Benieuwd of iemand dit herkent of tips heeft. Mijn zoon van bijna 6 is de laatste tijd vooral ‘s avonds heel erg bang. Echt zo bang dat hij verkrampt en gaat hyperventileren. Hij krijst het uit. Kan niet stoppen met huilen. Hij denkt dat hij doodgaat, dat hij ‘slecht’ wordt, dat hij gif in zijn lijf heeft, dat hij niet meer wakker wordt, dat er ‘slechte mensen’ in huis zijn etc. Hele irreeële angsten maar voor hem levensecht. Hij valt in slaap van uitputting, en ik lig net zolang naast hem. Het is zo zielig. We nemen zijn angsten altijd serieus en proberen zo kalm mogelijk te reageren.
Vaak weet ik niet waar de angst vandaan komt, maar laatst had hij een keer een filmpje gezien van iemand die een taart at en daar zogenaamd van out ging omdat er gif in zat. Ik let nu heel goed op dat hij weinig filmpjes kijkt en echt alleen video’s voor alle leeftijden. Maar het is een gevoelig kind, hij merkt alles op en onthoudt alles. Ik ken dit niet van zijn broer, die is 7 en voor de duvel niet bang.
Herkent iemand dit? Tips hoe we hiermee omgaan? Gaat dit vanzelf over of is dit misschien wel huisarts/kinderpsycholoog materie?
Ik ben heel benieuwd hoe het nu bij jullie gaat? Heb je iets gehad aan de tips? Ik heb nog een nieuwe tip. Mijn oudste heeft nu heel veel aan luisterboeken luisteren voor het slapen gaan. Lekker in bed liggen en geen tijd om te piekeren omdat hij een leuk boek hoort. Succes verder.
Heeeeel herkenbaar dit,, mijn dochter heeft er ook maanden last van gehad. Elke avond was het echt drama en overdag ging het ook haar leven beinvloeden,, ze deed (serieus!!) een uur over 1 appel want alles tot het laatste stukje fijn kauwen omdat ze bang was te verslikken en dood te gaan. Met avondeten net zo. Na schooltijd kwam ze altijd terug met veel eten nog in haar lunchtrommel want tijd was om. Als ze wilde drinken vroeg ze eerst of dat glas wel echt van haar was en of er geen gif in zat. 20x per dag haar handen wassen want bang dat ze iets giftigs had aangeraakt. En savonds met slapen inderdaad heel erg bezig met doodgaan en bang dat ze niet meer wakker zou worden etc. Wij wisten ons op gegeven ook geen raad meer, besteedden er heel veel aandacht aan om naar haar te luisteren en te praten en kalmeren maar het werd niet beter (achteraf het motto; “alles wat je aandacht geeft groeit” zie het als een tomatenplant, als je die steeds water geeft groeit hij heel goed maar besteed je er geen aandacht meer aan dan gaat hij dood. <— zo moet het eigenlijk ook met de gedachten gaan). Ik heb uiteindelijk een boekje van de bieb geleend, slaapkoppie (van Marieke van Ginneken). En daar staan allemaal rustgevende verhalen in en ademhalingstechnieken en dit hebben wij elke avond toegepast. Uiteindelijk de dokter ook nog gebeld met advies en zo kwamen we bij een kindercoach die bij de huisartsenpraktijk werkt. Hier hebben we 4 afspraken gehad en zij kwam met tips dat we dus moesten proberen zo weinig mogelijk aandacht er aan te besteden en dat het vooral belangrijk was dat mijn vriend en ik op dezelfde manier reageerden. We moesten het kort en krachtig houden en zeggen, “Lieve ...., er kan je niks gebeuren, bij pappa en mamma ben je veilig”. Of “wij houden heel veel van jou, je bent veilig bij ons”. We zijn nu 3 weken verder tov de laatste afspraak bij de kindercoach en het werpt al zn vruchten af. Onze dochter weet waar ze aan toe is doordat ze met die vrouw heeft gepraat en zij ook haar tactieken heeft gebruikt maar ze neemt nu genoegen met ons antwoord en heeft geleerd zelf ook te relativeren. Heel mooi hoe ze soms zelf met een antwoord komt op een angst van haar. De kindercoach zei trouwens nog wel dat dit ecgt typisch bij de ontwikkeling hoort van deze leeftijd, tussen de 7-8-9 jaar, mar dat het ene kind daar veel meer last van heeft dan het andere. Hoop dat je hier wat aan hebt. Probeer hem savonds met naar bed brengen te leren hoe ademhalingstechnieken te doen. Diep inademen door de neus, dan 4 tellen adem inhouden en dan heel langzaam uitblazen, alsof je een ballon leeg laat lopen.. Het boekje waar ik het over had is ook erg fijn, aanrader! Succes en sterkte met alles!
Heeeeel herkenbaar dit,, mijn dochter heeft er ook maanden last van gehad. Elke avond was het echt drama en overdag ging het ook haar leven beinvloeden,, ze deed (serieus!!) een uur over 1 appel want alles tot het laatste stukje fijn kauwen omdat ze bang was te verslikken en dood te gaan. Met avondeten net zo. Na schooltijd kwam ze altijd terug met veel eten nog in haar lunchtrommel want tijd was om. Als ze wilde drinken vroeg ze eerst of dat glas wel echt van haar was en of er geen gif in zat. 20x per dag haar handen wassen want bang dat ze iets giftigs had aangeraakt. En savonds met slapen inderdaad heel erg bezig met doodgaan en bang dat ze niet meer wakker zou worden etc. Wij wisten ons op gegeven ook geen raad meer, besteedden er heel veel aandacht aan om naar haar te luisteren en te praten en kalmeren maar het werd niet beter (achteraf het motto; “alles wat je aandacht geeft groeit” zie het als een tomatenplant, als je die steeds water geeft groeit hij heel goed maar besteed je er geen aandacht meer aan dan gaat hij dood. <— zo moet het eigenlijk ook met de gedachten gaan). Ik heb uiteindelijk een boekje van de bieb geleend, slaapkoppie (van Marieke van Ginneken). En daar staan allemaal rustgevende verhalen in en ademhalingstechnieken en dit hebben wij elke avond toegepast. Uiteindelijk de dokter ook nog gebeld met advies en zo kwamen we bij een kindercoach die bij de huisartsenpraktijk werkt. Hier hebben we 4 afspraken gehad en zij kwam met tips dat we dus moesten proberen zo weinig mogelijk aandacht er aan te besteden en dat het vooral belangrijk was dat mijn vriend en ik op dezelfde manier reageerden. We moesten het kort en krachtig houden en zeggen, “Lieve ...., er kan je niks gebeuren, bij pappa en mamma ben je veilig”. Of “wij houden heel veel van jou, je bent veilig bij ons”. We zijn nu 3 weken verder tov de laatste afspraak bij de kindercoach en het werpt al zn vruchten af. Onze dochter weet waar ze aan toe is doordat ze met die vrouw heeft gepraat en zij ook haar tactieken heeft gebruikt maar ze neemt nu genoegen met ons antwoord en heeft geleerd zelf ook te relativeren. Heel mooi hoe ze soms zelf met een antwoord komt op een angst van haar. Ook de dag positief afsluiten en hem eraan herinneren wat de leuke dingen waren die dag. En voor overdag juist afleiding zoeken door te bewegen. Veel naar buiten. De kindercoach zei trouwens nog wel dat dit ecgt typisch bij de ontwikkeling hoort van deze leeftijd, tussen de 7-8 jaar, maar dat het ene kind daar veel meer last van heeft dan het andere. Hoop dat je hier wat aan hebt. Probeer hem savonds met naar bed brengen te leren hoe ademhalingstechnieken te doen. Diep inademen door de neus, dan 4 tellen adem inhouden en dan heel langzaam uitblazen, alsof je een ballon leeg laat lopen.. Het boekje waar ik het over had is ook erg fijn, aanrader! Succes en sterkte met alles!
Hoe komt hij daarbij? Ik zou wel willen weten wat mijn kind kijkt op tv en eventueel samen kijken om te ondertitelen als iets snel overweldigend is voor je zoon
O ja nog een aanvulling bij ons kwam piekeren altijd vooral voor in de sinterklaas periode. Nadat ik verteld heb hoe het zit had ik sowieso een veel rustiger kind.
Mijn zoontje van nu 8 jaar heeft rond die leeftijd ook last gehad van veel piekeren. Wij hebben ons toen aangemeld bij een psycholoog maar de wachtlijsten zijn in onze omgeving nogal lang. In de tussentijd zijn we zelf met hem aan de slag gegaan met het boek van d. Heubner: " wat te doen als je veel piekert". Dit is eigenlijk vanaf 7 jaar maar wij hebben het wat eenvoudiger gemaakt. Er staat heel mooi in uitgelegd in kindertaal waarom mensen piekeren en wat je ertegen kunt doen. Ik zag dat ze nu ook een boek heeft over angst bij slapen en angst in het algemeen. Dit hielp al heel erg. Daarnaast ben ik voor het naar bed gaan iedere avond een leuk interactief verhaal gaan vertellen over iets wat hij heel leuk vind en dan mocht hij kiezen hoe het verhaal verder ging bijvoorbeeld. Bijvoorbeeld over een verjaardagsfeestje wat hij wilde doen, met wie en wat ze gingen eten enzo. Dat zorgde voor voldoende afleiding in bed vlak voor het slapen. Als hij dan tot rust gekomen was knuffelden we tot hij sliep waar we van tevoren een aantal onderwerpen hadden besproken waar hij aan kon denken bij het in slaap vallen. Iets wat hij erg leuk vond zoals Marvel superhelden of Pokemon. Hij had bijvoorbeeld net een nieuw computerspel van lego Marvel superhelden wat hij erg leuk vond en steeds als hij begon te piekeren probeerde ik hem daaraan te laten denken. Daarnaast veel leuke activiteiten doen overdag die hij leuk vond en het stress niveau verlagen zoals knuffelen, dieren aaien, leuke spellen, lekker bewegen buiten enz. Dit zorgde err bij ons voor dat toen hij aan de beurt was de angsten al voor 75procent weg waren.
Zal er zelf niet teveel aandacht aangeven en meegaan in de drama, alleen rustig kalmeren. Sowieso Zou YouTube per direct de deur uit gaan, of tablet, wat hij ook heeft. Zou het echt alleen houden bij disney of Netflix. Vind een kinderpsycholoog ook weer erg overdreven. Let gewoon goed op je kind!
Mijn dochter heeft dit een tijdje gehad. Heel bang dat ik dood ging of dat haar zusje dood ging. Heel angstig en verdrietig en elke keer voor het slapen. Ze noemde ook rare doodsoorzaken.. ik heb YouTube van tv verwijderd en haar tablet weggedaan. Alleen nog tv kijken waar ik bij was zodat ik kon zien wat ze keer. Na een tijdje was het over. Heet ongeveer 3 maanden aangehouden. Vreselijk he? Hoop dat het een fase is en hij en jij erdoorheen komen!
Mijn oudste was opeens bang voor alles wat op de grond lag buiten. Mijn stiefvader had vogelvoer (meelwormen) laten vallen. Dat hebben we met zijn allen opgeruimd terwijl hij zat te kijken. Daarna alle sliertvormige dingen wilden hem opeten. Niks hielp, tot hij vertelde hoe en wat. Toen hebben we iets uitgelegd en was het klaar. Wat je nu doet is goed, houdt het te lang aan, schakel een professional in.
Uit eigen ervaring weet ik dat hyperventilatie heel eng kan zijn. Zeker als je zo jong bent. Ik was 7 dat het bij mij begon en ja je denkt echt dat je dood gaat. En je verzint de gekste dingen waarvan je denkt dat helpt om niet dood te gaan of waardoor je denkt dat je dood kan gaan. Veel praten kan helpen, maar een goede ademhaling techniek moet aangeleerd worden. Het heeft mij heel veel jaren gekost voor ik het goed onder controle had. Ik zou zeker hulp zoeken hiervoor.
Wat mij heel veel geholpen heeft waren zorgenpoppetjes/worry dolls. Deze mini poppetjes kon ik al mijn angsten vertellen en legde ik onder mijn kussen. Deze poppetjes zouden de angst weg nemen en over mij waken. Wie weet helpt dit jouw kindje ook.
Nu ik je topic voor de 2e keer lees, vraag ik me af: is het bij het naar bed gaan, of als hij al slaapt? Ik ging er in mijn vorige reactie vanuit dat het bij het naar bedngaan was. Maar als het is als hij al sliep, is het dan geen nachhtangst?
Een tv stop is nergens voor nodig. Wel een goede monitor van wat er dan gekeken wordt. Geen youtube maar Kinderyoutube, gewoon programma's (npo, Netflix, disney, etc met leeftijdsfilter) en meekijken. Als je nu hem gaat weghouden van schermen, wordt de tv alleen maar enger. En wat leuke filmpjes kunnen juist ook goed de aandacht afleiden en andere gedachtes ook gang krijgen. Daarnaast weet je volgens mij nog niet dat het van een filmpje komt.
