Ik ben al 15 jaar samen met mijn man en inmiddels hebben we 2 jonge kinderen. Nu is er altijd wel wat geweest tussen mijn schoonouders en mij /ons maar de laatste tijd.....
Mijn schoonmoeder is het type van ik praat heel veel en luister naar niemand. Zowel letterlijk als figuurlijk, want ze praat ook dwars door je heen of begint over zichzelf midden in je verhaal. Mijn schoonvader accepteert alles maar een beetje en negeert haar vooral.
Nu heeft mijn schoonmoeder altijd "briljante" ideeën, bijv om een weekend weg te boeken ZONDER overleg, waarbij ze dan boos wordt als wij niet kunnen of niet willen. Ook vindt ze dat ze alles kan zeggen en bemoeit zich dus met van alles.
Nu kwamen mijn schoonouders vorige week langs om iets te bespreken (hun woorden). Er werd door mijn schoonmoeder een betoog van 10min gehouden (niet overdreven) over hygiëne. Ze sprak namens hun maar mijn schoonvader knikte eigenlijk alleen maar en moedigde haar aan. Ze vinden ons huis vies, maar wat nog erger was : ze vindt de kinderen stinken, ik was te weinig, bij elk klein beetje kwijl moeten we de jongste omkleden, wij veroorzaken zijn eczeem, en.. Op deze manier worden ze op school gepest.
Als ik dit typ voel ik het weer in mijn hart. Ik ben op gestaan en gegaan. Heb ze tot nu toe niet gesproken (bijna week geleden). Mijn man wel. Die trekt zich niks aan van wat ze zeggen evenals de andere kinderen (zijn broers en zussen) waar ze dit ook bij doen. Ene oor in andere oor uit. Niemand gaat er tegenin want het heeft toch geen zin zeggen ze. Ze luisteren niet en doen het toch gewoon weer.
Ik ben al best onzeker van mezelf en hierdoor onwijs gaan twijfelen. Heb een lading slabbetjes in gekocht. Bij de eerste vlek trek ik de kleren nu uit. Ik durfde de kids bijna niet naar het kdv te brengen. En als ik ergens heen ga vraag ik me nu continu af wat anderen ervan vinden.
En ergens weet ik dat het nergens op slaat. Mijn schoonzus (koude kant) denkt er hetzelfde over als ik. Iedereen om ons heen ontkent deze beschuldigingen rondom hygiëne.
Maar goed ondertussen.... Kan ik me niet niets aantrekken van wat mensen, en dus ook zij, zeggen. En er zijn natuurlijk ook al heel wat eerdere opmerkingen aan vooraf gegaan. Bijv dat ik me als een prinses gedraag. Dat ik mijn kinderen claim en zij ze nooit vast mogen houden, echt zo niet waar gewoon!!!
Als het vrienden waren had ik ze niet meer hoeven zien.. Maar ja het zijn de opa en oma van mijn kinderen..
Mijn man wil dat het goed komt en vindt we gewoon bij alles moeten denken, het zal wel jullie kletsen maar en dat ik me er niks van aantrek. Hij wil zsm het gesprek aan gaan.
Wat zouden jullie nu doen?
Sorry voor het lange verhaal. Het zit me echt heel erg hoog..
Dus omdat het "opa en oma" zijn moet je alles maar pikken ? Ook jaren gedaan, maar werd daar heel ongelukkig van. Nu nieuwe relatie en mijn schoonmoeder zie ik ook liever niet, ze heeft dingen gezegd en gedaan.. dat ik het contact voor nu op 0 heb gezet, gezien ik 38 weken zwanger ben, en me wil richten op ons gezin, onze tijd die kom. Zonder zorgen. En daarna van plan om het contact erg in beperken te houden. Heb geen zin in fake gedoe
Jou grens is ook belangrijk. Jij bent net zo belangrijk als de rest. Als jij nu zegt ik wil niet meer dan is het gewoon oke. Ik zou zeggen loop gewoon elke keer weg als je schoonmoeder zo doet. Dat mag en dat is oke. je hoeft er niet naar te luisteren als iemand je steeds afkraakt. Het is niet oke!! Dat je man weer wilt dat het goed komt betekend niet dat dat met jou ook hoeft te zijn. Jij mag ook best het contact verbreken, ook al doet je man dat niet. Mijn (inmiddels ex) schoonouders verbraken zelf plotseling het contact. Ik kreeg ineens lucht. Wat fijn dat die mensen uit mijn leven waren. Geen kritiek meer. Ik moest me bij hun overal voor bewijzen en met argumenten komen. Pas toen dat een paar maand weg was dacht ik ineens wat is dit fijn. Je mag best voor jezelf kiezen. Geef het ook gewoon aan. Als je nog een keer zo kritiek geef mogen jullie vertrekken of ga ik weg. Ik heb er geen zin meer in om steeds maar afgekraakt door jullie te worden ik en mijn gezin verdient beter. Mocht ze beginnen met kritiek kun je altijd nog een keer zeggen geen kritiek anders ben ik weg. Begint ze weer gewoon meteen actie. Net zo lang tot ze het wel door hebbe. Je gaat haar echt niet missen in je leven.
Wat ik zou doen?? Ik had tijdens dat betoog naar de kast gelopen. Emmer gepakt doekjes en zeep. Hier aub succes ermee !
De wasmanden had ik geleegd in zakken en voor der gezet. En gezegd wil het over 36u gewassen en gestreken terug.
Als zij het beter kan doet ze het zelf maar. En zou ik der ook zeggen. Zou er ook bij zeggen dat ik dan meer tijd heb om door de modder te banjeren met de kinderen.
Ik kan je helaas niet echt advies geven. Ik herken dit zo!! Echt verschrikkelijk!! En zeggen, trek het je niet aan.. tja.. was het maar zo makkelijk. Sterkte
Nee joh bizar… ik zou zeggen dat ik niet tegen me laat praten op die manier in mijn eigen huis, ergens anders eigenlijk ook niet… Hier hoeven ze zich niet mee te bemoeien. Dat zou ik nog wel aangeven.
Het gaat om jouw gezin, je man kan eigenlijk niet meer reageren zoals vroeger (gewoon negeren) toen hij alleen maar haar kind was. Hij is nu jouw partner en vader van jullie kinderen.
Dat betekent een rol voor hem om namens jullie de grenzen aan te geven. Jij wordt er duidelijk ongelukkig van. Jij kan wel als individu kiezen om geen contact met ze te hebben maar dat kan een gezin ook splijten.
Hoe zien je man en jij jullie leven? En dat moeten jullie bewaken!
Als de rest van de familie de opmerkingen van je schoonouders het ene oor in en vooral het andere oor uit laten gaan, doe dat dan ook. Laat je niet gek maken. Dat doet de rest ook niet. Je man en zijn broers/zussen hebben het toch ook allang opgegeven. Geen energie in steken.
Poeh. Stinken ze ook echt? Bedoel zweet, rook , dier etc ? Zo niet, lekker laten laten . Kids niet meer naar ze toe laten gaan. Ben daar heel makkelijk in haha
Jammer dat je niet gelijk jouw ongenoegen eruit gooit over haar. Ze had van mij op een redelijk beheerste manier ook even te horen gekregen waar ik mee zou zitten.... 1 ding zet jezelf op nummer 1 en wat jij doet en jij daar tevreden mee bent hoeft een ander niet zomaar zijn oordeel erover uit te gooien naar jou toe... Je bent een ander geen uitleg verschuldigd over hoe jij iets doet. En je had gelijk kunnen zeggen. "Ow wauw weet je dat je nu een lijn overgaat?! Ik zit niet op jouw kritiek te wachten" En dat is echt genoeg informatie wat je haar geeft op zo'n moment.
Oh ik heb zo een moeder vreselijk, alles moet haar manier en anders is het ellende.. ik.negeer haar indd ook, en heb haar een aantal x duidelijk gemaakt dat ik mijn leven leef op mijn manier en niet op die van haar. Inmiddels.geen contact meer omdat het gewoon weg niet werkt. Zulke mensen zullen nooit veranderen en vreten alleen maar energie van je.
Maar goed ik zou dus haar heel duidelijk maken dat zij geen reet over jullie te zeggen heb, en dat ze het zal moeten accepteren of anders gewoon jiet meer komen
Waarom wegelopen en er niet tegen in gaan? Mochten jullie elkaar weer zien of spreken, overleg op voorhand met je man dat jullie elkaar steunen. Hoe ver de woorden ook gaan, hoe gekwetst je ook bent. Flip jij de pan uit? Dan moet je man je blijven steunen als jullie dit hebben afgesproken. Niet jouw woorden sussen naar hun, of gaan ja-maar-en. Ach, en ik snap best dat je nu onzeker bent en slabbetjes koopt, het zit gewoon helemaal ingeprent en je gaat aan alles twijfelen. Niet doen meis!
Ik had haar al lang afgeblaft, helemaal als je al 15 jaar samen bent dan weet je wat voor feeks het is toch? Mijn schoonvader is eenzelfde type qua ikke ikke ikke, en wij (man, zwager, schoonmoeder) praten inmiddels gewoon door als hij er weer eens tussen probeert te komen best leuk hoor.
Ik dacht dat ik erge schoonouders had🤦♀️ Meid trek lekker je eigen plan en laat je niet zo onzeker maken! Moeilijk, weet ik! Maar ik vind het nogal wat beschuldigingen! Als mijn schoonmoeder of wie dan ook vroeger zei dat het huis niet netjes genoeg was ( hier is het ook wel eens een puinhoop), zei ik altijd : daar staat de stofzuiger! Volgende keer dat je ze ziet zou ik er even op terug komen, eventueel met je man. Dat je niet gediend bent van zulk ongevraagd advies wat ook nog eens nergens op slaat. Persoonlijk zou ik er niet meer heen gaan, dat mag je man dan doen. Ik kom door al het gezeik en gedoe van mijn schoonouders ook alleen nog maar daar wanneer ik daar echt niet onderuit kan. En ik reageer meestal niet eens meer op de onzin die ze uitkramen.
Laat je man het gewoon oplossen en leef verder zoals jullie dat gewend zijn. Probeer aan je onzekerheid te werken, want daardoor wordt alles ellendiger dan nodig.
Zorg alsjeblieft dat je samen met je man 1 team vormt! Dat hij jou steunt en andersom. Ga met hem in gesprek en zeg gewoon dat je dit niet meer trekt en niet meer wilt of aankunt. En makkelijk gezegd het ene oor in en het andere weer uit. Er worden toch nare dingen gezegd.
Zou proberen samen met je man grenzen te stellen ten aanzien van zijn ouders. Bijvoorbeeld geen ongevraagde adviezen meer en wees zelf ook duidelijk. Zeg gewoon dat je er niets mee doet, dat je niet vraagt om een mening en ook dat je hierin niet gaat veranderen. Wees samen duidelijk hierin. Dan kun jij jezelf beschermen. Anders gaat het tussen jullie in staan. En jij hoeft echt niet mee te doen met aanhoren en het zo laten. Als iedereen dit blijft doen houden jullie samen als familie dit in stand.
Sterkte hiermee. Weet vooral dat het niet aan jou ligt. Die schoonmoeder wil nog steeds regeren over haar kinderen en dringt zich daarbij ook op aan de aanhang en drukt haar stempel in de gezinnen. Heel erg.
Ik ben het niet eens met je man. Dat het je schoonouders of ouders zijn betekent niet dat je alles maar van ze hoeft te accepteren. Je mag echt ergens een grens trekken, en als ik in jouw schoenen had gestaan, had ik definitief met ze gebroken. Dat je man zich zo wil laten behandelen door zijn ouders moet hij zelf weten, maar ik pas daarvoor. Ik verwacht gewoon van mensen, ongeacht wie je bent of wat je status is, dat je me met respect behandelt. Doe je dat niet, dat mag, maar dan maak ik op mijn beurt de keuze om niet meer met zo iemand om te gaan, ongeacht wie je bent. Ik verwacht ook van mijn man dat hij het voor me opneemt als ik op die manier behandelt zou worden. We snappen allemaal dat je een ander niet veranderen kunt, maar je kunt er wel keer op keer wat van zeggen.
Hier ook een soortgelijke situatie gehad, waarin mijn man ook zei, je moet je er niet zo veel van aantrekken, ik weet niet beter dan dat hij zo is en wij weten hoe het zit. maar ik ben daar toen ook niet mee akkoord gegaan. Fijn dat jij het allemaal naast je neer kunt leggen, maar ik pik het gewoon niet. Uiteindelijk heeft mijn man wel een keer zijn mond open getrokken en toen was het in ons geval ook meteen klaar. Ik vrees dat dit bij jouw schoonmoeder niet zo zal lopen, maar ze mag best wel eens horen dat zij eens normaal moet gaan doen.
Ik ben wel benieuwd waarom je man het niet zo erg schijnt te vinden. Is hij bang voor haar? In mijn geval was het ook een stukje loyaliteit wat dwars zat. Ik zeg wel eens, hoe slechter een ouder is voor een kind, hoe groter de loyaliteit is. Klinkt heel onlogisch maar is vaak wel het geval. Juist omdat deze mensen iets missen bij hun ouders, en het nooit goed kunnen doen, hopen ze, tegen beter weten in dat ze toch nog ergens erkenning in krijgen en accepteren ze heel veel. Mijn man is nu zo ver dat de loyaliteit hem nu ook niet meer in de weg zit en dat als het echt moet, hij zo de deur dicht gooit en nooit meer terug komt. Mijn schoonvader weet dit en is nu ook al een heel stuk bij gedraaid. Ik kom er wel maar beslist niet voor mijn plezier, maar het is te doen, maar ik trek wel mijn mond open als het moet en dat weet hij ook.. en tot nu toe houdt hij zich gedeisd.
Er zullen in het leven altijd mensen zijn die iets van je vinden. Positief, negatief. Waarom trek je je zo aan wat iemand van je vind? Waarom zo onzeker?
Ik lees in je verhaal dat je heel goed weet dat wat je schoonmoeder zegt niet redelijk is. Anderen kunnen zich ook niet vinden in wat ze zegt. Toch ga je om slabbetjes en verschoon je je jongste bij elk speekselplekje.
Het is logisch dat je man wil dat het goedkomt. En je schoonvader die zou er dan ook onder lijden. Je schoonmoeder is een overheersend type, dat is wel duidelijk. Ik denk zelf dat je heel duidelijk moet zijn tegen je schoonmoeder. Goed je grenzen aangeven. Zegt ze zoiets dan gelijk de rem erop gooien. Ik bepaal, mijn kinderen, klaar. Praat je door, daar is de deur volgende keer weer welkom. Want ze denkt het beter te weten( heel irritant) maar waarschijnlijk denk ze het toch goedbedoeld maar is ze totaal niet tactisch en heeft ze een eigen belevingswereld. En verder net zoals de anderen.. ene oor in, andere oor uit. Dat is heel lastig en dat begrijp ik heel goed. Het gaat namelijk om je kinderen en daar wil je het beste voor. Sterkte!
Ik vind dat je niet alles hoeft te accepteren wat andere mensen doen, ook al zijn het jouw schoonouders. Zij hebben geen respect voor jullie en dat moeten jullie maar accepteren volgens jouw man. No way. Ik zou een grens trekken en zeggen dat je ze voorlopig niet hoeft te zien. Manlief kan dan alleen op bezoek gaan als hij dat wilt. Verder vind ik dat hij voor jou moet opkomen aangezien jij last hebt van hen. Hij kiest er nu bewust om jou hier last van te laten hebben in plaats van ouders aanspreken. Vind ik niet oke.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen