Hey, Wij hebben een zoontje van 6 maanden oud, en het is vanaf het begin al drama. Veel huilen, moeilijk slapen, slecht drinken, echt heel onrustig. We hebben vanaf het begin al structuur proberen aan te brengen, bedritueel, zelf in slaap vallen, wakkertijden aanhouden. Nu hadden we vooraf bedacht dat hij vanaf 4 maanden naar de opvang zou gaan, maar we hebben toen de opvang uitgesteld omdat hij naar onze mening echt te onrustig was. Opa en oma pasten wel eens een dagje op, maar ook die worden gillend gek. Hij huilt bij hun ook de halve dag door, echt zo sneu! Ik heb nu tussen 4-6 maanden extra ouderschapsverlof opgenomen om voor hem te zorgen, maar mij werkgever begint ook ongeduldig te worden, en mijn dagen gaan er zo ook heel hard doorheen. Wat zouden jullie zelf doen? Gewoon naar de opvang brengen? Ik kan het eigenlijk mentaal niet aan om te bedenken dat hij daar de halve dag aan het huilen is. Of zou het daar beter gaan? Ik zit echt enorm in dubio😭😭
Hoi! Ik ben zelf nog niet moeder (8 weken zwanger van de eerste) maar werk op een babygroep als pedagogisch medewerker. Ik zou je baby gewoon brengen naar het KDV, soms doen kindjes het hartstikke goed op de groep. Wij hebben zelf ook een paar kindjes die veel huilen maar daar besteden we juist ook aandacht aan. Als het echt niet gaat dan bellen we ouders natuurlijk op. Een huilbaby is voor een ouder ook enorm zwaar en je kindje heeft er niks aan als jij straks helemaal opgebrand bent. De PM'ers op de groep hebben het misschien vaker meegemaakt en kunnen ook weer met een andere blik naar je kindje kijken en dingen uitproberen. Wij hebben zelf buitenbedjes waar sommige huilbaby's veel beter in slapen en kunnen soms experimenteren wat bij andere kindjes ook goed werkt. Ook kun je wenmomentjes steeds langer maken zodat het voor jezelf ook goed voelt. Je ziet bij zulke kindjes eigenlijk altijd vooruitgang op de groep, ook al duurt het soms een aantal weken voordat een kindje goed gewend is. Bovendien worden wij betaald voor het werk en hebben hier voor gekozen als beroep. Sommige werkdagen zijn inderdaad best pittig door onrustige kindjes maar wij gaan na een dag weer naar huis. Ik kan me voorstellen dat je zelf na een dag huilen, een nacht niet doorslapen en de volgende dag weer een huilend kind nooit tot rust komt waardoor het ook steeds lastiger wordt om je eigen rust te bewaren. Heb vertrouwen in de pedagogisch medewerker en gun jezelf ook wat rust. Als het echt niet gaat geven zij dat wel aan, alles gaat altijd in overleg. Je bent samen toch verantwoordelijk voor zijn klein hummeltje😊
Onze eerste was geen huilbaby maar wel een pittige. Huilde ook veel, slecht en kort slapen. Maar toch ging het op de opvang eigenlijk boven verwachting. Ik zou het dus wel een kans geven. Ligt er ook wel aan om hoeveel dagen het gaat misschien. Mijn zoontje ging 2 dagen en geen dagen achter elkaar. Dan hebben ze ook de kans om de dag erna bij te komen thuis. Ik merk namelijk wel dat opvang echt intensiever is voor kinderen. Mijn kinderen hebben het er beiden naar de zin en zijn omdat ze van kleins af aan gingen daar ook echt gewend en vertrouwd wat erg fijn is.
Fijn om een positief verhaal te lezen! Dank hiervoor. Het zou inderdaad gaan om 2 dagen per week, zie opmerking hierboven. De wenochtend ging nog niet goed, maar wie weet....!
Wat ik me nog bedacht , heb je wel is aan een gastouder aan huis gedacht ? Ik kwam vroeger bij gezinnen thuis om op hun kids te passen. Is hij toch in z’n eigen vertrouwde omgeving. Wellicht voelt dat voor jullie een stuk beter? In ieder geval tot het “ergste” voorbij is ? Niet naar bedoeld maar je snapt me vast wel. Naarmate kindjes ouder worden gaat het vaak beter.
Onze huilbaby deed het vrij goed bij opvang. Is in de periode dat ze startte ook net wat rustiger geworden. Daarnaast is er zoveel te zien en te doen dat ze ook wat afgeleid worden. Slapen was wel lastig, deed ze vaak in de wieg die op de groep stond
Oh wat lastig! Ik ben door huilbaby gestopt met studie & werk. Is dat een mogelijkheid voor jou? Ik zou als het een "ik ben overal blij" baby zou zijn haar gewoon af en toe naar bijvoorbeeld opa en oma hebben gebracht, maar de meeste huilbaby's hebben zoveel meer nabijheid van mama nodig. Na 11 maanden zat ze hier al stukken beter in haar vel, dus je hoeft ook niet voor altijd te stoppen. Het enige wat ik kan bedenken is als je een kleinschalige opvang/gastouder kan vinden, die bijvoorbeeld ook baby's in slaap dragen. Misschien zoiets? Anders weet je eigenlijk zeker dat je baby ge-slaaptrained wordt. Terwijl ik denk dat zeker een huilbaby extra moet leren dat mensen (vooral mama) er voor hem zijn. Ik heb het niet gedaan, maar als het financieel of emotioneel voor jou moet, dan moet het toch? Misschien eens een ochtendje proberen?
Ik heb twee huilbaby’s gehad. De oudste met pijn in mijn hart naar de opvang gebracht (hopend dat het ons beiden zou helpen). Ze hebben haar heel goed opgevangen en echt naar haar gekeken en naar wat zij nodig had. Ik heb ze van te voren gevraagd hoe ze aankijken tegen huilen en ze gaven aan nooit zomaar te laten huilen en altijd te troosten. Mijn kleine meid is op de opvang heel wat uurtjes in de draagzak gedragen daar. Ze wende goed en deed het erg goed op de opvang. Bij mijn jongste dus al minder huiverig met brengen en ook zij is steeds getroost en er wordt echt rekening met haar en haar wensen (reflux, kma, soja allergie, chronische koorts) gehouden. Ik krijg het ook te horen als het een keer echt niet gaat en dan haal ik haar op, dat is gelukkig echt zelden. Beiden gaan ze graag naar de opvang. Ze gaan naar een kleine opvang met horizontale groepen. Ik zou het proberen!
Daarnaast, voor jezelf kan t ook heel fijn zijn om er weer uit te zijn. Deed mij echt goed, waardoor ik de andere dagen juist ook beter kon zorgen. Dan is t win-win voor jullie beide.
Dit inderdaad. Soms is het goed om juist wat afstand te nemen en weer energie op te doen voor de andere dagen. Maar ik heb zelf geen ervaring met huilbaby’s..wel gezien in mijn familie en daar was de crèche een heel goede zet. Sterkte!
Ik begrijp je goed, hoor. Onze 3e was ook een huilbaby; ik had verlof tot 7 mnd en toen ging ze naar de opvang.
Vond dat ook heel spannend, ben er normaal ‘heel makkelijk’ mee, maar bij haar was het anders, ondanks dat ik het KDV en de leidsters al kende.
Maar t ging boven verwachting goed. Tuurlijk, ze sliep daar niet geweldig, maar dat deed ze thuis ook niet. Dus ja 😁.
De leidsters hebben gelukkig (in de meeste gevallen) al heel wat baby’s gezien. Daarnaast is het (weet ik vanuit mijn werk) over niet al te lange tijd verplicht om een specifieke babyscholing te volgen voor pm’ers (veel hebben dat ws al gedaan).
Mijn tip: kijk of je een kleinschalig KDV kan vinden met specifiek een babygroep 0-1 jaar of 0-2 jaar (zogenaamde horizontale groep) ipv 0-4 groep (verticale groep). Op babygroepen is vaak iets meer rust.
Onze 3e, een dochtertje, was vanaf 3 maanden enorm eenkennig. Vanaf toen was alleen ik en het broertje dat nog niet op school zat vertrouwd. De oudste en haar papa waren te lang weg overdag dus die mochten ook niet eens naar haar kijken of het was al paniek.
Laat staan echt vreemde mensen. Mijn werkgever vond op een gegeven moment ook dat ik moest komen werken (had wel een 0 uren contract maar het geduld was op na 6 maanden) en ik kon met alle goede wil in de wereld mijn meisje zo nergens achter laten.
Dus ben gestopt met die baan. En een baan gevonden waarbij mijn man of ik altijd thuis zijn. Dus ons meisje niet overstuur hoeft te raken. En we hebben het echt geprobeerd. Zelfs de buurvrouw "laat haar maar hier ik kan daar wel tegen" vond het té zielig ze was helemaal overstuur.
Dus ja.... Ik zou iig kiezen voor je kindje....mits dit financieel kan
Oké, ik zou de opvang gaan proberen. Jij blijft gewoon nog even thuis om dan bij te tanken want een huilbaby is vreselijk (eigen ervaring en 10 jaar later kan ik nog in de stress schieten van een huilende baby, dus begrijp de heftigheid). Wij hebben onze baby ook naar de opvang gebracht en wonderwel ging het daar heel aardig. Er was er leidster die liep gewoon met haar in een draagzak rond en later bleek dat onze dochter de prikkels van de andere kindjes heel goed kon waarderen waardoor ze minder ging huilen. Thuis moest het er soms nog wel even uit maar dat is wat anders dan dag in dag uit zelf met je huilbaby thuis zitten. Ik vind het ook heerlijk om me weer mezelf te voelen toen ik weer ging werken. Succes hoor!!
Misschien dat het juist op de opvang wel beter gaat. Ik zou het sowieso proberen. Je begint daar altijd met wendagen. Eerst een paar uurtjes, dan een halve dag etc. Als het niet gaat, dan weet je dat ook weer en kan je iets anders met je werk regelen. Ik kan alleen je opmerking over ouderschapsverlof niet volgen. Dat is volgens strakke wettelijke bepalingen dus hoe kan je werkgever ongeduldig worden als je ouderschapsverlof vaststaat. Waarom kost je dit extra dagen? Ouderschapsverlof werkt niet zo (er vanuit gaande dat je in Nederland woont).
Nou ik snap wel dat een werkgever ongeduldig wordt als je er een half jaar langer uit bent. Even los of het wettelijk bepaald is, is een werknemer niet aangenomen om er vaker niet dan wel te zijn (even los van de discussie of je er recht op hebt of niet of dat het goed of slecht is) en niet binnen elke branche is het (deels) doorbetaald.
Als er ouderschapsverlof is afgesproken, is dat al lang vastgelegd wanneer de werkneemster er niet is. De aanvraag moet namelijk uiterlijk twee maanden voor het ingaan al ingediend worden en staat het na goedkeuring werkgever in principe vast. Trouwens, ouderschapsverlof is altijd onbetaald, tenzij in de arbeidsovereenkomst of cao iets anders is afgesproken. Iemand die ouderschapsverlof opneemt, weet dat.
Ik heb ook in de kinderopvang gewerkt. De meeste kindjes varen vrij snel mee in het ritme. Maar ik heb maar een paar kindjes meegemaakt waarbij dat niet gebeurde. Op de ene groep werd alles in het werk gesteld om het de baby zo comfortabel mogelijk te maken en was een automatisch schommelend bedje de oplossing uiteindelijk. Er is 1 kindje geweest die alleen op mij stil was. Gelukkig hadden we een grote groep met 3 leidsters, zodat dit vaak ook mogelijk was. Maar bij veel groepen is dat gewoon niet haalbaar. 1 kindje kon echt zijn draai niet vinden en dit hebben we gecommuniceerd met de ouders.
Maar toen ik heel jong was en nog inviel heb ik echt hele nare dingen gezien op groepen. Ik heb wel eens ingevallen op een groep, waarbij ze een jongetje de hele dag lieten huilen. Hij was toen ruim 1,5, bijna 2 en riep de hele dag om zijn moeder, heel zielig. Toen ik troost wilde bieden, zeiden de vaste leidsters dat het onbegonnen werk was en je hem beter maar kon laten. Wat ik helemaal moeilijk vond was dat ze alleen de dingen die wel goed waren gegaan tegen de ouders zeiden: "hij heeft zo goed zijn broodje opgegeten " bv.
Ook op een andere groep waar ik inviel toen ik heel jong was, waren leidsters die gek werden van het gehuil van een meisje. Zij deden heel chagrijnig tegen haar en eentje deed haar huil zelfs na. Dit meisje was 2 en al vanaf het begin zo werd mij verteld. Uiteindelijk bleek ze een oogafwijking te hebben en zag ze alles pas als het heel dichtbij was. Ze was gewoon bang. Toen ze een bril kreeg, huilde ze veel minder. Maar kon nog steeds op knorrigheid rekenen als ze wel huilde. Die groep leidsters was sowieso vrij hard. Kinderen die niet dronken kwamen in de houdgreep om wel te drinken, etc. En tegen de ouders deden ze heel enthousiast en leuk. Dit is wel bijna 20 jaar geleden, maar toch.
Mjn eerste was ook een huilbaby en niet geschikt voor de kinderopvang. Ik had mijn eigen groep aangedurfd, maar ook collega's zagen dat het echt geen kind voor de opvang was. Ik heb liever dat dat eerlijk gecommuniceerd wordt. Met 2 jaar naar de peuterspeelzaal was voor mijn oudste zelfs te vroeg, die is met 2 jaar en 9 maanden gegaan uiteindelijk en pas toen ging het goed. Hij bleek uiteindelijk ass te hebben.
Er zijn echt hele goede groepen en hele goede leidsters waarbij je kind kan opbloeien. En veruit de meeste kinderen (ik denk zelfs meer dan 99%) gedijen heel snel, ook de kinderen die dat thuis niet doen. En het is echt in ruim 99% van de gevallen waar dat als een kindje huilt als je weggaat, het vaak binnen een minuut weer stil is en vrolijk gaat spelen. Maar er zijn uitzonderingen. Je zou kunnen vragen of ze wel eens te maken hebben gehad met een huilbaby en hoe ze daarmee om zijn gegaan. Succes in ieder geval!
Ik zou echt proberen te regelen of de opa’s en oma’s kunnen oppassen tot hij 1 is bijv. Ik heb zelf op een kdv stage gelopen en ik vond sommige leidsters echt niet lief bij huilbaby. En ik zou ook bang zijn dat een leidster geduld verliest. Dit gebeurd helaas echt. Dan liever bij familie 1 op 1.
Nee dat is pas sneu, opa en oma voor een huilbaby laten zorgen. Natuurlijk zeggen ze dat ze het met liefde doen en dat is ook zo, maar die mensen hebben hun kinderen groot, zijn uit de baby’s. “Normale” baby’s zijn al genoeg om op te passen. Ik weet niet of je ooit een huilbaby hebt gehad, maar dat wens je je ergste vijand niet toe hoor 😓 en ook opa en oma kunnen het geduld verliezen.
Hier ben ik het mee eens. We hebben beiden gedaan, maar vooral mijn schoonouders raakten zelf soms in paniek en wisten niet wat ze het beste konden doen. De leidsters in het kdv zijn hiervoor opgeleid en in mijn ervaring makkelijker in het bedenken van dingen om het dragelijker te maken. Hangt er natuurlijk wel vanaf wat je kindje nodig hebt, want continu gewiegd worden op de arm ging weer beter bij oma en opa dan op kdv.
Wij hebben een huilbaby gehad en die ging gewoon na mijn verlof naar de opvang. Wij hebben een kleinschalige opvang dus niet van die kinderfabrieken. Ik zat ondertussen in een depressie dus ik wilde ook niet langer 24/7 bij m’n zoon zijn. Hij huilde 18 uur op een dag, gedeelde smart is halve smart toch 🤭 Zoals hieronder ook al een keer gezegd, onze zoon deed het op de opvang beter dan thuis.
Ik heb zelf in de opvang gewerkt trouwens, op verschillende plekjes ook. Helaas moet ik zeggen dat huilbaby's niet zo warm worden behandeld door iedereen. Niet om jouw bang te maken, maar wel heel bewust.
Ja wat hebben we niet geprobeerd? Huisarts, kinderarts, osteopaat, lactatiekundige, diëtist... We zijn nu een beetje door de opties heb. Vandaar dat ik niet echt hoop meer heb daar er iets aan gedaan kan worden, behalve afwachten...
Ik weet niet meer waar ik het pas heb gelezen, maar ik heb een verhaal gelezen van een moeder met een huilbaby, die had ook van alles geprobeerd. Uiteindelijk nog bij de chiropractor terecht gekomen en eindelijk hebben ze daar resultaat mogen zien. Misschien dat je die ook nog eens kan vragen? Als je die nog niet hebt bezocht😉 moeilijk hé een huilbaby, ik weet er alles van. Helaas toen weinig tips en adviezen gekregen dus er niks mee kunnen doen. Ging wel over zei het consultatiebureau. Sterkte hoor!
Nooit íets uitgekomen? Het constante huilen en onrust kan natuurlijk veel oorzaken hebben, maar het feit dat je na zoveel bezoeken nog niets medisch gezien kunt uitsluiten is zwaar frustrerend. Al eens bij KNO-arts geweest of maagzuurremmers gehad?
Ik veronderstel dat alle medische kwalen zijn uitgesloten? Heb je toevallig ook een osteopaat gezien?
Wat ik zou doen is de dagplanning van de opvang vragen om jouw kleintje al in dat ritme te brengen. Zo is de omschakeling iets kleiner en weet hij in zo'n vreemde omgeving wel wat te verwachten. Huilt hij ook bij jou? Ik zou het gewoon proberen. Misschien vind hij net afleiding in de opvang. En als de prikkels teveel worden voor hem, dan bel je met de opvang gewoon. Jammer voor jouw job wel, maar een baby is geen robot die we kunnen programmeren. Als hij zich niet lekker voelt (had zelf ook zo een baby) dan zou mijn keuze gemaakt zijn. Een job is "slechts" een deel van jouw leven. Voor jouw baby ben jij zijn hele leven. Je krijgt vast nog kansen, een baby blijft niet klein.
Ja we zijn overal geweest... je hebt helemaal gelijk dat het kind voor gaat, maar ik heb wel het hoofdinkomen. Dus dag twijfel ik echt of het niet met een paar maanden alsnog beter gaat. Ik hoop dat het kinderdagverblijf ons goed op de hoogte gaat houden van hoe het gaat. Misschien kunnen daar ook afspraken over worden gemaakt. Maar als hij daar de hele dag zou huilen, is het eigenlijk voor mij geen optie om dat die te zetten, dan proberen we het later nog eens. Maar nu heb ik het niet eens geprobeerd.... Dus misschien een wen ochtend doen inderdaad.
Ja dat is heel moeilijk. Onze dochter was ook echt een huilbaby en gaf continu over, ze is wel naar de opvang gegaan in die periode 1x per week. Ik voelde me dan soms wel eens schuldig tegenover die leidsters, maarja je kunt zelf nu eenmaal niet bepalen of je een rustig meegaand kindje hebt of een huilbaby. We bespraken ook vaak wat zij voor tips hadden en zij probeerden dingen uit die bij andere kindjes werkten want ze zijn echt wel gewend dat er af en toe een huilbaby bij zit, ik vond dat juist heel nuttig en voelde ons heel serieus genomen want ze probeerden echt alles om haar een fijne dag te bezorgen. Bij ons werd het krijsen langzaam steeds minder en sinds ze goed kon kruipen en haar reflux minder was, was de grootste frustraties en onrust weg bij haar. Inmiddels gaat het super, ze een heel ondernemend, ontwikkelt zich razendsnel en lopen ze weg met haar bij de opvang. Ze huilt nooit meer, behalve als ze zich écht pijn heeft gedaan. Zwaait heel vrolijk doei als ik haar wegbreng. Zelf vind ze het overigens ook geweldig om er te zijn, ze gaat 2x per week sinds de 1e coronagolf.
Wat fijn dat het beter gaat! Lijkt me voor niemand leuk als je baby huilt, leidsters alles proberen, en jij ook niet echt relaxed aan het werk bent. Ik heb inderdaad ook de hoop dat het dan beter gaat. Tot nu toe is ie best snel met rollen, dus ik hoop dat het zitten en kruipen ook binnen een paar maanden lukt. En om nou voor die paar maanden m'n werk op te geven 😦
Ik zou het zeker proberen, ook voor jezelf. Want eerlijk gezegd had ik er zelf ook veel moeite mee om mentaal gezond te blijven icm huilbaby. Mocht het niet goed uitpakken, kun je nog altijd andere opties overwegen. Als ik kijk naar mijn dochter nu en een aantal maanden geleden zou ik zeker enorm balen als ik mijn baan had opgezegd. Hopelijk gaat het snel beter!!
Ik zou vragen of de opvang nu ook plek zou hebben. Ik ging het proberen. En dan maakt in mijn beleving 4 of 6 maanden niet uit denk ik. Ik zou me wel bezwaard voelen als m'n kind de hele dag er zou huilen. Maar dan zou je ook samen kunnen kijken naar een oplossing toch? En wie weet gaat het hartstikke goed! Soms doet een andere omgeving wonderen. En lukt het echt niet, dan weet je zeker waarom je tijdelijk zal stoppen met werken.
Ik heb meegemaakt dat een huilbaby in een babygroep niets anders deed dan huilen...maandenlang... tot zijn ouders bedachten hem misschien toch maar op een andere groep te zetten, bij andere leidsters. Daar bloeide hij op. Hij was inmiddels ruim een jaar. Maar de leidsters van de eerste groep behandelden hem niet met liefde, waarschijnlijk ook omdat ze hem als huilertje kenden...maar er ging daar wel meer mis qua relatie naar kinderen toe... Dat is mijn enige ervaring met een echte huilbaby binnen de kinderopvang.... Ik zou zelf zeggen, als jij je er zo over voelt, kies dan wat jij goed vindt voor je kind. Een baas kan moeilijk doen, maar is vervangbaar. Het eerste jaar van je kind kun je nooit meer overdoen
Hier geen huilbaby, maar een kind dat niet in slaap viel. De enige manier tot 6 maanden was in onze armen en met veel strijd. Ik had de leidsters bij de opvang voorbereid op veel strijd, want ook wakker in bed leggen lukte ons niet. De toenmalige opvang zat in onze woonwijk en voor we thuis waren kregen we een berichtje dat onze dochter rustig was gaan slapen. IN BED!😳 Hoe dan?! Sinds die tijd leggen wij haar dus ook wakker in bed.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat verandering ook juist heel positief kan zijn! Laat je kindje eens wennen daar op de opvang. Eerst eens een paar uurtjes. Wie weet krijg je zo wat vertrouwen.
Mijn huilbaby was veel rustiger op de crèche. Hij deed het super goed op al die prikkels daar. Hij sliep daar beter en was veel rustiger/ minder huilen.
Hier precies hetzelfde probleem! Ik ben gestopt met werken om volledig te kunnen zorgen voor een goede structuur en dat is gelukt duurder wel anderhalve maand Maar sindsdien is het gelukt doe wat je gevoel je ingeeft ☺️ Je gaat er financieel misschien op achteruit maar je kindje wordt echt een stuk gelukkiger en daardoor jullie ook
Opzich helemaal mee eens, maar ik vind m'n werk echt heeel leuk. Opzich geen probleem, want kind gaat voor. Maar ik denk echt de hele tijd, wat nou als het met 9 maanden wel beter gaat? Dan ben ik voor die3 maanden m'n werk kwijt 😦
Ik snap het helemaal ik voel me ook enorm geïsoleerd, maar ja we hebben wel een baby met structuur die stipt 5 min voor de voeding wakker wordt Die speelt en heel vrolijk is Onze kleine krijste 12/14 uur per dag en nacht, voor in de nacht
Heel soms gaat ze een paar uur naar dr opa en oma en dan is het weer 4/5 dagen ellende Drinkt slecht, slaapt amper ze zoekt dan echt weer de veiligheid
Ik neem aan dat je al naar de huisarts of jeugdarts bent geweest om lichamelijke oorzaken uit te sluiten? Dat gezegd zou ik gewoon overleggen met de opvang, vragen hoe ze ermee omgaan etc. Grote kans dat ze je bellen als kind blijft huilen om hem op te halen. Je hebt in ieder geval nog twee maanden toch? Het kan ook beter worden als kind gaat kruipen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (49) Verversen