De vraag zegt het al, Ons meisje van 18 maanden is smorgens heel vroeg wakker en zet het dan op het krijsen ze gaat zolang door dat je wel naar haar toe moet om haar rustig te krijgen en weer tot adem te laten komen moet haar gewoon enkele keer in het gezichtje blazen.. Zo fijn is dat niet vind ik..
Ik leg haar tussen ons in (weet dat dit fout is) Maar anders is ze niet stil te krijgen ze slaapt bij ons dan zo weer.. En leg haar dan ook wel weer terug in haar eigen bedje maar dan nog word ze na enige tijd weer wakker en doet precies hetzelfde.. Ze ligt bij haar zus op e kamer en wil eigenlijk vermijden dat die dan ook wakker word..
Het word weer zo frustrerend.. Iemand tips om dit te doorbreken en een betere nacht rust te creëren..
Ach meid, wat is er nu fout aan om je kindje bij je in bed te nemen? Begrijp dat je wilt dat je dochter alleen in haar eigen bedje slaapt en als je dat perse wilt zou ik idd de methode van de onderste 2 dames eens proberen (die van Jo Frost en de 15 min. methode), maar snap ook dat je dan je andere dochter wel steeds wakker hebt. Onze dochter slaapt zo nu en dan ook bij ons in bed, volgens mij zoekt ze dan geborgenheid want ze kruipt dan helemaal tegen me aan en slaapt dan als een roos. We leggen haar dan wel vaak terug in haar eigen bed omdat mijn man niet zo goed slaapt met haar erbij.
Ik zou haar ook niet laten huilen. Kinderen zoeken inderdaad de geborgenheid/veiligheid.
Het zijn nog maar kleine ukkies.
En volg je hart. Wie bepaald dat het fout is om je kind in bed te nemen? Dat vraag ik me wel eens af. Alsof er een soort van taboe op ligt. Er komt echt wel weer een andere tijd aan dat ze wel in hun bedje slapen. Ze zijn nog zo klein.
Maar als je het zelf niet wil dan is dat ook prima natuurlijk.
Onee ik neem haar zeker in bed hoor.. Ze heeft heel wat geborgenheid gemist het eerste jaar omdat ze dat niet wou we konden haar niet troosten.. Nu ze wat ouder aan het worden is lijkt het wel dat ze het wil inhalen weet even niet hoe ik het moet zeggen..
Ze is zo anders dan de 1e die was een voorbeeldige baby.. Nu is het echt anders maar goed we komen er wel doorheen..
Tnx
Lastig zeg! Ik zou adviseren om niet te laten huilen. Je bereikt inderdaad wel wat je wil, maar mijns inziens geef je je kindje de boodschap dat ze er niet toe doet, dat ze kan schreeuwen wat ze wil, maar dat mama toch niet komt. Ik denk dat dit niet goed is voor de gevoelens van basisveiligheid.
Wat ik zou doen/heb gedaan: In bedje troosten en het niet gezellig maken. Geen lampje aan, niet kletsen, alleen sussen, niet aankijken. Zodra je kindje weer echt rustig is, (gaat ze gapen), rustig weer neerleggen, net zoals je s avonds doet bij het naar bed gaan, knuffeltje, kusje, muziekje en weggaan. De sirene gaat even loeien zodra ze doorheeft dat ze niet mee mag naar jullie bed. Na een minuut of 2,3 ga je terug en herhaal je het riedeltje weer. Voorkom dat ze zich helemaal overstuur brult, dan duurt het veel langer voor ze weer rustig is. Je herhaalt het net zo lang tot ze weer in slaap valt. Drie zware nachten en het is over. Laat je niet in de verleiding brengen om haar toch maar bij je in bed te nemen, als je besloten hebt dit niet meer te willen. Ook niet als je al dik een uur of twee uur bezig bent en doodmoe bent.
Wb tussen jullie in leggen: doe vooral waar je je goed bij voelt. Ik snap uit je verhaal dat je dit vooral doet omdat je je andere kindje niet wakker wilt maken, maar stop er niet mee omdat je denkt dat het fout is (omdat anderen het misschien wel eens fout zouden kunnen vinden. Je bent prima in staat voor jezelf en jouw kinderen te bepalen wat goed of fout is). Ik herken het precies hoor, twee van onze meiden slapen ook bij elkaar en de jongste haal ik s ochtends bij de eerste kik uit bed om de oudste maar niet te wekken. Misschien helpt het als je er s nachts mee aan de slag gaat om je andere dochter ergens te laten slapen waar ze rustiger ligt?
Het is even doorbijten, veel succes en pak wat gemiste slaap overdag terug als dat lukt!
We nemen haar ook gewoon in bed hoor, Bij de oudste ook gedaan alleen die was stukken makkelijker en een voorbeeldig kind .. Die sliep heerlijk door die gaf alleen een kik als ze ergens last van had..
De 2e is zo anders die wou nooit getroost worden.. Na haar 1e verjaardag is daar verandering in gekomen ze zit nu ook lekkerder in haar vel zeg maar.. Ze was frustrerend en een huilbaby noem maar op.. Ik kon haar toen die tijd ook niet troosten.. Nu moet ik dus voor mezelf een enorme omschakeling maken.. Het kon wel zijn dat ze die knuffel en troost momentjes gemist heeft klinkt misschien stom maar zo voelt het.. Die geborgenheid..
We komen er vast wel uit..
Maar tnx voor je berichtje
Wij hebben een dochtertje die dat de eerste 2,5 jaar heeft gedaan. Wij legde haar ook tussen ons in. Uiteindelijk waren we zelf zo uitgeput dat we de methode van jo frost (the nanny van tv) zijn gaan doen. De eerste keer sliep ze na anderhalf uur krijsen ( je moet dan na zoveel minuten steeds gaan kijken) en de tweede keer na een kwartier . Sindsdien slaapt ze door, ze is bijna vijf. Ik vind het dus een geweldige methode . Wel even moeilijk en doorzetten maar als je precies doet wat jo frost schrijft lukt het wel. Succes
Het stond op de site van jo frost maar kan het even niet vinden. Ik zal straks nog even verder zoeken maar het komt erop neer dat je jouw kind op bed legt. Als ze beginnen te huilen ga je naar binnen, leg je ze goed zonder iets te zeggen. Daarna doe je hetzelfde na 2 min, daarna 4 min, 8 min enzovoort. Je laat er dus steeds meer tijd tussen. Je kind gaat echt alles proberen om maar niet te hoeven slapen. Daarom is het zo belangrijk dat je ze geen aandacht geeft en niks zegt en volhouden. Dat is het moeilijkste . M'n dochter begon echt van alles te roepen zoals poep aan het bed enzo . En het klinkt ook heel zielig maar het is beter voor je kind en voor jullie. En m'n dochter sliep al na anderhalf uur de eerste keer.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (8) Verversen