Ik heb een vraagje, Hopelijk herkennen sommige van jullie het. Mijn dochter van 5 jaar die heeft bijna elke nacht nachtmerries. Soms slaap ze verder. (Ze roept en huilt en gilt veel als ze droomt). Maar heel vaak word ze ook wakker en moet ze perse bij ons in bed slapen. Ook slaapwandelen ze soms. Zo kruipt ze van haar bed naar ons bed en weer terug naar haar eigen bed. Zo gaat ze plassen, zoals een half uur terug. Dan zit ze te huilen op de wc. Dat veeg ik haar schoon en zit ze helemaal te trillen en ze kijkt heel afwezig. Als ik haar vraag trek je onderbroek maar omhoog dan mompelt ze iets terug maar doet niets.
Kan ik haar hiermee helpen? Moet ik hiervoor de dokter informeren?
Ze is een heel lief en gevoelig meisjedie haar slaap echt nodig heeft Dankjulliewel alvast!
Mijn dame van 5 heeft nu ook elke nacht nachtmerries. Zij slaapwandelt niet maar wil drinken . Ik tril trouwens ook vaak als ik snachts wakker word... soort temperatuur van mij die dan in slaapstand staat en ineens op moet starten. Weet ook niet zo goed want zij ziet echt geen enge dingen op tv. Smurfen zijn hier al niet toegestaan om maar even een voorbeeld te geven. Ik kalmeer haar maar en zeg dat ze aan leuke dingen moet denken. Maja tis onderhand ook al weer een maand geleden dat het begon. Scheelt voor mij dat dit niet het enige is waar ik snachts Mn bed voor uit moet 🤣 er is altijd wel iemand. Misschien is het een fase in hun ontwikkeling dat de hersenen een groeispurt maken ofzo... ik zeg maar wat
Je hebt het hieronder al van anderen gehoord: het klinkt als nachtangst, night terror. Mijn beide kinderen hebben het gehad, de jongste van 4 nu heel soms nog. Mijn oudste groeide er rond 5 overheen.
Het kan ook zoals je schrijft een combi van slaapwandelen en nachtmerries zijn, in dat geval heeft ze mogelijk veel te verwerken in haar slaap. Misschien kan je overdag proberen om de hoeveelheid prikkels te verminderen. Mijn oudste huilde en gilde toen hij 6 was veel in zijn slaap in een periode waarin hij (bleek achteraf) op school werd gepest. De jongste had hetzelfde in zijn eerste 2 maanden op de basisschool. Die heb ik toen op de vrijdagen thuis gehouden en toen was het over.
Mijn zoon en dochter hebben het gehad. Night terror. Ze waren soms zo overstuur was echt verschrikkelijk. Gelukkig zijn ze er overheen gegroeid en hebben ze het nu eigenlijk bijna niet meer. Geruststellen en weer terug naar bed brengen. Veel meer kun je niet doen een arts ook niet.
Je kan een dokter informeren, maar die doen en kunnen weinig behalve wat tips geven. Zelf niet geslaapwandeld(praat wel in mijn slaap), maar mijn broertje vroeger wel en mijn vader ook.
Hier deden ze het vooral als prikkelverwerking: ging er wat spannends gebeuren(weken voor sinterklaas bijv. Begon het al, of voor schoolreisje), of als het druk was geweest die dag of iets anders gelopen dan anders, als er wat heftigs was op tv enz. Het werd met de jaren wel minder. Hoewel mijn vader het als volwassen man dus ook nog wel eens deed(Hij is jong overleden), mijn broertje weet ik nu niet, die woont alleen. Ik herkende het zelf ook altijd aan de wazige blik in de ogen en echt contact kregen we niet met ze. Heel apart.
Enige wat wij als tips hadden/deden: - Deuren op slot en sleutel eruit(de meesten willen het huis uit); - Vooral niet wakker maken, dan kunnen ze heel raar wakker worden - in de avond niks meer plannen/doen, maar rustig houden en een vast ritme vanaf eten(ontkom je uiteraard niet altijd aan). - niet te ver van te voren al vertellen wat er gaat gebeuren.
Met onze oudste(nog maar 2,5😣) hebben we nu twee keer slaapwandelen meegemaakt(hij ging gewoon spelen en de tweede keer liep hij hierboven rond en zocht naar iets). Ook vaak nachtangsten gehad trouwens.. Hij weet er niks meer van en last hebben ze er ook niet van, tenminste Bij ons. Als je merkt dat jullie dochter er wel last van heeft, zal ik wel langs de huisarts gaan. Maar meestal is het juist bij gevoelige kinderen die dit doen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen