Ben ik nu de enige die soms twijfelt of we er goed aan gedaan hebben voor een tweede kind? Vragen die door mijn hoofd spoken: - Ga ik hem dezelfde liefde kunnen geven als mijn eerste zoontje? - Ga ik hem genoeg aandacht kunnen geven?
Oh ik wilde heel graag een tweede en had toen ik zwanger was ergens ook spijt, hadden we er goed aan gedaan? Gooiden we niet alles in de war, hadden leuk en goed leven. Hoe kan je houden van twee als je al zoveel van 1 houdt. . .
Maar het kwam allemaal vanaf de start gelijk goed. Alle zorgen waren als sneeuw voor de zon verdwenen.
Ik denk dat merendeel van de ouders die een 2de (of zelfs 3e en 4e) dat telkens toch wel een beetje hebben. Als je de eerste keer zwanger bent denken velen: Ga ik dit wel kunnen? En dat lukt, ook al is alles nieuw. De volgende keer / keren weet je de meeste praktische dingen al maar is het het idee om 2 of meer kinderen te moeten combineren en handen te kort te komen. Maar uiteindelijk zal alles wel goed uitdraaien. Net zoals de eerste keer moet je gaan zoeken naar hoe het het beste werkt voor jou gezin. En na een tijdje krijg je een nieuwe routine. Dus: het is heel normaal wat je nu bedenkt, komt allemaal goed!
Hele normale vragen als je zwanger bent van de 2e of volgende kindje. Ik heb dat met de 2e en nu met de 4e ook even gehad. Vooral nu met de 4e, gewoon angst ineens terwijl we echt heel goed de voors en tegens tegen elkaar hebben afgewogen en feitelijk alles voorelkaar hebben. Komt echt wel goed allemaal!
Wat weer zo leuk is aan meer kinderen, vind ik, is dat ze ook zoveel aan elkaar kunnen hebben. Waar je bij nr 1 zelf veel ter vermaak 'moet doen' werden hier nr 2 en 3 ook erg vermaakt door de ouderen. In een wipstoel erbij en kijken.maar. En die drukke babytijd waarbij combineren een uitdaging kan zijn gaat ook weer voorbij. En dan hebben ze hun leven lang, als het goed gaat, iets aan elkaar. En die liefde, dat komt gewoon goed. Let maar op :-)
Ik denk dit wel eens, maar dan meer vanuit de wereld… oooo wat doen we de kinderen aan, hopelijk blijft hen grote ellende van klimaatproblemen en oorlog bespaard. Dat is wel echt iets waarover wij soms nadenken. Ga je voor een groter gezin >2 of zorg je ervoor dat je 1 of 2 kinderen goed financieel kan helpen zodat ze een goed makkelijk(er) leven krijgen.
Ik ben juist vooral bang wat de oudste er van vindt. Zij is 2.5 jaar alleen geweest en moet haar mama delen... haar mama deelt ze niet graag. Plus ik ga borstvoeding geven en denk dat ze daar erg jaloers op wordt, dat is namelijk ook van haar! Nummer 2 zal niet anders weten dan dat ik mijn tijd niet verdelen terwijl ik eet voor mijn dochter altijd 24/7 beschikbaar was.
Ik heb ook vaker deze gevoelens. Vooral het stukje kan ik wel net zoveel van mijn tweede als mijn eerste dochter houden? Dadelijk is dat niet zo en word ik een slechte mama.. ik heb het er wel eens met mijn vriend over. Grappig want hij denkt er heel anders over, hij zegt altijd mijn hart is groot genoeg om meer liefde te geven aan meerdere kinderen. Vond het wel een mooie uitspraak.
Mijn vriendinnen hebben het ook vrijwel allemaal gehad en ze zeiden zodra je bevallen bent, en je je tweede kindje aankijkt dan voel je meteen zoveel liefde als bij de eerste keer.
Herkenbaar hoor. Het is ook niets niks: het aantal kinderen verdubbelt, en je gooit niet alleen je eigen leven overhoop maar ook dat van je oudste. Mijn ervaring is dat het allemaal puzzelstukjes zijn die vanzelf mettertijd op hun plek gaan vallen. Die liefde was er vanaf de eerste seconde. Wat ik lastig vond, was dat ik wel een band met dit nieuwe, heel eigen kind moest opbouwen, terwijl ik die met de oudste al had. En ook in de kraamtijd dat ik veel minder mobiel en fit was dan normaal dus dat ik niet zoals normaal kon spelen met de oudste. Maar mijn tweede leerde ik al gauw net zo goed herkennen en dat herstellen kost gewoon wat tijd. Nu vind ik t helemaal fantastisch :)
Er past onnoemelijk veel liefde in een moederhart. Dat ten eerste En ga je ze genoeg aandacht kunnen geven? Tja, het zal anders zijn. Je moet je aandacht inderdaad gaan verdelen over twee kinderen. Het 'fijne' is dat jouw tweede kind niet beter zal weten dan dat. Voor je oudste zal het misschien wennen zijn, maar tevens belangrijk om te leren. Het komt allemaal goed!
Deze gedachtes komen vaak voor, ik hoor dat van heel veel vrouwen die zwanger zijn van hun 2e! Zelf heb ik er nooit aan getwijfeld of ik wel genoeg van de 2e zou houden… en mijn ervaring: het was liefde op het eerste gezicht, je liefde verdubbeld en de interactie tussen m’n zoontjes maakt me nóg gelukkiger! Het is zo bijzonder mooi om je kind een broertje of zusje te geven… ik heb liever m’n broer en zussen dan extra aandacht hoor. En ik zie dat je oudste al bijna 4 is, dan zal die naar school gaan en heb je genoeg tijd voor de 2e toch? Het komt vanzelf goed hoor ;) Vele moeders gingen je voor
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen