Wij hebben 3 kinderen (6 weken, 1j en 6j). Onze oudste wordt elke nacht wakker en komt dan bij ons slapen (want bang en kan echt niet verder slapen). Van alles geprobeerd, maar eigenlijk lukt het vrijwel nooit te herpakken in haar eigen bedje. Onze dreumes wordt sinds kort ook wakker en komt dan 9 vd 10 x ook bij ons uiteindelijk. De jongste ligt nog in de co sleeper en zo slapen we vaak met 5 personen op de kamer. Onze oudste had toen ze jonger was wel eens een fase van slechter slapen maar deze fase duurt inmiddels langer dan een jaar en het lijkt me niet gezond dat haar slaap steeds onderbroken wordt. Nu maken ze elkaar ook nog wel eens wakker door het gehuil van de 2 jongsten, dus echt feest! Wie herkent dit en kan ervaringen delen? Streng volhouden dat ze in haar eigen bed moet blijven vind ik zelf erg lastig. S avonds in slaap komen is meestal geen probleem, gaat echt om het doorslapen.
Mijn collega heeft een zootje van 7 wat ook regelmatig komt omdat hij niet meer zelf in slaap kan komen. Maar in bed vinden ouders echt niks. Dus dan schuift onder het bed een matrasje vandaan, neemt zijn deken mee en slaapt daar op. Persoonlijk zou ik zeker met zo'n jonge baby kiezen voor hetgeen wat de meeste slaap geeft, maar wellington dat ook omdat wij sinds de eerste geen goede en volledige nacht meer hebben gehad 😅
Ik heb nooit kids in mijn bed gelaten. Want dan slaap ik niet en ben ik geen leuke mama. Ja bij bang voor onweer of nachtmerrie kruipen ze er zeker even bij. Ook bij wakker worden met koorts ofzo. Dan praten we erover en knuffelen we (bij koorts paracetamol erin tot die werkt) en dan hup terug naar eigen bed. Als ze klein waren en heel bang in nachtmerrie fase bleef ik dan op de kamer tot ze weer sliepen of in ieder geval gedurende enige tijd. Altijd duidelijk gecommuniceerd ‘je mag even bij ons kruipen als je bang bent maar ik breng je zo wel weer naar je eigen kamer want daar slaap je. Mama blijft dan even bij jou.’ En een nachtlampje uiteraard. Zou zoiets kunnen werken? Je moet dan wel consequent zijn idd..
Hier ook zoiets. We hebben 5 kinderen en de keren dat er een kind bij ons in bed geslapen heeft is op 2 handen te tellen.. Ik denk zelfs 1. Kraamweken niet meegeteld
Ik ben nooit heel moeilijk met tussen ons inslapen, als ze maar inslapen in hun eigen bed. Meestal gaat het namelijk vanzelf over. Als de fases te lang duren, dan ga ik er wel aan werken om ze weer door te laten slapen. Meestal zie ik per fase ook dat ze altijd rond dezelfde tijd komen, dus dan zit het in hun biologische klok. Als ik er weer vanaf wil omdat het te lang duurt of omdat we elke nacht met zn 4e in een bed liggen (en ik als enige slecht slaap dan), dan bespreek ik het overdag met ze. Gewoon door de hele dag een paar keer benoemen dat ze vannacht in hun eigen bed moeten blijven. Voor het slapengaan zeg ik het nog een keer. En ja, dan streng aanpakken. En dat betekend af en toe ook gewoon de slaapkamerdeur dichttrekken en zeggen: mama gaat slapen. Krijsen ze maar even... Meestal is het binnen 1 en 2 nachten dan weer klaar en slapen ze weer door. Lamp op de overloop aan en deur wagenwijd open helpt hier ook nog wel regelmatig.
Onze oudste heeft een paar nachten ook nachtmerries gehad / was bang. Dan werd die overstuur wakker, dan ga ik hem uiteraard niet dwingen zn mond te houden. Uiteindelijk ben ik gaan uitzoeken waar die nog zo bang voor was, blijkt gewoon de wind te zijn. Of tenminste, dat denk ik, maar het geeft hem nu rust dat hij denkt dat hij gewoon de wind hoort.
Ik zou het wel met haar bespreken. Uitleggen dat ze altijd bij je mag komen als ze bang is, maar dat ze dan daarna gewoon weer naar eigen bed gaat. Even 5 minuten troosten bij je in bed ofzo en dan opnieuw slaapritueel uitvoeren. Boekje lezen of wat je ook doet, knuffelen en dan zelf weer op bed gaan. Je kunt het allicht proberen
Herkenbaar, wij hebben ook periodes met zn 5en op de slaapkamer. We zijn wel wat strenger geworden vanaf een jaar of 4- ze mag dan even bij ons in bed en zodra ze slaapt tillen we ze over naar het eigen bed- dat spraken we dan af en gek genoeg vond ze dat prima. Maar ook lampje aan- even wat drinken ofzo hielpen soms ook. Als het echt niet ging of bv bij ziek zijn legden we een ledikantmatrasje op de grond en sliep ze daar. De middelste krijgt het voor elkaar zo zacht en stiekem tussenin te kruipen dat we de volgende dag vaak pas merken dat tie er is 🤪
Precies dat laatste 😂 hoe vaak ik wel niet in de ochtend wakker wordt en denk heeee wat ligt daar?! Is t gewoon mn dochter 😆 en voor hoe lang dan al, geen idee. Ach, als niemand er wakker van wordt en iedereen dus ene goede nachtrust heeft vind ik t prima
Ik snap niet hoe jullie dat voor elkaar krijgen, dat je het niet merkt. Onze dochter hoeft nog maar op de gang te lopen, héél zachtjes sluipend of ik ben al wakker 🥴 Lijkt me heerlijk als je zo slapen kan dat je het niet merkt. Ik sta continu aan wat dat betreft en wordt van de kleinste geluidjes wakker 😏
Ik ook ... lastig.. want ik word van ieder ding wakker. Ik slaap ook met oordopjes in.. dat scheelt enorm. Maar zelfs met die dingen in word ik wakker van een huilend of roepend kind.... terwijl mijn man doorslaapt.. zonder dopjes
Lastig hé! Mijn man slaapt zo ongeveer ook overal doorheen. Oordopjes in durf ik dus weer niet, dan ben ik bang dat ik iets niet hoor. Vorig jaar is er ook bij ons ingebroken, we slapen boven onze zaak. Sindsdien lig ik nóg meer op scherp als ik maar íéts hoor.
Ik was als kind ook altijd bang en hebt zelf ook twee kinderen die s nachts bang zijn. Nu zijn mijn kinderen wel jonger, maar vooral onze jongste is echt bang. Wat helpt is goed kijken wáár ze dan bang voor is. Mijn kinderen zijn jonger, maar we hebben hier een spray tegen monsters, een spray tegen graafmachines (vraag me niet waarom, blijkbaar ook eng), een dromenvanger voor nachtmerries. En we kijken altijd waar licht en schaduwen vandaan komen. Met mijn oudste bespreek ik altijd waar ze over gaat dromen (hielp mij als kind heel erg). Sommige kinderen vinden stilte / de nachtelijke geluiden eng. Dan helpt het om s nachts bijvoorbeeld regengeluiden op te zetten of iets van white noise. Als je kind s nachts wakker wordt omdat ze bijvoorbeeld moet plassen en daarna bij jullie in bed kruipt, kun je er ook voor kiezen om haar om 22:00 er nog uit te halen om te plassen. Dan wordt ze daar niet door gewekt (klinkt gek, maar mijn oudste ging hierdoor doorslapen omdat haar slaapcyclus werd gereset ofzo). Verder is het belangrijk dat ze leert wat ze moet doen als ze s nachts wakker wordt om zichzelf weer in slaap te krijgen. Dat heeft ze in het begin jullie voor nodig, maar dat kun je langzaam afbouwen. Hier onder zag ik al goede tips.
Dat gezegd hebbende... Kijk waar je ruimte voor hebt in je hoofd.... Je hebt een baby van 6 werken! Toen had ik echt geen energie voor dit soort dingen. Misschien help het dan het beste als ze af en toe uit logeren kunnen bij opa/oma
Bij ons gaat het echt in fases. Soms liggen we midden in de nacht met 4, soms met 3 en er zijn ook nog nachten dat mijn man en ik lekker samen kunnen liggen ☺️ Ik ga 's nachts geen strijd aan. Ik wil ook gewoon slapen. Het is hier inmiddels tussenin kruipen en verder slapen.
Het is nu waarschijnlijk vooral gewenning. Ik zou kiezen voor of volhouden of langzaam afbouwen.
Dus ik zou iets kiezen als eerst er naast gaan liggen, dan er naast gaan zitten, dan wat verder weg gaan zitten, dan wat eerder weggaan, etc. Elke paar dagen als het goed gaat een nieuw stapje. Dan ben je misschien wel 3 weken bezig, maar nu ben je elke avond bezig.
Tenzij ik denk dat ze echt prima alleen kan liggen, dan zou ik zeker even doorzetten met volhouden. Elke keer hetzelfde doen: terug naar bed, knuffel en een kus en dag zeggen. 20x herhalen als het nodig is. Waarschijnlijk ben je er dan met een paar dagen doorheen.
