Ik heb erg veel moeite daar langs gaan omdat er bijna altijd drama is. Onderling of met mensen buiten de familie, er is altijd wel onrust. Dit krijgen mijn kinderen mee en ze merken dat het daar “anders” is dan wat zij gewend zijn.
Het constant neerhalen van andere en elkaar en de botte opmerkingen. Soms zelf onnodig naar de kinderen of mij toe. Ik kom altijd thuis met een zwaar vervelend gevoel. Ik neem om deze reden afstand, maar ik merk dat zij mij dit super kwalijk nemen. Door botte opmerkingen wanneer ik vertel dat ik het weekend andere plannen heb dan daar langs komen. Ik en mijn partner werken allebei dus behoefte elke weekend langs te gaan is er sowieso niet. Maar als we dan gaan is het altijd een vervelend bezoekje.
Soms wil ik dit aan ze duidelijk maken maar ik weet gewoon niet hoe..
Herkenbaar! Ik vind het ook super lastig. Soms bedenk ik pas als ik weer weg ben hoe ik had willen reageren. En dan zit ik boos in de auto. Of zit ik thuis tegen mijn man te mopperen over zijn moeder.
Ik ben verbaal best heel sterk, maar tegelijkertijd ook bang om de verstandhouding onder druk te zetten en dat is niet wat ik wil.
Mijn schoonmoeder ziet zichzelf als een wijze oudere vrouw en denkt dat ze me bedient als ze haar adviezen over me uitstrooit. Terwijl ik krampachtig zoek naar manieren om haar zo respectvol mogelijk duidelijk te maken dat ik geen advies van haar wil. Maar liever gewoon een gesprek obv gelijkwaardigheid.
Anyway, ik heb niet echt advies voor je; ik heb zelf nog de oplossing gevonden. Wat mij wel een beetje helpt is me verdiepen in waarom ze doet zoals ze doet. Dus hoe haar eigen opvoeding was, wat ze heeft meegemaakt, etc etc. Daardoor kan ik haar gedrag meer zien als “de manier die zij nu eenmaal heeft aangeleerd om met dingen om te gaan” en erger ik me minder.
Jij gaat hun niet veranderen. Het enige waar je aan kan werken is wat het met jou doet. Hoeveel je binnen laat komen en hoe erg je je laat kwetsen. Probeer er boven te staan. En als het niet goed voelt niet gaan. Kies voor jezelf een ander doet het niet. Als jij geen zin hebt, heb je geen zin en bent geen uitleg verplicht. Familie krijg je, je kiest ze niet.
Wij hebben een lange tijd geen contact gehad met de familie omdat we elkaar niet lagen en als we er wat van zeiden keerde iedereen zich tegen ons. Hun zijn en denken nou eenmaal heel anders dan ik en mijn man(maar vooral mij. Mijn man is ze gewend😉). Dat betekent niet dat hun slecht zijn of ik of dat hun gelijk hebben of ik. We zijn anders.
Jij en je schoonfamilie zijn anders. Je kan een gesprek aan gaan zodat ze misschien rekening met je kunnen houden. Maar nogmaals je kan ze niet veranderen en als ze het niet willen of niet (willen) zien dan zal er niks veranderen en zal jij een aanpassing moeten doen waardoor het voor jou dragelijk is. Dus misschien alleen met speciale verjaardagen langs of met kerst en voor de rest niet. Ga kijken wanneer en hoe lang het voor jou te doen is. Als een uur de max is, prima dan ga je na een uur weg. Je hoeft je dan ook niet te verantwoorden je wil gewoon naar huis punt.
Voor jezelf opkomen is heel lastig en zal heel wat oefening nodig hebben. Vooral dat stemmetje in je hoofd de baas zijn dat jouw keuzes en gedachten er ook mogen zijn.
Inmiddels hebben wij weer contant met de familie. We hebben alles eens uitgesproken. Het is oke maar ik ga ook niet overal naar toe en als ik na een uur weg wil dan gaan we. Ze zijn nog steeds dezelfde mensen met dezelfde gedragingen en gedachten. Ik ben een stuk sterker en kom beter voor mijn eigen behoeften op.
Probeer voor je zelf eens uit te zoeken wat het precies is waarom je bang bent voor nog meer gezeur als je iets van zo'n opmerking zou zeggen. Belangrijk is wel dat je man hierin wel naast je staat.
Als jullie het weekend niet gaan, krijg jij dan alleen die nare reacties of ook je man? Als alleen jij degene bent die het hoort zou ik doorverwijzen naar je man. Reageer dan terug met, ok, laat je het ... (naam man) ook even op deze manier weten? Dan geef je al een signaal af dat jullie met z'n tweeën die beslissing nemen en dat als ze af willen geven, ze dat dan ook bij jullie beiden mogen doen.
Daarnaast, als je alleen naar je schoonouders gaat, zou ik daar mee stoppen. Doen ze ook zo tegen je man of als hij erbij is? Als je daar verschillen in ziet, gewoon niet meer alleen gaan en alleen gaan als je man ook gaat. En bespreek dan samen hoe je gaat reageren. Je moet het toch echt een keer doen, en dan komt er maar drama van, maar grenzen stellen is heel belangrijk, familie of niet. Zo moeten je kinderen het ook leren en dat doen ze alleen maar als ze een goed voorbeeld ziet. En hoe vaker je het doet, hoe minder eng het wordt. En komt er ruzie van, dan zeg je gewoon, ok, ik kom pas weer langs als we er normaal over kunnen praten. Maar vooral, doe het samen met je partner. Hij moet je hierin wel echt steunen en niet afvallen. Weet er namelijk alles van ;)
Ik begrijp je vraag. En voor jou is dit zeker lastig. Je wilt ze niet kwetsen. Ik zou me er niet zo druk meer om maken. Of je nou links om of rechtsom zou gaan, je zult het niet goed doen en niet voorkomen dat ze iets lelijks gaan zeggen. Wanneer je geen zin hebt om te gaan, bekijk dit per moment. Als je graag thuis wil blijven dan zeg je dat. Is niet moeilijk. Krijg je een uitnodiging, bedank vriendelijk en geef aan dat je nog laat weten of je wel of niet komt. Dat je dit op dit moment nog niet kunt of wilt beslissen. En dat is helemaal je goed recht. En je zult reacties krijgen, ga daar maar vanuit. En de eerste paar keren is het lastigste. Maar word met de tijd makkelijker. En ik ben er soms ook niet altijd bij maar dan gaat mijn man zelf met de kids. Mijn schoonmoeder vind dat ook niet altijd leuk en is ook niet leuk om nee te zeggen. Maar ze raken er wel aan gewend dat niet alles te plannen valt zoals zij het willen. Wees gewoon eerlijk en zeg gewoon hoe het is.
Waarom moet jij langs je schoonouders? Ik vind dat een taak van je man om zijn relatie met zijn ouders te onderhouden. En als die behoefte er van zijn kant niet is, dan niet. Hij kan ze ook bij jullie thuis uitnodigingen, en als er daar vervelend word gedaan, direct iets van zeggen. Je man mag best voor jou op komen vind ik in zo’n situatie.
Gewoon zeggen, niet denken wat ze vinden of denken kan je niet beïnvloeden. Je moet hier iets mee doe je het niet doe je jezelf, vooral ook je kids te kort.
Ik ben heel duidelijk, familie of niet je mag grenzen stellen heel belangrijk. Geef ik mijn kinderen ook mee!
Wanneer er een botte opmerking gemaakt wordt, kun je dat gewoon benoemen:"dat was bot" of "dat is kwetsend"... Train jezelf om direct te reageren. Dat is de enige taal die mensen met dit gedrag verstaan...
Dit zou ik inderdaad moeten leren, maar ik krijg gelijk last van hartkloppingen, zweethanden en een misselijk gevoel. Ik ben daar super slecht in bij hun althans. Bij andere lijk ik daar iets minder moeite mee te hebben. Ik denk omdat ik dan zo bang ben voor nog meer rare reacties. Als ik thuis kom ben ik dan ook diep teleurgesteld in mezelf.
Probeer over die angst heen te stappen. Dit soort dingen stopt alleen wanneer jij de grenzen aan blijft geven. Geef het goede voorbeeld aan je kinderen 💪
Hij ziet het ook maar is het meer “gewend”. Hij kan soms niet begrijpen dat ik ermee zit en zegt dat ik het moet negeren. Maar ik ben gevoelig en ben zelf ook niet bot naar andere. Zij zijn onderling ook onbeschoft en bot naar elkaar en kunnen dan 15 min later weer met elkaar lachen. Ik vind dat zo raar..
Het is duidelijk een andere gezinscultuur dan jij gewend bent. Jij hoeft hen niet te veranderen, maar kunt wel aangeven dat jij niet zo behandeld wilt worden.
Mijn partner kent zijn eigen familie en is zelf ook wat afstandelijk. Dit nemen ze mij ook kwalijk, want volgens moeder hoor ik vaker tegen hem te zeggen om bij zijn ouders langs te gaan.
Ik heb daar moeite mee omdat er situaties zijn geweest dat ik dat heb gedaan. Zij gaan zich dan allemaal tegen mij keren en dingen verzinnen waardoor het lijkt alsof ik fout zit. Alsof ik het allemaal verzin.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen