Hoi iedereen , ik dacht ik vraag even jullie advies. Ik en m’n vriend zijn bijna 6 jaar samen. Zijn over 5 weken uitgerekend en wouden altijd al trouwen maar het kwam er niet van. Nu hebben wij samen de beslissing gemaakt om op een willekeurige maandagochtend onze handtekening te zetten op het gemeentehuis. Helaas mag je daar maar Met 10 mensen ( inclusief wij 2 en de getuigen) aanwezig zijn dus dat zou betekenen dat we niet iedereen erbij konden hebben. Daarom hebben wij besloten om alleen de getuigen aanwezig te laten zijn en na de zwangerschap een feestje te geven voor allebei de families (extreme bekkeninstabiliteit en snel moe) dus daarom na de zwangerschap. Ik heb allebei de families wel persoonlijk op de hoogte gebracht door daar langs te gaan en het te vertellen, ik ben niet iemand die dat via whatsapp doet. M’n schoonvader en schoonmoeder reageerde positief en best leuk en snapte mijn keuze. We houden ook niet zo van uitgebreid en veel gedoe dus dit was de ideale oplossing. Maar mijn vader ( nooit goede band mee gehad, slechte jeugd gehad ivm zijn psychisch verleden onder andere) reageerde gelijk heel negatief en begon er eigelijk gelijk overheen te praten. Terwijl ik echt aangaf 11 juli gaan we even snel tekenen ( heeft 10 minuten geduurd ook uiteindelijk) en voor ons voelde het gewoon goed, en ik vind dat je daar respect voor moest hebben.
Gister ochtend was het zover, we gingen met onze getuige naar het gemeentehuis, zetten en krabbel en stonden alweer buiten. Ik stuurde een foto in de gezinsapp. Ik kreeg gelijk een hele kille reactie met de bewering dat ik niet aangegeven heb dat ik die dag ging tekenen. Kreeg geen felicitatie niks. Ik vertelde dat ik dat had gezegd vorige week en dat mijn vriend ook gewoon erna ging werken dus het niets voorstelde.
Ik dacht ik laat hem afkoelen en zie het wel.. maar toen schrok ik een beetje. Hij had op zijn whatsapp status (niet eens een appje of belletje persoonlijk naar mij toe) gezet dat ‘mensen’ je wel kunnen vinden voor kado’s maar te beroerd zijn om iets door te geven. Ik stond met open mond te kijken want het was natuurlijk naar mij gericht. Ik heb trouwens alleen een kinderwagen gehad die ik niet gevraagd had maar omdat mijn schoonvader onze kinderkamer had gekocht was hij bang dat hij raar werd aangekeken door niks te kopen.( Hij is al jaren jaloers op mijn schoonvader omdat hij meer een vader voor mij is geweest dan mijn eigen)
Ik werk vanaf mijn 14de om m’n eigen dingetjes te betalen omdat mijn vader qua geld heel gierig is. En ik niet daar van afhankelijk wou zijn.
Maar goed , ik was gelijk in de stress. Mijn schoonmoeder vertelde mij dat hij haar had opgebeld om haar uit te horen of hun wel aanwezig waren ( alsof ik zou liegen daarover) ik vind gewoon, de ene ouder niet, de andere ook niet. Ik ga niemand voortrekken en nogmaals voor ons voelde dit goed. Was erg teleurgesteld dat hij mij dus niet geloofde op m’n woord. Heb nog meer slechte dingen die uit zijn mond kwamen gehoord zoals : de logeerkamer is voor niks gemaakt, en als ze wat nodig hebben gaan ze maar naar hun getuigen. Ook stuurde mijn beste vriendin dingen door van instagram wat op ons gebaseerd was. Zoals Bonnie en clyde zijn getrouwd!
Ik ben 35 weken zwanger en sta helemaal onder stress en ben zo verdrietig, wat heb ik verkeerd gedaan ?? Ik heb jaren lang zijn manier van praten en commanderen gepikt, ik ben er gewoon een keer klaar mee. Heb er helaas nog paniekaanvallen van als ik terug denk aan vroeger.
Mijn moeder is ook mishandeld vroeger en bedrogen dus ik vrees vooral het ergste voor haar nu, omdat ze met hem in een huis leeft en hij nu echt niet te genieten is uit ervaring . Ze is altijd bang voor hem geweest en mijn moeder laat me nu net zo hard in de steek om niks van zich te laten horen en dus weer zoals altijd zijn kant te kiezen, en niet die van mij en haar aanstaande kleinzoon.
We zijn ook allebei ( ik en mijn vriend ) van whatsapp en Facebook afgegooid en geblokkeerd.
Het is een ‘volwassen man’ van boven de 50.
En ik weet dat je ouders moet respecteren, dat heb ik ook jaren gedaan. Maar het lukt me gewoon niet meer jongens en ik wil gewoon eindelijk voor mijn eigen geluk, veiligheid en aankomend gezin kiezen. Hoe moeilijk ik dat ook vind , deels voor m’n moeder. Want vind een kleinkind weghouden heel heftig, maar ik zie even geen andere uitweg.
Ik wil ook graag vanmiddag de kinderwagen zo voor de voordeur neerzetten zodat ik daar ook niet op aangekeken kan worden. Want ik vraag nooit om geld/kado’s. Het was vrijwillig gegeven en ik word nu aangekeken als profiteur.
Sorry voor het lange verhaal , ik moest het even kwijt. De stress die ik nu ervaar is ook echt niet goed voor de kleine maar ik kan gewoon niet anders ik word helemaal kapot gemaakt.
Laat me vooral weten wat jullie zouden doen betreft contact , de kinderwagen etc
Ik raad je aan je verwachtingen van hoe je het had gehoopt, los te laten en daarbij je hoop dat het veranderd en erkenning. Als jij het loslaat dan kwetst het je ook minder als er wat gebeurd. Je kan best nog contact hebben, maar op oppervlakkige manier. Zo hoef je opa/vader niet helemaal los te laten en wie weet veranderd het contract positiever, maar wel meer op afstand. Ook minder dingen delen, als je dat al niet deed .. Zo is het bij mij min of meer gelopen en vind het goed zo, kan er vrede mee hebben... Ook voor m'n kindjes. Je ervaart minder stress wsl dan en kan je beter focussen op je zwangerschap, bevalling en gezin.
Gewoon ook iets melden via app in kort, dan kan er ook geen discussie ontstaan.
Liever kwijt dan rijk zulke mensen. Geen aandacht meer aan schenken en werken aan je eigen geluk je verdiend het namelijk niet om zo behandeld te worden.
Niks meer doen. Als ze contact willen, weten ze jou te vinden. Ik vind het heel erg voor je en ik vind het echt kinderachtig gedrag van je vader. Is de kinderwagen al uitgepakt etc ? Zo nee, dan zou ik hem met doos en al voor de deur zetten. Ja, misschien ook eigenlijk wel als hij wel al uitgepakt is. Maar als dat teveel gedoe is, zou ik het laten. Eens gegeven blijft gegeven tenslotte.... Maar ik vind het echt erg voor je. Richt je op je eigen gezinnetje en laat hun je blijdschap over je huwelijk en het kindje niet afpakken (p.s. ik zou ook zo piepklein getrouwd zijn als ik jullie was!!!!!!! mooi!)
Dankje voor je lieve reactie ❤️ Mijn moeder vandaag voor het eerst gesproken. Ging alleen maar over hoe zielig het voor hun is en dat ik dit niet kan maken.. niet 1 keer naar mijn gevoelens gevraagd. Ben er zo klaar mee, zelfs nu nog word me een schuldgevoel aangepraat en duikt mijn vader nu in slachtofferrol
Sterkte, Shar . Zo naar dat je moeder zo zielig doet en dat ze samen jou een schuldgevoel willen aanpraten. Aangezien je nu hoogzwanger bent, is het het beste om in ieder geval voor nu geen contact te hebben want stress is ook niet goed voor jou en de baby!! Doe maar lekker rustig aan en laat je man je verwennen, en als er wat is, kan hij het afhandelen met je ouders. Ik wens je een mooie bevalling en een fijne kraamtijd!!
Deze mensen zijn jouw aandacht en liefde niet waard. Sorry! Het is helaas herkenbaar voor mij en ik merk dat ik nu meer afstand heb genomen en ze mijn geluk niet meer bederven. Focus je op jouw mooie gezin. Er komt een prachtige tijd met de kleine erbij. Laat ze dat niet verpesten. Je krijgt die tijd niet terug!
Arme jij, je hebt niets verkeerd gedaan en dit verdien je niet. Ik vind het moeilijk inschatten wat je het beste kunt doen aangezien mijn ouders heel anders zijn (ook niet perfect hoor zo bedoel ik het niet). Als je denkt dat het wat uithaalt, zou ik langs gaan en proberen het erover te hebben, omdat je er anders wrs toch mee blijft lopen. Maar als je denkt dat het niets uithaalt of het zelfs nog erger maakt zou ik het laten en toch proberen het van je af te zetten. De kinderwagen zou ik gewoon houden, ik denk dat het teruggeven daarvan als een belediging wordt gezien en dan ben je nog verder van huis. Kun je misschien eens met een psycholoog gaan praten om te bespreken hoe je het beste (in het algemeen) met je ouders om kunt gaan?
De kinderwagen lekker terug brengen, want je vader gebruikt het als een manier om jou te kwetsen. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn om voor jezelf te kiezen en bepaalde mensen achter je te laten, maar soms is het nodig om jezelf en je gezin in bescherming te nemen. Wees trots op jezelf dat je op eigen houtje je leven zo hebt opgebouwd en binnenkort je zoontje in je armen mag houden. Laat de stress los, want dat is niet goed voor je kindje. Stress ook niet voor je moeder en de mogelijke situatie waar ze zich nu in bevindt met je vader, ze is een volwassen vrouw die haar eigen keuzes maakt en waar jij geen verantwoordelijkheid voor draagt. Focus vooral op je gezin en laat het contact met je ouders maar even voor wat het is. Als ze weer contact zoeken, dan kan je dat (als je dat nog wilt) toelaten onder jouw voorwaarden. Laat anderen vooral deze speciale periode in je leven niet verpesten.
Jeetje joh wat vervelend voor jou, wat heftig allemaal. Ik zou inderdaad de eer aan mezelf houden en de kinderwagen bij hem terug brengen en geen contact meer houden voorlopig. Als zij dat wel willen op jouw voorwaarden.
Ik had die kinderwagen terug gezet bij hun voor re deur. Ik zou niet achter een wagen willen lopen die je herinneren aan vervelende dingen. En neem gewoon afstand. Wij zijn met 20 weken zwangerschap getrouwd en alleen in bijzijn van getuigen. Beide kanten de oudere niet mee. Te grote familie. Mijn broers vonden het niet leuk. Na jaren later wel beter begrepen trouwens. Laat het gaan. Dat is moeilijk maar het zal niet verbeteren en jou ontzettend veel stress geven.
Ik wil zo graag van die stress af en hem nooit meer zien. Voel me vreselijk benauwd als ik maar in de buurt ben van hem. Maar ben zo bang dat mijn keuze als ‘overdreven’ word gezien door andere. Het lukt me gewoon niet meer dat masker op te zetten en maar nep te doen.
Jou keuze is niet overdreven. Ik heb ook van mensen afscheid genomen die me meer verdriet dan vreugde gaven. In het begin is dat best lastig en ben je er met je hoofd en haet nog mee bezig. Maar het heeft me zoveel rust gegeven. Hoe ik dat heb gedaan? Geen contact meer van mijn kant. En het kan echt als een rouwverwerking zijn. Je neemt toch afscheid van een bepaalde periode of verwachting. Concentreer je fijn op je zwangerschap en laat je vader lekker zitten waar hij zit. Doe gewoon wat goed voelt .
Je accepteert al jarenlang zijn manier van praten en commanderen. Het houdt pas op wanneer jij een grens stelt. Daar zal je hem mee kwetsen en/of boos maken en ik gok dat jij je daar verschrikkelijk om zult voelen, maar zie je dit nog jaren doorgaan? Is dat het waard??
Ik vind het ook wel erg om te lezen in wat voor situatie jij bent opgeroeid. Heel heftig van beide ouders ook. Want je voelt je ook door beide in de steek gelaten. Als je er heel erg mee zit zou ik je aanraden om na de bevalling in therapie te gaan. Zei kunnen je dingen op een andere manier laten zien. Ik weet trouwens zeker dat je een goede moeder gaat zijn want je weet hoe het NIET moet en je bent je er gelukkig van bewust.
Lief van je 💖 mijn vader geeft altijd de schuld aan z’n eigen ouders dat hij zo is maar ik denk dan inderdaad aan wat jij zegt. Als je bent opgegroeid hoe je het niet wil, zou je het toch juist anders willen doen voor je eigen kinderen? Ga het nooit begrijpen helaas 😥
Jeetje wat vervelend voor je. Ik herken het enigszins aangezien wij ook onverwachts voor ons koophuis een handtekening hebben gezet. Wel met ouders en broers/zussen, maar niet verdere close familie. Die vonden dat ook minder maar het is onze keuze. Her gaf mij veel rust toen voor het huis en nu weer voor de baby, dan is alles volgens de wet goed geregeld.
Ik zou (heel eerlijk) inderdaad de kinderwagen teruggeven. Je wil hem niets verschuldigd zijn hierin. Trek je eigen plan en neem afstand, zo te horen is hij niet een gezond persoon om momenteel in je leven te hebben. Snap dat het je vader is maar als jij er zoveel stress van ervaart nu en je bang bent voor de gezondheid van je moeder, moet je denk ik echt voor jezelf kiezen (en die van je baby). Mij heeft praten met een psycholoog ook weg geholpen trouwens. Al is het maar om met een onafhankelijk iemand te sparren.
Geniet ervan dat je het nu wettelijk goed geregeld hebt en richt je lekker op jezelf, zijn tekortkoming en verlies 😘😘
Soms moet je loslaten. Als de relatie met je (ouders) geen toegevoegde waarde (meer) heeft in jou leven en je alleen maar wordt teleurgesteld, dingen niet veranderen dan houdt het soms op. Het klinkt alsof het een narcist is en daar valt niet mee te leven. Ik ben echt een familie persoon maar in jou geval zou ik contact verbreken voor je eigen rust en dat van je gezinnetje. En wie weet over een aantal jaar kan je weer eens kijken of de banden weer herstelt kunnen worden maar voor nu zie ik dat niet in.
Wat een kinderachtig gedoe van hem. Jij belt hem netjes, hij zeurt een beetje en gaat vervolgens op z’n social media een beetje zitten stoken. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn als je vader zo doet. Toch probeer ik me een beetje in te denken wat ik zou doen; ik denk dat ik m zou bellen. Zou zeggen dat je allerlei nare berichten hoort waarvan je denkt dat het steken onder water zijn naar jullie toe. Dat je dat heel vervelend vindt en dat dat je veel stress bezorgt, omdat je hem gewoon netjes hebt behandeld als ieder ander. Wat hij daarover te zeggen heeft? In het geval van gezeur en gescheld: jammer pa, maar dan kies ik nu even voor mijn gezin, en hoef ik je even niet meer te spreken.
Ouderen die geen respect verdienen hoef je niet te respecteren. Jouw vader verdient geen plek in jouw leven hoe lastig ook. Deze man is totaal geen redelijk figuur en dat verdien je niet.
Weet je meid.. Ik snap écht dat je verdrietig bent hierom. Maar deze man is de naam 'vader' niet waard, al vanaf het begin van jouw geboorte niet. En dat jij nog steeds heel graag zijn acceptatie wilt, zijn goedkeuring en zijn liefde is heel normaal. Maar niet realistisch. Deze man is biologisch gezien jouw vader, maar meer ook niet. En dat je een vader mist, hartstikke logisch. Je mist een vader, niet jouw vader. Kijk naar de mensen om je heen die jou wel lief hebben. Je schoonvader is een lieve man. Concentreer je daarop. Prima dat je bent geblokkeerd op whatsapp en facebook. Hoef je ook geen contact meer met hem te hebben. Ik zou het contact ook zeker niet meer uit mezelf zoeken, maar de deur wel altijd openhouden. Wellicht dat hij ooit in gaat zien dat hij verkeerd bezig is geweest. En dan verdient hij misschien nog wel een 87e kans. Maar goed.. Voor nu lekker concentreren op jezelf, je kindje en de fijne mensen om je heen.
Als je 10 mensen mee kon nemen, en konden naast de getuigen de ouders er bij zijn, en je vader hangt een andere waarde aan dan jullie aan het tekenen, dan snap ik een eerste instantie gepasseerd gevoel wel. Maar na verschillende keren uitleggen zou je toch wel mogen verwachten dat een volwassen man zijn mening durft bij te stellen en snapt dat er niemand gepasseerd is. Ik vind zijn reacties ook idioot, zo op social media en er van alles er bij halen. Dat is gewoon kinderachtig.
Als ik het zo lees, is er wel meer aan de hand dan alleen dit en denk ik dat je het bij hem gewoon niet goed kunt doen. Maar je hóeft ook niet aan zijn eisen te voldoen he. Verwacht niets van hem en laat negativiteit bij hem. Moeilijk, zeker wel. Maar iemand die je zo laat voelen, is het niet waard dat je je rot voelt, ook niet als het je vader is. Ik zou het contact wel open houden, maar negativiteit constant direct terugleggen en daar houden. Geen discussies aangaan, maar je punt maken en dat herhalen. 'Pa, we vinden het superlief dat je een kinderwagen voor ons hebt gekocht en we zijn er heel blij mee, maar als het voor jou niet goed voelt of als je er iets voor terug verwacht, dan geef ik het liever terug. Zeg het maar.' 'Pa, ik vind het vervelend dat je hierdoor het gevoel hebt dat we de getuigen belangrijker vonden dan de ouders, maar wij zien dit echt anders, dit was een formaliteit maar niet onze bruiloft, dat feest volgt nog'. Zulke dingen. Een boodschap dus, geen gesprek of discussie. Verschil is vooral dat jij achter de boodschap staat en hem zegt hoe het is. Niet proberen hem te overtuigen of iets te sussen of in gaan op onzin teksten op social media. Negeer die hele negatieve kinderachtige vibe. Niet aan meedoen.
Stress heeft geen enkele zin. Je kunt hem niet tevreden stellen, laat hem in zijn sop gaarkoken. Als hij er voor kiest om hier op deze manier mee om te gaan, dan is dat helemaal zijn verantwoordelijkheid. Jij hoeft dat niet op te lossen. Het is zijn negativiteit, niet de jouwe.
Misschien is het voor jou wel verstandig om hulp te zoeken. Paniekaanvallen als je aan je jeugd denkt, is niet oké. Je krijgt nu zelf een kindje, gun jezelf en je gezin wat meer rust in jouw hoofd wat dit betreft.
Hij heeft als kind nooit naar me om gekeken.. kinderbijslag ging naar tattoo’s , Ajax en drugs en ik liep in oude kleding. Nee ik vind niet dat hij het dan verdiend dat plekje in de zaal als ‘ouder’, dan heb ik liever de vriend van mn schoonmoeder daar zitten. Qua aantal mensen ging dat dan niet als ik nieuwe partners meetelde , ik vind dan niet dat iemand die officieel mn vader is ik als vader moet zien en voor moet trekken op partners die het in mijn ogen meer verdienen en meer voor me betekenen. Daarom bewust gekozen voor gewoon geen ouders/aanhang. Helaas zoals ik al zei werd dat niet gewaardeerd door hem.
Dat het niet gewaardeerd werd is duidelijk, dat je er een reden voor had ook. Je keuze lijkt mij ook terecht. Maar waar het om gaat is hoe jij omgaat met de reactie van je vader. Want jij kunt alleen veranderen hoe jij zelf hiermee omgaat, niet hoe hij er mee omgaat. Je kunt hem niet veranderen. In jullie relatie kun je alleen veranderen hoe jij er in staat. Dat is waar ik op doel. Laat de negativiteit bij hem, neem dat niet over of mee naar huis. Ga geen discussie aan, niets eindeloos uitleggen. Leg je boodschap neer en hem vervolgens zelf uitzoeken wat ie daarmee doet.
Jij gaf aan dat je alle ouders gelijk wilde trekken. Maar je ziet ze niet als gelijk dus. Wat wil je van hem? Misschien moet je daar eens naar kijken. Wil je hem zeggen dat hij geen goede vader was? Wil je hem in je leven of niet, en in het leven van je kind? Wil je dat hij je goedkeuring geeft voor de dingen die je doet? Wil je leven zonder dat zijn mening er toe doet? En hoe kom je af van die paniekaanvallen, de boosheid. Hoe voorkom je dit soort frustratie situaties met hem? Dit zijn vragen die ik met een therapeut of psycholoog zou bespreken.
Probeer dit te zien als “zijn probleem” wat vervelend dat hij zich zo voelt. Maar jij kan daar niets aan veranderen. En ik vind alle adviezen van jvb perfect en sluit me volledig aan. Lees dat nog eens goed door! Want uit jouw reactie maak ik niet op dat jij goed begrepen hebt wat zij nou eigenlijk echt zegt. Kies voor jezelf en je bent niemand verantwoording schuldig..
Jeetje wat een verhaal, ik ben persoonlijk van mening dat je pas voor je eigen geluk kan gaan als je je jeugd verwerkt. Dit zal je altijd bijblijven, en dat is echt niet leuk.
Zo sneu... De mensen die hulp zoeken zijn opgevoed door mensen die hulp moesten zoeken.
Echt heel naar.. zo jammer van een volwassen man..
Ik zou hem even opbellen en vragen waar hij mij bezig is. Respect hebben voor je ouders oke maar dat betekent niet dat je alles hoeft te pikken. De kinderwagen zou ik houden en zien als een cadeau van mijn moeder. En mocht je vader tieren dan voor de deur zetten. Weet niet of je enkel contact kan hebben met je moeder? Hier niet om gaan stressen dat is het niet waard zoals ik het lees. Zie het als loslaten.
Nee helaas is dat geen optie. M’n moeder is echt bang voor hem en heeft altijd al vanaf kinds af aan voor hem gekozen en niet voor de kinderen. Ze zou ook hem bovenop haar aankomende kleinzoon kiezen
En wat zorgt er dan toch voor dat JIJ je wel verantwoordelijk voel voor hun geluk en gevoel. Meid laat ze los. Als ze op Visite willen komen welkom.. en verder geen gedoe geen negatieve sfeer of uitspraken want dan mogen ze weer even snel gaan als dat ze kwamen. Aju! Jij word nu zelf moeder en je zal het zeker anders doen.. verwacht niets van een ander en vooral niet van die twee (hoe pijnlijk dat ook is)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (50) Verversen