Ik ben vorige week bevallen, en als je me nou vraagt wat ik het meest lastige, pijnlijkste en vervelendste moment van heel mijn bevalling vond, dan is het toch wel het zetten van het hoofdje. Het voelde aan alsof ik in tweeën werd gespiest daar beneden - een brandende pijn waarbij je echt letterlijk alles voelt oprekken, en tegelijk ook zo'n vreselijke harde aandrang om te persen - en nét op dat moment roept de verloskundige dat ik net niét mag persen. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om door de pijn heen te puffen en mijn eigen persdrang op te houden. Ik heb dit ook nog geroepen denk ik, dat ik het niet kon ophouden.
Is dit bij anderen ook zo geweest of ben ik de enige die dit had?
Haha ik heb op dat moment met samengeknepen stem Johnny cash, the ring of fire gezongen. Hoewel ik de weeën ervoor erger vond is dit het enige moment dat ik echt wel eventjes ook uitgekermd heb :p. En je weet dat je moet luisteren anders is het niet alleen het gevoel dat je in tweeën gesplitst wordt... Je wordt dan ook echt in tweeën gesplitst :p als je niet luistert. Uitscheuren. Dus ik zorgde wel dat ik luisterde haha. 41.1 nu en verheug me nu al op het moment. (Notttt)
Verschrikkelijk idd en dan zeiden ze ach je vergeet hoe dat was hehe nou ik niet haha willen persen en niet mogen echt verschrikkelijk. ..heb ook van alles geroepen haha
The ring of fire is zeker heel naar en het pijnlijkst, maar ik vond de ontsluitingsweeen erger. Die komen achter elkaar en je bent eigenlijk aan het “wachten” om te persen. Bij het persen kun je eindelijk wat doen, en als the ring of fire er is weet je dat de baby er bijna is en dat het niet meer lang duurt. Daar kon ik veel meer mee.
Ja meegemaakt. Ik wist bij m’n tweede dat het weer zo f****ng veel pijn ging doen, maar dat hij er dan ook bij de volgende pers zou zijn. Bij m’n tweede was het daarom ook minder heftig dan bij de eerste ervaring
'Helaas' heb ik de ring of fire nooit meegemaakt, omdat mijn beide kinderen bleven hangen in het geboortekanaal. Twee keer zo ver dat de haartjes van de baby zichtbaar waren, maar verder kwamen ze niet. En dan moet je met persweeën over de gang, in de lift naar de OK. Bij de jongste vond ik het vooral heftig om te gaan zitten en dan ook nog krom te gaan zitten omdat de ruggeprik gezet moest worden, en dat tijdens de persweeën 😖 De pijn verdween wel meteen na de ruggeprik gelukkig. Daarna bleek tijdens de keizersnede dat mijn zoontje al zó diep zat, dat ze er niet goed bij konden. Toen hebben ze hem even via de onderkant naar boven terug geduwd 😱
Maar goed 😅 Ik had het bij beide kindjes graag zelf afgemaakt, in plaats van zo'n klinische operatie.
Ja dat persen vond ik ook echt niets. Je moet gaan persen en dan weet je als je dat doet ga je jezelf heel erg pijn doen.... Ik vond dat zo'n mentale strijd. Bij de eerste durfde ik niet eecht te persen daardoor, want dat deed zeer. Toen kreeg ik een knip... Bij de tweede kon ik mezelf mentaal na iets van 12 minuten om zetten. Van kom op nu echt persen dan is het zo voorbij. Toen kon ik volle kracht persen en was hij er ook zo. Bij de derde heb ik dus de hele zwangerschap gezegd kom op meteen goed gaan persen dan is de pijn het snelste voorbij. Ik heb 3 perweeen gehad waarvan 2 actief mee geperst en toen was hij er. Echt dat persen vind ik het het zwaarste van alles. Ik heb gelukkig de 2e en 3e bevalling geen verloskundig gehad die zei nu stoppen met persen. Ik mocht gewoon mijn eigen ding doen wat mijn lichaam zelf aangaf. Je lichaam weet toch zelf wel prima wat goed is denk ik dan.
Ik vind het ook heel bizar. Ik mocht gelukkig vrij snel persen. Heb het 20 min ingehouden. Maar ik vraag me dan af, hoe deden ze dat in de geschiedenis. Tijd van jagers en verzamelaars enz. Toen gingen ze toch ook gewoon persen als ze de drang hadden? Ik weet dat tegenwoordig de zorg heel goed is hoor en veel minder overlijden met geboorte en bevallen maar toch vraag ik me dat soms af haha
Ik heb 3 uur lang persweeën tegen gehouden en dat vond ik echt veel erger dan het persen zelf. Was echt alsof er een last van mijn schouders afgleed toen ik eindelijk hoorde; je mag!
Ik vond de ontsluitingsweeen altijd veel pijnlijker dan het persen en het staan van het hoofdje. Twee vd 4 keer trouwens geen echte persweeen gehad en op eigen kracht gedaan. Gelukkig lagen mijn kinderen altijd al van te voren heel diep ingedaald, dus dat scheelde wel.
Niet dat moment zelf, maar ik werd ingeleid en kreeg al persweeën toen ik nog maar 7cm ontsluiting had. Ik heb ongeveer 2,5 uur persweeën tegen moeten houden en dat vond ik verschrikkelijk. Het lukte ook niet de hele tijd en ik heb echt af en toe geschreeuwd om zo maar wat druk kwijt te raken. Ook echt wel af en toe wat in paniek geraakt toen. Dit is tot een aantal maanden na de bevalling wel een klein trauma geweest en zelfs nu krijg ik nog een naar gevoel als ik terug denk aan hoe machteloos ik me toen voelde. Ik hoop dat deze bevalling niet meer zo mee te hoeven maken.
Herkenbaar van de eerste bevalling, bij de twee daarna dit niet meer gevoeld. Was er wel bang voor, want dat was me echt bijgebleven. Maar bij de volgende bevallingen kwam dat moment gewoon niet en de pijn ook niet
Ik kon het niet tegenhouden, en heb dat ook niet gedaan maar mijn oerkracht gevolgd, ik voelde dat het wel goed zou komen en mijn lichaam wist wat ik moest doen. Is goed gekomen
Ohhh ik vond dat zonder twijfel het ergste moment van de bevalling, zooooveel pijn toen het hoofdje stond. Absoluut de ergste pijn die ik ooit gevoeld heb en voor mij ook veel intenser dan de weeen. Ik vond het de hel en ging ook gewoon door met persen 😅 overigens niet gescheurd. Gelukkig duurde het maar kort.
Mwa, het deed wel pijn ja, maar ik zat in een hele goede flow. Dat wil wel als je eigenlijk pas bewust met bevallen bezig bent met al 8cm ontsluiting. Ik had tussen de persweeën door even een momentje rust. Met ontsluitingsweeën kon ik niet zoveel, met persweeën veel meer.
Precies dit! Had bij de eerste een complicatie (schouderdystocie) dus had extra lang deze vieze pijn. 😩😨 ben net in het Ziekenhuis geweest om de bevalling voor te bespreken en als ik weeën krijg bel ik naar het ziekenhuis en dan word allles gelijk voor de ruggenprik voorbereid haha 😂
Nee had eerder het tegenovergestelde, mijn persweeën vielen weg. Niks geen oerkracht, maar pure uitputtende wilskracht... Hoor het wel van veel andere vrouwen hoor, dat de "ring of fire" voor hen het heftigste was dus volgens mij heel "normaal".
Niet specifiek op dat moment, maar ik moest een uur lang persweeën opvangen/wegpuffen, omdat hij nog te hoog in het geboortekanaal lag. Het ergste van de bevalling, terwijl ik ook ruim 5u rugweeën storm heb gehad.... Het voelt zo onnatuurlijk en naar!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen