Ik wil graag even m'n hart luchten.. en wie weet heeft er iemand nog tips voor mij
Onze oudste dochter van 3 jaar is een pittig en gevoelig meisje. Maar er zit me de laatste tijd zoveel dwars wat haar gedrag betreft. Ik wordt er echt verdrietig en onzeker van.
Wat me het meeste dwarszit is het eten. Ze is al nooit een goede eter geweest. Maar sinds 6 maanden is het op z'n ergst. Avondeten wordt nooit gegeten. Mocht ze het proeven, gaat ze direct kokhalzen. Wat ik ook maak..van alles geprobeerd. Zonder stukjes dus gepureerd, zorgen voor goede sfeer aan tafel.. noem alles maar op. Ook fruit wordt altijd geweigerd. Ik maak zelfs knijpfruit wat in het begin wel goed ging. Maar wordt ook nu geweigerd. Aangegeven dat als ze geen fruit en 'normaal' eten eet, ze s middags ook geen lekkers meer uit de la mag pakken. Ze vindt ook bijna niks lekker, je zou denken dat je kids blij maakt met afentoe een frikandel, of een keertje knakworstjes etc.. gebakken eitje. maar dat is ook allemaal 'vies' Ik bennook onzeker over de manier hoe ik alles aanpak, en daardoor voelt het continu of ik niks goed doe..
Slapen gaat bijvoorbeeld ook altijd met moeite. Zindelijk worden is 1 groot drama, terwijl ze zelf aangeeft geen luier meer te willen. Maar vervolgens de hele dag niet gaat plassen, pas 's avonds als ze met slapen een luier om krijgt.
Ook omdat niks echt soepel gaat, geef ik mezelf steeds de schuld van alles. Ik doe echt m'n best, blijf rustig (soms knap ik natuurlijk) , probeer van alles en toch lukt 'niks'.
Zoals iedereen al aangeeft... fases! Hier kids van 4 jaar, 3 jaar en bijna 2 jaar. De eerste keer duurde het ook heel lang voor die fase voorbij was. Toen was de oudste 2 jaar. Pas toen hij 4 jaar werd en de ene na de andere groeispurt kreeg, is hij normaal beginnen eten. Nu is het de beurt aan nr 2 (3 jaar ook) om door deze fases te gaan. Nadeel is wel dat ze elkaar na-apen.
Tip: geef er zo weinig mogelijk aandacht aan. Dat betekent ook, niks anders klaarmaken. Ik zorg er wel voor dat er altijd iéts op hun bord ligt dat ze lusten. Maar ook dat is tijdens zo'n fase vies. Hier proberen ze door driftbuiten dan toch hun toetje te krijgen. Als ze zien dat dit niet werkt, proberen ze me te overtuigen om iets anders klaar te maken. Maar de regel is simpel: of je eet wat de pot schaft, of je gaat met honger naar bed. De laatste keer dat we door zo'n fase zijn gegaan was vorige maand. Ze zijn 3 nachten met honger gaan slapen. Daarna aten ze weer hun bord (bijna) leeg.
Voor fruit kan het mss helpen om verschillende soorten fruit te snijden, op tafel te zetten voor iedereen gezamelijk. Zien eten doet eten. Als ze niks eet, goed. Als ze 1x bijt en weglegt, ook goed. Geen reactie geven. Dan heeft ze het gevoel van controle.
Ook met de luier lijkt het alsof ze het gevoel wil dat ZIJ de controle in handen heeft. Het is een beetje afhankelijk van haar persoonlijkheid welke aanpak zou werken. Hier zou het helpen om erin mee te gaan. 'S avonds voor het slapen vragen "moet je nog plassen op het potje?" Uiteraard krijg je nee als antwoord. "Wil je plassen in je luier?". Ja. "Oke dan doe ik even je luier om. Laat het maar weten als je naar het potje wil". Dan heeft zij de controle, heeft ze een keuze. Maar dit kan ook omgekeerd uitdraaien 😅
Fases Hier ook groot drama Gaat zonder ontbijt naar school... van alles geprobeerd , maar heb het maar los gelaten. Werd elke dag strijdt, en dat wilde we njet
Mijn oudste eet ontzettend slecht brood of crackers. Avondeten gaat weer heel goed. Gevolg overdag eet ze heel weinig. Fruit eet ze wel maar ik ga er echt geen strijd van maken. In de ochtend vraag ik wat ze mee wilt naar school en 9 van de 10 keer heeft ze het niet op. En slapen ben ik ook duidelijk in. Bij goed meewerken krijgen ze een verhaaltje en anders niet.
Ik zou dit met je huisarts bespreken. Het klinkt alsof je vastloopt in onzekerheden en ik kan me voorstellen dat het fijn kan zijn als er eens iemand met je meekijkt... Dat lijkt me zinvoller dan hier tips krijgen van mensen die jou en je kind nog nooit gezien hebben...
Misschien moet je minder doen. Klinkt gek, maar het wat meer loslaten, geeft lucht en dat kunnen jullie allebei wel gebruiken.
Met eten, zorg dat jij duidelijk bent: dit is hoe het gaat, en je doet mee of niet. Jij zet eten op tafel, zij bepaalt of ze iets proeft of niet. Er worden geen alternatieven gemaakt, dit is wat het is en als etenstijd voorbij is, dan is het weg. En in de tussentijd eten en kletsen jullie gewoon, of zij nou wel of niet eet.
Met slapen net zo. Jij bepaalt: dit zijn de stappen, dit is hoe het gaat. Of zij er dan 5 minuten of een uur over doet om.in slaap te vallen, maakt niet uit. Geen verschillende tactieken of trucs uit blijven proberen, gewoon consequent je eigen plan door blijven voeren.
Die grenzen zijn fijn voor kinderen, dat geeft houvast, grip en is voorspelbaar. Dat geeft rust. Ook als ze tegen de grenzen aan schoppen.
Als zindelijk worden nog niet lukt, laat het nog maar even. En wil ze echt geen luier meer aan, en weet jij dat ze het dan de hele dag ophoudt, dan doe je tussen de middag toch even een luier aan. Pak de regie, dat heeft je kind nodig, want die heeft geen idee.
En besef je: je bent echt de enige niet waar dingen niet 'zomaar' lukken hoor. Elk kind (en elke ouder) een eigen gebruiksaanwijzing, en soms is het gewoon echt zoeken. En je ziet maar de helft van wat er bij anderen gebeurt. Elke ouder zit wel eens met de handen in het haar.
Er is een onderliggend probleem en wat dat is durf ik niet te zeggen, maar je zit in vicieuze cirkel. Jouw emoties en gedrag heeft invloed op haar en andersom. Ik zou het eten los laten voor wat het is de focus er van afhalen, als ze honger heeft komt ze wel. Je vraagt wat ze wil en bied alternatieven meer kan je niet doen, hoe graag jij ziet dat ze meer eet. Probeer met haar spelenderwijs te praten kijken of het helpt. Betrek haar bij het eten maken, geef haar de keus zelf te kiezen en als je alles geprobeerd hebt is het toch even laten anders wordt het zo’n ding
Laat haar ijzer eens checken, bij een ijzer te kort word ook erg slecht gegeten. Onze dochter is 5, en het eten begint nu langzaamaan in kleine stapjes weer beter te worden. Ik vond 3 ook een lastige leeftijd. Zit er niet teveel bovenop, en haal ook niet allerlei trucs uit of alternatieven. Gewoon eten wat de pot schaft, en blijven aanbieden.
Kinderen kunnen gewoon ontzettend een eigen wil hebben. Heel irritant, maar het is ergens ook goed dat ze een eigen wil hebben en zich niet zomaar iets laten opdringen 😉 maakt het natuurlijk niet makkelijker.
Als je aan haar zelf vraagt wat ze wilt eten, kiest ze dan wel iets? Dus bijvoorbeeld "wil je yoghurt met muesli of een broodje?" En laten kiezen wat ze dan op brood wilt bijv.
Datzelfde zou ik ook proberen bij het zindelijk zijn. Zeggen dat ze kan kiezen, of plassen/poepen op de wc of weer een luier om.
Kan ze misschien al helpen bij broodje smeren of eten klaarmaken door bijvoorbeeld de boontjes te breken oid.
Het ligt niet aan jou dat het gaat zoals het gaat. Je doet je best en je hebt gewoon een meisje eigenwijsje. Mocht je echt niet meer weten hoe het aan te vliegen, kun je altijd bij je huisarts terecht voor hulp.
Wat rot dat je jezelf de schuld van alles geeft. Je doet je best. En er gaan vast ook veel dingen wel heel goed, wat je nu even niet ziet.
Is het een idee om dit met het cb te bespreken? Zij kunnen goede hulp bieden, of eventueel naar iemand anders verwijzen mocht je dat liever willen. Dit kan ook via de huisarts. Al is het maar om zelf weer iets meer zelfvertrouwen te krijgen als mama
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen