Ik ben intussen vier maanden geleden bevallen. Omwille van een aantal problemen met onze baby heeft mijn hoofd lang niet naar seks gestaan, alhoewel ik van nature uit best wel een hoog libido heb.
Sinds kort zijn ik en mijn man weer voorzichtig aan het proberen. Goed opgewonden en nat worden zijn geen enkel probleem (sorry voor de details), maar de penetratie doet erg veel pijn. Het lukt wel om vol te houden tot op het einde maar echt fijn is dat uiteraard niet.
Ik heb hier intussen al over gesproken met mijn huisarts en gynaecologe, maar ze zeggen dat alles er prima uit ziet en dat de pijn wel tot een jaar nog kan blijven duren en dat ze dat tot zo lang als "normaal" blijven bekijken.
Een aantal van mijn vriendinnen zijn ook recent bevallen. Ik heb even bij hen gepolst, blijkt dat ook zij hier lang problemen mee hebben gehad. Dus nog maar een paar maanden aankijken dan?
Ik had het ook na m'n eerste bevalling. Bleek dat mijn bekkenbodem te gespannen was. Ik mocht even geen seks meer hebben en ging een aantal keer naar die bekkenbodemfysio. Zij deed inwendig "masseren" en ik moest thuis zelf oefenen met van die staafjes inbrengen. En ik kreeg ademhalingsoefeningen om te ontspannen. Toen ik weer grionlicht kreeg deed het intiem zijn geen pijn meer.
Ik herken dit niet eigenlijk. Is het niet een verkramping van je bekkenbodem? Je zou voor tips eens naar een bekkenbodemfysiotherapeut kunnen gaan, die zijn daarvoor (en uberhaupt zou ik postpartum zo'n bezoek iedereen aanraden voor een check up).
Bij mij voelde het bij alle 3 de kids ongeveer het eerste jaar na de bevalling niet zoals voorheen. Dus ja, ik zou zeggen uitzitten, bij mij werd het elke keer uiteindelijk weer goed.
Ook bijvoorbeeld bv kan ervoor zorgen dat het slijmvlies dunner is waardoor het minder fijn voelt (werd toen tegen mij gezegd in het zkh).
En soms zit het echt tussen je oren. Na 4 maanden is echt alles genezen Probeer te ontspannen en je te gedragen bed als voorheen Er gaat echt niks stuk.
Hechtingen gehad? Ik zelf ben nooit gehecht, dus eerlijk gezegd herken ik je verhaal niet. Het was wat gevoelig en voelde vooral spannend, maar pijn deed het volgens mij niet echt. Na hechtingen kan het even duren weet ik van anderen. Ik denk dat je vooral actief moet blijven.. dan voelt het sneller weer normaal denk ik.
Ik heb nooit hechtingen gehad, alleen een schuurwondje. Dat schuurwondje deed pijn, werd niet vochtig. Ik kon na de 2e ook een jaar geen tampons in want dat wondje/litteken werd dan kurkdroog gezogen (zo voelde dat) en bij het eruit trekken voelde het alsof de tampon daar vastgeplakt zat. Het was toch het littekenweefsel wat bij mij pijn deed (en doet, nu naar de 3e heb ik het weer).
Had ik ook na de eerste bevalling. In het begin bloedde het ook (wel vooral echt heel vroeg hoor, na 6 weken. Daarna hebben we weer even gewacht). Na 6 maanden, met elke keer gevoeligheid/pijn, bedacht ik dat alles écht weer volledig genezen was en de littekens “op volle sterkte”. En hoe gek ook, toen ik me dat realiseerde, was de pijn weg, echt dan de ene op de andere dag. Spanning en beetje angst speelden dus blijkbaar meer een rol dan ik dacht.
Ik had hier zelf alleen last van als het aan de buitenkant nog niet nat genoeg was, ook al was dat vanbinnen al wel. Dan voelde het net of mijn buitenkant een stukje naar binnen werd getrokken ofzo als mijn man in me kwam en/of ging bewegen in me, het ging dan ook heel erg trekken bij het litteken aan de buitenkant (hechtingen gehad vanwege knip).
Hier hebben we de 1e tijd daarom glijmiddel gebruikt om de buitenkant ook goed nat te maken. Ook begonnen we vaak met dat ik bovenop zat zodat ik het tempo ed kon aangeven.
Maar de 1e paar keren na de bevalling voelde voor mij ook weer een beetje als 'de eerste keer' zeg maar. Uiteindelijk kon ik elke keer dan wel genieten maar aan het begin was het wel pijnlijk en er moest echt rustig worden opgebouwd. Na een keer of 3 à 4 seks werd het beter en het is weer helemaal als vanouds geworden hoor hier.
Ontspannen in hoe verre kan hier altijd pijn pas na een paar keer in en uit merkte ik dat de pijn af nam. En we vonden uit dat eigenlijk op een bepaalde zij in helemaal geen pijn ervaarde
Ja herkenbaar. En doordat het pijn deed was ik ook meer gespannen waardoor het alleen maar erger werd. Maar door veel te praten tijdens de seks, wat is fijn en wat doet pijn, kwamen we een heel eind. Bij sommige standjes ook veel minder last, op zn hondjes was voor mij het fijnst. Bij mij was de pijn na 6 maanden wel weg, en nu na 9 maanden voelt alles weer als vanouds.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (17) Verversen