Laatst heb ik een topic geopend van naar de kinderdagverblijf gaan of peuterspeelzaal. Waarschijnlijk gaan we toch voor de kinderdagverblijf kiezen aangezien dit iets beter aansluit op het werk. Maar waarom moet ik dan steeds zo huilen met het idee dat ik haar achterlaat, En ze in een ander bedje slaapt tussen de middag, En dat ze bij vreemde zit, en ik gewoon niet bij haar ben 😭 ze je 1,5 jaar oud en heeft enkel gespeeld nog bij opa en oma als we aan het werk zijn. Met de nieuwe baan van mijn man hebben we een halve dag extra opvang nodig. Misschien maakt het me verdrietig omdat dit niet hoefde toen.
Heel begrijpelijk! Het is volkomen normaal dat je dit voelt.. voor mij heel herkenbaar. Ik ben nu gewend maar heb regelmatig dit soort gedachten. Ik zie wel e voordelen voor mijzelf maar zeker ook voor mijn kindje
Het is even wennen, maar het is eenmaal gewend gek genoeg ook heel fijn om niet áltijd bij je kind te zijn. Ook voor je kind is dat helemaal prima. Jij blijft het belangrijkste, maar je hoeft echt niet altijd bij haar te zijn en zij mag ook echt spelen zonder jou af en toe. Er zijn meer mensen die goed voor haar kunnen zorgen. En je laat haar niet zomaar ergens achter, ze gaat naar een paar juffen die ze straks als ze ze kent helemaal leuk vindt, ze heeft er vriendjes, gaat lekker spelen, krijgt er eten, ze zingen liedjes, ze wordt geknuffeld, etc.
Gaat ze maar een halve dag in de week naar de opvang? Je hebt kans dat ze dan niet zo snel went daar, omdat het elke keer een week duurt voor ze er weer is.
Het begin is even wennen.. voor de ouder(s) 😉 maar als je ziet en hoort dat je kindje het naar de zin heeft met andere kindjes denk je er vast anders over.
Is voor iedereen lastig hoor, hoort er een beetje bij. Ik bracht hem al een jaar bij opa en oma als ik ging werken, en zelfs dan ging ik nog weleens met tranen in m'n ogen weg omdat ik hem niet achter wilde laten. Hopelijk heb je op je werk afleiding!:) En ja, ik heb op de psz weleens echt staan janken en kind weer mee naar huis genomen toen het echt heel moeilijk was. Hij had er thuis ook veel last van achteraf, dus toen zijn we gestopt aangezien het niet nodig was.
Ik vond het ook lastig, vooral als ze ook nog huilen. Mijn oudste (ook net als die van jou prematuur) was de ergste met wegbrengen. Ik voelde me niet fijn erbij maar ik wist ook dat het even later weer goed was. Hij heeft een hele leuke tijd daar gehad en zelfs daar vriendjes gemaakt bij wie hij nu in de klas op de basisschool zit. Ze leren echt veel op de opvang vind ik en vind het ook echt goed voor hun ontwikkeling. Zoek een opvang waar je je prettig bij voelt en na een paar keer merk je dat het beter gaat, je moet er echt even doorheen. Succes
Kind naar kinderdagverblijf is voor iedereen wennen. Bedenk dat het voor je kindje heel goed is. Ze leert omgaan met leeftijdsgenoten en ook leert zij even niet bij haar ouders te zijn. Ga kinderdagverblijven bezoeken en laat je goed informeren. Dan komt het echt wel goed en dan verloopt de overgang naar de basisschool straks heel soepel/geruisloos. Mijn oudste had heel lang heel veel moeite met afscheid nemen, dat was best moeilijk. Maar bij het ophalen kreeg ik hem amper mee naar huis en dat vertelde mij dat hij toch enorm naar zijn zin had aldaar.
Ik zou gaan kijken voor rondleidingen. Als je een goed gevoel hebt daar inschrijven. Ook zal je moeten informeren naar minimale afnamen. Ik ken best veel kinderdagverblijven waar je minimaal 2 dagen moet afnemen.
Lastig voor je dat je je zo voelt. Ik denk idd wel dat het kan wennen. Ik zie de opvang ook wel als een verrijking voor onze kinderen. Ze leren er echt heel veel en het is een mooie voorbereiding op school. Als je je kindje maar een halve dag gaat brengen ben ik wel bang dat het heel lastig gaat worden voor haar. Dat is echt wel heel kort! En de vraag is of ze dan wel gaat wennen. Zeker als ze al wat ouder zijn is het voor kindjes sowieso moeilijker om te wennen. Ik zou dan toch kiezen voor minimaal 1 hele dag! Sterkte ermee!
Ik heb ook het liefst mijn kindjes dicht bij mij. Zeker als baby. Bij de oudste heel vaak bijna huilend weg gebracht. Bij de jongste beslist dat ik dit absoluut niet meer wou. Ik heb toen 2,5 jaar tijdskrediet opgenomen en ben thuis gebleven tot hij naar school ging. Beste beslissing van m’n leven. Ook een hele mooie tijd. Het gaf zo’n rust. Dus ik begrijp je heel goed. Het voelt tegen natuurlijk om je kleintje bij iemand vreemd achter te laten, vind ik.
Mijn kinderen hebben vriendjes vanaf het kinderdagverblijf. Ze doen leuke dingen, maken dingen voor verjaardag, Moederdag ect. Meestal hebben ze het er heel erg leuk en vind je het als moeder erger dan je kind zelf
Och ja, herkenbaar, ik voel met je mee! Je doet je kind niet tekort, ook al voel jij dat misschien zo. Het is een kwestie van wennen. Geef het tijd. Ook voor jezelf. Wees lief voor jezelf ♥ Het komt goed hoor.
Wat naar dat je je zo voelt. Wat maakt je nou precies verdrietig? Wat is het ergste dat er in jouw gedachten kan gebeuren?
Ik herken het ook niet. De eerste keren opvang wel, zeker als ze nog zo klein zijn. Alleen op een gegeven moment kreeg ik in de gaten dat mijn kinderen het prima naar hun zin hadden, er goed voor ze werd gezorgd en ze dingen deden waar ik thuis niet aan toekwam. Terwijl ik weer lekker aan mezelf en mijn eigen ontwikkeling toekwam. Win-win.
Lastig uit te leggen, neigt naar schuldgevoel. Dat ik dan niet voor haar kan zorgen, haar bij vreemde achter laat. Wat als ze mij mist en ik er dan niet ben. Van alles eigenlijk 😅 ik heb namelijk ook de keuze dat ik elke zaterdag ga werken, dan hoeft ze niet een halve dag opvang. Maar kan ze gewoon naar de peuterspeelzaal die 2 uurtjes duur, en kan ze daarna haar eigen vertrouwde bedje in smiddags. Misschien maak ik het ook veel te groot
Ik denk dat je het te groot maakt ja. Alleen is dat een rationele inschatting, en bij jou gaat het juist om je gevoel. Het is wel de moeite waard om eens goed in jezelf te kijken waar dit schuldgevoel vandaan komt. Naarmate je kindje opgroeit, komen er namelijk meer van zulk soort situaties...
Ze is als prematuur/dysmatuur geboren, en heeft 3,5 week in het ziekenhuis gelegen. Daar kreeg ik ook een schuldgevoel van het achterlaten wel EMDR voor gehad maar het blijft knagen het achterlaten. Denk dat het hier vandaan komt
Begrijp je wel hoor. Vond het ook lastig om onze dochter met 2.5 jaar naar de opvang te brengen. Hier moeten ze 1 hele dag inclusief school natuurlijk. Maar het is juist wel goed dat je dit doet. Je moet haar ooit ook een keer naar school brengen en dat is ook weer een hele stap! Het komt echt wel goed
Ik breng ze met veel liefde erheen. Vandaag hadden ze niet eens tijd om even naar me te zwaaien 🤣🤣. En voordat ik ze mee naar huis kan nemen ben ik ook een half uur bezig. Ze hebben het daar super goed.
Dat betekend niet dat jij je niet rot mag voelen. Als je ziet dat je kind het er leuk heeft, ga je vanzelf met een beter gevoel weg.
Ik vind het ook nog steeds moeilijk, ook al is het maar 1 of 2 keer per week een paar uurtjes. Maar wel veel minder erg dan in het begin. gelukkig, want inmiddels gaat ze al 3 jaar heen 😅
Hahahahhaa Hier gaat kadir naar de zomer naar school, de vlag staat al klaar
Vond bij de 1e ook lastig hoor en wilde hem alleen maar thuis houden maar het is zo fijn voor beide kanten als ze lekekr hun energie kwijt kunnen en hoe ouder ze worden des te meer
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (38) Verversen