Je kunt het lastig vinden, maar jij hebt je slaap nodig (óók voor je kind), je kind heeft de slaap nodig en je kind heeft jouw kaders en begeleiding nodig om er te komen.
Als je je kind vertelt: dit is de regel en zo gaan we het doen, maar je geeft elke keer toe, dan leer je je kind dat het lang moet volhouden en dan mag het wel. Je leert ze dus eigenlijk de verkeerde routine aan. Bovendien bevestig je dat ze niet zelf verder kan slapen maar jullie nodig heeft. Dat moet je zelf echt doorbreken. Dus ook al is het lastig, bedenk: het is maar tijdelijk lastig en wel voor iedereen beter als het doorbroken wordt.
Ik herken dat een patroon er zo in zit en het erg lastig kan zijn dit te veranderen. Onze dochter wordt bijna altijd rond half 5 wakker. Soms half 6. En echt klaarwakker. Heel soms ineens pas 7 uur: heeeeerlijk. Hier momenteel ook geen puf om dat aan te pakken. Onze peuter ligt nog bij ons op de kamer. Zie het ook al gebeuren dat ze elke keer terugkomt
Bij jouw oudste zou ik toch proberen om het goed te bespreken met haar en toch wel streng zijn. En uitleggen waarom het niet goed is. Wellicht heeft ze zelf ideeën, een lampje of knuffel, deur open? Misschien kan je haar nog motiveren met een kadootje na zoveel keer dat het goed gaat?
Hebben ze allemaal een eigen kamer? Mss kan je die van 6 en 1 jaar samen op 1 kamer doen. Dat hebben wij hier gedaan op vraag van de oudste ook omdat ze bang was. Dat heeft echt enorm geholpen. Goede afspraken gemaakt met haar dat ze haar broertje niet uit bed mocht nemen en dat ze hem zou negeren als hij niet ging slapen. Dat werkte perfect. Zij was 4,5 jaar en hij 1,5 jaar. Ze slapen nog steeds samen nu.
We hebben laatst het 2e ledikantje op de kamer van de dreumes geplaatst, maar merken nu al dat onze baby haar zus wakker huilt. Dit lijkt dus toch niet verstandig. De andere optie is dan inderdaad onze dreumes met haar grote zus op de kamer. Hoe deden jullie dat qua speelgoed etc? Het leeftijdsverschil is best groot dus een eigen speelplek voor de oudste is toch wel fijn voor als vriendinnetjes komen.
Mijn kindjes zijn nu 7 en 10 jaar en spelen eigenlijk altijd beneden, niet op de kamer. Het speelgoed staat ook gewoon beneden. Vriendjes spelen ook beneden. Ik vind dat het fijnst. Wij zijn nu de zolderkamer aan het verbouwen zodat ze elk een eigen kamer krijgen, maar op zich vinden ze het nog steeds prima zoals het nu is. Ik zou het wel zeker willen tegen dat ze 12 is. De oudste gaat ook vaak bij buurmeisje spelen dus daar zit ze ook rustig zonder broer. Als je kamers genoeg hebt, kan je eventueel een speelkamer maken.
Herkenbaar, ik vind het ook niet altijd fijn kinderen boven. Maar ik ga nog even goed nadenken over de indeling! Lijkt me zeker een optie de 2 oudsten op 1 kamer ipv de jongsten :-) Dankjewel
Je kan het ook tijdelijk proberen. Hier was het logeren een tussenfase en werkte heel goed als een van de twee bang was . Ze sliepen bij elkaar veel beter door
Zolang jij het moeilijk vind om streng te zijn en je grens aan te geven, gaat dit probleem niet opgelost worden. Je zult moeten kiezen of je accepteert het en legt je er bij neer of je leert haar weer zelf te gaan slapen en daar zul je toch echt duidelijk en streng voor moeten zijn.
Ja dat klopt ook helemaal! Want haar interne klokje lijkt nu geprogrammeerd om elke nacht wakker te worden 😥 Ze heeft een nachtlampje en haar kamerlamp kan op verschillende kleuren. Had me laten vertellen dat rood licht de melatonine aanmaak bevorderd, dus dat ook geprobeerd 😂
Mijn dochter is ook echt bang in het donker als ze alleen is. (nu nog steeds soms) Je kan daar echt niks aan doen. Streng zijn heeft weinig nut. Mijn man was als kind ook heel bang in het donker dus hij weet hoe het voelt. Het is bij hem vanzelf over gegaan met ouder worden, maar hij sliep ook lang met zijn zus samen op 1 kamer. Zelfs een aantal nachtlampjes helpt dan niet.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen