Goedenavond,
Ik merk dat ik behoefte heb aan mensen die een 2e kind ook als zwaar ervaren. En niet dat ik niet waardeer dat ik 2 kinderen heb want zeker en hou super veel van ze.

Maar ik merk dat het me soms toch te veel is. Me kleine is 8weken en ervaart veel ongemakken waardoor ze veel troost nodig heeft en eigenlijk ook geborgenheid wat best lastig is omdat er ook nog een peuter loopt van 3jr. En elke keer hoop ik dat het makkelijker word. Maar de kortere nachten en zeker de nachten waarin ze echt gebroken zijn meerdere keren, en dan weer 7u een peuter aan je bed, maar ook de onzekerheden die weer bij de eerste 3 maanden horen de krampjes het reflux het moro reflex het voelt als 1 ongeregeld zooitje.

Ik hoop op deze manier mensen te vinden die het zelfde ervaren of hebben ervaren en dit met mij kunnen delen. Want ik voel me momenteel niet de allerbeste mama die ik zou willen zijn en heb gevoel enigste te zijn die een 2e zo ervaart en het zwaarder vind vergeleken de eerste.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (36)    Verversen


  • Charhm

    Wat vervelend voor je! En wat goed dat je het uitspreekt! Heel veel mensen vinden het zwaar maar zeggen het niet eerlijk.
    Ik ben nu in verwachting van de tweede en kijk er enorm naar uit maar zie er ook om dezelfde reden tegenop. Het is ook heel zwaar en het is van veel dingen afhankelijk hoe je het ervaart, heb je goede slapers, huilers, ben je perfectionistisch of misschien hoog sensitief. Er spelen veel factoren een rol!
    Je kan altijd hulp zoeken om te onderzoeken wat jij nodig hebt of misschien aanpassen.

  • Charhm

    Wat vervelend voor je! En wat goed dat je het uitspreekt! Heel veel mensen vinden het zwaar maar zeggen het niet eerlijk.
    Ik ben nu in verwachting van de tweede en kijk er enorm naar uit maar zie er ook om dezelfde reden tegenop. Het is ook heel zwaar en het is van veel dingen afhankelijk hoe je het ervaart, heb je goede slapers, huilers, ben je perfectionistisch of misschien hoog sensitief. Er spelen veel factoren een rol!
    Je kan altijd hulp zoeken om te onderzoeken wat jij nodig hebt of misschien aanpassen.

  • Summer89

    Ik heb maar één kindje (nu zwanger vd tweede), maar ik vond met alleen hem de babytijd al best pittig. Ik vind het nu best spannend hoe het straks zal gaan met twee kindjes. Kan me helemaal indenken dat dit erg pittig is, zeker omdat hun behoeften (slaap, eten, spelen, aandacht) nu nog zo verschillend zijn én er geen ruimte is voor jouw eigen behoeften (slaap, af en toe even pauze).

  • Mama-van-4-wondertjes

    O ja een draagzak voor de kleine. Onze 4e was een huilbaby, draagzak was enige wat hielp. Eerste 3 maanden dag en nacht in die draagzak gehad.

  • Mama-van-4-wondertjes

    Het eerste jaar is gewoon zwaar. Zeker als je al kinderen hebt rondlopen.
    Slaapgebrek breekt gewoon op en met een tweede kun je nou eenmaal niet meer overdag meeslapen.
    Hier 4 kids. Mijn dag begint rond 6 uur met de jongste en oudste gaat pas 21.30 naar bed. Hele dag non stop bezig met de kids. Het is zwaar en dan heb ik al 3,5 jaar gebroken nachten. Soms elk uur eruit. Het sloopt je lichamelijk en mentaal.
    Bij jou is de kleine net geboren en zijn de gebrokrn nachten heel normaal. Over een tijdje wordt het beter. Wellicht dat ze over een half jaar goed doorslaapt en straks gaat de oudste naar school. Scheelt ook weer. Je moet er nu even doorheen!

  • Jojo91

    Als je een partner hebt en het haalbaar is dan kan je misschien sochtends nog een uurtje bijslapen, of in elk geval in de weekenden. Voor overdag misschien een draagzak/draagdoek voor de jongste? Dan heeft die geborgenheid en heb jij je handen een beetje vrij.

  • Lispeltuut

    Ik vond van 1 naar 2 ook zwaarder dan van 0 naar 1. Het combineren van 2, die beide aandacht nodig hebben, jezelf in 2en moeten splitsen etc. Hier scheelden ze 20 maanden.

  • tienus

    Je bent een goede mama hoor, dit uitspreken is ook dapper als je eraan twijfelt.
    Maar hier ook heftige periodes gehad en nog steeds niet helemaal klaar.

    Onze eerste huilbaby, lang veel krijsen de eerste maanden. Toen alle puzzelstukjes op zijn plek lagen werd het beter. Ze sliep gelukkig vrij goed nadat ze t jaar was gepasseerd, al duurde in slaap vallen lang, soms tot half 10 (7 uur op bed). Consultatiebureau zei zelfs knap dat we een tweede aandurfden.
    De tweede kon niet zelfstandig poepen de eerste 10 maanden, veel ongemakken daar aan geweten, maar bleek ook veel ziek met verkoudheid, benauwd, kwam ziekenhuis opname van, kort erop weer bijna 1 met kerst.
    Operatie 1 jaar 6 dagen, neusamandel eruit. Operatie 1 jaar 6 weken buisjes erin want continu oorontsteking, veel antibiotica. Op vakantie naar ziekenhuis nadat we thuis al bij spoed zaten en medicatie aan leek te slaan maar toch niet. Met bijna 2 jaar weer Operatie nu keelamandelen eruit en neus amandel weer gedaan. Veel dokter bezoeken ivm benauwdheid. Nu hopen we de laatste horde genomen te hebben maar het duurde heel lang voor we er niet meer uit hoefden in de nacht, was tot zo'n 1,5 soms wel 15x per nacht en ging toen naar zo'n 3 a 4. Daarbij gaat dochterlief nu naar de basisschool, net gestart en die komt regelmatig in de nacht aan gerend in paniek omdat ze bijen in haar kamer heeft. Een mug wel te verstaan, zit 1 van ons dan te wachten tot we m horen en zien om te vangen. . .

    Dus ja ik kan volledig beamen dat 2 kinderen zwaar is. Ik houd zielsveel van ze maar kijk uit naar het moment dat we in rustiger vaarwater komen.

    Maar moeders kunnen veel aan, veel meer dan we denken omdat we zoveel van ze houden!

  • Annanm

    Heel erg herkenbaar, hier 22 maanden tussen mijn 2 kinderen en echt als ik terugdenk aan die eerste maanden, krijg ik gewoon de rillingen ervan! De tweede sliep nooit, zowel overdag als snachts niet. Hazeslaapjes van max 15 min zelfs in de nacht. Zoveel huilen, ik draaide door. Ik had zelfs spijt van de tweede. En dan nog mijn bijna 2 jarige peuter, die ook nog gewoon heel klein was en die zo graag mijn aandacht wilde maar ik niet kon geven, zoo schuldig en ellendig voelde ik mij!
    Pas na halfjaar begon de jongste beter te slapen (na 3 x ziekenhuisopname) toen werd het wel beter maar was zo uitgeblust van die periode, denk dat ik ook wel een trauma hieraan heb overgehouden hoor. Ik weet ook niet meer veel van de oudste toen de jongste geboren werd die periode.. leefde echt in een waas ofzo.
    Ze zijn nu 4 en 2 en ik vind het nog steeds pittig moet ik zeggen. Gelukkig gaat de oudste in september naar school, can’t wait🤣
    Hier dus geen tips maar wel herkenning, snap het ook nooit als mensen zeggen dat ze de overgang van 0 naar 1 moeilijker vonden dan van 1 naar 2. Maar ja ik heb nooit makkelijk slapende babys gehad helaas 🥲 dus vind het ook zo moeilijk voor te stellen dat die er wel zijn.

  • Tweede83

    Ik vond overgang van 1 naar 2 het meest pittig. Waarom geen idee, terwijl de derde gewoon mee draaide in ons gezin. Het was meer dat ik mijn tijd moest verdelen over 2 kids en alle andere dingen eromheen. En nu maakt het me niet meer uit en denk ik er helemaal niet aan, haha! Maar ik begrijp jou wel. Wat je nog zou kunnen doen is een slaap trainer schaap inzetten bij je oudste, zodat je niet een kind om 7u aan je bed hebt staan.

  • Annanm

    Wat veranderd die slaaptrainer eraan? 7uur is toch een normale tijd voor een peuter om op te staan? Voor moeder natuurlijk hartstikke kut als je de hele nacht in de weer bent geweest met je baby die niet slaapt (zelf ook meegemaakt, 22 maanden tussen de kinderen en jongste sliep het eerste halfjaar gewoon NOOIT, echt 1 ellende) maar ja kan je toch niet verwachten dat de peuter dan maar tot 9 uur ofzo? in bed moet wachten..

  • Lady-Whistledown

    De babytijd duurt maar kort. Naar mate je kinderen ouder worden, verandert de dynamiek en wordt het vaak echt wel makkelijker. Mijn jongste was als baby ook dramatisch maar daar zijn we gewoon uit gekomen en dat zal bij jou ook gebeuren.

  • Maartje07

    Komt echt goed! De babytijd is gewoon pittig. Ik heb 4 kinderen en heb het begin altijd wel even lastig gevonden. Het wordt gaandeweg echt makkelijker. Zet m op, mama! Je doet het hartstikke goed.

  • Bosco

    Het eerste jaar is echt pittig. De slechte nachten,steeds wisselende slaapjes. Je peuter die waarschijnlijk niet meer slaapt, maar soms nog wel wat kan gebruiken. Ik weet het nog heel goed. Mijn oudste was altijd alle aandacht gewend en moest dit ook opeens delen. Gelukkig was ik met draagzak erg mobiel. Pak voor allebei een momentje op de dag, echt even bewust met ze bezig en het verhaal luisteren. Als is het maar 15 minuutjes. Zorg dat er eten is voor iedereen en een bad, morgen weer een nieuwe dag. We zijn tegenwoordig allemaal verwend en het moet groter en gekker, een dagje kliederen met zand en een schep in de achtertuin is ook geleefd. Waardeer de kleine momentjes.

  • Amatullaah

    Ik heb er nu 4 maar ik vond het met 1 soms al heel moeilijk. Je baby is net geboren.. en je moet ni de aandacht verdelen. Een kind krijgen is gewoon heel zwaar en dat moet je gewoon toelaten. Kijk naar het positieve, je troost je kindje, je probeert er zoveel mogelijk te zijn voor je peuter, je komt elke dag wel je bed uit.. dat is echt niet niks! Het word uiteindelijk makkelijker, het is nu gewoon even roeien met de riemen die je hebt. Is er niemand die je af en toe even kan helpen, die het van je overneemt?

  • Charliecharlie

    Je hebt een kleine baby erbij! Dat is echt niet gek, dat je het zwaar vindt. Dat had ik zeker in die periode ook. Baby en groter kind hebben totaal verschillende behoeftes. Ik heb nu een peuter en een kleuter en hoewel dat uiteraard vermoeiend blijft, is het niet zoals die tijd :)

  • Mayal

    Oh ik vond het zó zwaar. Voelde me ook echt tekort komen als moeder. Bij ons werd het na het eerste jaar beter. Nu is de jongste 2 en kan ik zó genieten van ons gezin. Het wordt beter, echt!! Schakel hulp in (ben ik niet de beste in, maar heb ik toch gedaan) , want het begin kan super pittig zijn

  • Assiral

    Ik snap je gevoel. Ik ervaar het ook als zwaar. Of althans, zwaarder dan één kind.
    Wij zijn nu bijna 1,5 jaar verder en het gaat momenteel een stuk beter.
    Het word makkelijker! De eerste maanden (jaar) vond ik het pittigst.

  • Beukenblaadje

    Je kindje is pas 8 weken!! Eén baby van 8 weken is al superintens, zet daar een stuiter-peuter naast en het is totaal logisch dat het zwaar is. De eerste keer dat ik alleen was met 2 kinderen was geloof ik pas met 7 of 8 weken en toen heb ik echt gehuild van opluchting toen mijn man weer klaar was met werken. Moest er ook echt aan wennen dat ik voor een nieuwe baby moest zorgen van wie ik heel veel hield, maar die ik niet kende, terwijl al mijn rituelen met mijn oudste even op z'n kop gingen. Dit wordt echt beter hoor. Er komt een ritme, er komen routines, er komt vanzelf een evenwicht en balans. Niet zo streng zijn voor jezelf. "Echte moeders zijn niet perfect, perfecte moeders zijn niet echt".

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik heb twee kinderen, van nu 10 en bijna 4. Maar ik herken het ook heel erg. Het komt gewoon omdat je met de jongste nog geen ritme hebt, tenminste, dat was bij mij echt zo. Na 3 maanden gingen de nachten ook beter en had ik ook veel meer energie. Mijn oudste was destijds wel iets ouder, maar dan nog vond ik het ook heel zwaar. Accepteren dat het even zo is, is echt het beste advies. Dan ga je je namelijk ook niet opwinden over alles wat verkeerd gaat in jouw ogen. Mijn man was daarin ook heel relax en zei ook, wat vandaag niet kan komt morgen wel, en anders nog weer later. Hij hielp waar hij kon en toen ik het eenmaal kon accepteren ging het ook beter. En zeker toen de eerste 3 á 4 maanden voorbij waren ging het steeds beter. Succes!

  • Rupsje1995

    Eerste periode met 2 kids zag ik tegenop, maar omdat de tweede de meest makkelijke baby was die mij niet nodig had (alleen af en toe voor wat melk) viel mij alles mee. Nu het twee peuters zijn vind ik ze dus wel echt pittig! Manman, wat kunnen jongens ruzie maken!

  • Jvb

    Niks geks aan! Ik vond de eerste weken met 2 kinderen vrij intens. Ik had moeite met aandacht verdelen, struggelde met het uitvoeren van twee schema's, liep achter de feiten aan en voelde me overal tekort schieten.
    Op een gegeven moment kwam de routine er langzaam in en ging het beter. Maar wat voor mij een eye opener was: de baby heeft je nabijheid nodig, de oudste je aandacht. Je kunt nou eenmaal niet allebei de kinderen de hoeveelheid aandacht geven die je voorheen aan de oudste gaf. Hoeft ook helemaal niet, en samen dingen doen is geen aandacht delen maar tegelijk aandacht geven.

    Je kan ze beter samen pakken dan steeds maar eentje en dat de ander dan moet wachten. Geef je oudste de aandacht terwijl je de baby vasthoudt. Bijvoorbeeld tegelijk naar bed, waarbij de baby dan in het voedingskussen een fles kreeg terwijl ik de oudste voorlas, dan de oudste gedag zeggen en met de baby naar de babykamer om die daar in slaap te wiegen. Of met de oudste op de grond spelen terwijl de baby op een kleed er naast lag. Of met de oudste aan tafel spelen of eten terwijl de baby in de draagzak zat. Zulke dingen. En ook praktisch denken: leg bijvooorbeeld een aankleedkussen op de keukentafel en verschoon je baby beneden, dan hoeft je oudste nooit alleen beneden te wachten of elke keer mee. Slapen ze allebei? Ga meteen zelf ook liggen. Ben je moe, zet de tv aan voor de peuter als de baby slaapt en ga op de bank liggen. Met je partner af en toe afstemmen en afwisselen zodat je ook aan rust en jezelf toekomt. Laat de komende tijd de boodschappen bezorgen, kijk voor een tijdelijke schoonmaakster bijvoorbeeld.

    Hier ging het na enkele weken steeds beter en voor ik het wist was ik toe aan een derde kind. En die 3e er bij was helemaal niet intens, die ging in 1 moeite mee met alles. Toen had ik al door hoe ik meerdere kinderen moest 'managen' zeg maar. Maar dat onder de knie krijgen, toen de 2e er bij kwam, was echt niet zo vanzelfsprekend als dat het allemaal ging bij de 1e.

  • Shrimp

    👍 dit . Goed gezegd.

  • Chudo

    Het word echt anders straks lieverd. Je bent nog moe van bevalling, alles staat in het teken van voeding, slaapjes, rust en regelmaat, een peuter, en daarbij je bent nog maar 8 weken geleden bevallen he!! Je lichaam heeft rust nodig om te herstellen maar dat krijgt het niet.
    Als de baby wat ouder is word het niet perse makkelijker maar je kan het wel beter aan! Komt alles in een ritme, is het niet meer zo gissen waarom ze huilen. Echt hou vol hoor!! Je gaat echt je draai wel vinden

  • Mamabenm

    Ik sluit me helemaal aan bij wat jij zegt. Het wordt echt anders en makkelijker. Tot die tijd had ik heel veel baat bij een draagzak. De kleinste dicht bij je, de oudste ondertussen de aandacht die hij/zij nodig heeft kunnen geven.

  • Mammavandrie3

    Je bent zeker niet de enigste. Ik heb er 3 met allemaal 6 jaar verschil tussen jongste is net 2 geworden en echt een ratje geworden haha. Kom ook handen te kort en vaak op van op . Maar geen keus je moet toch doorgaan . Uiteindelijk word het beter . Volgende week begin meine met peuterspeelzaal en ben al aan het aftellen haha . Even rustig kunnen douchen en poepen

  • Beukenblaadje

    Hahaha rustig naar de wc gaan is echt een onderschatte luxe!! Ik tel met je mee!

  • Mammavandrie3

    Hihi inderdaad meeste denken aan andere dingen om te doen. Ik heb dat echt gemist even alleen douchen en wc

  • Minibeeb83

    Ja! Ik vond tweede erbij ook echt pittig. En ja het wordt ook echt makkelijker. Dus gun jezelf die tijd maar. Die eerste maanden pffff ik vond ze nooit leuk

  • Lindaaaaaaaa

    Herken het wel
    Daarom komt er ook geen 3de haha
    Ik hield me altijd voor; het wordt makkelijker 😉

  • Rupsje1995

    Nu ik zwanger ben van een derde zegt iedereen: 'echt, een derde die doe je er zo ff bij'. Ik hoop het, maar mijn gevoel zegt inderdaad wat anders haha

  • Maartje07

    Dat vind ik dus niet en bovendien ook een beetje ‘onderwaardering’ voor het kindje zelf. Tuurlijk ben je zelf relaxter, pak je sneller bij evt problemen, maar nee hoor… ik deed ze er niet zo bij.
    Ik heb 4 kinderen; ook bij alle vier de nodige problemen in de babytijd (3x kma) wat het zeker ook lastiger maakte.

  • Mammavandrie3

    Haha denk dat je gevoel het goed heb. Is meer dat je alles in ritme moet krijgen maar dan moeten ze wel alle 3 mee werken hihi. Wanneer de baby hele nacht huilde en eindelijk sliep kon ik der na een uur wakker maken omdat er nog 2 na school moesten. Das enigste waar ik altijd erg last van had de rest nam ik voor lief

  • Rupsje1995

    Haha nou dit dus... maar we gaan het ervaren 😉

  • Lehaison

    Bij ieder kind wat er bij komt is het weer even zoeken naar een ritme, wij hebben 4 kinderen, maar ik hoorde ook altijd dat doe je er bij, maar vind ik niet. Bij ieder kindje wordt je gezin een stukje drukker, anders en veranderd de dynamiek ook wel eens. Ik ben wel makkelijker geworden, maar alleen al qua zorgen maken vind ik 4 absoluut genoeg haha..

  • Kleine-bloem

    Mijn tweede was niet moeilijk, de derde en vijfde wel. Maar oh, wat vind ik altijd die eerste 3 a 4 maanden pittig! Je hebt het gevoel dat je handen te kort komt, en het is geregeld een chaos. Mijn jongste was een huilbaby, en dat duurde tot zon 9 maanden voor ik me beter voelde.
    Zie het als een fase ! Leg leuke momenten vast en kijk die regelmatig terug. En leg de lat niet te hoog, je baby is nog maar net op de wereld. Niemand mag van jou verwachten dat het perfect verloopt, jij zelf dus ook niet! Succes met alles👍

    Oh ja, zoek ook je ontspanning. Dat heb je zo nodig.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50