Hey! Ik zit steeds vaker te denken aan een derde kindje. Nu heb ik 1 angst die me vooral tegen houd. Ik zal het uitleggen, in de hoop dat jullie het kunnen begrijpen. Na de bevalling van mijn eerste zijn er serieuze fouten gemaakt in het ziekenhuis. Ik ben namelijk na een hele hoop bloedverlies naar huis gestuurd. Om een lang verhaal kort te maken ben ik eenmaal thuis in shock beland en heb ik een bijna dood ervaring gehad. Dit was een vreselijke ervaring, en sindsdien zal mijn leven eigenlijk nooit meer hetzelfde zijn. Ik ben in therapie gegaan om het te verwerken, met als doel om voor een tweede kindje te durven gaan. Dit heb ik gedaan! Ik heb 9 maanden zwangerschap mijn kop in het zand gestoken en de bevalling was uiteraard heel eng. Gelukkig is die bevalling perfect gegaan en dat met heeeeeel weinig bloedverlies! Een super fijne herinnering! Toch houd mijn eerste ervaring mij tegen om voor een derde te gaan. Zoals je kunt begrijpen ben ik gewoon bang om dood te gaan bij de bevalling en mijn kinderen niet te zien opgroeien. Nu weet ik ergens ook wel dat het een extreme "angst" is. Ik heb het zo goed als verwerkt dus in paniek raak ik niet meer...Maarja.. Het is me bijna eerder ook gebeurd, dus waarom nu niet. Gelukkig kan ik het ook nog wel een beetje relativeren. Maar zeg nou eerlijk.... dood gaan bij de bevalling is toch eigenlijk maar een super super super klein risico in NL. Hoe kijken jullie daar tegen aan? Misschien helpt het me om nog beter te relativeren. Thnx
In zo'n geval goed met gyn bespreken. Ik was bij de 3e bevalling ook best bang (om heel andere redenen), heb aantal goede gesprekken gehad met gyn, kreeg in t ziekenhuis ook een 'bevalcoach' (een soort doula), maar uiteindelijk geen gebruik van gemaakt omdat toen ik beviel, zij op cursus was. Maar er was gedurende hele bevalling medisch personeel aanwezig. Achteraf vertelde gyn dat dat intern besproken was, dat ik geen moment alleen gelaten mocht worden, zodat als er ook maar iets gebeurd, zelfs al bij mij de paniek toesloeg, er meteen ingegrepen kon worden...
heel erg te moeten lezen dat je dit allemaal hebt meegemaakt... Maar anderzijds, dit staat nu in je 'dossier' en wordt dus extra opgevolgd, niet? Het feit dat je tweede bevalling zoveel beter ging, bewijst dat het ook helemaal anders, positief kan, niet? In de medische wereld kan er bij de kleinste ingreep iets mis gaan, maar daar mag je niet bij stil staan... Procentueel maak je heeeeeeeeeeeeel weinig kans dit een tweede keer mee te maken. Is het niet moeilijker je kinderwens voor altijd 'aan de kant' te schuiven? Veel succes!
Ik ben 3 liter bloed verloren. Na een spoedkeizersnee.Was een slagadertje gescheurd. Ik lag al weer op de verkoeverkamer . En moest met spoed weer naar de OK. Ik viel ook weg, stemmen van andere mensen kon ik niet meer horen, het werd me zwart voor ogen en ik gleed zo in bewusteloosheid. Dit heb ik zelf niet als akelig ervaren op dat moment. Ik dacht toen alleen maar, laat me maar gaan... Gelukkig is het goed afgelopen. Heb 2x een bloedtransfusie gehad. Direct en na een paar dagen nogmaals, want mijn Hb was nog maar 4 ondanks eerste transfusie. Ik snap je angst wel, maar ik had persoonlijk zoiets, ik wil later geen spijt krijgen als we het niet nog een keer proberen. Ik ben nu bijna 13 weken zwanger van de 2e. En gezien mijn leeftijd ook de laatste keer... Als laatste wil ik je het volgende gezegde meegeven: Angst is een slechte raadgever. Sterkte en succes met je keus
Ik kan gelukkig niet meepraten over zulke traumatische ervaringen maar ik begrijp wel dat het je keuze beïnvloed en je weer zal herinnerd worden eraan en die gevoelens het liefste voor alijd zou weg willen stoppen. Ik zou inderdaad gaan focussen op de statistieken, de kans is zo klein en dmv de juiste begeleiding (die je de tweede keer wel heb gehad) is deze kans nog kleiner.jij weet hoe je het juist niet wilt hebben en de tweede keer ging het daardoor super. Ik denk dat iedereen met een kinderwens wel twijfels heeft waaraan ze beginnen. Het is altijd een sprong in het diepe want je weet niet hoe alles exact zal gaan verlopen. Bij jou liggen de twijfels meer op de bevalling, bij een ander de bij zwangerschap of de gezondheid van het kind eenmaal geboren bijvoorbeeld. Ik denk dat wanneer jij zulke vragen stelt je er al genoeg over hebt nagedacht en je de bevestiging zoekt van ons. Hoop dat je snel met een positieve test zal komen
ALS we het al doen, dan pas volgend jaar hoor. Ik ben nu nog met een opleiding bezig en zowel ik als mijn vriend twijfelen nog. Maar steeds als ik denk "ja, ik wil het!" , dan komt de twijfel weer boven
ik heb 3x 2 liter bloedverlies gehad en 1 x 1 liter..maar wel in het ziekenhuis zelf..heb ook dezelfe angst wel gehad van als t dit keer niet te stoppen is?! maar ik ben niet naar huis gestuurd maar naar de o.k en iedere keer er goed vanaf weten te brengen..heb jij ook t probleem dat je placenta moeilijk geboren word?
Jeetje meid toch, dat ze jou steeds naar de ok hebben gestuurd is top. Bij mijn eerste kwam de placenta niet. Ik verloor zoveel bloed en ik kreeg kramp op het moment dat de gynaecoloog net de kamer binnen kwam om mij naar de ok te brengen. Maar omdat ik kramp kreeg en mijn placenta voor de helft los kwam heeft hij ter plekke mijn placenta eruit gehaald....iets wat ze normaal onder narcose doen. Dat was niet leuk...maar ik was nuchter. Hoeveel ik exact verloren ben weet ik niet...ze kwamen op minimaal 1,3 liter...maar er lag veel op de grond en dat konden ze niet wegen. Daarna verloor ik stolsels ter grootte van een placenta. Toch hebben ze mij naar huis gestuurd (na 1 nacht observatie) terwijl mijn gehoor steeds weg viel. Maar mijn hb was 5.6 dus ik mocht weg. Thuis in shock beland en bde gehad en toen naar 't zhuis voor een bloedtransfusie. Mijn hb was toen 5.1. Niet schokkend...maar wel voor iemand die normaal een hb van 9.0 heeft. En daar is de fout gemaakt. Bij de tweede ben ik 100 ml bloed verloren. Placenta kwam na 7 minuten. Ik heb gehuild want dat was nog beter dan in mijn mooiste droom. Maar zo'n horror kraamtijd als bij de eerste wil ik NOOIT meer
Ik heb eigenlijk precies het zelfde mee gemaakt met mijn jongste dochter ( nu 1jaar ) , was een hele nare ervaring en ben ook in therapie geweest . toch heb besloten om nog een kleintje te nemen ( ben nu 31+1 zwanger ) . tot nu toe bevalt het goed en heb ik nog geen angst . wel heb ik besloten in een ander ziekenhuis te bevallen , omdat er te veel fouten zijn gemaakt in het vorige ziekenhuis . zelf heb ik nu ook een hele prettige gynaecoloog en sta ik onder extra toezicht straks met de bevalling . dus er kan eigenlijk niks mis gaan al snap ik je angst wel . je moet doen wat in je hart goed voelt . voor mij was de keuze dat we er graag nog 1 bij wilde en dit niet wilde laten varen door angst . heel veel succes met je beslissing
Dat jij deze verschrikkelijk angsten nu hebt is zo logisch. Zelf denk ik dat de kans da het nu weer gebeurt kleiner is. Een grote bloeding zou wel weer kunnen maar omdat ze weten dat jij echt een risico geval bent zullen ze veel beter opletten. Daarnaast mogelijk ook de nodige voorzorgsmaatregelen nemen. Hier deden ze dat zelfs al bij mijn eerste bevalling omdat mijn tante een enorme bloeding heeft gehad na de bevalling. Ik krijg uit voorzorg al een spuit snel na de bevalling om me baarmoeder te laten krimpen.
Lastig, zo'n angst. Je geeft zelf al aan dat je inmiddels weet dat de angst zo extreem is dat het irrationeel wordt, dus wat dat betreft zit je zeker op de goede weg. Ik zou er voor gaan en dan zorgen dat je met zowel je therapeut als in het ziekenhuis er veel over praat tijdens de zwangerschap. Je bent er de tweede zwangerschap ook doorheen gekomen, en toen had je nog geen andere ervaring. Hopelijk, nu je die wel hebt, helpt dit je door de derde zwangerschap heen.
Het risico is klein, maar kan altijd. Bij iedereen. Bij mijn eerste zwangerschap was mijn leven ook in gevaar door TTS-syndroom en nierinfectie die ondanks antibiotica iedere dag erger werd. Het was op 21wkn bevallen van onze tweeling en het zelf overleven of een week later sterven samen met onze tweeling die het ook niet ging halen. Toen hebben we op advies van de artsen de weeënremmers laten stopzetten. Bij iedere zwangerschap blijft dit door mijn hoofd spoken en eigenlijk wordt die angst bij iedere zwangerschap groter omdat als er iets gebeurt, ik steeds meer kinderen zonder moeder achter laat. Inmiddels ben ik zwanger van de 3e.
Je moet het zo bekijken, de kans is groter dat je omkomt bij een auto-ongeluk dan dat je de zwangerschap niet overleeft. Gezien je verleden zal je waarschijnlijk ook extra opgevolgd worden.
Dapper van je dat je het weer doet! Vreselijk wat je hebt moeten doorstaan. En het is zo stom he.... waar jij dan vooral bang bent om weer opnieuw TTS syndroom te krijgen en/of een nierinfectie, denk ik daar totaal niet bij na. En dat is waarschijnlijk andersom ook zo. Konden we onze hersenen maar even resetten he? Ik weet nog wel hoe vreselijk trots ik op mezelf was toen ik eenmaal op de kraamafdeling lag met mijn tweede kindje. Jeetje, wat voelde ik mij een held. Bij mijn eerste was ik bijvoorbeeld bang voor een knip....dat was het enige. Nu zou dat een lachertje zijn als ik er daarmee vanaf kwam haha. En ja je hebt gelijk. Ik ben van de tweede bevallen in het WKZ. Top verloskundige daar zeg! Zij hebben mij fantastisch begeleid tijdens de 2e zwangerschap, bevalling en eerste kraamdagen. Dat stelt me dan wel weer gerust. Ik ben alleen ook zo' n gek die binnen een half uur kan bevallen... dus de angst is er ook nog of ik dan wel op tijd in het ziekehuis ben. Soms hoop ik maar gewoon dat ik ''per ongeluk'' zwanger wordt. Dan heeft het lot besloten en kan ik het makkelijker loslaten. Nu moet ik de keuze maken. Dat is lastig. Nou ja.... ik begin te ratelen...maar je snapt het vast
;p Bedankt voor je reactie!
Bij mij is het gewoon dat je weet hoe snel het allemaal kan mislopen in een zwangerschap zowel voor je kindjes als voor jezelf. Twee weken ervoor was alles nog perfect in orde met mij en de kleintjes, een week later werd ik opgenomen in het ziekenhuis, nog een week later was mijn leven in gevaar omdat mijn lichaam niet reageerde op de antibiotica, de infectiewaarden bleven dag na dag stijgen, de weeën werden geremd, maar blijven lichtjes voortduren ... TTS kan enkel voorkomen bij een eeneiige-tweelingzwangerschap, maar is heel uitzonderlijk, bij mijn gyn was het 20jaar geleden dat hij het nog tegen gekomen was om je een idee te geven. Ik had/heb steeds de grote angst dat het weer een tweeling zou kunnen zijn en was iedere keer heel opgelucht als het slechts 1 kindje bleek te zijn, toch 1 risico minder. En die nierinfectie was eigenlijk grotendeels het gevolg van die TTS. Dus de oorzaken van toen kan ik op zich goed plaatsen en relativeren. Maar vorige zwangerschap voelde ik plots iets ter hoogte van mijn nieren en dan sloeg de paniek wel direct toe, meteen naar de dokter en gelukkig bleek het niets te zijn, maar dan werd ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt van hoe snel het allemaal kan veranderen. Je mag er niet teveel bij stilstaan wat er allemaal kan gebeuren. Gelukkig zijn de slechte aflopen heel uitzonderlijk en daar hou ik me aan vast. Maar dit wordt wel mijn laatste zwangerschap. Want zoals ik al eerder schreef, de angst wordt iedere zwangerschap groter en doordat ik ook iedere zwangerschap een grote kans heb op vroeggeboorte (dus nog iets waar ik me angstig in kan maken), heb ik mijn limiet qua angsten wel een beetje bereikt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je twijfelt om voor een derde te gaan. De kans dat er nu weer wat mis gaat, is echt klein. Daarentegen de artsen kennen je geschiedenis en zullen daardoor dus extra alert zijn en je nog beter in de gaten houden tijdens een volgende zwangerschap. Mocht je toch weer besluiten om zwanger te worden dan zou ik je angsten wel bespreken straks met je gynaecoloog of verloskundige. Veel succes met je keuze.
Zoals je zelf zegt is de kans dat het weer zo mis gaat zo minimaal klein, dat het je echt niet meer zal gebeuren. Ik begrijp je angst wel hoor. Maargoed, het zal je echt geen 2de keer gebeuren. Daarnaast, je 2de bevalling ging toch heel goed?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (18) Verversen