Hallo allemaal, Vanaf januari start ik helaas terug met werken en zal ons mannetje 2 dagen/week naar de kinderopvang gaan en 2dagen naar de grootouders. Deze week mocht hij dinsdag en vrijdag een half dagje wennen omdat ze komende 2 weken gesloten zijn. Hij is morgen 14 weken oud en altijd al een gevoelig mannetje geweest voor prikkels. Was van heel klein al een heel alert kind die vecht tegen zijn slaap en het standaard huiluurtje nodig heeft s avonds om alles te verwerken. Het gaat zelfs zo "ver" dat wanneer hij overprikkeld is (en dat kan zelfs al na een half uurtje in zijn wipper kijkend naar zijn mobieltje zijn) is er niks meer mee aan te vangen.. mag je hem niet aankijken, zo weinig mogelijk prikkels geven en dan gaat dit vanzelf over. Nu hoor je me dus al aankomen dat zijn wenmomentjes in de crèche een regelrechte ramp waren. Dinsdag is hij in de voormiddag gegaan en na een uurtje huilen en een dutje was hij het laatste half uur toch vrolijk. Maar dat kwam waarschijnlijk omdat de andere kinderen sliepen op dat moment. Gisteren (vrijdag) is hij in de namiddag gegaan en was het nog erger.. het eerste uurtje (uiteraard toen de andere kindjes nog sliepen) was hij vrolijk maar daarna heeft hij 3uur lang gehuild. Om half 3 hebben ze zijn flesje aangeboden en heeft helemaal niks gedronken. Ze hebben het meerdere keren aangeboden, ook in de keuken, weg van de andere kinderen maar wou niks drinken. Slapen lukte al zeker niet tussen al het lawaai. De opvoedsters hebben ook de indruk dat hij bang heeft van ze. Ze denken dat het te wijten is aan de coronamaatregelen. Ons kindje heeft inderdaad in zijn eerste 14 levensweken bitterweinig mensen gezien. Op de grootouders en enkele tantes/nonkels na. We mochten dan ook geen bezoek ontvangen en als er dan eens bezoek kwam mocht deze hem niet vasthouden (uit angst voor het virus). Nu zitten we dus met onze handen in het haar. In januari mag hij geen volledige dagen naar de opvang komen omdat ze schrik hebben dat hij een hele dag niet zou eten en slapen.
Zijn er nog ouders die dit meegemaakt hebben? Met of zonder heel het coronaverhaal? Ik denk dat ieder kind natuurlijk wel tijd nodig heeft om te wennen aan een nieuwe omgeving/nieuwe mensen/ veel lawaai maar de opvoedsters gaven toch aan dat ze dit wel heel extreem vinden en vonden het zelf enorm zielig voor hem.. Zeker omdat hij eerst wel lachtte en duidelijk wou spelen.
Heb er bijna niet van geslapen deze nacht. De gedachte dat mijn kindje gisteren zo ongelukkig was... Ik zoek vooral een "schuldige" in dit verhaal.. is dit mijn fout, werkt het juist averechts om hem zo weinig mogelijk te prikkelen (ook thuis) uit angst voor een ongelukkige baby? Mijn plan is om hem de resterende 2 weken een paar keer weg te brengen naar de grootouders , tantes/nonkels , ... zodat hij misschien meer went aan een andere omgeving. Wat denken jullie?
Even een kleine update, eergisteren ging ons vriendje een namiddagje (lees 3uur) naar de andere grootouders. Die hij dus ook al kent.. En was terug hetzelfde verhaal. Hele tijd gehuild , ontroostbaar , ook niet veel gedronken,.. ik ben uiteindelijk na 2uur naar hun gegaan omdat ze het echt niet opgelost kregen. Van zodra ik in de buurt was begon hij meteen te lachen , viel hij rustig in slaap... Zou het dan toch kunnen komen omdat hij alleen bij mij wil zijn? (Of bij mn man)
Wat naar! Hier ook een enorm overprikkeld kindje dus ik begrijp het helemaal. 5 minuten tv op de achtergrond als baby was minimaal 4 uur huilen. Iemand op bezoek voor 2 uurtjes was een week huilen. Ik heb zovaak gedacht jeetje, wat ben ik blij dat ze niet naar de opvang gaat want die zou gillend gek worden. Ik denk dat wat je nu probeert gewoon echt een hele slechte match is. Ik weet dat er sommige kinderdagverblijven/gastouder open staat voor baby's dragen, dat helpt wel wat met overprikkeldheid. Maar ik ben er persoonlijk thuismama voor geworden, het zijn gewoon niet het type kindjes die makkelijk tevreden zijn ergens anders. Maar dan moet dat financieel wel lukken natuurlijk. Vanaf 9 maanden werd het hier iets beter. Ze in nu met 11 maand na iets druks (met oma en de auto naar het bos oid) nog maar een dagje overstuur. Praat het niet aan als jou schuld🤗. Baby's zijn gewoon mensen met eigen karakters. Daar overheen walsen (ookal is er soms geen andere optie) is voor niemand fijn. Doordat hij niet eerst veiligheid krijgt kan het zelfs ook enkel erger worden. Baby's horen (zoveel mogelijk) bij mama's, ik denk niet dat het een goede optie is om hem nu maar zoveel mogelijk met iedereen mee te geven. Daar word hij toch enkel meer overprikkeld van?
Als moeder van twee kinderen met autisme, begrijp ik dit helemaal. Vooral mijn middelste kind was erg prikkelgevoelig. Hij is toch gewoon naar de (gastouder) opvang gegaan, maar wel met afspraken. Zijn flesje kreeg hij even in een aparte ruimte waar het rustig was en er werd goed opgelet of hij moe werd en dan mocht hij meteen naar zijn bedje toe. Hopelijk went hij de komende tijd wat meer aan drukte en vinden ze op de opvang een manier om overprikkeling te voorkomen. Sterkte!
Hier zijn de kinderen niet zo extreem met prikkels(dochter is wel uit haar doen als we meerdere dingen op een dag hebben. Huilt dan veel, slaapt slecht en ook volgende dag is ze nog uit haar doen), maar ik was/ben het zelf wel. En was het ook heel extreem. Was daardoor ook een echte huilbaby, waren dagen dat ik 17 uur huilde op een dag als we iets hadden gedaan(stuk gewandeld of bezoek gehad) en pas na 3 dagen werd ik weer rustiger. En niet om je wat negatiefs aan te praten, maar dit is jaren zo gebleven (alleen huilde ik op den duur niet meer alles bij elkaar). Ik kon weinig hebben en nog steeds kan ik weinig qua prikkels hebben, heb alleen er beter mee om leren gaan door de jaren heen en weet wat ik wel en niet kan doen. Paar jaar geleden zijn ze erachter gekomen dat ik hoogsensitief ben en dat dat de oorzaak is dat alles me zo snel te veel werd. Je zou eens kunnen kijken of je daar al wat van herkent.
Mij er meer aan blootstellen heeft juist nooit geholpen, werd het alleen maar erger van en ik werd er als baby (en ook later) echt niet vrolijker of makkelijker van, werd eerder ongelukkiger. Juist prikkels beperken en niet te veel afwijken van een ritme hielp wel. Moest altijd ergens lang wennen, pas na een paar weken was ik gewend en ging het beter, maar dan was je wel weken verder(maand of 2). Kan dus zijn dat het wennen gewoon lang duurt. Maar je zou eventueel misschien ook een gastouder kunnen overwegen. Dat is vaak wat rustiger dan een dagopvang.
Maar dat van mij was dus ruim voor corona (29 jaar ervoor😉) en heeft ook niks te maken met wel of geen bezoek gehad, dat hadden ze namelijk wel, het is karakter. (Hoogsensitiviteit word gezien als karaktereigenschap). Zoveel drukte en prikkels kon ik ook niet hebben en nog steeds is dat lastig voor mij. Je zag mij ook nooit in het uitgaansleven en je zal mij ook niet snel/vaak op drukke plekken zien als concerten, pretparken enz. Het kost mij veel energie, raak geïrriteerd, kan weinig meer hebben en ben gesloopt na zo'n dag. Het kost me nog altijd een dag om van zo iets bij te komen.
Het niet jouw fout. De enige fout die gemaakt wordt, is om te denken dat iedere baby maar zo zich prettig moet voelen in een nieuwe omgeving, zonder zijn moeder. Terwijl we juist weten dat de baby gehecht móet zijn aan de moeder om een stabiele volwassene te kunnen worden... Zo'n jjong kind wegbrengen bij vreemden en ook nog eens in een drukke groep, is tegennatuurlijk en vooral ingegeven door economische motieven... Het kind moet zich maar aanpassen... Probeer dit vanuit je kind te bekijken. Wat is goed voor hém? Als hij gevoelig is, dan kun jij bedenken dat hij beter op een rustiger plek kan verblijven. En weet dat het voor hem van groot belang is dat hij zich veilig voelt bij jou. Daar is hij baby voor. Als hij 4 is gaat het sociale aspect buiten het eigen gezin pas belangrijker worden.
Hij moest vorige week gaan wennen omdat de opvang de komende 2 weken sluit. Wanneer hij in januari zal hij dus 4 maanden zijn. Is dat zo abnormaal vroeg? Ik denk dat heel wat moeders na 4 maanden terug aan het werk moeten neen..? En ivm rustige plek.. hij zal 2x per week naar de grootouders gaan en 2x naar de opvang. Een onthaalouder is helaas momenteel echt geen oplossing. In de wijde omgeving in een straal van 8km zit iedere onthaalouder onder dezelfde koepel waardoor er een gigantische wachtlijst is. Ons kindje verderweg brengen is geen optie omdat ik om 8u start met werken en ik anders voor 7u hier de deur al uit moet met ons kleintje om optijd op het werk te zijn.. ik hoop dat hij rustig aan toch zal wennen aan een drukkere omgeving..
Bedankt voor de reeds gegeven tips! Kiezen voor een gastouder lukt hier helaas niet :( alle onthaalmoeders in de nabije omgeving staan onder een algemene koepel waarbij de wachtlijsten heel lang zijn (zijn ingeschreven sinds januari 2020 en na bijna een jaar nog niks uit de bus gekomen) dus om er zeker van te zijn dat we opvang zouden hebben hebben we voor het kinderdagverblijf om de hoek gekozen. Is een opvang voor max 18 kindjes met 3 begeleiders. Het "nadeel" is dat deze 18 kinderen allemaal in 1 grote ruimte zitten. Dus zowel de baby's als de grote peuters. Vandaar de chaos.. heb gelukkig wel een goed gevoel bij de verantwoordelijke en de andere dames. Waren heel begaan en bezorgd om zijn reactie gisteren en hebben de hele dag met hem op de arm rond gestapt. Ze durven hem echter ivm wiegendood niet apart te leggen om een dutje te doen wat ik zeker begrijp. Schrok er wel van dat hij niks gedronken had. Had zijn laatste fles om 10u15 gekregen en was pas om 17u met hem thuis in de namiddag dus bijna 7u geen flesje gekregen de arme man :( Ik troost me bij de gedachte dat hij het nu waarschijnlijk al helemaal vergeten is maar ik hoop toch dat het wennen in januari vlot gaat..
Niu daar zou ik ook van schrikken zo lang geen flesje maar, inderdaad laten we hopen dat hij dit allemaal snel vergeet en dat de lieve kleine man er snel aan gaat wennen... het duurt eventjes maar straks zal hij zich er toch op zijn gemak gaan voelen...
(Ik had het idd verkeerd gelezen, 14 weken..)
Heel veel succes, het gaat zeker goed komen. Win hebben ook alle leeftijden bij elkaar en na een tijdje zal dit heel veel voordelen hebben. Zo gauw de kleine man eraan gewend is!!
Mijn dochter was/ is ook extreem gevoelig voor prikkels. Daarom heb ik bij haar gekozen voor een gastouder. Mijn jongste, een jongetje, is niet hoogsensitief. Hij gaat wel naar een kinderdagverblijf. Meestal huilt hij even in de auto als we hem opgehaald worden. Thuis gaat hij meteen slapen. Wat een verschil met z'n grote zus!
Er is niemand schuldig. Dit is een heel lastige periode. Ik heb met m’n zoontje destijds als baby gewoon alles gedaan, naar de stad, gaan lunchen, visite. Het kon steeds minder en na 2 maanden kon dat toen echt niet meer. Hij was erg gebaat bij rust en regelmaat. Mijn dochter, eveneens coronatijd, bijna altijd thuis, had het ook wel een beetje maar kan prikkels veel beter hebben dan haar grote broer. Het is gewoon hoe je kind is én heel erg deze periode! Met een maand of 6 werd het bij zoon echt al een stuk beter.
Laat je niet aanpraten dat je een kind “makkelijk kan maken”. Dat is gewoon iets wat ouders zeggen met een makkelijk kind, omdat ze niet weten hoe het andere gelopen was (had ik mijn zoon ook overal mee naartoe kunnen blijven nemen had ik dat wsl ook geroepen!).
Opvang... lastig. Ik denk dat je niet anders kan dan doorstaan en thuis zoveel mogelijk rust bieden. Opvangouder overwegen misschien nog. Bedenk: het is misschien op die dagen even wat minder leuk maar er wordt geen schade aangericht aan je kind. Het komt allemaal weer goed! Loslaten is lastig... iedereen heeft wat dat betreft weer iets denk ik.
Lieve mama, ik herken je verhaal van onze eigen zoon. Inmiddels 2 jaar geleden. Hier ook snel overprikkeld mannetje en de eerste weken waren drama op het kdv. Veel huilen, amper slapen en drinken. Het is vreselijk rot als je dit terughoort en voel je je schuldig, hormonen werken dan ook lekker tegen. Maar meid het komt goed, hier na 2 maanden dat ze hem beetje kende en wisten wat voor hem werkte en andersom. Blijf in gesprek met de leidsters en deel wat voor hem werkt. Maar ook dat je vertrouwen van hun nodig heb. Hier lieten ze hem soms drinken op de gang waar geen andere afleidingen waren. Wist 1 juf precies hoe zij hem in slaap moest krijgen en is naar mate hij ouder werd steeds beter gegaan. Heb vertrouwen!!
Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt en dat je de kleine wilt beschermen tegen alles. Zelf werk ik in de kinderopvang en vangen wij kinderen op vanaf 3 maanden dan hebben ze een beetje een ritme (fles, eventjes alles bekijken en slapen tot de volgende fles). Wat ontzettend rot als dat wennen zo verkeerd uitpakt. Ik heb met baby's van 14 dagen geen ervaring en vraag me af of dat misschien het probleem kan zijn. Ik snap dat je ook een "schuldige" zoekt, maar dat is niet eerlijk. Niet eerlijk tegenover jezelf en of anderen... Het is voor de kleine een kwestie van wennen en dat is eventjes door een zure appel heen bijten... heel veel succes!!! Liefs en knuffels xx
Je hebt het verkeerd gelezen denk ik, hij is 14weken ipv dagen :)! Hij heeft thuis gelukkig al een ritme. Eet op dezelfde tijdstippen, kan exact timen hoe lang zijn dutjes duren overdag , hier heeft hij bijzonder veel regelmaat. Misschien daardoor dat het in de crèche ook wat moeizamer verliep..
Ik denk dat leidsters bij een kinderopvang genoeg ervaring hebben om er mee om te gaan. Het is even wennen voor ze, dat zeker. Maar als het echt gaat dan bellen ze.
Mijn jongsten heeft als baby heel veel gehuild. Had meerdere voedselallergieën. De leidsters daar waren echter fantastisch. Namen hem de hele dag mee in de draagzak, want dat bleek het beste te werken voor hem. En als het echt niet ging dan belde ze of ik hem wilde halen. Dit is maar 2x gebeurt. Ik denk niet dat hij er onder geleden heeft.
Er is ook juist veel rust in een groep bij de kinderopvang. Juist omdat ze veel structuur en regelmaat bieden bij de opvang. Meer dan ik thuis kan bieden durf ik eerlijk te zeggen. En echt, doorgaans hebben ze het snel onder controle. Ze zorgen voor meer kinderen dan ik. Zien meer type kinderen dan ik. Thuisblijfmoeders mogen daar best wel eens meer waardering voor hebben. Ze doen het fantastisch.
En daarbij heeft niet iedere moeder de luxe positie om thuis te blijven. Ook niet iedere moeder heeft die ambitie. Als ik naar mijn kinderen kijk zijn ze echt niks slechter geworden door de opvang. Ze hebben er ook ontzettend veel geleerd. Uiteraard moeten ze wennen. Moet bij oma ook. En dat moest na de geboorte bij mama ook 😋 komt allemaal wel goed. Je kind bij voorbaat als special snowflake behandelden lijkt mij veel slechter voor een kind.
Ik heb jaren in de kinderopvang gewerkt... Het geluidsniveau daar, zou niet goedgekeurd zijn door de arbo... Er waren echt kinderen die daar veel last van hadden...en anderen weer niet. Wij hadden max 12 kinderen in 1 ruimte... Dus ik kan wel een beetje inschatten hoeveel geluid 18 kinderen samen produceren wanneer ze spelen en huilen
Wat lastig dat je kindje wat moeite lijkt te hebben met prikkels en indrukken....zoek dit niet bij jezelf hoor! Ieder kind is anders met andere behoeftes, ik vind het juist goed dat je daarop in heb gespeeld en rekening mee hebt gehouden! Het feit dat hij niet veel in contact is gekomen met andere mensen ivm corona heeft hier echt niks mee te maken! Je hebt mogelijk gewoon een gevoelig kindje....ik zou dus ook zeker niet nu je kleine overal naar toe brengen om te 'oefenen'....dat brengt alleen maar onrust en gaat het niet verbeteren....ik zou in overleg gaan met kinderopvang wat hun hem kunnen bieden om zich prettig te voelen wanneer nodig. En mocht dit voor wie dan ook niet werken kun je misschien kijken naar gastouder, hier is het mogelijk wat rustiger.... Twijfel niet aan jezelf!!! Kijk naar wat jou kleintje nodig heeft!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen