Volgende week maandag heb ik de 20-wekenecho gepland staan. Hij was eerst deze week gepland maar ivm vakantie vd verloskundige is het een week verschoven en nu krijg ik een invaller, zij is medisch echoscopiste in het ziekenhuis (dus zij krijgt normaliter alle voorverwijzingen wanneer er iets afwijkends te zien is).
Ik vind deze echo toch wel een beetje spannend, want ik heb 2 vriendinnen die met de 20-wekenecho hoorden dat er een afwijking op te zien was (waarvan bij een ernstige twijfel levensvatbaarheid en voor de keuze gesteld werd: afbreken of voortzetten). Natuurlijk heb ik ook wel vriendinnen om me heen waarbij alles goed was, maar die 2 heftige uitslagen zijn me niet in de koude kleren gaan zitten. Denk dat ik daarom toch meer bij stilsta bij de vraag “wat als”.
En ondanks dat ik echt wel weet dat me erom druk maken geen enkele zin heeft en ook dat ze toch niet 100% alles kunnen zien op die echo, merk ik dat ik er (onbewust) toch wel mee bezig ben de laatste 1,5 week. Zo betrapte ik mezelf er net op dat ik opgelucht ben dat een werkafspraak die ik de middag na de SEO had niet doorgaat. Met de gedachte: stél dat er iets mis is op de echo, dan hoef ik me geen zorgen te maken óf en in welke hoedanigheid ik op die afspraak verschijn. Ook heb ik er al twee keer over gedroomd dat het mis is. (Superenge dromen trouwens, brr bah!) Het is niet zo dat ik er heel de dag mee bezig ben hoor, helemaal niet, maar soms popt het weer op tijdens een nadenkmomentje. Denk dat dit ook wel een beetje komt door de hormonen hoor. Ik ben normaliter heel nuchter van “ach boeien we zien het wel” maar ik merk dat ik dat bij de zwangerschap er net iets minder nuchter insta en ik deze echo toch wel heel belangrijk vind - logisch - want het gaat toch om m’n baby en zijn toekomst. (Uiteraard wil ik net als elke mom to be graag dat het gewoon goed zit😊)
Sorry heel verhaal geworden. Het is ook niet echt een probleem of iets heel dramatisch hoor, maar ben heel benieuwd naar jullie ervaringen. Wie herkent dit onbewuste nadenken/lichte spanning voorafgaand aan de 20-wekenecho en hoe ging je daarmee om? Hoe heb je de nacht voor die echo geslapen? Tips en wijze raad is welkom :)
Ik vind het heel logisch dat je wat spanning ervaart, het gaat tenslotte om de gezondheid van je belangrijkste bezit! Probeer een beetje afleiding te zoeken. Succes!
Heel herkenbaar. Ik ben er echt dagenlang erg zenuwachtig voor geweest. Ik vond iedere echo overigens erg spannend.. Vergeet niet, de meeste kindjes zijn gewoon helemaal gezond. De kans is dus het grootste dat je gewoon een mooie echo gaat hebben. Succes met wachten!
Enige spanning is mijn inziens heel normaal. Het is geen pret echo maar echt een medische echo. Bij mijn eerste was alles goed, wel veel spanning van te voren. Bij de tweede ook weer de spanning en slecht nieuws, het hoofdje was veel te klein, onder de p1 dus door naar het academisch ziekenhuis. Maar dit riep vreemd genoeg geen extra spanning op. Dit bleek later terecht, haar hoofdje was klein maar niet te klein gelukkig. Na de geboorte waren alle metingen trouwens mooi gemiddeld.
Elke echo vond ik spannend en deze ook. Ik was bang dat er iets mis zou zijn. Ik heb mezelf toegesproken dat ik mezelf pas de avond vantevoren druk mocht maken en mezelf dan daarvoor alle ruimte mocht geven. Dit werkt voor mij wel met meer dingen, anders pieker ik veel te lang vantevoren. Ik heb de nacht ervoor minder geslapen. gelukkig was alles goed! Succes met afwachten!
Ik heb dit bij elke controle, haha. Dus ik begrijp dat heel goed. Is een hele belangrijke echo maar onthou dat er meer zwangerschappen goed gaan dan dat ze slecht aflopen. Ik krijg elke 2w een echo momenteel door mijn verleden. Bij deze zwangerschap voel ik me wel beter en meer gerust maar merk toch dat wanneer er een echo aan komt, mijn stressniveau toch begint te stijgen Wij hebben vorige week maandag onze termijnecho voor 12w gehad. Die was spannender dan de andere vond ik ook al. Alles was deze keer goed, ook al bloed laten nemen voor de NIPT (nog altijd geen resultaten - going crazy, hahaha), ook nekplooi was heel goed en alles wat goed moest zijn. Maar ik denk dat dat heel normaal is dat je je zo voelt bij een, toch wel belangrijke, echo. En inderdaad.. Als je mensen in je omgeving hebt die geen goede ervaringen hebben rond die periode, dan ben je daar ook meer met bezig. Neem je ook met je mee he.
Maar de kans dat ze nu nog iets zien, na de andere echo's en onderzoeken, is echt klein.
Dank je ❤️ Spannend dat je elke 2 weken een echo hebt, maar stiekem ook wel heel leuk toch om even te mogen spieken bij je baby? (Ken je verleden natuurlijk niet, dus als ik iets ongepasts zeg, dan is dat niet mn bedoeling hoor!😘)
Je zegt helemaal niks ongepast hoor! Ik heb in nov '19 een MA gehad op 11w en in maart '20 ben ik op mijn 15w bevallen van onze dochter omdat ze een ernstige afwijking had. We hebben de zwangerschap dus medisch moeten afbreken. Voor mij was er dus altijd een punt waarop er een slechte echo kwam. Echo's zijn voor mij dus heel dubbel. Ik kijk er wel naar uit maar heb telkens heel veel schrik dat de grond van onder mijn voeten opnieuw zal weg vallen. Daarom dat ik meestal veel stress heb als ik naar een afspraak ga (mijn bloeddruk schiet ook de hoogte in). Voor termijnecho's ben ik altijd het meeste nerveus, haha.
Oef, wat heftig en verdrietig :( kan me echt heel goed jouw stress voorstellen. Ik heb ‘enkel’ een spontane mk gehad, dus kan me er wel iets bij indenken maar in het echt moet het vast nog veel verdrietiger zijn 😢 Gelukkig heb je nu je termijnecho er al op zitten❤️
Heel herkenbaar ;) Wij hadden de NIPT al gedaan (die was goed) en op een woensdagavond de 20wk-echo staan. Die ochtend ben ik nog naar kantoor gegaan maar die middag heb ik vrij genomen; er kwam niks meer uit haha.
Gelukkig was alles goed! (behalve dat de kleine zich niet echt gemakkelijk prijs gaf haha)
Oh wat fijn! Ja hier ook goede nipt gelukkig, ben zo blij dat ik die toen al had gedaan, anders was ik nu echt gestresst geweest haha. Tot nu toe bij elke echo laat hij zich ook niet makkelijk zien, zit heel diep in gekantelde baarmoeder en de placenta ligt aan de voorkant. Hoop echt dat de echoscopiste eromheen kan turen 😅
Nee heel herkenbaar. Hoe meer kinderen hoe spannender ik het vond. Want waarom zou je bijvoorbeeld na een of twee kinderen, weer een gezond kind mogen krijgen... die gedachte dan. Slapen ging gelukkig altijd wel goed. Dus geen tips.. ik probeerde voor zover dat lukte nog maar een beetje te relativeren 😅
Ik heb over 2 weken de grote controle, normaal gezien gisteren maar de baby was nog net iets te klein om goed alles te bekijken. Ik heb er ook stress voor, bij onze jongste is er toen open lip/kaak/gehemelte vastgesteld. Maar dat zou ze gezien hebben op de gewone echo ook. (20weken echo wordt door een andere specialist uitgevoerd) dus je bent zeker niet de enige die wat stress heeft!
Ik heb morgen de 20 weken echo en vind het opeens ook eng/spannend worden hoor . Gaat opeens van alles door je heen’ hoop beetje goeie nachtrust krijg vannacht haha.
Bij mijn zoontje keek ik er naar uit, wel spannend maar ook fijn om alles uitgebreid te bekijken. Merk dat ik het nu ook wel wat spannender vind, maar dat geldt voor mij al voor deze hele zwangerschap na de missed abortion.. Ik heb volgende week donderdag de 20-weken echo! Heb je onlangs nog controle gehad? Misschien helpt het jou ook om even een keer extra naar het hartje te luisteren? Even een teken dat dat iig goed zit? Succes met afwachten en afleiding zoeken helpt vast! Misschien helpt het ook om de dag/avond van tevoren met de babykamer bezig te gaan, om er in de positieve zin mee bezig te zijn😁 De kans is gelukkig altijd nog groter dat alles goed blijkt te zijn🍀
Gezonde spanning was er wel zeker, maar niet meer dan dat. Garantie is er inderdaad niet. Ik weet niet meer of ik slecht heb geslapen. Volgens mij sliep ik tijdens de zwangerschap over het algemeen al niet zo best. Bij mij waren op de 20 weken echo's geen bijzonderheden te zien. Kinderen zijn ook gezond geboren.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen