Ik had pas bezoek van een moeder en haar kinderen. Ik heb 4 jaar op hun kinderen gepast en ze kwam nog op verlaat kraambezoek. Ze waren nog nooit in ons nieuwe huis geweest dus dat was allemaal nieuw voor ze. Ze heeft dus een zoon van 9 en een zoon van 4. Op de oudste heb ik opgepast tot hij 7 was. Ik trok het echt niet dat hij zo vervelend was en zo'n negatieve sfeer bracht. Die oudste had ik dus al 2 jaar niet gezien. Omdat we 100 kilometer verder verhuisd zijn bleven ze de hele dag en begonnen we met het middag eten. Ik had expres dingen gekocht die de jongens lekker vinden. De oudste deed heel zielig en wilde niet eten en drinken. Prima. Komt vanzelf.. Na het eten wilde we een strandwandeling gaan maken dus ik vroeg nog een keer of hij echt niet wilde drinken. Nee dat wilde hij niet. Ik zei nog dat ik niks mee ging nemen want ik heb altijd een hekel aan sjouwen. We waren nog geen seconde op het zand of hij begon heel raar te brullen dat hij zand in zijn slippers had. Ja dat is net zo vreemd, we zijn op het strand. Maar goed. Hij wilde perse zijn slippers aan houden en hing met beide handen aan zijn moeders arm en liep heel raar vanwege dat zand in zijn slippers. Na een paar minuten had hij dorst en wilde NU drinken. Dat heeft hij elke 15 seconden gezegt. Haar andere zoontje en mijn zoontje waren ondertussen super lief voor ons uit aan het rennen en vermaakten zich prima met het water wat elke keer op het zand aanspoelde. Na een kwartier vroeg ik aan de moeder of ze terug wilde aangezien haar oudste zo vermoeiend was voor haar. Maar ze zei dat ze zo aan het genieten was en dat we nog wel verder konden. Na een goed uur waren we weer thuis en ik kan je vertellen. Ik was kapot. Ik snapte ook niet waarom de moeder niet boos geworden was want ik ergerde mij toch wel. Hij verpeste echt de sfeer. Thuis kregen we weer het volgende drama. Hij wilde iets drinken wat wij niet hadden. Daar weer over zeuren, uiteindelijk dronk hij toch iets anders op. Toen wilde hij eten. Ik had onder andere warme broodjes tijdens het eten maar die waren natuurlijk op. Weer gezeur. Uiteindelijk wilde hij een krentenbol. Heel gedoe nog want hij vond de kaas die open was te lang gebruikt dus hij wilde die nieuwe die nog verpakt zat. Toen weer moeilijk doen omdat er te veel kaas op zat en het mocht niet over elkaar liggen. Zijn moeder deed alles geduldig en eindelijk zat hij in de tuin te eten. De andere kinderen waren ondertussen in het badje met de tuinslang aan het spelen. Ineens ging hij weer brullen. Er was een druppel water op zijn krentenbol gekomen. Mama rende zowat naar binnen om een nieuwe te smeren. Ze was daar nog mee klaar of haar andere zoontje plaste perongeluk in zijn zwembroek voor de achterdeur. Die grote weer heel raar hard huilen omdat het zo stonk. Die krentenbol hoefde hij ook niet meer. Ik spoot met de tuinslang en wat schoonmaak middel de stoep schoon en daarna wilde hij gaan kokhalzen en overgeven maar daar stak zijn moeder een stokje voor. Toen wilde hij ook zijn zwembroek aan maar helemaal raar doen want hij kon nooit meer naar binnen omdat zijn broertje daar had geplast. Uiteindelijk had zijn moeder zijn zwembroek gepakt en ging hij voor 1 minuut spelen. Ondertussen legde ik onze baby in zijn moeders armen zodat zij een flesje mocht geven. Direct kwam hij weer terug en begon rare dingen te zeggen. Dikke lelijke baby, lijkt op een jongen, kon echt geen meisje zijn, ik wil haar bang maken, ik wil dat ze gaan huilen enzovoort. Zo ging het de hele middag verder door. Tot ze naar huis gingen. De twee andere waren toen op zolder aan het spelen en ineens rende hij met een nerf pistool keihard naar boven en maakte harde geluiden en schoot waarschijnlijk tegen die kinderen aan. Mijn zoontje die dat niet gewend is was echt bang en viel het laatste stukje gewoon van de trap omdat hij zo snel mogelijk bij mij wilde zijn. Toen zei die moeder heel triomfantelijk. Zie je nou wel, dat heb ik de hele tijd al gedacht, dam gaan we naar huis en dan gaat hij normaal spelen. Toen ze weg waren was ik helemaal kapot door die negatieve energie maar ook verbaast dat de moeder geen 1 keer boos is geworden. Ik heb hem ook wel 6 keer zijn broertje zien slaan op zijn hoofd. Daar werd niks van gezegd. Volgens haar is dit typisch gedrag van haar kind en komt het omdat hij licht autistisch is. Zelf werkt ze met moeilijk opvoedbare kinderen. Kinderen met zware adhd en pdd nos enzovoort.
Vinden jullie dit gedrag ook te wijten aan licht autisme? Hij haalt goede cijfers op school. Maar ik vind hem gedragen als een klein kind.
Je hele blog had ik al het gevoel... Dit is een kind met een beperking. Heb ik er ervaring mee, ik denk dat sommige mensen mijn kind ook als 'vervelend'/irritant' zullen ervaren. Goede cijfers op school staat los van zijn stoornis/gedrag. Waarschijnlijk ziet moeder niet eens dat ze in zoveel dingen rekening houd met haar oudste zoon. Omdat ze er zo in vast gegroeid is.
ik had werkelijk waar geen idee! Als ik het van te voren geweten had dan had ik van te voren extra contact met de moeder willen hebben om samen alles voor te bereiden.
op een vreemde omgeving kunnen kinderen heftig reageren. en als moeder kan ik me voorstellen dat je ook eens een dagje iets minder streng bent. maar ik hoop dat het normaal anders gaat bij haar thuis.
het idee dat ik erbij krijg is dat de moeder de handdoek maar in de ring heeft gegooid en alles maar op zijn beloop laat. grenzen hebben autistische kinderen juist nodig. en ze hoeft niet boos te worden maar juist het uitleggen wat ze zijn. en herhalen, en herhalen....
zelf heb ik ook met mijn zoontje vaak ook zulke vermoeiende discussies. die krentenbol zou zomaar een voorbeeld kunnen zijn (hij is 5). op visite zou ik misschien wel een nieuwe geven(choose your battles ) maar thuis hou ik voet bij stuk. behalve als ik thuis ook altijd strijd heb over dat.
wat ik altijd wel doe is zijn gevoelens benoemen. ik zie dat je boos/verdrietig/bang bent. soms ook ik begrijp waarom. uitleggen waarom dat niet kan. etc. dan voelt hij zich enigszins toch gehoord zonder dat je eraan toegeeft.
het is vermoeiend maar aan het negeren leer je hem dus dat zijn gedrag acceptabel is. hoe weet hij anders dat het onacceptabel is als het nooit gezegd wordt?
Maar oke, hoop dat het net de omstandigheden tezamen waren en het voor de rest goed gaat met hem
ik lees veel herkenbare dingen, mijn dochter heeft adhd en autisme daardoor heeft ze moeilijk gedrag, waarschijnlijk vond dit kind het moeilijk om bij jou te zijn (te veel prikkels) zijn moeder kent het kind en negeert veel, jij ergert zich aan hem hij merk dat en word daardoor nog vervelender, ook is dat erg moeilijk voor de moeder, zeker mag hij zulk gedrag niet vertonen maar er word onderschat wat al die prikkels met zo'n kind doen, als ik mijn kind op haar gedrag zou wijzen, zou ze als reactie geven "wat deed ik dan verkeerd" daaraan kan je zien dat ze het zelf niet eens door hebben wat er gebeurt. dus het is voor hun heel zwaar, zeker doen mensen die naast je staan met diversen opmerkingen het voor jou alleen maar zwaarder maken, terwijl ze niet eens weten wat er in.... en met.. zulke kinderen gebeurt als alles anders loopt dan "normaal"
En wat doe jij dan als je dochter zo doet? Ik heb het niet laten merken hoe storend ik zijn gedrag vond. We hebben hem allemaal genegeerd eigenlijk. Wat ik ook niet fijn vond hoor! Ik heb wel wat vragen gesteld maar hij gaf geen antwoord. Zijn moeder gaf zijn broertje een paar keer een compliment. Toen vond ik de oudste ook wel weer zielig. Maar wat had jij gedaan als je zijn moeder was op die dag?
Ik vind dit ook niet normaal gedrag en er is zeker wat mis met die jongen... hij zal er niks aan kunnen doen en vind het ook wel neigen naar autisme maar ook dat hij die dingen uit kan vreten omdat mama er toch niks van zegt en dat weet hij.... jeetje. Kan ze echt voorstellen dat je kapot was na zo'n dag!!! 1x en niet weer zou ik zeggen!
aanvulling: ik lees hier onder veel dat mensen het normaal gedrag vinden. maar ook een kind met autisme moet gecorrigeerd worden. het kost ze wel meer moeite om dingen te leren. en er zou meer rekening mee gehouden moeten worden. maar dat betekend niet dat het slechte gedrag zoals slaan niet bestraft hoeft te worden. en een nieuwe krentenbol smeren leer je het kind niet mee dat het toch ook wel eens anders gaat.
moeder had best een ander uitje kunnen kiezen als ze wist dat haar zoon niet goed met het zand overweg kon. en ze had ook prima zijn eigen brood en beleg mee kunnen nemen. ook vind ik dat ze het uitje om wille van haar zoon (en jou!) wat korter had kunnen houden.
dat moeder rustig bleef is natruurlijk hartstikke goed. maar weg kijken wanneer hij zijn jongere broertje slaat is een no-go. ze had beter wat meer rekening met hem kunnen houden. en hem duidelijke regels kunnen bieden. ook had ze hem tijdens het middag eten best kunnen zeggen dat dat het moment om te eten en drinken is en dat het daarna niet meer kon. als hij niet wilt, prima. maar dan zal hij moeten wachten tot het volgende eetmoment.
Ja corrigeren wanneer nodig heeft elk kind nodig. Wel of geen autisme. We hadden wel van te voren afgesproken dat we naar het strand zouden gaan en ze had hem ook daarop voorbereid. De volgende keer zou ze alleen met de jongste komen zei ze.
ik vind het gedrag te wijten aan gebrek in autoriteit.. als ik je verhaal zo lees. een kind die niet gecorrigeerd word en geen straf krijgt om dit soort gedrag zal daar ook niet mee stoppen.
Daar ergerde ik mij ook wel aan ja. Ik zou bijvoorbeeld nooit zomaar 2 krentenbollen weggooien en hem Daarna chips geven. Maar goed. Zo doet iedereen het weer anders.
Het eerste wat ik wou zeggen was autisme hoek en zeer sensitief voor prikkels en dingen die anders zijn. Zand in je schoenen is naar als je zo gevoelig bent. En als je alleen groene limo drinkt dan weiger je rode. Dat is ook autisme......
Brood dat je per ongeluk op de verkeerde manier hebt gesneden. Het vocht van de groente dat je vlees heeft besmet. De kaas die anders smaakt dan thuis.... Normale kinderen kunnen daar over heen stappen voor ass is dat gewoon een no-go.
Op dit moment ben ik in een trampoline paradijs en zoon krijgt een roze beker, nou dat kan echt niet. Hahaha. Maar hij gaat niet gillen hij vraagt gewoon een andere beker. Je kan ze ook wel in de meeste gevallen leren dat gillen en dreinen niet werkt ;-)
Ik heb zeker ook respect voor die moeder dat ze zo rustig is gebleven. Ze gaf wel 5 x aan hoe leuk ze het vond zo'n dagje uit enzovoort. Maar ik heb nooit geweten dat dit normaal autistisch gedrag is!!!!
Wist ik ook niet. Ik snap eerlijk gezegd ook niet dat de moeder het niet aan het begin van de dag heeft verteld zodat jij ervan op de hoogte was ipv het zo te laten 'escaleren'. Wel fijn dat zij heeft genoten en dat voor jou nu dingen duidelijk zijn geworden.
Voordat ik had gelezen dat hij autisme had, dacht ik al dat hij autisme had. Dus ja, ik herken heb autisme hier wel in. Sommige mensen hebben de visie dat iemand met autisme de wereld anders ervaart en je hem dus geen sociaal gewenst gedrag kan/ mag opleggen. Ik vind dat iemand met autisme ook moet kunnen overleven in de 'grote boze buitenwereld' en dan zal hij bepaalde gedragingen toch moeten aanleren/ afleren. Ouders/ begeleiders zullen hierin een tussenweg moeten vinden. Enerzijds het accepteren dat bij zijn stoornis bepaald gedrag hoort, maar anderszijds ook de moeite doen om je kind binnen zijn mogelijkheden zoveel mogelijk 'sociaal gewenst' te laten zijn. In dit voorbeeld vind ik bijvoorbeeld het slaan van je broertje echt een no-go, ook voor het broertje. Die leert aan dat het normaal is om je te laten slaan. Wel heb ik behoorlijk wat respect voor zijn moeder dat ze de hele dag zo rustig kon blijven. Jij was al zo moe na 1 dag, moet je nagaan als je hier elke dag mee te dealen hebt.
Nou ik zou op een gegeven moment zeggen... zullen we er een einde aan breien voor vandaag. Deze dag kost me veel energie en volgende keer daar afspreken... kun je weg wanneer je wil... en dat ventje in zn eigen omgeving
Het lijkt mij vrij normaal, niet elk autistisch kind is en reageert hetzelfde natuurlijk, maar ik heb veel gelezen, bepaalde congressen bezocht en gesprekken gevoerd met de meest uiteenlopende verschillen en moeders. Ik vind het juist knap van die moeder dat ze haar kalmte in zo'n situatie wist te behouden, ze probeert het gedrag van haar kind niet elk uitje te laten overschaduwen denk ik, althans dat blijkt wel toen ze aangaf nog langer op het strand te willen blijven. Persoonlijk vind ik je vrij oordelend overkomen, alhoewel ik wel snap dat je enigszins verwacht dat er gecorrigeerd moet worden waar nodig, het zou kunnen dat hij een slechte dag met veel indrukken had. Wanneer ze weer een keertje komen hoop ik dat het een leuker dagje wordt.
Als ik het zo lees, is hij wel wat meer dan "licht autistisch". Ik denk wel dat de moeder het iets anders moet aan pakken..
Ik wil absoluut geen vingers wijzen hoor! Ik vind dit juist intressant en doe dan ook de opleiding 'medewerker maatschappelijke zorg specifieke doelgroepen'. Wat jij omschrijft kom ik tegen binnen de instellingen waar ik heb stage gelopen. Zijn dan zorgvragers tussen de 18 en 60 jaar die het zelfde soort gedrag laten zien zoals jij omschrijft.
Toen ik je verhaal las, was dat wel gelijk wat ik dacht; zou dat jongetje binnen het autistisch spectrum vallen? Dus ik denk het wel. Ik verschil van mening met de moeder over de manier om hier mee om te gaan. Ik zou zelf wel aanspreken en grenzen stellen en uitleggen wat er verwacht wordt, want hoe kan hij het anders leren? Maar dat is zoals ik het zou doen. En misschien doet ze dat thuis wel, maar wilde zij juist de dag niet verpesten of was ze moe. Hoe dan ook petje af voor haar geduld
Echt jammer dat je dag zo is gelopen! Hoe was hij vroeger als je op hem paste? Het kan inderdaad dat het met autisme te maken heeft, ik heb een vriendin met een jongetje van bijna 3. Die dan laatst even langs kwam en die heeft waarschijnlijk ook autisme. En als je het verschil ook ziet tussen mn zoontje van 1,5 en dat kindje, is het ook echt een groot verschil. Gooien met een loopauto, blokken tegen mn zoontje zn hoofd aanslaan. Mn zoontje snapte er niks van en riep steeds oh oh. Ik denk dat ze er niet altijd wat aan kunnen doen, maar ik denk dat de moeder hierin ook veel te veeeel toe geeft en hem toch iets teveel verwend heeft! Ze hoort hem dan ook gewoon te straffen!
Poeh heftig zeg. Toen ik het verhaal las, kreeg ik al een beetje een apart gevoel. Het negatieve gevoel van een moeder die het heeft opgegeven. De jongen kan dan wel autistisch zijn, maar ik vind dat persoonlijk geen reden om slaan en kwetsen niet te straffen.
Als ik in jouw situatie had gezeten had ik niks over het eten/drinken/omgang met zijn moeder gezegd, maar zodra er geslagen wordt of lelijke woorden worden gezegd vind ik dat je mag optreden. Wat zij thuis doen of goedvinden zal allemaal best, maar slaan en schelden doen we niet in dit huis.
Ik heb persoonlijk weinig ervaring met kinderen met autisme. Heb wel ooit op een 8+ Bso gewerkt ( nu ben ik Gastouder ) maar dit is geen normaal gedrag voor een kind van 9. Mag ik zeggen heel veel respect voor jou dat je zo rustig kon blijven. Als dit kind in mijn huis zo zou doen zal ik zelf een keer uit me slof schieten.
ik vind het ook klein kind gedrag, haast verwend. Het kan idd wel een reden hebben. Maar geen een diagnose is een reden om maar toe te geven dat je andere mag slaan etc. Een label is geen reden om de opvoeding maar los te laten maar juist een reden om nog wel tien keer meer je best te doen volgens mij....
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (55) Verversen