Een groot gezin hebben is niet meer van deze tijd, toch zie je dat het hier en daar nog wel eens voorkomt. Ik kom zelf uit een gezin van elf, waarvan acht jongens en drie meiden, allemaal van dezelfde ouders. Ik heb het zelf niet altijd als heel prettig ervaren, maar natuurlijk was het ook vaak best een gezellige drukte. Ik heb zelf twee kinderen en ben zwanger van de derde (of vierde, dat moet de echo nog uitwijzen, al ga ik daar niet vanuit ;)) Voor mij is het duidelijk dat ik niet nog een vierde keer zwanger wil raken. Hoeveel broers en zussen heb jij en hoe heb jij dit ervaren? Zou jij zelf ook een groot gezin willen, als dit je gegeven werd?
Mijn man heeft één zus en ik heb drie jongere zusjes. Ik vond het gezin waarin ik opgroeide al groot genoeg. Er zat wel een flink leeftijdsverschil tussen 2 en 3, ruim 8 jaar. Ik heb wat luiers verschoont destijds (ik was 12 toen dochter 3 werd geboren). Ik moet er niet aan denken om zelf ten eerste zo vaak zwanger te zijn en ten tweede dan zoveel koters te hebben. Ik heb genoeg aan mijn twee jongens.
Mijn man en ik zijn allebei de jongste van 3 kinderen. We hadden allebei ook dat we geen 3 kinderen zouden willen, omdat wij dit zelf niet geweldig vonden. Nu zijn wij een gezinnetje met 2 dochters 😊
Ik kom uit een gezin van twee. Alleen ik en me zusje. Vond dat best jammer had graag nog een zus of een broer erbij gewild. Vandaag dat ik nu wel een “groter” gezin wil. Maar ja wat is “groot” voor de een is dat al drie en voor de ander 9.... Maar ik zou zelf vier kinderen willen.
Ik kom zelf uit gezin van 3 2 broers met mij broertje niet echt veel contact beetje jammer, ik wil zelf graag 3 kinderen ik vind dat mooi zo kan je ze ook nog alles geven en liefde, mij nicht is van week van haar 11e kind bevallen ik vind dat heel veel je kan ze toch niet alles geven want het kost ook heel veel geld, hoe zij dat doe vind ik echt heel knap ik zou echt gek worden ze werd op haar 17e van 1e in verwachting is nu 36 heftig hoor zo kort op menkaar.
Ik heb 2 oudere broers (half broers, andere vader en ze zijn 16 en 17jaar ouder). Voelde me altijd erg alleen. Ben 26 en heb 3 kids kort achter elkaar. Wil er graag nog meer maar willen en kunnen is nogal een probleem. Even rust nemen zou er wel 7 willen, wil wel dat ze allemaal aandacht krijgen en een leuke gezonde mama hebben maar 3 kids is ook goed <3
Ik kom uit een gezin van 5 zussen (incl. Ik) en 3 broers.. we zijn alleen heel jong onze ouders verloren door een auto ongeluk.. zijn opgevangen toen door onze opa en oma..
Maar des ondanks, opgroeien met een grote familie is altijd een mooi zegen! Wij zijn heel close met elkaar, en eten elke zondag samen! Als het mij gezegend is wil ik zeker 4 kinderen(eerst altijd 6).. 😊
3 zussen hebben 2 kinderen 1 zus heeft er 4 en 1 broer heeft er 3.. de andere 1.. mijn jongste broertje nog geen en zie ik ook niet gebeuren 😅
1 broertje. Hij is ernstig psychisch ziek en ik heb er totaal geen band mee. Vind het vreselijk dat ik alleen hem heb. Had graag nog een/meerdere broers of zussen gehad
Hier in de buurt zijn er best veel grote gezinnen, als in 4 of meer kinderen. Woon midden in de biblebelt. Zelf kom ik uit een gezin van drie en mijn man ook. Ons derde kindje wordt volgende maand verwacht. Misschien gaan we nog voor een vierde ooit.
Wij waren met zijn tweeën. Mijn zus heeft borderline. Om die reden had ik het fijn gevonden om nog een broertje of zusje te hebben. Waar ik wel een fijne band mee op kan bouwen en wel steun aan kan hebben.
Ik doe heel erg mijn best om een band met mijn zus op te bouwen. Maar het is best lastig om haar altijd te moeten steunen. Ze is zelfs op het laatste moment niet op mijn bruiloft gekomen met haar dochtertje, en wij maar op haar wachten..
Mijn man komt uit een gezin met vier kinderen en heeft nog een halfzus. Daar vond ik het vroeger een gezellige drukte (we hebben vanaf onze 14e een relatie).
Zelf heb ik de wens voor twee kinderen. Maar mijn man en ik zouden het per keer willen bekijken. Of de wens weer komt of niet (en of het kan). Momenteel ligt mijn zoontje van 9 weken naast mij te slapen :)
Mijn man komt uit een gezin van 10 kinderen en ik uit een gezin van 7 kinderen. We hebben het allebei positief ervaren en met iedereen goed contact. Net de kerstdagen bij beide families geweest en was reuze gezellig. We hebben zelf 3 kinderen, hoop zeker nog paar kindjes te krijgen maar 7 of 10 gaan wij niet meer redden, hoeft van ons ook niet, zou mij te druk zijn.
Ik kom uit een gezin met 3 kinderen, 3 meiden. Oudste zus 2 jaar ouder, jongste zus 1 jaar jonger. Ik vond het zelf altijd erg gezellig! Mijn man heeft 1 oudere broer, 3 jaar ouder. Hij vond dat prima, maar heeft meer met vrienden dan met zijn familie.
We hebben zelf 2 kinderen, een jongen en een meisje met 16 maanden leeftijdverschil. Daarbij wilde we het laten, maar soms vind ik dat wel 'kaal', omdat ik zelf uit een gezin met 3 kom en ik zie hoe weinig contact mijn man met zijn broer heeft.
Ik kom uit een gezin van 8 kinderen, mijn man uit een gezin van 5 kinderen. Ik ben zeker aandacht tekort gekomen maar dat komt ook voornamelijk omdat mijn moeder het grotendeels alleen moest doen. Nu wel goed contact met mn tweelingzus en 2 jaar oudere zus. Mn jongste zusje is 14 mn oudste broer is 32. Ik kom ook uit een omgeving met best veel grote gezinnen. (Opgegroeid in omgeving met veel boerderijen)
Hier 5 kids en de 6e onderweg. Heerlijk! De kids vinden het ook heel fijn. Ze hebben zoveel aan elkaar. En we proberen ook tijd voor hen apart te maken. Maar dat is wel een uitdaging soms. Het gaat er vooral om om er te zijn als ze je nodig hebben. Een gesprekje voor het slapen gaan. Of opmerken dat er eentje niet goed in zijn vel zit enz.
Ik kom uit een gezin met 2 kinderen. Mijn partner met 4 kinderen. Samen hebben we 2 kinderen, maar mijn partner heeft nog kinderen uit een eerdere relatie. We hopen samen nog 1 of 2 kinderen te krijgen. Lijkt mij heerlijk een groot gezin.
Ik kom uit een gezin van 3 kinderen,, waarbij de jongste wel veel leeftijdsverschil heeft (13 jr jonger dan ik, ik ben de oudste). Zelf wilde ik altijd 11 kinderen,, tot de eerste geboren was, toen besefte ik mij dat ik daar niet voor gemaakt was.. Net als thuismoeder zijn trouwens. Ik wist zeker het bij twee te willen houden, tot God anders sprak. Nu zwanger van de derde (of derde, vierde en 5de, zoals mijn dochtertje en man graag grappen, we gaan het zien!).
Ik heb 1 zus, mijn man 1 broer. Toen ik klein was zag ik altijd een grote tafel vol met kinderen voor me. We hebben nu 5 kids, en als ze allemaal aanhang hebben hebben we er 10. Geweldig!
Ik kom uit gezin met 5 kinderen en mijn man uit gezin met 4 kinderen. Bij ons zat er tussen iedereen gemiddeld 4 jaar. Dat was vroeger een groot verschil. We hadden toen niet heel veel aan elkaar. Nu is dat valt dat verschil weg.
Als het ons gegeven, had ik 4 kinderen willen hebben. Gelukkig toch nog 2 gekregen
Zowel mij vriend als ik komen uit een gezin met drie kinderen, hebben er nu zelf vier. Ik denk dat 3-5 kinderen hebben al heel anders is dan 10+, zou 't niet?
Ik kom uit een gezin van 5. Vond het altijd fantastisch! De gezelligheid, het plagen van elkaar enz. Natuurlijk zaten we elkaar weleens in de haren, maar dat kun je met z'n 2e ook :-) Ook nu nog steeds gezellig contact met elkaar en doen vaak als gezin wat leuks samen!
Wij zijn met 5. Wel samengesteld (2 echte (tweeling) 1 stiefbroertje, 1 halfzusje). Ik vond het vroeger vreselijk, want ben (veel) ouder, we schelen 7, 9 en 11 jaar. Zeker als de tweeling 1x in de 14 dagen kwam, vond ik het verschrikkelijk. En door het leeftijdsverschil heb ik me lang ook echt gewoon enigst kind gevoeld, ik speelde niet met broers/zussen, zat in een hele andere fase...
Nu is dat anders. Met 1 broertje en zusje heb ik minder, maar zeker met mijn (stief)broertje heb ik goed contact en kan met mn zusje best wel goed opschieten. En vind het nu juist wel gezellig!
Hier ook zwanger van nr3 en wie weet wat er nog komt.... 😉 maar ik denk wel dat het anders is, als het niet samengesteld is ook.
Ik ben de jongste van 4. Oudste zus is ruim 9 jaar ouder en tussen het kind boven mij en mij zit 4.5 jaar. Mijn moeder vond het leuk om nog een kleintje thuis te hebben toen de anderen alledrie al naar school gingen. Ik vond zelf de puberteit van mijn zussen een hel. Als kleuter begrijp je dat niet en voel je altijd spanning. Verder ben ik bijv. nooit naar de Efteling geweest, terwijl mijn ouders dat wel met de anderen hebben gedaan. Wat dat betreft kwam ik er echt achteraan, en zaten ouders niet meer in de sfeer van kleine kinderen. Toen ik kleuter was ging de oudste al uit huis en niet veel later volgde de tweede (op kamers). Dat vond ik jammer! Kon nauwelijks een band opbouwen met oudste zus. Nu gek genoeg juist met haar de beste band. Wij hebben nu één kindje en daar wilden we het bij laten, zodat zij alle aandacht kon krijgen. Maar zodra ze wist dat ze een broertje/ zusje erbij kreeg (verrassing ...) is ze superblij. Ze heeft het er nonstop over en zegt meerdere keren per dag dat ze voor altijd zal houden van het kleine broertje in mama's buik. Een derde kindje wil ik de andere twee niet aandoen.
3... blij mee! hier ook de 3e onderweg😊 Misschien de laatste, misschien niet. We hebben die dingen nog nooit gepland,het komt zoals het komt en is welkom 😉
M'n man en ik hebben allebei 2 zussen en een broertje. Ik ben nu heel pril zwanger van ons vierde kindje. Altijd al graag gewild. Extra genieten van een laatste zwangerschap en laatste keer de babytijd. M'n oudste twee zoontjes willen heel graag nog een broertje of zusje. Dus die zullen heel blij zijn als ze het nieuws horen. Jongste is 3 en vind baby's geweldig, dus dat komt ook goed .
mijn man komt uit een gezin van 12.. Maar heeft het ook niet als positief ervaren. niet voldoende aandacht en liefde. mijn man wil door zijn jeugd een klein gezin omdat hij iedereen veel aandacht en liefde wil geven.
door de verhalen van mijn man kijk ik nu ook met een vooroordeel naar grote gezinnen. Dus ik hoop hier nog een positief antwoord te lezen. zodra ik een gezin zie van bijvoorbeeld 8 kinderen in 10 jaar. dan krijg ik automatisch medelijden. 🙈 ik weet dat het niet zo hoeft te zijn, maar het gaat vanzelf.
Ik kom zelf uit een gezin van vier en heb dat altijd zo heerlijk gevonden! Wel drie zusjes, dus ik had best graag nog een broertje gewild, maar ja... Wij hebben zelf nu ook vier kinderen. Weet nog niet of het hierbij blijft, maar ik denk dat het goed is zo.
Ik heb 2 zusjes en mijn vriend heeft een broertje en zusje. Beide komen we uit een gezin met 3 kinderen en samen hebben we ook drie kinderen (2 jongens en een meisje). Wij zijn nu compleet en zijn erg blij met ons drietal. Zelf heb ik het als erg leuk ervaren dat ik 2 zusjes heb, vroeger en nu heb ik nog steeds een goede band met ze.
Ik heb 4 zussen en 1 broer... Vond er niks aan. Ik was de jongste. Nu vind ik het best wel fijn. Al kom ik vooral met 2 zussen overeen en derest maar 'gewoon'. Zelf heb ik een dochter en in april een 2e zoon (1e is gestorven). Ooit hoop ik 3 kinderen in huis te mogen hebben. Meer zouden er niet komen. :) eerst van deze bevallen
Ik heb zelf maar 1 oudere zus (13 jaar verschil). Maar door een gebroken familie heb ik altijd gedroomd over een groot gezin. Daarom willen wij er sowieso 4, als dat mogelijk is natuurlijk. En achteraf zien we wel of er een 5e of 6e bij kan 😁
Wat valt onder een groot gezin? Ik heb "maar" 1 broertje en vind het tot op de dag van vandaag jammer. Vooral dat ik geen zus heb. Wij hebben 4 kinderen. 2 meiden en 2 jongens. Een enorm rijkdom alhamdulilaah (alle dank is aan Allaah). Indien het medisch gezien nog kon om kinderen te krijgen dan hadden we zeker nog wel meer kinderen gewild. Wij zijn ook bewust jong begonnen met kinderen krijgen (ik was 18 bij de eerste).
4 kinderen is geen 11 haha maar af en toe lijkt het wel zo . Mijn man sprak afgelopen week een man. Deze man en zijn vrouw proberen al 20 jaar een kindje te krijgen maar tot op heden is er geen kindje gekomen. Dat maakt mij wel nederig en nog meer dankbaar voor hetgeen ik heb. Ookal kan ik ze geregeld achter het behang plakken.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (41) Verversen