Onze zoon is 3.5 jaar. Sinds 2 weken gaat hij (hysterisch) huilen omdat zijn speelgoed weg moet en speelt er ook gewoon niet meer mee. En met speelgoed bedoel ik al zijn speelgoed. Ook wat hij net heeft gekregen enz. Hij begint dan te huilen tot soms hysterische toe. In mijn omgeving/opvang heeft niemand dit zo erg mee gemaakt. Op de opvang gebeurt dit dus ook. Ik heb zelf het idee dat dit onze schuld is omdat wij boos zijn geworden omdat tie opeens niet meer met iemand wilde en ook niet ging helpen opruimen van zijn speelgoed. Maar dit gedrag begon hij pas 3 dagen nadat we boos waren. De dag voordat hij zo reageerde was hij bij de opvang geweest en was er niks aan de hand. Wij weten nu gewoon niet meer wat we moeten doen. Alle speelgoed maar weghalen zoals hij wilt en dus niks meer heeft om mee te spelen. Verder merk je niks aan hem en is toe zoals altijd. Hebben jullie tips?
Peuters spelen vaak nog naast elkaar en niet met elkaar. Samen spelen met andere kinderen is nog heel moeilijk, laat staan met iemand waarvan je moeder wilt dat je ermee speelt. Samen spelen vraagt veel vaardigheden die een peuter nog niet allemaal heeft (communiceren, actie-reactie doorzien, delen, rekening houdend met de ander). Als dat even niet gaat of wil hoef je er niet boos om te worden. Het is normaal gedrag. Speelgoed wegzetten zou ik niet doen, je kind snapt de consequenties helemaal niet. Zonder er al te veel nadruk op te leggen zou ik eens kijken of je met je peuter tot spel kunt komen. Boekje lezen, puzzel maken, iets bouwen van duplo, samen tekenen, zoiets. Dan pakt hij vast op een gegeven moment wel weer op dat spelen fijn en leuk is, ipv dat hij het (mogelijk, want je weet het ook gewoon niet) associeert met jullie boze reactie.
Natuurlijk ga je niet al zijn speelgoed weg doen vanwege zoiets... Hij is 3. Zijn wil is geen wet. Wat me wél belangrijk lijkt, is dat je geen aandacht geeft aan het hysterische gedoe. Op een rustig moment, kun je wel een gesprek met hem aangaan over wat er gebeurd is. Dat is het moment waarop je kunt vragen waar hij nou precies zo boos van werd... Misschien voor jullie goed om te ontdekken, dat jullie boosheid hem nirt geholpen heeft. Duidelijk zijn is goed. Maar boos doen komt bij dit kind klaarblijkelijk helemaal verkeerd aan. Ik vraag me bij dit verhaal af of hij überhaupt heeft begrepen waar jullie boos van werden, of dat hij de conclusie heeft getrokken: "door speelgoed worden papa en mama boos op mij. Dat vind ik niet leuk. Dus al het speelgoed moet weg". Ik denk dat dit kind meer heeft aan hem bij de hand nemen en samen gaan opruimen. Waarschijnlijk begrijpt hij dat beter dan boosheid die hij niet kan plaatsen. Hij is 3,5. Probeer op dat niveau met hem te communiceren. Een kind kan groot lijken, maar zijn emotionele en cognitieve ontwikkeling staan écht nog in de kinderschoenen.... Ik denk dat hij zich weer veilig moet gaan leren voelen bij zijn speelgoed. Misschien kun je er zelf ee poosje mee gaan spelen met blij gezicht... Wie weet helpt dat hem om de nare associatie kwijt te raken...
Met 3,5 heb je nog niet zo’n lange focus, dus dat ie “ opeens” niet meer met “ iemand wil” is vrij normaal. Hoe heb je er precies op gereageerd? Ik denk iets te fel? Hij denkt waarschijnlijk nog steeds dat ie weer op zijn lazer gaat krijgen als er weer speelgoed blijft liggen en wil dat voorkomen. Geen speelgoed is geen straf/boze mama lijkt hij te denken. Probeer het eens bij hem aan te kaarten. Ben je van mama geschrokken ? Zullen we voortaan op een gezellige manier samen opruimen? Ik denk dat je wat goed te maken hebt😉
Ik denk inderdaad dat wij te fel hebben gereageerd. We hadden een korte nacht met de baby en heel de dag zat hij ik wil met die spelen en dan komt diegene en opeens wilt tie niet meer en dat kindje mocht niet met zn speelgoed spelen. Maar wilde daarna ook niet opruimen toen ze wel gespeeld hadden dus hadden wij iets gezegd van als je nu weer zo begint te gedragen doen we het weg want eerst wil je er niet mee spelen en nu niet meer opruimen. Ik denk dat dat flink is binnen gekomen. Alleen had ik dan zn reactie de volgende dag al verwacht en niet een paar dagen later. We hebben ook echt flinke spijt. Ik ben er gewoon misselijk van omdat ik me zo schuldig voel. Hij wilt helpen met lego bouwen en boeken lezen dus gelukkig wilt tie dat nog wel doen.
Haha nou je boze bui heeft indruk gemaakt. Ik merk dat mijn zoontje ook erg veel onthoud (zelfde leeftijd) en daar ook behoorlijk emotioneel op kan reageren. Hoort bij de leeftijd denk. Ik ga vaak na de hysterische bui het gesprek met hem aan, gewoon rustig op kinderniveau. Vraag waarom die het weg wil doen, en of dat komt door wat jullie gezegd hebben. En geef ook toe dat de baby heel veel gehuild had, jullie slecht geslapen hadden en je dit niet zo bedoelde. Als ik onredelijk boos ben geweest geef ik dit namelijk wel eerlijk toe. Hij moet ook sorry zeggen als hij zn broertje uit het niets slaat. Verbaasd mij vaak hoeveel een kind van 3,5 snapt.
Dat onthouden kun je wel zeggen. Hij weet soms dingen van een jaar geleden waarvan we echt hebben van huh weet je dat nog. Ik hoop dat het met praten en even laten uitrazen hij gewoon weer gaat spelen en prima dat tie het erna wilt opruimen. Maar ik wil dat tie gewoon weer gaat spelen en niet huilt omdat alles weg moet. Ik maak me namelijk wel echt zorgen omdat niemand (ook opvang niet) die dit hebben meegemaakt
Ja hoor, merk ik ook. Lange termijn geheugen werkt goed 😉
Je moet maar zo denken, jouw zoontje reageert op dit specifieke geval heel heftig, een andere kind reageert weer op een andere situatie totaal hysterisch.
Mijn oudste is zo'n gevoelig kind... Toen hij schrok van mijn reactie op bijten in mijn tepel, heeft hij mijn borst daarna geen blik waardig meer gegund... 9 maanden oud. Hij heeft daarna geen slok meer genomen... Dit is een kind dat je niet moet laten schrikken, heb ik daarvan geleerd...
Zo reageerde ik laatst iets te fel (nee niet op het kleed!) omdat ik schrok dat onze peuter plaste op het speelkleed en speelgoed. Ze schrok zo, rende naar de keuken en pakte een doekje uit de la, en begon te drogen en te drogen. Ochh… die lieverd. Ik heb toen ook maar even uitgelegd dat ik schrok, maar het helemaal niet erg is als het weer gebeurd en we het dan gewoon samen weer drogen. En een dikke knuffel gegeven en sorry gezegd dat ik haar zo liet schrikken. Ze kwam er een aantal dagen later op terug tijdens een boekje lezen van Milan op het potje die ook een ongelukje had☺️☺️ ze zei: doekje pakken? mag niet! 😔
Achja, we doen allemaal ons best en zijn niet perfect, als je er maar op terug komt, toch en ervan leert?
Ik zou proberen te vragen waarom het speelgoed weg moet. Benoem ook duidelijk dat je niet boos wordt als hij met speelgoed speelt of het speelgoed niet opruimt. Probeer eens een afspraak te maken, bijv. Ga maar lekker spelen, voor het eten ruimen we het samen even op.
Het lijkt erop dat het speelgoed hem nu een onveilig gevoel geeft, want papa en mama werden boos..
Ik zou niks doen denk ik. In de trant van ongewenst gedrag negeren en gewenst gedrag belonen: gewoon rustig maar duidelijk zeggen dat je geen speelgoed weg gaat doen. En hem verder even boos laten zijn. Vooral niet steeds iets aanbieden ofzo, speelt hij niet, dan niet. Hij gaat vanzelf wel weer een keer spelen. En als hij dat dan doet, een complimentje geven dat hij zo fijn met dat speelgoed aan het spelen is.
Ik zou er niet in meegaan en speelgoed weghalen, terugzetten, weghalen etc. Maak er geen ding van. Dan denk ik dat hij er ook wel weer mee stopt.
Speel op leuke momenten even met hem mee, zodat je samen met speelgoed speelt. En zet een gezellig opruimliedje aan en ruim samen op. Mama een dingetje, jij een dingetje. Mama houdt de mand vast, jij doet de spulletjes er in, zulke dingen. Maak het speelgoed weer even gezellig en veilig.
Dat was bij hem ook. Tot een paar dagen nadat we boos werden. Lijkt wel alsof er iets geknapt is . Bij anderen thuis wilt tie dus ook niet echt spelen en vraagt tie ook waar hij het kan opruimen. En net zag hij een Top1Toys boek met een knikkerbaan erin wat tie wilt hebben. Dus had gezegd, ik zet het op de sinterkerstlijst. Opzich wilt tie wel maar ook weer niet
Klopt en als er iets ligt omdat een vriendje meegespeeld heeft dan vraagt hij 100x of we dat dadelijk gaan opruimen. Dit doet hij dus ook bij vriendjes thuis
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen