Ik ben snel overprikkeld, en ik heb daar erg veel last van. Eigenlijk is het begonnen toen de tweede geboren is. Toen ben ik er achter gekomen hoe lastig ik het vind om aandacht te verdelen, dat continue iemand iets van je moet, de hele dag aangeraakt worden, de hele dag aan staan. Maar ook bijvoorbeeld een verjaardag bij ons thuis, wat een drama. Iedereen te moeten voorzien van wat eten/drinken, praatjes maken, de geluiden.
Ik merk als er veel verschillende geluiden zijn, bijvoorbeeld televisie, kinderen/volwassenen die (hard) praten, dan kan ik me niet concentreren en krijg ik letterlijk een error in mijn hoofd. Je hoeft dan ook niet tegen me te praten want ik volg het gewoon niet en het komt niet binnen. Ik kan dan ook erg chagrijnig reageren als bijvoorbeeld de kinderen iets van me vragen. Sowieso drukke plekken heb ik een hekel aan en vermijd ik waar kan. Maar de laatste tijd merk ik het ook erg veel tijdens het dagelijks leven en ik heb er echt last van. Ik ben op, moe, echt helemaal kapot eind van de dag. De prikkels van 3 kinderen vind ik ineens erg heftig. Hoe leuk ik het ook allemaal vind, het lijkt soms echt of mijn brein het niet aan kan? Ik ben de laatste tijd wat kortaf, en kan weinig hebben hierdoor. Iemand tips om hier mee om te gaan? Is het herkenbaar voor moeders? Of is het iets geks?
Herkenbaar. Ik kreeg de tip om afspraken etc van een afstandje te bekijken of het lukt of niet. Dat je niet gelijk toegeeft en doet. Dat je ook best wel egoïstisch mag zijn. Het is immers jouw leven
Heel herkenbaar in alles wat je hebt omschreven. Soms moet ik echt even de kamer uitlopen. Ik heb ook 3 kinderen (waarvan 1 heeeele grote babbelaarster) en werk in het postkantoor. Ook niet al te jonge ouders meer die gescheiden zijn zich soms eenzaam voelen en inderdaad iedereen lijkt iets te moeten van je. Ik ben 's avonds ook doodop. Gelukkig ben ik niet de enige! Ik lees de eventuele tips graag mee. Wat ik ben aan het leren: prioriteiten stellen en nee zeggen (niet ALLES hoeft), de kinderen leren op hun beurt te wachten en niet te onderbreken. Als ik het te druk heb in mijn hoofd, de telefoon niet opnemen en later terugbellen
Ook herkenbaar! Een groot gezin geeft nou eenmaal meer prikkels in huis (wij hebben er 4). Ik wil ze voor geen goud missen, maar het kan soms wel veel vragen.
Wat mij helpt: - niet meer dan 2 avonden per week iets plannen (lukt niet altijd) - min. 1x per week sporten (liefst 2x) - niet te laat proberen te slapen - telefoon vaker wegleggen - zondagmiddag even uurtje op bed liggen
Voor oordopjes kies ik bewust zelf niet om de reden dat ik niet aan mijn kinderen de indruk wil geven dat zíj́ teveel zijn. Zij zijn mijn eerste verantwoordelijkheid. Als iets voor mij teveel is, heb ik daar zélf iets in te doen. Maar goed, das mijn persoonlijke mening. Wat een ander daarin kiest, is uiteraard aan hem/haarzelf.
Ik zou het ook hebben met een groter gezin, voor ons reden om dat niet te willen. Ik merk het nu als we visite hebben en meerdere dingen van mij verwacht worden (catering, praten, opletten op kinderen)
Herkenbaar! Hier is dat een teken dat ik teveel op m’n bord heb en we de boel weer wat beter moeten verdelen. Ongemerkt en onbedoeld schuift er dan teveel van de mental load naar mij en dat moeten we dan weer even verdelen zodat ik minder aan m’n hoofd heb en meer ruimte krijg om momenten voor mezelf te pakken.
Dingen als verjaardagen, dan doe ik de hapjes en mijn man het drinken. Of ik vraag mijn schoonzus even te helpen. Als de nachten moeilijk gaan, verdeel ze. Als de kinderen druk zijn, ga naar buiten, bel een vriendin met kinderen en laat de kinderen uitrazen terwijl jij je hart lucht. Of zet een filmpje aan en pak zelf even thee of koffie. Ga een avond vroeg naar bed en laat het even aan je man over. De tv mag echt zachter als jullie willen praten, of zet ze met een tablet even boven. Dat soort dingen. Je moet óók voor jezelf (laten) zorgen. Jij hebt ook dingen nodig.
Ik heb precies hetzelfde en de laatste tijd ook idd het dagelijkse leven. Ik denk dat ik dus overbelast ben, teveel doe en draag voor 1 persoon. Ik neem nu wat vaker pauzes en de kinderen ook in een notendop uitgelegd dat mijn hoofd gewoon te vol zit. Ademhalingsoefeningen helpen echt hierbij is mijn ervaring
Heel herkenbaar! Ik werk mede om die reden volledig thuis. Ik heb alleen collega's op afstand. Heerlijk! Verder gaat hier mijn koptelefoon op als ik het niet meer trek. Dan luister ik even een podcast of gewoon wat muziek. Gisteravond nog heb ik gezegd dat iedereen mij even moest laten. Heb ik nog geen half uur gepakt en daarna kon ik door naar het avondritueel. Als mijn man op donderdag muziek gaat maken, dan kruip ik tegelijk met de meiden in bed.
Geen tips, wel veel herkenning. De jongste is nu net 2 jaar geworden. Ik heb soms dagen (weken?) dat ik denk dat het beter gaat, om vervolgens weer terug te vallen in wat jij hierboven beschrijf.
Ja, dit is herkenbaar. Ik merk dat het nu weer beter word, de kinderen zijn ouder (m’n jongste is 7), ze kunnen meer zelf, gaan naar school én we weer normale nachten slapen.
Een paar dingen die mij geholpen hebben:
Gebruik oordopjes (bijvoorbeeld van loop) die het (achtergrond) geluid dempen
Ga op tijd slapen. Mijn valkuil was om ‘‘s avonds te lang te blijven zitten, omdat het dan zo lekker rustig is, de kinderen op bed.
Leg je telefoon vaker weg. En vooral dingen die verslavend werken, zoals bijv Facebook of een spelletje. Apps van je telefoon af halen.
Wees niet bang om een keer nee te zeggen tegen een verjaardag of drukke omgeving. Een rustige (zon)dag thuis en dan even buiten uitwaaien hebben we ook nodig.
Probeer het jezelf makkelijker te maken. Ik vind het op een gegeven moment ook de hel om met kinderen boodschappen te doen. Compleet overprikkeld thuis, kind boos en met maar de helft van de boodschappen. Nu laat ik 1 keer per week het grootste gedeelte bezorgen.
Verjaardagen thuis: een paar dingen. Of hulp vragen aan goede vriendin / zus / wie dan ook. Of minder mensen uitnodigen. Ik merkte dat ik soms een verjaardag op een dag deed waarvan ik al wist dat een aantal mensen niet kunnen. Tegenwoordig heb ik een beetje een limiet van wat ik aan kan. En wat mij eigenlijk het beste heeft geholpen. Is een korte tijd waarin de verjaardag gevierd wordt, bijvoorbeeld van 15 tot 17. Wat ik daarvan het grootste voordeel vind is dat iedereen tegelijk binnenkomt. Je kunt dan in één keer alle koffie / thee / taart uitserveren. Daarna hoef je alleen nog weer een rondje te gaan met de koffie en thee pot. Of lekker iedereen zelf laten regelen. Camping koelkast met drankjes neerzetten.
Ik heb geen tips, maar voor mij is het heel herkenbaar. Denk ook dat vermoeidheid hier een grote rol in speelt. Ik slaap al sinds de geboorte van mijn oudste (nu 10 jaar) te weinig. Los van de 101 vragen hebben de kinderen ook regelmatig ruzie en gedoe onderling. Dus inderdaad je staat de hele dag aan. Vorig jaar was ik een paar dagen op een wandelweekend gegaan. Telefoon moest dat hele weekend ook uit. Ik merkte toen wel dat ik zelf weer was opgeladen en weer (even) meer kon hebben en ook meer kon genieten van de kids.
Ik had het ook heel erg na de 2e. Wat je zegt, het verdelen van die aandacht. Ik heb zelf ADHD en met name de geboorte van de 2e heeft alle valkuilen van ADHD weer volledig getriggerd. Dat werd ook weer minder toen ze ouder werd en ik weer meer kon slapen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen