Ik werk nu in het onderwijs, maar wil eigenlijk iets anders. Ik ben 40 geweest, dus als ik iets anders wil is dat nu wel de tijd voor. Doktersassistente lijkt mij perfect passen en ik zou voor een opleiding en baan in aanmerking kunnen komen (en eventueel hierna nog verder leren).
Nu komt het dilemma ... Ik heb het nu zo makkelijk en veel vrije tijd en qua loon ook prima. Thuis loopt alles nu perfect en rustig. Doktersassistente zou betekenen weer maar school, meer dagen weg van huis, minder vakantie en als bbl'er ook minder loon (bouwt wel weer op). Al het gemak en rust van nu, gooi ik de deur uit dan (maar keert uiteindelijk ook wel weer terug).
Uitstellen vind ik niet opschieten, want hoe ouder ik word, des lastiger het wordt om te leren vrees ik en ik word minder aantrekkelijk op de arbeidsmarkt. Manlief gunt mij beide keuzes en moedigt mij alleen maar aan om meer plezier te krijgen qua werk.
Arghh, kies ik voor gemak en minder werkplezier en saaie loopbaan? Of een uitdaging en werk dat waarschijnlijk wel perfect bij mij past?
Zelf denk ik ook: "mens, wees blij met wat je hebt", maar ik ben gewoon niet tevreden met mezelf nu. Ik weet het even niet en hopelijk heeft iemand hier ervaring mee? Ik weet dat ik zelf alleen de keuze kan maken, maar ervaringen lezen van anderen zouden zeker kunnen helpen!
Ik heb zelf een baan voor 32 uur met veel vrijheid flink salaris en lease auto opgezegd voor een wat eenvoudigere baan met minder salaris en geen lease auto voor 3dagen. Ik heb er lang over gedaan maar is me goed bevallen. Het gaat denk ik om de volgende vragen: kan jij jezelf zijn in je baan? Wat is belangrijk voor jou en haal je dat uit baan 1of 2? Of dat nou vrijheid geld uitdaging collega’s etc is. Schrijf je huidige situatie eens uit en leg je wensen daarnaast.
Ik heb zelf een baan voor 32 uur met veel vrijheid flink salaris en lease auto opgezegd voor een wat eenvoudigere baan met minder salaris en geen lease auto voor 3dagen. Ik heb er lang over gedaan maar is me goed bevallen. Het gaat denk ik om de volgende vragen: kan jij jezelf zijn in je baan? Wat is belangrijk voor jou en haal je dat uit baan 1of 2? Of dat nou vrijheid geld uitdaging collega’s etc is. Schrijf je huidige situatie eens uit en leg je wensen daarnaast.
'O zo fijn jullie reacties en alle tips (+ spiegels☺️). Dit had ik net even nodig. Mijn omgeving staat gelukkig achter mij en opvang is ook vrij goed te regelen. Ik heb al eens een dag meegelopen in een praktijk. Hierdoor weet ik dat de werkzaamheden echt wel bij mij passen (zorg, regelen, administratie en hectiek).
Het is, dat ik altijd heel snel voor anderen kan meedenken/beslissen en helpen. Alleen als het om mijzelf gaat, dan ben ik een regelrechte twijfeldoos (weegschaal😉)..
Ik ga al jullie reacties nog eens rustig teruglezen (en hoogstwaarschijnlijk toch voor de uitdaging gaan💪). Thanks allemaal 🧡
Wat grappig: ik werk in de zorg en denk er al een aantal jaar over om het onderwijs in te gaan! Met name lijkt het me fijn dat de tijden van vakantie meer overeenkomen met die van mijn kinderen. En iets nieuws/anders lijkt mij gewoon leuk. Maar ik blijf ook twijfelen. Herken me erg in jouw verhaal!
Ik had achteraf een relax baantje in de zorg. Ben geswitcht en had spijt. Toen weer geswitcht. Collegas zijn leuk maar zo goed als ik het had heb ik niet meer. Het gras is niet altijd groener
Ik heb gekozen voor meer uitdaging (wel binnen m'n huidige baan). En ik heb er best wel spijt van. Onze oudste heeft het zwaar qua gedrag. (Er lopen al onderzoeken enzo.) ik kan hem nu niet de stabiliteit bieden die ik wil. Dat ging eerst beter. Dus denk niet alleen aan jezelf maar ook aan de kids. Trekken zij dit?
Ik studeer in juni af als apothekersassistent 😊 ook na 10 jaar iets compleet anders te hebben gedaan. Zit ook en in BBL traject en heb er nooit een seconde spijt van gehad! Je mag me gerust een privé bericht sturen mocht je willen.
Ik ga binnenkort ook starten met een nieuwe baan. Vind het ook best spannend, want het vertrouwde geef ik op, maar ik denk dat het ook wel goed is om soms wat verandering te hebben. Ik zou ervoor gaan, mocht je het helemaal niets vinden dan kan je altijd nog weer kijken of je terug het onderwijs in kan.
Jaa! Ga ervoor! Je kunt het! Natuurlijk gaat het zwaar worden, dat begrijp je zelf ook wel. Maar zo mooi dat je nog een droom hebt, en ook de mogelijkheid om die achterna te gaan. Ik zou zeker even goed ervoor gaan zitten, en kijken hoe je alle ballen in de lucht kunt houden in de tussentijd, maar ik kan je zeker adviseren om ervoor te gaan. Je krijgt er zoveel voor terug. An qua leeftijd, mijn moeder heeft zich op haar 60, na meer dan 40 jaar in het onderwijs nog laten omscholen tot kraamverzorgende, en ze heeft er zoveel plezier van. Je bent nooit te oud om te leren. Wat een mooi voorbeeld voor je kinderen, dat je iets graag wilt en er dan voor durft te gaan.
Ik ben onlangs veranderd van baan.. ook 40.. wel in de zorg maar een andere doelgroep. Beste keus ooit. Je kunt wel van alles gaan bedenken maar ga het maar proberen. Lukt het niet om welke reden dan ook, dan is er vast nog wel die saaie baan waar je naar terug kan 😁
- heb je opvang voor je kinderen gedurende de zomervakantie? - gaan jullie vaak op vakantie, zou je genoegen nemen met maar 5 weken vakantie op een jaar? - er is personeelstekort binnen de huisartsenzorg. Wellicht is er meer mogelijk qua salaris, betalen van je opleiding etc. - Praten, dagje meelopen kan altijd
Het lastige bij grote veranderingen is altijd: je weet wat je hebt en wat je verliest, maar niet wat je krijgt. Dat is spannend, en maakt het vrijwel altijd een lastige keuze. Zet de voors en tegens in zichtelijk naast elkaar, en hang er een bepaalde waarde van (je kan bijv vrije dagen, loon en werkplezier vergelijken, maar bepaal dan ook welke van die factoren je het meest belangrijk vindt). Loop eens een dag of wat mee met een doktersassistente om te kijken hoe het je echt lijkt, vraag hen ook eerlijk naar wat zij als de leukere en minder leuke kanten van het werk beschouwen.
Zelf ben ik een jaar geleden begonnen met me te laten omscholen. Niet eens via een BBL, dus de studie komt echt naast mijn werk & gezin. Dat is best pittig, maar ik heb er geen moment spijt van, en weet zeker dat dit de richting is die ik op wil. Zonder die motivatie zou het wel echt heel zwaar zijn. Ik mag nog een paar decennia werken, dus dat vind ik de investering meer dan waard. Er zitten trouwens ook wat basisschooldocenten in mijn klas, die voor deze studie kiezen :)
Het klinkt, ondanks dat je het een perfecte match noemt, niet helemaal alsof je van doktersassistente erg enthousiast wordt? Misschien dat deze nieuwe kans je doet beseffen dat je eigenlijk iets anders wil dan nu, maar is het nog niet dé optie voor jou. En heb je nog een derde optie nodig, die voor nu misschien wel bestaat uit uitzoeken waar je dan wel enthousiast van wordt. Dat hoeft misschien niet eens een nieuwe baan te zijn, als je aangeeft dat je niet tevreden met jezelf bent, dan kan de oplossing ook op heel andere vlakken liggen. Je neemt jezelf en je eventuele bagage gewoon mee hè, naar die nieuwe baan.
Als het stemmetje diep van binnen wel zegt dat dokterassistent dé optie voor jou is, dan gewoon voor gaan en al die praktische zaken laten voor wat ze zijn: dingen die geregeld moeten worden. Zat mensen die niet alle schoolvakanties vrij zijn, zat mensen die nog een opleiding doen naast een gezin, zat mensen die terug gaan in inkomen. Is allemaal prima mee te leven, dat kan jij ook 😄 Je man staat er achter, en dat is eigenlijk het enige dat nodig is.
Ik heb zelf 2 studies gedaan in compleet andere vakgebieden en ben een keer hoogzwanger afgestudeerd. We hebben meerdere lange periodes in het buitenland gewoond, ook met kinderen. En ik heb daardoor regelmatig van baan gewisseld. Mijn man heeft naast zijn werk ook nog een tijd een 2e baan gedaan omdat hij dat heel leuk vond. En hij heeft net een studie afgerond. Hier is er dus meestal wel iets gaande 😅 Doe wat jij wil, waar jij blij van wordt. Zolang je je gezin niet in financiële ellende stort of je ze nooit meer ziet, wordt echt iedereen er beter van als jij goed in je vel zit. Waarom zou je nog 30 jaar iets doen waar je je niet senang bij voelt? Zonde!
Werk plezier is ook belangrijk! Maar inkomen natuurlijk ook. Kan jij het geld financieel missen gedurende de opleiding? Of moet je dan veel inleveren en heb je geen buffer? Zulke dingen spelen ook mee. Ik herken je twijfels, maar aangezien een opleiding best prijzig is en veel tijd kost, dat houdt mij tegen. Ook omdat ik niet zo goed weet wat ik nou wil. Maar als jij echt niet gelukkig bent bij je huidige werkgever en jij echt een andere richting in wilt slaan, dan zou ik zeggen doen! Weeg de voors en tegens tegen elkaar op en beslis dan. Doe wat je het liefste wilt. Het is een gok, maar wat werk kansen betreft denk ik dat je bij beide functies genoeg aanbod hebt.
Als het financieel allemaal kan dan zou ik voor werkgeluk gaan, je moet nog lang werken! Wat je zegt.. de rust komt weer terug dus hup hup kies voor jezelf😇
Ligt het "niet tevreden zijn met jezelf" echt aan je baan? Of speelt er diep van binnen meer? Wat zou een baan als doktersassistente meer aan voldoening geven, denk je? Waarom zou je dan wél tevreden zijn met jezelf?
Zeker zijn er nog andere redenen waardoor ik niet tevreden ben met mezelf. Een andere baan etc gaat dat niet veranderen. Zelfreflectie genoeg hier haha. Maar wat ik wel weet, is dat ik dan voor mezelf kies en mijn brein weer even "aan" moet zetten. Hmmmm maar wil ik dat wel? Of wil ik een beetje lui zijn en doormodderen. Ik neig naar een uitdaging.
Ik ben voor werkplezier en doorleren. Je bent echt nooit te jong om te leren. Mijn vader ging midden vijftig nog omscholen, mijn opa heeft tot midden 80 nog cursussen gevolgd.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (29) Verversen