ik zet het even hier neer, wie weet herkennen jullie er wel wat van.
Hebben jullie soms ook het gevoel gehad tijdens jullie bevalling dat jullie als een kind werden toegesproken als het om pijn ging?
Dingen als "nou even niet zeuren en op de tanden bijten" toen ik aan het persen was en zei dat ik niet goed lag. Of "neen dat kan nu helaas niet" toen ik zo dringend moest plassen dat mijn blaas pijn deed (heb dan maar op de vk geplast). Of tijdens het toucheren: "ja, ik weet dat het pijn doet, maar het is zo klaar". En dan met zo'n toontje van "ik weet het beter" erbij.
Nog andere voorbeelden of dames met hetzelfde gevoel?
Wat ik vind is dat we minder moeten klagen en gewoon eens dingen doen zonder te zeuren, klagen en zich alles maar aangetrokken voelen. Stel je gewoon niet aan. Zo erg is het allemaal niet wat er gezegt wordt. Met fluwelen handschoentjes wilt iedereen behandeld worden. Kom op zeg , zet je erover heen. Mensen gaan hier zelfs klachten voor indienen. Ze hebben gelijk.
Geen ervaring mee. Ze waren bij mij echt super lief en probeerde me ook zo gerust mogelijk te stellen.
Wat ik wel (achteraf) niet fijn vond is dat ze hebben geknipt en mijn zoontje met de zuignap gehaald hebben zonder enig overleg. Gewoon van ja ik moet even knippen en daarna hoorde ik ze tegen de vroedvrouw zeggen pak de zuignap maar.
Maarja het was mijn eerste bevalling dus ik wist ook niet beter. Weet ook niet of ze zoiets vooraf moeten overleggen met de moeder.
Deze keer een geplande keizersnede (over 5 weken) dus gaat ook helemaal anders zijn.
Tsja, ik vind dat niet echt als kind aangesproken worden. "Nee dat kan nu helaas niet" of "ik weet dat het pijn doet, maar het is zo klaar" lijken mij best normale opmerkingen. Wat moeten ze anders zeggen? Want ik ben wel benieuwd wat je wel als goede opmerkingen had gezien. En wat was de situatie dat je niet mocht plassen? Was je dan echt al in de persfase? Zeggen dat je niet moet zeuren vind ik echt niet kunnen! Heb je daar een klacht over ingediend? Ik had vooral het gevoel dat er niet naar me geluisterd werd. Ik gaf bijvoorbeeld aan dat ik het echt niet meer aankon en pijnstilling wilde, maar kreeg als reactie steeds "je doet het zo goed. Het kan wel, maar je bent al zo ver" enz. Maar ik ga ervan uit dat ik het wel gekregen had als ik nogmaals aangegeven had het wel echt nu te willen. Daar was echter geen tijd voor omdat de hartslag steeds daalde en hij heel snel geboren moest worden. Gezondheid van onze zoon gaat natuurlijk voor mijn pijn, dus heb ik niet doorgepushed om gehoord te worden.
Nou… een beetje maar dat ligt er misschien ook aan hoe snel je dit vindt. Ik vind de uitspraken van “ niet zeuren” wel heftig. Maar dat kleutertoontje.. dat heb ik ik m’n tweede bevalplan geschreven dat ik zo niet wens aangesproken te worden 🙈. Het waren eigenlijk vooral de verpleegkundige van het ziekenhuis ; niet zo zeer m’n verloskundige. ( dat was toen nog) Ik word daar kriebelig van…verkleinwoordjes overal .. ieuw.
Nee, nooit gehad. Nou moet ik zeggen dat ik ook altijd weinig gecoacht ben, omdat ik het heel goed zelf aanvoelde en de pijn op deze manier beter kon handelen. Ik vond het prettig dat er zo weinig mogelijk tegen me gepraat werd. M’n vk zei de laatste keer dat ik zo opvallend rustig beval. Tja, geen idee, nog nooit een andere bevalling meegemaakt :)
Nee gelukkig heb ik dat niet meegemaakt. Want de vk zou echt spijt hebben dat ze dat gedaan had. 🤣 ik ben verschrikkelijk wat dat betreft, kan me echt niet schelen wie je bent je praat gewoon normaal tegen me.
Nee gelukkig niet, maar ik heb ook steeds van te voren aangegeven dat ik gewoon duidelijk en direct wilde horen wat er aan de hand was en wat ze wilden dat ik deed. Dat poezelige gedoe is niets voor mij.
Nee, gelukkig niet. De arts-assistent en verpleegkundige bij mij waren beide top. Gewoon duidelijk in wat er gebeurde en wat ik moest doen. En vroegen bij alles of ik het eens was met aanraking, etc. Was zelf totaal in paniek, dus erg blij met deze vrouwen.
Ik heb trouwens wel de neiging gehad om tegen de vrouw in de kamer naast mij te roepen dat ze normaal moest doen 🙈 Denk dat de hele regio haar gehoord heeft
Oh ja, ik had net hetzelfde deze bevalling. Het ging echt heel snel en moest zelf m’n bestje doen om niet te panikeren. Weeënstorm en dan zij die naast me aan het brullen was. 😂
Ik had deze keer ook een toffe stagiaire: ik zat op de bal in het verloskwartier en had lijn mondmasker afgedaan. Vier weken eerder had ik Corona gehad en mijn gynaecoloog had gezegd dat ik m’n herstelbewijs moest downloaden, zodat ik niet opnieuw getest moest worden bij de bevalling. Zij (ze sprak ook nog eens heel lijzig): “jaaa, kan je wel als wij binnen komen als het gaat zoveel mogelijk toch uw mondmasker opzetten, want we moeten u nog screenen…” Toen dacht ik effe dat ik haar vast ging pakken en heb ik haar toegesnauwd dat ik een herstelcertificaat had en ze niet moest verwachten dat ik dat op ging zetten met de pijn die ik had. Achteraf toch ook tegen de vroedvrouw die haar moest beoordelen gezegd dat ik begrijp dat ze alles volgens het protocol moet doen voor haar stage, maar dat een beetje inschattingsvermogen en empathie niet misplaatst had geweest. 😒
Ik heb tijdens mijn tweede bevalling ook wel gegild. Maar niet eens bewust. Ik hoorde iemand gillen en had pas naar een paar sec door dat ik het zelf was. Daarna ging ik over in een roepen stoppen met schoppen. Toen het hoofdje stond ging mijn zoontje ineens heel hard schoppen en dus bewegen. Dat deed zoooo veel pijn. Gelukkig was hij er toen bijna uit. Die mensen op de gang zullen ook wel gedacht hebben.
Haha zo herkenbaar! Ik lag ook naast iemand die ook mega lag te schreeuwen en te doen, de hele verlosafdeling heeft haar kunnen horen en ik had toen ook de neiging om te roepen dat ze zich niet zo moest aanstellen en dat het ook wel wat zachter kan allemaal..
Ik maak ook veel geluid met bevallen, maar dat is niet iets waar ik controle over heb en heeft ook niets met aanstellen te maken. Bij mij is het vooral van dat soort grommen, zo'n oergeluid, schreeuwen ook wel. Ik vind bevallen ook echt oergeweld, ik heb non stop weeenstormen en het tempo ligt hoog, dat kan ik gewoon niet stil ondergaan. Bevallingen duren bij mij wel heel kort, dat scheelt voor de buren 😅
Wat vervelend dat je het zo hebt meegemaakt!! Mijn VK was top, gaf wel een keer een instructie op een manier die ik helemaal niet prettig vond en ook averechts werkte. In het bezoek in de kraamweek hebben we dat wel besproken en dat was heel fijn. Ik snapte wat ze bedoelde, zij begreep waarom ik het zo had opgevat. Nou, prima. Maar 3 x en alsof je een klein kind ipv een volwassen vrouw, dat zou ik heeel slecht trekken. De toon maakt een hele hoop uit volgens mij.
Nou even niet zeuren?.. jeetje.. Nee, gelukkig niet mee gemaakt. 2x ziekenhuisbevalling. Kreeg wel korte instructies als op de linker zij liggen en niet persen, als het moest voor de baby.. Maar toen de wilde dat ik mijn benen in de beugels zou hangen, maar ik er liever tegen afzette met mijn voeten (ivm bekkenpijn zei fysio beter geen beugels) werd er geluisterd. Bij de tweede ging alles zo snel, binnen anderhalfuur was hij er. Dus niet veel van meegekregen. Had het te druk met mezelf😅
Nee helemaal niet. Bij mij waren ze eerder zo lief datk op n duur dacht nou je hoeftt ook weer niet te overdrijven hoor. Wat doe je t goeeeeeeed zeg x100
Ik heb dat niet zo ervaren. Wel dat ze even korter van stof waren in mijn weeën storm bij de oudste. Maar dat kon ik best begrijpen. Het moest ook goed gaan met moeder en kind en ervaren qua bevallen was ik niet. Ik heb dan ook liever dat ze korter zijn want aan zoete woorden of lange zinnen word ik alleen maar chagrijnig van.. verder alleen maar lieve verzorging en ondersteuning gehad.
Nee zo niet ervaren, maar ik kan die aanpak wel begrijpen. Veel vrouwen kunnen door de pijn soms zo inzichzelf gekeerd zijn en daar door instinctief gaan reageren, en dat is dan net niet wat ze moeten doen.. geef een voorbeeld.. ik had persdrang maar als ik was gaan doen wat ik op dat moment ook wilde doen, namelijk mee persen, dan was ik ingescheurd, maar omdat de vk heel duidelijk was dat ik even moest wachten en ze ook aangaf dat het heel lastig was maar wel belangrijk, kon ik haar instructies opvolgen en ben ik er dus zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Het is dus heel belangrijk dat een bevallende vrouw luistert naar de vk of gyn en dat kan alleen als de instructeis duidelijk en kort worden gegeven.
Duidelijk en kort heb ik geen moeite mee en is ook logisch idd, maar volgens mij kan dat nog steeds wel empathisch en hoeft t zeker niet betuttelend/denigrerend/alsof je een kind bent!
Ik ben bij 1 van de 3 bevallingen wel even streng toegesproken, maar dat was ook echt even nodig. Ging niet goed met de baby toen dus ik moest ook echt gewoon luisteren en meewerken. Dat heb ik ook niet als vervelend ervaren. Bij de andere 2 bevallingen wel geruststellende opmerking over pijn gehad, dat ik heus wel dacht: ja hallo, jij voelt dit niet, maar dat bedoelden ze wel coachend zeg maar. Meer van: deze wee gaat voorbij, nog even, kom op doorzetten, zoiets.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (38) Verversen