Hoi, Mn dochter zit sinds halverwege april op de basisschool (met alle feestdagen en vakanties dus nog relatief kort). Vanaf wanneer is het gangbaar dat je kindje na schooltijd eens afspreekt met een klasgenootje? (Continue rooster dus een keertje lunchen bij/met een ander is niet aan de orde). En wacht je tot de kindjes een keer bij je komen met de vraag of iemand mag komen spelen of initieer je als ouder wat om dit op te starten? Ik heb op dit moment nog amper een idee welk kindje bij welke ouder hoort en als gezin een fijne naschoolse routine dus ik heb geen haast hiermee maar gewoon benieuwd 😅
Onze dochter gestart na de zomervakantie en was een ander meisje dat 2 weken geleden graag wilde spelen. Dit meisje en de ouders kennen we ook van de sportvereniging, voelde wat meer vertrouwen. Meisje is eerst met onze dochter meegeweest en onze dochter de week erna met haar mee. Vond wel erg fijn dat we die ouders al kennen, met andere ouders zou het toch minder vertrouwen voelen omdat je ze niet kent al gaat het waarschijnlijk ook gewoon goed.
Ik ben ook heel benieuwd. Ons zoontje is na de zomervakantie gestart in een compleet "nieuwe" klas (groep 1, allemaal kindjes die net beginnen). Dus niemand speelt natuurlijk met elkaar. Alleen is mijn zoontje er wel zo één die vraagt aan de loodgieter of hij gezellig komt koffie drinken als hij met de cv bezig is. Ik merk dat andere kindjes er nog helemaal niet aan toe zijn. Die vinden het al lastig om op school samen te spelen. Hij trekt dan ook naar de kindjes in de klas toe die wat socialer zijn. Op dag 2 had hij al een kindje uitgenodigd om bij ons te komen eten (totaal niet gebruikelijk ook, geen continu rooster. Dus er wordt pas vanaf half4 gespeeld bij speel afspraken). Ik wacht zelf tot de kindjes er zelf mee komen. En dan niet alleen de mijne, maar als een ander kind het ook graag wil. Dat vind ik toch een betere graadmeter 😅 ik vind het prima als ze dat nu al willen, maar ik denk dat het pas vanaf groep 2 wat meer gangbaar is.
Ik liet het op zijn beloop. Het kwam vanzelf. Mijn oudste duurde dat best lang. Maar ze heeft nu wel haar vaste vriendinnen waar ze mee speelt. Mijn middelste was dat heel snel. Zij is ook een stuk socialer.
Dat verschilt per kind. Mijn oudste wilde op de tweede woensdag na zijn vierde verjaardag al afspreken omdat hij de eerste week al had gezien dat kinderen dat deden. Toen afgesproken met een vriendje van het kdv, en de eerste keren bleven we als moeders samen thee drinken. De jongste zei na een half jaar op woensdagmiddag dat hij ook wel wilde afspreken. Maar hij durfde niet zo goed. Dus hij had wat hulp nodig. Dan gingen we voor school op het plein zoek naar het betreffende kindje of liepen we na school mee met het kindje naar diens ouder zodat ik het kon vragen. Later lukte het hem zelf. Kijk gewoon naar wat je kind aangeeft.
Mijn kind moet er behoefte aan hebben, niet ik. Dus ik wachtte altijd tot ze zelf met de vraag kwamen. De oudste had daar lange tijd geen behoefte aan en spreekt nog steeds weinig af. Heeft 1 goede vriend en dat is prima. De middelste wilde de eerste week al afspreken en de jongste zat er tussenin.. dus gewoon het kind volgen zou ik zeggen
In het begin samen met de ouders afgesproken. Kids gingen spelen wij kopje thee drinken. Of samen naar de speeltuin. Ouders vroegen soms of kindje kon spelen omdat ze iets moesten doen. Of kids hadden in de klas al samen afgesproken. Ik zei sochtends tegen mijn dochter vandaag kan je wel of niet afspreken.
Wanneer je kind het aangeeft. Mijn oudste gaat vooral graag in onze wijk spelen mey buurtkinderen dus hij vraagt bijna nooit om te spelen. Dochter van 5 spreekt vaak 2x met een klasgenootje af.
Ze komen er vanzelf mee is mijn ervaring. Bij de oudste hield ik het de eerste 2 a3 maanden nog wat af: school was al vermoeiend genoeg. Maar bij de jongste (doe ook wat meer kon hebben) deed ik dat minder. Die zit nog maar net op school en heeft nu al speelafspraakjes (xe vragen hem meestal)
Ik heb het met mijn oudste wel ondervonden dat ze wel willen, maar niet weten hoe het werkt. Die moest ik echt aansporen. Soms op de fiets moet hij nog huilen,omdat hij met iemand wil spelen, maar hij vergeet kindjes te vragen. Dus op de dagen dat hij kan zeg ik het. Echter is hij al groep 4. De jongste is nu aan het ontdekken hoe het werkt:)
Gewoon pas als ze zelf vragen of ze mogen spelen. En dat is vaker niet dan wel. Ze zijn na school zo moe en overprikkelt dat ze meestal gewoon naar huis willen en niks meer. En dan spelen ze uiteindelijk wel met vriendjes uit de buurt, maar wel pas als ze weer opgeladen zijn thuis.
Mijn oudste zit nu een tijdje in groep 1. Ik ken wat moeders en kindjes uit de klas omdat ze op het kdv hebben gezeten samen. Dan vraag ik de moeders wel eens om af te spreken met de kinderen in bijv de speeltuin of bij het meertje. Afspreken met alleen de kinderen is er nog niet van gekomen.
Hier begon dat in groep 1 al na een paar weken. Heb met haar een vaste dag afgesproken dat ze mag spelen (hoeft niet), een dag in de week was meer dan genoeg. Meestal kwam ze al uit school rennen met een kindje aan de hand, dan liepen we samen naar de ouder toe om wat af te spreken. Sommige weken kwam het ook voor dat ze niet ging spelen omdat ze moe was, of niemand kon.
Vorig jaar heeft hij over het hele jaar 3 keer met een vriendje / vriendinnetje gespeeld na schooltijd. Nu in groep 2 heeft hij deze week al 2 keer bij een vriendje gespeeld. Ze komen er vanzelf mee als ze er aan toe zijn. Bij het ene kindje zal dit sneller zijn als bij het andere kindje, maar persoonlijk zou ik mij er als ouder niet te veel mee bemoeien. Zelf een speelafspraak regelen leren ze ook van (in mijn optiek).
Bij de oudste vrij snel dat hij kwam of hij mocht spelen. Er komt regelmatig een vriendje mee naar huis en andersom gaat hij ook regelmatig ergens spelen. De middelste is net gestart in groep 1 en hij is nog niet wezen spelen er vraagt er nog niet om. Komt vanzelf.
Komt je kind vanzelf mee. Hier duurde het altijd even in groep 1 voor dat op gang kwam, en als ze eenmaal doorhadden dat het tot de mogelijkheden behoorde, was het elke week wel raak. Het ene kind spreekt liever thuis af, het andere gaat juist graag bij een ander spelen. Ik laat het meestal gebeuren zoals ze zelf willen, maar als mijn kind 2x bij hetzelfde kindje gespeeld heeft, zeg ik de 3e x wel 'dan nu eens bij ons'. Ik heb nog nooit voor m'n kind een afspraak gemaakt op mijn initiatief. En ik ben ook nooit meegegaan naar het huis om daar koffie te drinken ofzo. Wel eens bij ophalen dat je even blijft plakken, of dat we op het schoolplein ter plekke besloten naar de ballenbak te gaan ofzo. Maar een playdate vind ik voor de kinderen, dan hoef ik niet met die moeder te zitten en m'n kind mag lekker zonder mij spelen dan.
Ze komen er vanzelf mee. Bij m’n oudste was het pas na een jaar ofzo. Toen kreeg ik via moeders van kindjes de vraag of hij wilde spelen ( vaak ging dat niet en was hst een soort theeleuten erbij) m’n andere kids heel anders die vroegen meteen de eerste week al “ mag ik bij die en die ?” En dan wisten ze vaak ook nog welke ouders erbij horen 😂 beter als ik
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen