Morgen sta ik op een spoedlijst voor een keizersnede. Een keizersnede zou het al worden maar naar voren gehaald omdat het lichamelijk niet zo goed gaat (met mij) hoge bloeddruk en extreme hartkloppingen 160 a 180 spm. Ik heb 2 traumatische (natuurlijke) bevallingen gehad waarbij het beide keren maar net goed is gegaan met zowel de baby als met mij. En een kindje verloren halverwege de zwangerschap. En 1 goede bevalling gehad.
Ik heb nu extreem de angst dat het mis zal gaan tijdens de keizersnede.. dat er complicaties komen of dat er iets gebeurd met mij. Heb er dit keer wel vertrouwen in dat het met de kleine goed komt. Heb wel hulp gehad van een medisch psycholoog maar nu het bijna zo ver is slaat de angst toch af en toe een beetje toe. Probeer nuchter te blijven en optimistisch te denken maar vind het moeilijk soms.
Morgen om 7 uur melden en dan krijgen we ergens een spoed plekje tussendoor.
Herkent iemand deze angst zo vlak voor de keizersnede en hoe heb je het uiteindelijk ervaren ?
Ik ben 7 weken geleden bevallen middels KS. Eerste was ook KS dus ik wist wat ging komen en had ook hele erge angst!! Ook voor wat er allemaal kon gebeuren, maar het was deze keer zo bijzonder en mooi. Heb een gentle sectio gehad, dus ik zag mijn dochter echt geboren worden, zo mooi! Ik was meer bang voor de ruggenprik en de pijn erna. Maar ook dat is echt meegevallen!! Ik stond na een week alweer te stofzuigen (heeel fout!!), maar ik voelde me erg goed. Kreeg de tweede week wel klachten, dus echt rustig aan doen en ook de tijd nemen om te herstellen...je angst kunnen wij niet wegnemen. Ik bleef angstig totdat ze geboren was...ik wil je veel succes wensen en het valt achteraf allemaal mee! Toi toi! 🍀🍀🍀
Ik ben 7 weken geleden bevallen middels KS. Eerste was ook KS dus ik wist wat ging komen en had ook hele erge angst!! Ook voor wat er allemaal kon gebeuren, maar het was deze keer zo bijzonder en mooi. Heb een gentle sectio gehad, dus ik zag mijn dochter echt geboren worden, zo mooi! Ik was meer bang voor de ruggenprik en de pijn erna. Maar ook dat is echt meegevallen!! Ik stond na een week alweer te stofzuigen (heeel fout!!), maar ik voelde me erg goed. Kreeg de tweede week wel klachten, dus echt rustig aan doen en ook de tijd nemen om te herstellen...je angst kunnen wij niet wegnemen. Ik bleef angstig totdat ze geboren was...ik wil je veel succes wensen en het valt achteraf allemaal mee! Toi toi! 🍀🍀🍀
1e was traumatisch. 2e x ging ik er niet meer onbevangen in, maar was niet angstig. Meer realistisch-/ positief. Dingen die de eerste keer fout waren gegaan werden nu preventieve acties opgezet. Dat stelde me gerust.
Herkenbaar, ik heb mijn keizersnede 23 juli, bij mijn vorige keizersnede niet als fijn of rustig ervaren maar dat kwam door de ruggenprik kreeg ik zo druk op de borst waardoor ik dacht dat er stenen op lagen het was gelukkig zo voorbij. Maar ben wel weer bang hoop het nu beter onder controle te hebben met ademen. En ik heb een ontzettende lieve man die bij mij is en mij steunt dat gelukkig wel.
Absoluut! Ik kreeg een spoedkeizersnede bij mijn zoon. Vanwege een zwangerschapsvergiftiging. En ik heb maar 1 nier. Dus nog gevaarlijker. Ben altijd als de dood geweest voor de ruggenprik. Zoveel negatieve verhalen gehoord. Ik Was zo bang. Terwijl ik al zoveel onderzoeken en operaties heb gehad. Dus niet zo snel meer onder de indruk. De verpleegster die mij hielp met de voorbereidingen van de ruggenprik. Was zo lief en was zo rustig.Ze vertelde goed wat ik moest doen.Maar ik was toch erg nerveus. En..... Ik heb werkelijk niks gevoeld van de ruggenprik. Alsof hij niet was gegeven. Tuurlijk kan het ook erg tegenvallen. Ik denk dat mijn advies voor jou is. Laat het letterlijk maar allemaal gebeuren. Go with the flow. Dan is je lichaam het meest ontspannen Je kun je allemaal dingen in je hoofd halen. Maar het gaat altijd anders dan je denkt. Geef ook gewoon aan dat je bang en onzeker bent. Blijf er niet alleen meer rondlopen. Vraag steun!! Ik wens je veel succes!! Je kunt het. Heel gauw heb jij je kindje in je armen.
Ja, met hyperventileren en paniekaanvallen erbij. Achteraf heb ik om mezelf gelachen: was dit alles? Maar dat is achteraf.
Ik heb veel aan de ademhalingsoefeningen gehad. In mijn hoofd in een bubbel gekropen. Duidelijk aangegeven aan iedereen dat ik echt ontzettend bang was. En het over me heen laten komen. En blijf ademen!
Ben bang dat Ik vlak voor die tijd ook even flink overstuur ben. Hopelijk kan ik daarna ook zeggen; heb ik me daar nou druk om gemaakt.. heel erg bedankt voor je reactie.. niet fijn dat je die angst ook ervaren hebt maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
Ja hoor! Bij de oudste werd het met 39.4 weken (de dag zelf) beslist dat het een keizersnede werd. (Door te smalle bekken) Had mij niks ingelezen erover en het was behoorlijk traumatisch. Ze zat met haar hoofd vast in mijn bekken. Het duurde 45min voor ze eruit was.. Dat duwen en trekken in mijn buik vond ik echt verschrikkelijk. Bij de tweede heeft het idee van die keizersnede heel de zwangerschap als een donkere wolk boven mijn hoofd gehangen. Ik werd wat vroeger in gepland omdat ik nogal grote kinderen krijg. (De oudste was 4120gr en 52cm) Dus deze keer met 38.2 weken. Ik was echt zo mega zenuwachtig! En moest dan ook nog de dag ervoor al naar het ziekenhuis. Pas de dag erop 11.45u is hij geboren. Deze keer ging het super! Op een paar minuten was hij eruit. Ik was echt in de zevende hemel. Ook het herstel ging heel vlot omdat ik al wist wat er ging komen. Naar mijn idee is een geplande keizersnede altijd wel beter dan een spoed. Als je het ergste verwacht, kan het alleen maar meevallen.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Al is het niet fijn natuurlijk dat je het van te voren zo ervaren hebt. Ik hoop ook zo dat het achteraf zal meevallen. Hoor idd vaker dat een spoedkeizersnede meer als traumatisch ervaren wordt dan een geplande. Hopelijk zijn we een beetje op tijd aan de beurt morgen. Bedankt voor je reactie
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (10) Verversen