Helaas weet ik nog niet zeker of mijn kinderwens vervuld wordt.
Mijn vriend en ik zijn beide 25 en we zijn nu 8 maanden samen, dit is nog te vroeg voor kinderen vind ik, maar later zou ik wel graag kinderen willen. We hebben het er wel vaak over gehad en hij zei in het begin van onze relatie dat hij het nog niet zeker wist, dus ik liet het maar even voor wat het was. Mijn vriend en ik hebben autisme, maar voor mij is dat geen probleem wat betreft kinderen, maar mijn vriend is bang dat ons kind dan ook autisme krijgt en het zwaar gaat krijgen in de wereld. Daarbij is de autisme bij mijn vriend wat gecompliceerder. Hij heeft best vaak tijd voor zichzelf nodig om tot rust te komen, anders gaat het niet goed met hem. Deze twee dingen zorgen er eigenlijk voor dat mijn vriend nu heel zeker geen kinderen wilt in de toekomst. Zijn zus heeft ook geen kinderen en leeft met haar vriend alleen en dit neemt mijn vriend als een voorbeeld, dat hij deze vrijheid ook wilt.
Mijn vriend is de liefste jongen die ik ooit ben tegengekomen. Ik heb in het verleden hele slechte relaties gehad en ben blij dat ik nu eindelijk een leuke vriend heb! Dit maakt de beslissing tussen kinderen en mijn vriend ook heel moeilijk. Want als we uit elkaar gaan, zal ik dan ooit nog een leuke vriend tegenkomen met wel een kinderwens?
Zijn er mensen die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt of nog doorgaan? Mensen die advies voor mij hebben?
Ik heb autisme, 3 kinderen waarvan een misschien ASS. Momenteel ben ik voorstander van neurodiversiteit. Ik moet bekennen dat mijn leven een uitdaging kan zijn maar zit nu in een periode dat ik mijn grenzen leer kennen. Ik wil graag nog een kindje, omdat moeder zijn mij vervult en ik het goed aan kan. Ik ben een leuke liefdevolle en verantwoordelijke moeder (ik benadruk dit alleen om aan te geven dat ASS hier geen probleem is). Toch vrees ik een beetje om nog een kindje te maken met ASS juist omdat het leven zo ingewikkeld voor diegene kan worden. Ook merk ik dat mijn oudste meer van mij als opvoeding nodig heeft. Ik denk ook nog vaak aan hem als ik in bed lig en moet slapen. Hij is nu bijna 7 en heeft moeilijke momenten in de omgang. Zijn eerste 4 jaar waren ook zeer pittig. De driftbuien zijn wel minder maar ze komen nog steeds voor. Daarnaast is hij een fantastisch persoon om bij in de buurt te zijn. Hij stelt vragen waar ik misschien nog niet over nagedacht heb. Hij verbaasd me met hoe pienter hij is en hij heeft humor en geeft mij oneindig veel liefde. Zijn kijk op dingen en zijn logica zijn verfrissend. Ja ik ben dol op hem en ben blij dat deze persoon in mijn leven is gekomen.
Waar ik mij zorgen over maak is een kindje met autisme en een laag iq. Maar dat is omdat ik niet weet hoe dat eruit ziet en hoe de opvoeding van een kindje met deze eruit zit. Ik vraag me ook af hoeveel kans ik en mijn partner hier hebben. Ik denk dat de opvoeding niet alleen anders is maar ook veel intensiever en non-stop. Maar misschien zit ik ernaast.
Over je vriend: mijn vriend wilde ons wenskindje eerst niet. Hij vond zichzelf te oud. Ik heb een brief geschreven met hoe belangrijk dit voor mij was, mijn motivatie. Ik heb een gedeelte van de brief met mijn gevoelens Ingevuld maar ben daarna over gegaan op de praktische kant en veel feiten opgenoemd. Deze brief viel goed maar daarna heeft een man toch tijd nodig alleen om erover na te denken. Het was moeilijk voor me maar ik heb het onderwerp daarom moeten laten rusten. Later kwam hij zelf met het besluit dat hij het ook wilde. Zo eerlijk als hij is zei hij het lijkt me heel mooi, ik zal er van houden en voor zorgen maar met zoals het nu is zou ik ook gelukkig blijven. Nou daar doe ik het voor!
Mannen zonder autisme zijn vaak ook nog niet zo snel aan kinderen toe. Ik heb mijn man wel een beetje moeten pushen, anders had hij gewacht tot ik 40 was! (ik ben nu 30 en m'n kinderen zijn 1,5 jaar en 3 maanden)
Jullie weten juist goed hoe het is om met autisme te leven, dus jullie zullen een autistisch kind goed begrijpen en kunnen begeleiden. Je zou ook juist een gevoels kind kunnen krijgen, die een dromer is en tussen alle regeltjes door fladdert. Maar elk kind heeft structuur en regelmaat nodig en dat is nou net waar de meeste autistische mensen heel erg goed in zijn!
Mijn schoonvader en zwager (vader en zoon) zijn autistisch. Mijn man niet. Mijn schoonvader kan beter met mijn zwager opschieten dan met mijn man, want zij begrijpen elkaar beter. Mijn schoonvader bood zijn kinderen structuur en regelmaat. Hij vond het vaderschap best een uitdaging, omdat hij niet wist wat hij met de kinderen moest doen voor zij konden praten. Ook vond hij het soms moeilijk dat de kinderen niet altijd deden wat hij wilde of verwachtte. Hij had op zolder een kamertje om even tot rust te komen, hij heeft ook veel tijd alleen nodig. Hij heeft er nooit spijt van gehad om vader te worden, hij ziet zijn zonen nu meer als vrienden dan als zijn kinderen
Ik denk als jij een sterke kinderwens heb je erg ongelukkig zal zijn als er geen kind komt. Wat zou kunnen leiden tot boze gevoelens richting je vriend omdat hij er anders in staat en de reden is dat er geen kind komt (even plat gezegd). Dit zou er ook voor kunnen zorgen dat je uit elkaar groeit, dan heb je geen kind en geen leuke vriend meer. . . Het gaat sowieso een moeilijke keuze zijn, maar denk er goed over na en bespreek je gevoelens . . . . . Misschien zijn jullie niet bestemd voor elkaar als jullie kinderwens echt anders is en durf erop te vertrouwen dat je echt wel weer een goede jongen vindt!
Gelukkig ben je nog vrij jong. Moeilijk als je beide autisme hebt. Misschien veranderd zijn besluit nog. Toch zou ik als ik voor mezelf spreek niet eewig wachten maargoed ieder voor zich. Met n kinderwens en geen kinderwens is t lastig.
allereerst vind ik het erg knap van je man dat hij er zo goed over heeft nagedacht en de keuze maakt dat het voor hem beter is dat niet te willen. ik ken je man natuurlijk niet. maar ik geloof echt dat er mensen zijn die niet instaat zijn om voor een kind te zorgen.. het beste wat zo iemand dan kan doen is dat erkennen en geen kids krijgen. mijn eigen vader bijvoorbeeld wat ook niet in staat om voor kinderen te zorgen.. uiteindelijk werd dat een hele nare situatie en ben ik als kind uit huis geplaatst. vanaf groep 8 en daarna heb ik nooit meer thuis kunnen wonen. dit wil je als kind en als moeder zijnde niet. ik ken meer van zulke verhalen. bijvoorbeeld ook een meisje waar ik een groot deel van me jeugd samen mee ben opgegroeid. zij heeft veel pijn en verdriet omdat ze graag een kindje zou willen, maar deze keuze bewust niet maakt. omdat ze weet daar niet voor te kunnen zorgen. ik heb daar veel respect voor.. maar ik ken ook een stel, die hebben beide een lichte vorm van autisme en samen 1 kindje en dat gaat echt supergoed. het lijkt me een lastige situatie waar je in zit. maar neem vooral je man hierin ook serieus. als hij aangeeft het niet te kunnen, gaat hij het misschien wel nooit kunnen. en dit is zeker niet iets wat je dan moet forceren. want dan zouden er in de toekomst een hoop problemen, pijn en verdriet kunnen ontstaan.
Heftig zeg..... In mijn familie speelt ook zo'n situatie.Vader autisme, moeder nog ingewikkelder.... De kinderen zijn (nog) thuis maar raken iedere dag meer beschadigd.... Inmiddels is bijna alle contact met de buitenwereld verbroken, dus niemand weet hoe het daar nu echt gaat.... Zo verdrietig....
Mijn man wilde vroeger ook geen kinderen. Voor mij was hij duidelijk naar zijn (toen) vriendin.. zij vond ook niet leuk dat ik met hem kinderen kreeg..
Soms veranderen mensen. Zeker als ze Wat ouder worden.
Voor jou is het een hartewens. Bespreek dat. Als hij pertinent niet wil omdat zijn DNA belast is met autisme misschien ziet hij zaaddonor wel zitten. Omdat er stil wel een wens is maar niet van zijn zaad.
Mijn man heeft een lichte vorm van autisme en heeft soms tijd voor zichzelf nodig. Die krijgt hij ook, als hij aangeeft dat hij rust nodig heeft. Hier gaat dat prima, we wisselen elkaar soms gewoon even af, ik heb nl smiddags mijn slaap nodig en dan zorgt hij even voor de kinderen.
Ik ken een stel waarvan de man highsensitive is en daardoor bijzonder snel overprikkeld. Zij hebben een rustig en lief kindje gekregen en dat gaat bijzonder goed.
8 maanden is nog heel pril, misschien verandert je vriend nog wel van gedachte in de toekomst. ik heb een collega die jarenlang samen was met een jongen, maar omdat hij geen kinderen wilde heeft zij een zware beslissing genomen. Uiteindelijk is ze een andere man tegengekomen met wie ze heel gelukkig is en ze hebben nu 2 kindjes. Over autisme heb ik niet veel ervaring, misschien bespreek je dit best met een arts?
Ik ken het andersom, na 15 jaar uit elkaar omdat de man heel graag kinderen wilde. Een jaar later heeft hij een nieuwe partner gevonden en nog geen jaar later hebben ze samen een kindje, zoals hij het altijd al gewild had. Uiteindelijk bleek deze vrouw ook gewoon beter bij hem te passen...
Ow jeetje, wat moeilijk... 1 van de eerste dingen waar ik met m'n man over heb gesproken was mijn kinderwens. Als hij geen kinderen had gewild, was onze relatie niks geworden. In jullie geval kan ik me je vriend wel voorstellen... Poeh. Heftig. Zou er samen nog eens heel goed over praten en dan bij jezelf te rade gaan hoe belangrijk je kinderwens echt is voor je. Want doe je dit nu voor hem, je kinderwens opzij zetten, dan krijg je er spijt van.... En dat is ook niet goed voor je relatie.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen