Moet dit even kwijt... Is mijn baby abnormaal?
- Leeuwi
-
55 5480 12/10/2021
12 weken geleden ben ik bevallen van mijn dochtertje. Al snel bleek dat ze veel huilde. Als ouder ga je dan op zoek naar oorzaken. Bleek dat ze veel last had van krampjes en dat ze klachten van verborgen reflux heeft. Telkens dachten we dé oorzaak en bijbehorende oplossing gevonden te hebben voor het vele wenen. Maar hoewel de krampjes en we reflux beterden, verdween het vele wenen niet. We zien een lichte verbetering naarmate ze oudrr wordt. Vroeger weende ze bij elke handeling: verschonen, eten, voor het slapen... Maar nu is het vooral als ze wakker wordt en ook nog regelmatig tijdens/na het eten. Ik ben ook al naar een osteopaat geweest en die zei dat er geen problemen waren.
Na 12 weken ken ik mijn dochter al wat. Ik weet dat ze gevoelig is en snel zal reageren bij een ongemak. Als ze een boertje moet laten, als ze een scheetje moet laten, als ze niet in slaap kan vallen, als ze wakker wordt maar eigenlijk nog moe is... Soms blikft ze er echt in hangen, in dat wenen. Dan doet ze haar ogen dicht en krijst ze de boel bijeen. Ze is nog wel redelijk goed te troosten. Zolang je ze vast hebt en rondwandelt met haar, is er meestal geen probleem. Ik ben beginnen accepteren dat ze gewoon een baby is die gemakkelijk huilt. Ze is super alert en dat speelt haar volgens mij parten. Daarnaast is ze overdag een moeilijke slaper. Ze wordt snel wakker en ze slaapt bijna uitsluitend in mijn armen of in de draagdoek. In de nacht gaat het dan plots wel redelijk goed. Elke dag oefen in met haar om haar 1 dutje van de dag wakker in haar bedje te leggen en haar zo te laten slapen. Soms lukt dat, soms niet. Maar die slaapjes zijn altijd veel korter dan wanneer ze gewoon bij mij slaapt. Het vraagt ook veel geduld en energie van me, vandaar dat ik het voorlopig bij 1 dutje per dag hou.
Ik ben nog niet aan het werk, begin november pas. De dagen zijn vaak erg zwaar. Ik geniet van haar wakkertijd en de korte momentjes dat ik met haar kan spelen, badje geven, kleertjes aandoen... Maar verder ben ik de hele dag in de weer met haar troosten, helpen slapen, rondwandelen of zit ik in de zetel met haar op mijn schoot. Ik weet dat dit erbij hoort, maar na 12 weken word ik soms moedeloos. Ik heb niets meer van mezelf. Ik voel me soms zo geïsoleerd en alleen. Ik had mezelf voorgenomen om elke week ergens met haar naartoe te gaan, om dat toch te proberen. Een winkel waar ik snel binnen en buiten ben, maar waardoor ik het huis toch even uit kan. Ze slaapt niet zomaar in de auto of de koets, dus het geeft me ook stress. Maar ik probeer het, want ik merk dat het me uiteindelijk wel goed doet.
Ik heb weinig babytjes in mijn omgeving om 'te vergelijken', maar ik word zo onzeker van alles en iedereen. Mijn schoonouders hebben vaan theoriën over waarom ze zoveel weent. Allema goed bedoeld, maar het plant steeds een zaadje van onzekerheid in mijn hoofd dat uiteindelijk groot wordt. Ik verzorg mijn kindje de hele dag, dus nogal logisch dat die dingen blijven hangen. Mijn vriend heeft er ook ezn handje van weg om te zeggen 'wat heeft ze nu weer?' of 'ze doet toch abnormaal' en 'kijk hoe hard ze weer weent'. Ja, ik weet het. Ik ben immers de hele dag bij haar. En dit zorgt ervoor dat ik haar nooit even met een gerust gevoel bij iemand kan achterlaten. Wanneer ze een paar uur bij mijn schoonouders is, hoor ik achteraf weer dat ze toch echt wel veel weent, dat het toch echt wel niet normaal is, dat ze echt wel een moeilijke slaper is... Ze heeft ook nooit geslapen bij hun
Tja, als je tegen een heel alerte baby gaat praten als ze moet slapen of als je ze in een box vol speelgoed dat licht geeft en geluid maakt legt, dan lukt het niet nee. Bij mijn vriend ben ik ook altijd bezorgd of het allemaal wel goed gaat, want hij heeft dat geduld soms niet bij haar dat wel nodig is om haar te troosten.
Mijn grootste bezorgdheid is de onthaalmoeder. Vandaag zijn we daar geweest voor een aantal papieren in orde te brengen en mijn dochter werd midden in haar slaapje wakker. Met wenen tor gevolg. De onthaalmoeder leek daar in eerste instantie goed mee om te gaan, maar zei erna dat ze nog niet echt een baby heeft gehad die veel weent. Dat lijkt me op zicb gek en voedt mijn onzekerheid heel erg. Ik ben zo bang dat die opvang niet goed zal gaan.
Ik kan op dit moment moeilijk relativeren. Ik denk soms: mijn kindje is gewoon gevoelig en weent snel. Ze heeft ook gewoon glede momenten. Anderzijds maakt mijn omgeving me onzeker en weet ik het allemaal niet meer goed. Iedereen kijkt ook naar mij als ze huilt. Ik sta voortdurend 'aan'.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (55) Verversen