Hier geeft het consultatiebureau tips: https://cjgrijnmond.nl/nieuws/angst-kinderen-bang-mag
Omdat het vooral in de avond tot uiting komt, zou ik er in de avond wat ruimte voor inbouwen. Praten over de dag, over wat morgen gaat brengen, een leuk verhaaltje voorlezen. Vast ritueel geeft ook houvast. Vraag hem zelf wat hij fijn zou vinden in zijn slaapkamer. Een nachtlampje, sterrenprojector, de deur open, etc. Samen even de kamers langs lopen voor hij naar bed gaat, of samen de deur op slot doen. Zoiets. Al zou ik niet teveel 'voeden' dat dat allemaal nodig is.
En je kunt op deze leeftijd echt dingen zeggen en vaak herhalen als: papa en mama zorgen dat jij veilig bent, in ons huis is er geen gif.
Maar ik zou vooral proberen te achterhalen hoe hij er bij komt. Gaan er rare verhalen in de klas, is het een filmpje, etc. Dan kun je veel gerichter met hem praten.
Gelukkig dat hij wel kan slapen daarna. Nog als aanvulling: probeer het praten over de angst vooral overdag en niet voor het slapen, zodat hij er niet letterlijk mee naar bed gaat.
Rondom halloween zijn er vreselijke filmpjes geweest. Überhaupt dat mensen er aan mee doen met hun kinderen, vind ik echt diep en diep triest.. maar dat het ook met filmpjes door je strot heen geduwd word is wel een feit.
Mijn zoontje gooide ineens de telefoon van zich af, en ik vroeg me af waarom, ik let altijd (in mijn beleving!) heeeeel goed op wat hij kijkt, en hoelang: maar op de wijs van schaapje schaapje heb je witte wol, was er een zombie, die ging eten en naast een grafzerk, echt je maag draait om. Het waren dezelfde figuurtjes als die je ziet op babytv.
Ik heb na dat filmpje direct met hem gebeden dat het beeld wat ie gezien had uit zn hoofd mag gaan, en heb ook weer mn regels rondom filmpje kijken aangescherpt. Eigenlijk gewoon niet, tenzij ik echt heel dringens iets moet doen en hij afleiding nodig heeft. Maar dat komt eigenlijk niet voor. Laatst zag ie Dikkie dik, van die voor lees verhaaltjes en dat is nog net te doen, maar dat ging ie zelfs al van een afstandje naar staan kijken omdat ie het spannend vind dat er weer ineens iets engs voorbij komt.
Sterkte! En onderschat niet dat er daadwerkelijk duivelse machten zijn die grip willen krijgen op je kind.. er is er maar Een almachtig en die het goede zoekt voor mensen..🙏🏻
Jammer dat je er zo overdenkt. Ik woon zelf in Noord America en hier is Halloween echt een leuk kinderfeest. Zo eng wordt het echt niet gemaakt. Kinderen zijn ook anders verkleed als in NL, veel princesses, superheros, sommige wat enger (de oudere kinderen dan). Maar het vooral om de gezelligheid en de hoeveelheid snoep.
Heel eerlijk. Hier ben ik altijd bang voor als ik zie wat een rotzooi er wordt aangeboden in filmpjes etc. Zelfs kinderboeken ben ik behoorlijk selectief in want er zijn prentenboeken die ik mijn gevoelige kinderen echt niet zou laten lezen. Ik had daar zelf vroeger ook veel last van. Laat ze eerst maar wat groter worden voordat ze dat soort dingen moeten gaan verwerken. Een kinderbrein kan nog niet alles reguleren.
Maar terug op je vraag, ik zou eens informeren bij een huisarts wat zij er van zeggen. Als zij adviseren nog even aankijken zou ik dat doen, verminderd het niet dan terug naar de huisarts. Fijne is dat ze er dan al van weten en mee kunnen denken
Dit doet mij vermoeden dat hij in de afgelopen tijd filmpjes/games heeft gezien en dat die zijn blijven hangen. De angst is niet opeens weg omdat hij vandaag geen filmpje kijkt. Hij heeft blijkbaar dingen gezien, die erg slecht voor hem waren...
Heeft hij een lampje in zijn kamer? Is het optioneel om later het licht uit te doen als hij al slaapt? Zijn er opties waarin je kunt denken aan een flesje water welke hij kan drinken waardoor hij goed slaapt en geengif heeft (toverdrankje oid)
Als het aanhoudt zeker bespreekbaar maken bij de huisarts.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen