Op 23 augustus, vandaag dus precies een maand geleden, ben ik bevallen van ons zoontje Beau. De bevalling is (achteraf gezien wonderbaarlijk genoeg) ongecompliceerd verlopen. Na de bevalling twijfelde de verloskundige van het ziekenhuis echter of de placenta wel compleet was. Ik heb hier op doorgevraagd, maar het bleef allemaal wat vaag. Ze heeft er in ieder geval geen actie op ondernomen en heeft in het partusverslag (bevallingsverslag) vermeld dat de placenta compleet was. Al binnen een dag vond ik mijn afscheiding ontzettend stinken. Ik vloeide veel, maar voelde me verder niet per se ziek en had geen koorts. Natuurlijk voelde ik me niet topfit, maar hoe fit kun je je voelen na een wel intense bevalling? Een week na de bevalling stopte het bloeden echter abrupt helemaal. Een dag later lag ik ‘s avonds te slapen toen ik wakker werd omdat het bloed er van onder letterlijk uit gutste. Binnen een paar minuten verloor ik een handdoek vol bloed. Omdat het wel snel weer stopte heb ik er die nacht niets mee gedaan. Anderhalve dag later deed dit zich opnieuw voor en ik heb toen de verloskundige gebeld. Ik moest direct voor een echo naar het ziekenhuis. De gynaecoloog zei niets te zien, op de aanwezigheid van een stolsel na. Wel zei hij dat de stand van mijn baarmoeder nog wel flink was, navelhoogte, negen dagen na de bevalling. Opvallend was ook dat mijn baarmoederstand een paar dagen eerder lager was en was gekrompen tot schaamheuvelhoogte. Omdat ik zelf verpleegkundige ben en in het desbetreffende ziekenhuis werk en de gynaecoloog dit ook wist wilde ik er niet verder over doorgaan. Ik wilde ten slotte niet de achterdochtige, zeurderige collega zijn. Twee dagen later belde de verloskundige van mijn verloskundigenpraktijk om te vragen hoe het ging. Ik vertelde dat ik nog wel forse buikpijn had en het patroon van het bloeden ook niet anders of minder werd. Dan weer dagen geen druppel en in eens een golf bloed. Ze heeft direct overlegd met de gynaecoloog en ik mocht het het weekend aankijken. Maandag belde ze weer en vertelde ik haar dat het nog steeds hetzelfde, eigenlijk erger werd. Wederom heeft ze met de gynaecoloog overlegd. Deze deed het in eerste instantie af als mogelijk vroege menstruatie na de bevalling. Mijn verloskundige vertrouwde het echter niet en heeft erop aangedrongen dat ik toch opnieuw gezien werd in het ziekenhuis. Ik moest me de volgende ochtend nuchter melden op de poli voor een echo. Ik ging er sceptisch heen, maar moest gelijk blijven. Uit echo bleek toch een flinke placentarest en binnen drie uur lag ik op de operatietafel. Toen ik wakker werd kwam de gynaecoloog vertellen dat de placenta/placentarest, nog groter dan op echo was te zien (8 cm), vergroeid was met de spierlaag van mijn baarmoeder. Ofwel: placenta increta. Omdat de kern volgens hem muurvast zat en hij, met het oog op de toekomst (een volgende zwangerschap), zo min mogelijk wilde beschadigen, heeft hij niet alles kunnen verwijderen. Ik heb tien dagen een dubbele dosis van de pil geslikt om een slijmvlieslaag op de wond te creëeren en een onttrekkingsbloeding op te wekken, in de hoop dat de restjes die operatief niet verwijderd konden worden met de opgewekte menstruatie mee zouden komen. Ik ben er behoorlijk van geschrokken. Zeker van het nieuws dat mijn bevalling ook heel anders had kunnen verlopen… Ik ben echt heel blij met mijn verloskundigenpraktijk, ze zijn ook na mijn bevalling erg betrokken gebleven en zeker wat dit betreft ook erg volhardend, ik heb me door hen altijd gesteund en gehoord gevoeld en dit als erg waardevol ervaren. Ik merk wel dat ik wat onzeker ben geworden, mijn klachten zijn namelijk nog niet heel veel anders. Ik vloei nog steeds ruim en heb dan ook forse buikpijn. Afgelopen dinsdag ben ik op controle geweest bij de gynaecoloog en heeft hij ook een echo gemaakt. Op de echo lijkt mijn baarmoeder schoon, ondanks er ten tijden van de echo nog geen menstruatie had plaatsgevonden. De gynaecoloog gaf aan dat de operatie erg complex was (omdat het zo vast zat), maar dus wel geslaagd leek. Ik wil dit graag geloven, maar mijn vertrouwen heeft een kleine deuk opgelopen. Gister gutste het bloed weer langs mijn benen en de avond ervoor was ik ook echt niet lekker, grieperig. Gisterochtend was het grieperige gevoel weer verdwenen, maar soms vraag ik me toch af of alles verband met elkaar houdt. Ook maak ik me zorgen om een volgende zwangerschap. De gynaecoloog vertelde dat indien er verklevingen ontstaan, het moeilijker kan zijn om zwanger te worden. Zwanger worden is natuurlijk nooit vanzelfsprekend, ook ik weet dat uit eigen ervaring en we zullen het af moeten wachten, maar ik vraag me af of er dames zijn die ervaring hebben met placenta increta. Hoe verliep jullie herstel hiervan en hoe is het proces van een daaropvolgende zwangerschap verlopen?
Ik ben afgelopen donderdag voor second opinion geweest. Toen was er bij de echo twijfel over of er toch nog een placentarest zat, dus heb ik een dag later een hysteroscopie gehad. Hieruit bleken inderdaad nog twee kleine placentaresten. Het zat nu los genoeg om gelijk te kunnen verwijderen. Mijn baarmoeder zag er verder godzijdank goed uit, geen tekenen van verklevingen. Ik ben blij dat ik er toch naar laten kijken heb.
Bedankt voor al jullie lieve reacties! Ik ga maandag naar m’n huisarts, dat was al de bedoeling, maar ga toch bespreken of ik voor een second opinion naar een ander ziekenhuis kan. Tot m’n klachten verdwenen zijn en ook elders uit echo blijkt dat m’n baarmoeder helemaal schoon is kan ik het anders denk ik toch niet laten rusten…
heb een aantal weken geleden ook zoiets meegemaakt. ik wil je niet ongerust maken, maar als jij nog zó vloeit en niet lekker voelt, moet je echt! terug gaan naar het ziekenhuis!! ik denk niet dat je nu op mijn verhaal zit te wachten, want dat is ronduit akelig. Blijft alsjeblieft alert en laat zo nodig je verloskundige contact opnemen met je gyn. Met zo veel bloedverlies niet denken dat je een zeur bent!
Wat ontzettend vervelend zeg… ik zou aandringen op vervolgonderzoek, eventueel in een ander ziekenhuis, ook omdat je het wat ongemakkelijk vindt dat je in dit ziekenhuis werkt. Geen ervaring met een placenta increta, wel een placenta die operatief verwijderd moest worden, ik heb daarna juist vrijwel geen bloedverlies gehad omdat alles weg was gehaald. Sterkte!! Je bent echt geen zeur hoor!
Ik heb na alle bevallingen een manuele placenta gehad. Mijn placenta's zaten echt muurvast. Bij mijn eerste bevalling moest ons tweede zoontje (tweeling, stilgeboorte) vaginaal gehaald worden op de OK. Een heel gewroet dus van binnen. Zeker omdat ik ook nog fluxus had, dus er was haast. Ik ben telkens weer snel zwanger geworden. Heb ook absoluut geen klachten gehad zoals jij het omschrijft. Het voelde gewoon ook echt leeg en mijn lichaam herstelde snel
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (7) Verversen