Helaas hebben wij van beide kanten van onze familie geen goede voorbeelden. De familie van mijn man zijn simpelweg geen familie mensen en vooral veel bezig met hun eigen leven. Terwijl dat gezin eigenlijk "gewoon" bestond uit hem, zijn broertje en ouders. En mijn is vrij groot, bestaande uit 6 kinderen, en dat zijn eigenlijk allemaal familie mensen, alleen door leeftijdsverschil, verschillende karakters, visie op dingen, en alle proberen die ons gezin heeft gekend zijn we helaas allemaal niet echt hecht met elkaar, en ben je blij als je naar de verjaardagen heen kunt en de sfeer gezellig is.
Wij denken regelmatig na over hoe wij de toekomst voor ons zien. En we zouden zo graag alles op alles willen zetten (in hoeverre in onze macht ligt) om ons gezin zoveel mogelijk liefde te geven en er voor elkaar te zijn belangrijk is. Naar elkaar te luisteren ect. En op die manier hopelijk een hecht gezin te houden, als zij later hun eigen pad kiezen, niet eens per maand hun ouders bezoeken, of minder.. maar hopelijk ieder weekend lekker bij ons komen lunchen ect. Of even koffie drinken, tussen door nog bellen nahja noem maar op. Als ik zie hoe dingen in onze families gaan, zal mij dat als moeder erg aan het hart gaan. Ik snap dat je best niet altijd alles in de hand hebt, en zij krijgen nou eenmaal hun eigen leven. Maar door juist af en toe eens wat leuks met je kinderen te plannen, ongeacht hun leeftijd, betrokken te blijven in hun leven bijvoorbeeld. Kan ik mij gewoon haast niet voorstellen waarom je afstand zal nemen. Als wij op vakantie zijn met ons gezin, zien we zovaak opas en omas of hele families op vakantie gaan met elkaar en dan voelt het ergens wel als een gemis. Ondanks er in mijn hoofd op dit moment weinig ruimte is om daar een voorstelling bij te maken, ben ik weleens benieuwd hoe zoiets bij iemand anders gaat, en ook waarom :).
Algemeen vraagje: hoevaak zien jullie je ouders, broers/zussen? En heeft dit dan specifieke redenen?
Er zijn al veel reacties zie ik!! Toch ook mijn bijdrage.
Ik heb een ingewikkelde jeugd gehad en daardoor is de band met mijn gezin waar ik in opgegroeid bent niet zo hecht. Ik heb het nooit ervaren als een gemis totdat ik bij anderen zag hoe het er inderdaad op een fijne manier aan toe kon gaan. Het leek alsof ik toen opeens pas besefte dat het emotioneel ook iets met me gedaan heeft. Ik heb daar best last van gehad en therapie voor gevolgd op een bepaald punt. Om gevoelens richting mijn ouders in eerste instantie te erkennen en accepteren en daarna verwerken. Nu zijn mijn ouders redelijk op afstand. Initiatief tot contact komt voornamelijk vanuit hun en het is maar net welke ruimte zij voelen of dat frequent is of niet. Meestal niet 🤣. Ze zijn overigens gescheiden. Ik kan het nog steeds jammer vinden wel, maar het voelt echt wel alsof ik erom ‘gerouwd’ heb, en het ook weer los kan laten.
Wel ben ik soms bang om het fout te doen voor mijn kinderen, het lijkt me zo erg dat zij het gevoel hebben er niet toe te doen. Ik weet dat mijn ouders van mij houden en dat hun gevoelens naar mij ook groot moeten zijn, maar de uitwerking ervan.. hoe kan het dat ik het nooit zo ervaren heb en wat als ik zelf niet doorheb dat mijn kinderen het ook zo ervaren?
Maar dit zijn onrealistische gedachten die zich afspelen voornamelijk in de toekomst. Het helpt om terug te gaan naar deze dag, dit moment en te kijken wat ik kan doen om een ouder te zijn met tijd en aandacht, binnen normaal geldende grenzen (ze niet alles toestaan bijv om maar een leuke fijne ouder gevonden te worden, moeilijke momenten en negatieve emoties horen er ook bij).
Mijn schoonouders zie ik een stuk vaker. Zij zijn wel echt een onderdeel van ons leven en dat van mijn kinderen. Ook mijn eigen oma’s heb ik nog en zie ik regelmatig. Daarnaast investeer ik in vrienden en andermans kinderen, zodat er een netwerk is die ik min of meer zelf kies en ook gelijk gestemd is :)
Ik spreek mijn moeder dagelijks via de app of beeld bellen of ik zie haar live .. zoiezo meermaals per week.. ik hou heel veel van mijn moeder en ik mis haar ook als ik haar niet spreek.. mijn vader zie ik ook vaak live maar bel ik niet voor een praatje pot 😂. Mijn broertje en schoonzus zie ik 1x per maand op een vast afgesproken moment met mijn ouders erbij. We roeleren met het eten elke 3e woensdag van de maand 😉. Soms zie ik ze tussendoor maar eigenlijk niet veel wel via de familie app een foto of bericht maar niet perse dagelijks. De familie van mijn man is gescheiden. Zijn moeder en haar man zien we wel vaker ongeveer 1x per 2 maanden soms iets meer .. zijn vader en stiefmoeder zien we nooit🙊 en heb daarin ook laatst aangeven aan mijn man dat ik de vriendin van zijn vader niet meer ga vragen op bezoek en dat ik zelf ook daar niet meer langsga … het kost me teveel energie. Zijn vader mag wel langskomen als hij wil maar komt nooit op eigen beweging.
Mijn man en ik komen allebei van gebroken families. Ik uit een kleinere familie. Hij uit een groter. Ik heb vooral veel ruzies gekend binnen mijn familie. Dat heeft voor vijandigheid gezorgd. Zelf heb ik 10 jaar geen contact gehad met mijn moeder. Met mijn zus scheel ik 13 jaar dus echt geen band mee. We zijn ook zo verschillend. Mijn vader heb ik niet eens gekend. Heb nu alleen nog mijn oom (broer van mijn moeder), maar hij woont aan de andere kant van het land. Ik probeer 1x per maand te gaan. Mijn man komt uit een familie met vooral veel “fake” familieleden. De helft praat al jaren niet meer met ons. Mijn man is heel rechtuit en zegt alles in het gezicht, als hij merkt dat je onzin uitkraamt. Bij mij kan je het gewoon op m’n gezicht aflezen. Dus ze vinden ons onbeleefd. De andere helft denkt alleen aan ons als ze geld nodig hebben. Maar sinds we hebben duidelijk gemaakt dat we aan niemand meer geld lenen, is de andere helft ons ook al 5 jaar vergeten ondertussen 😁
Dat was voor ons de grootste reden waarom we een groot gezin wilden. Break the cycle en ons eigen gezond en hecht gezinnetje creëren.
Ik vind het voor onszelf niet zo erg. Behalve dat we allebei met veel trauma’s rondlopen en daardoor soms dingen verkeerd aanpakken (naar elkaar toe). Ik vind het vooral voor onze kinderen erg. Dat ze nooit het concept “oma, opa, neven, nichten, tantes,…” gaan kennen
Nooit. Lang getwijfeld of ik dit hier zou benoemen, omdat dit een gezellig topic is en ik jullie niet wil belasten met nare ervaringen. Anderzijds ben ik waarschijnlijk niet de enige — ik heb de reacties niet doorgelezen, veel te confronterend al die fijne familiecontacten — en ik wil degenen die in hetzelfde schuitje zitten als ik een hart onder de riem steken dat ze niet alleen zijn.
Mijn ouders konden geen kinderen opvoeden. Na een jeugd met misbruik, verwaarlozing en ernstige mishandeling had ik afwisselend wel/geen contact met mijn ouders. Zelfs toen ik al lang en breed volwassen en het huis uit was, ging het kleineren, pesten, gaslighten, liegen en manipuleren gewoon door, tot fysieke intimidatie aan toe. Dat laatste niet zo vaak meer toen ik volwassen was, maar als 24-jarige heb ik mijn agressieve vader van me af gestompt en geschopt, toen hij zijn agressie op mij botvierde na een ruzie met mijn moeder. De reden dat hij me aanvloog? Ik was in de kamer aanwezig zijn en haalde hoorbaar adem toen hij binnen kwam. Steeds weer ging ik na een paar jaar afwezigheid terug om te proberen of het nu misschien beter was. Elke keer waren ze in het begin poeslief en aardig, zodat ik dacht dat het nu wel mogelijk was om fijn contact te hebben. En iedere keer kreeg ik weer een mes in mijn rug. Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken. Uiteindelijk gingen ze te ver. (Ze kwamen aan mijn kinderen.) Het is klaar. Nooit meer.
Hoe mijn kinderen later in het contact met mij zullen staan zal van veel factoren afhangen. Natuurlijk hoop ik dat ik ze vaak zal zien en dat de band hecht zal zijn. Tegelijkertijd hoop ik ook dat ik ze vleugels kan geven om te vliegen en om invulling te geven aan hun leven zoals bij hen past. Ik hoop dat ze me deelgenoot blijven maken van wat ze meemaken, en dat ze het gevoel hebben dat ze altijd bij me terecht kunnen als er wat is. Dat ze me opbellen om te vertellen wat ze bezig houdt, of ze nou 18 of 58 zijn. Dat zou me heel gelukkig maken.
Mijn ouders wonen op 5 kwartier rijden: gemiddeld zie ik ze denk ik 1x per 3/4 weken (even afhankelijk v verjaardagen enzo). Zusje woont op een uur. Zien we gemiddeld ook 1x per maand. Broer woont in het buitenland: zien we daardoor 2/3 x per jaar.
M’n schoonvader komt wekelijks eten bij ons. Zwager en schoonzussen zien we af en toe.
zus en schoonzus eigenlijk alleen op verjaardagen. Voorheen ging ik nog wel eens met mijn zus en onze honden wandelen, maar het moet altijd van mij uit komen en daar ben ik klaar mee. Mijn oudste zus heb ik geen contact mee en heb ik al een jaar of vijf niet gezien. Mijn moeder zie ik soms drie keer in een maand en soms twee maanden niet. Tante van mijn partner zie ik paar keer per week in hetzelfde sportclubje. Schoonvader zie ik eens per maand denk ik. Mijn eigen ooms en tantes 1-2x per jaar. Ik vind het jammer voor mijn kinderen maar mijn partner en ik hebben een redelijke hekel aan elkaars familie . Bovendien heb ik na mijn burn-out geleerd geen energie meer te steken in mensen die mij energie kosten.
Ik ben verhuisd naar de woonplaats van mn zus en jaren daarna onze ouders ook. Zien elkaar een keer per drie weken denk ik. Schoonouders zien we ook niet om de week ofzo. Band is met beiden prima hoor. Mijn man ziet zijn zussen alleen met verjaardagen, contact is minimaal. Met een zus contact ik wat meer maar zie haar weinig ondanks dat ze ook hier woont. Ander woont verder weg, weinig contact mee.
Eigen vader en moeder- gemiddeld om de week Schoonmoeder- gemiddeld elke 3 a 4 weken, man vaker want hij gaat vaak op zaterdag langs als ik werk Mijn broer- elke maand, soms iets vaker Schoonzus A + gezin- bij verjaardagen dus zo'n 15x per jaar, en soms bij schoonmoeder Schoonzus B + gezin- bij verjaardagen dus zo'n 15x per jaar
Mijn vader heb ik 3 jaar geleden voor het laatst 1 keer gezien. Dat was de eerste keer in toen 5 jaar dat ik hem had gezien. We hebben ook weinig tot geen contact. Ik app hem wel eens en dan reageert hij heel platonisch terug , maar uit zichzelf zal hij nooit bellen of appen. Meerdere malen gevraagd of hij zin en tijd heeft in visite van m'n gezin en mij , dit wuift hij een beetje weg. Ja dan prima. Het is graag of helemaal niet. De familie aan zijn kant (m'n ooms en tantes ) heb ik nog langer niet gezien en gesproken. Ben ik ook niet rouwig om. Mijn moeder is 2 jaar geleden overleden , maar voordat ze ziek werd en ik op m'n eigen woonde zag je haar en m'n stiefvader ook nooit . Moesten altijd naar hun toe . Dat is nu nog steeds zo. Toevallig dat 2 weken geleden m'n stiefvader voor het eerst in 3 jaar (dat ik hier woon)bij ons op bezoek is geweest met m'n zusje. Hun zie ik dus ook erg weinig. M'n broer boven mij en m'n jongste broertje , met hun kan ik heel goed. Contact is dan ook erg goed. Appen regelmatig, komen ook regelmatig bij elkaar op bezoek.gaan vaak met onze gezinnen samen wat leuks doen etc. Mijn vriend en m'n jongste broertje zijn ook dikke vrienden .m'n broer boven mij en m'n vriend kunnen ook goed samen. Ze zitten met z'n 3en en m'n oudste broer in een groepsapp🤣 dus dat zit wel goed.
Schoonouders zie ik wanneer ik wil, wonen bij mij in de straat haha. Maar het is niet zo dat ze de deur plat lopen hier .m'n schoonzus woont tegenover mij en is ook nog eens mijn collega.dus die zie ik dagelijks. De tante van m'n vriend woont 2 deuren naast mij 🤣 met hun allemaal hebben we goed contact .
Ik zie ouders/schoonouders keer of 8 per jaar. Vaker lukt niet want afstand is te groot (2 uur enkele reis en ruim 1 uur) en zit ook nog met gescheiden ouders (en een groot gezin die sporten in het weekend ;-)). Eens per jaar familie weekend met schoonfamilie en mijn moeder nemen we denk ik eens per 2 jaar ook wel mee weekendje weg ofzo. Nu met de baby komen ze ook weleens naar ons toe dus zie ik ze iets vaker. Ze vinden allemaal reisafstand te lang dus wij moeten altijd op pad en daar zit voor ons de bottle neck in een gezin met kids met adhd en ass… een schoolweek is al vermoeiend genoeg .. naar schoonouders kost op en neer 4 uur. We bellen wel vaak en appen veel (bellen 1-2x per week en dagelijks app)
Mijn familie is vrij groot en ook wel hecht, we wonen bij elkaar in de buurt. De meeste zie ik wel wekelijks, mijn ouders vaak wel vaker, ook om praktische redenen (ze passen op de kinderen bijvoorbeeld). Sommige broers/zussen zie ik ook wel meerdere keren per week, andere minder.
Mijn schoonfamilie zie ik heel weinig, is een ingewikkelde familie, gescheiden ouders, wonen verspreid over het land. Mijn kinderen hebben ook echt geen band met de opa van die kant. De broer van mijn man zijn wel wel close mee, maar we wonen niet bij elkaar om de hoek dus wekelijks elkaar zien zit er niet in.
Snap goed dat je andere wensen hebt voor jouw gezin, en dat het een gemis is. En je zegt het mooi: je kan er veel in stoppen om het goed met elkaar te hebben, en verder heb je het ook niet in de hand. Hoe vaak je elkaar ziet, zegt ook niet alles over de kwaliteit van het contact.
Mijn ouders passen op donderdag op dan ziet mijn man ze. Op vrijdag ga ik daar lunchen met de jongste en na het ophalen van de oudste ga ik er ook nog heen. Soms zien we ze nog extra in het weekeind. Mijn schoonouders zijn iets anders, die zijn nog actief en ondernemen veel meer nog. Ze passen 1x in de week op, ook dan ziet mijn man ze. Daarnaast wandelen ze wel eens langs of wij langs hen. Met beide gaan we eens per jaar een weekeind weg, inclusief broer/zus en dat gezin. Daarnaast app ik ook nog dagelijks zo ongeveer met mijn moeder.
Met mijn zus iets minder vast contact, maar wel ook heel goed contact. We plannen sowieso 4 uitjes met elkaar van theater en wat eten. Daarnaast nog leuke dingen soms samen met onze gezinnen of juist als zussen met onze vader of moeder.
Mijn ouders zie ik minimaal 2x per week en spreek ik bijna dagelijks via WhatsApp. Mijn broer woont met zijn gezin bijna 1.5 uur verder, die zien we meestal zo 1x in de 2 maanden zoiets maar spreken elkaar meerdere keren per week via whatsapp
Van beide passen de ouders eens in de week op de kinderen, maar ik zie ze zelf dan niet of maar heel kort. Meestal ga ik (al of niet met man en kinderen) wel 1x in de week of om de week of zo op de koffie of vraag ik mijn moeder of ze ergens mee naartoe gaat. Zus zie ik eens per maand of zo, want die woont op een uur afstand.
Van mezelf heb ik niemand meer helaas, maar ik belde elke dag met mijn moeder en ging toch zeker 1x per maand (woonden ongeveer uurtje van elkaar🚗). Toen mijn moeder overleed heb ik gezorgd dat m'n vader bij mij in de stad kwam wonen zodat ik zeker wekelijks kon gaan. Mijn schoonzus met haar gezin zien we wekelijks, onze kids kunnen heel goed samen. Schoonouders is wisselend, hebben ook gewoon hun eigen leven maar zal toch ook zeker 1x per maand zijn. En alle verjaardagen en feestdagen doen we ook wel met hen allen. En soms een weekendje weg of vakantie ook.
Toen we nog in NL woonden, ging mijn dochter iedere woensdag daar heen paste ze op. Voor de rest zo nu en dan en me twee zussen zeker 1keer per week. Zag laatst een filmpje dat je weet of je het als ouders goed gedaan hebt, als je kinderen uit zich zelf aankomen waaien, zelf interessen tonen. Herken dit want heb een bepaalde jeugd gehad en idd zelf deed ik dit ook niet.
Nu we hier in Spanje wonen heb ik mijn jongste zusje al 3 keer gezien en oudste 2 keer en mijn ouders 1 keer. We wonen er sinds november 2023 los daarvan zelf 1 keer alleen naar NL geweest twee dagen en 1 week met mijn oudste dochter.
Ik geef me kinderen mee dat je geen familie hoeft te onderhouden die dit niet terug geeft puur omdat het je familie is. Dus als ze geen goed gevoel heeft bij wie dan ook hoeft ze die niet toe te laten, ze hoeft niets te accepteren wat niet oké voelt familie of niet. Je kan het niet afdwingen enkele accepteren en het binnen je eigen gezin hopen dat het anders uitpakt. Je kan het aan kaarten maar of het nut heeft, en verdragen en accepteren is lastig
Wij eten 1 x per week bij m’n schoonouders. Schoonzus met de kinderen is er dan ook, dus dan zien we elkaar. Heel soms tussendoor ook nog. Zij vinden het super leuk om iedereen te zien. Mijn ouders zien we iets minder, maar ook regelmatig.
Oei. Dat vind ik toch ook altijd een dingetje. Mijn ouders hoefden me niet zo vaak te zien toen ik als vrijgezel net het huis uit was. Toen ik eenmaal kinderen had, legden ze ineens heel veel druk op mij dat ze zo verdrietig waren dat ze me nooit zagen 🤨 Daar was ik dus wel een beetje klaar mee. M'n moeder zie ik nu eens in de 4 tot 6 weken, maar dan echt omdat het moet. Ik raak opgefokt van haar en dat komt er dan thuis uit, tegen mijn eigen kindjes. Dat wil ik niet. M'n vader probeer ik iedere maand te bezoeken (hij is dementerend) maar dat lukt vaak niet. Het is ook lastig, omdat er bijna geen communicatie mogelijk is.
Met mijn oudste zus heb ik vrijwel dagelijks contact via WhatsApp. Mijn tweede zus en mijn broer zie en spreek ik eigenlijk nooit, alleen om informatie uit te wisselen over onze ouders.
Mijn schoonfamilie zie ik iedere verjaardag en met Kerst. Van mij hoeft het niet zo vaak. Heb echt totaal geen klik met ze.
Net als jij hoop ik van harte dat we later als gezin een goede band hebben, en dat de kinderen onderling het ook goed kunnen vinden met elkaar. Ze slaan elkaar nu de hele dag de hersens in, maar dat schijnt over te gaan 😉 Maar ik zal mijn kinderen nooit verplichten om iedere week iets met ons als ouders te ondernemen, om ons te bezoeken, om er met Kerst, Pasen, Moederdag etc. te zijn. Want ik denk (uit eigen ervaring) dat je ze dan juist wegduwt.
Ik zie mijn zussen best vaak, ben tweeling dus ik zie me zus eigenlijk wel elke dag haha via video bellen. M'n moeder zie ik ook veel. Ik merk wel idd dat mijn vader vroeger heel anders is opgevoed dan de kant van me moeder Kant van me vader hebben ook niet zo nauwe band met elkaar. Bij mijn moeders kant licht dit echt anders.
Mijn Schoonfamilie woont in dezelfde stad maar die zien we nooit. Schoonvader komt alleen als die iets nodig heeft en dan ziet die onze dochter toevallig.
Mijn familie woont zelf ver weg, bijna 2 uur rijden, maar die zien we ook heel weinig. Misschien 1x in de 2 maanden of met een verjaardag en die bellen ook nooit. Ik snap het gevoel van een gemis want dat is hier inderdaad ook niet aan de orde.
Ik ben veel in het buitenland, dus ik zie mijn familie weinig. Met degenen die ik een goede band heb, hoor ik regelmatig. Bv mijn mama bijna dagelijks via messenger, mijn oudste zus wekelijks door onze drukke agenda's, mijn papa is eerder berichtjes en foto's in de week en af en toe bellen. Mijn jongste zusje hoor ik meerdere keren per week en zij vliegt soms over. Wij hebben niet in de hand waar onze kinderen later zullen wonen en hoe hun leven gaat lopen, maar ik hoop dat onze band en liefde even sterk blijft als nu
Mijn ouders zijn de spil van de familie. Wij komen er bijna wekelijks ( zondags). Af en toe wip ik tussendoor ook even aan en/of bel ik ze. Mijn 3 broers, hun partners, en mijn zus/ zwager komen er ook vaak. Dus we treffen altijd wel één van hun. De neven en nichten die al uit huis zijn en een eigen gezin hebben zie ik iets minder vaak. Eigenlijk vooral met verjaardagen. Mijn enige zus tref ik heel vaak, zij woont vlak bij ons. Mijn schoonvader bezoeken we wekelijks of we halen hem even op. Mijn man belt hem door de week ook altijd wel even. Mijn man zijn zus heeft geprobeerd om de spil van hun familie te zijn, maar na het overlijden van mijn schoonmoeder is het toch wat los zand geworden. We zien ze vooral met verjaardagen. Waar één broer meestal (-zijn vrouw altijd-)de grote afwezigen zijn. De reden weten we niet. Deze schoonzus legt vanaf het begin al veel beslag ( claimend)op mijn zwager en hij is steeds verder van zijn familie komen staan. Ik kan het niet bevatten, maar meng me daar niet in. Ik vind het wel sneu voor alle anderen. Mijn schoonfamilie is vriendelijk, bescheiden, zachtaardig. Daar krijg je geen ruzie mee. Hadden ze dat met die ene broer, dan viel het nog te begrijpen... We weten het niet. Gelukkig is het contact met de anderen prima. De neven en nichten van mijn schoonfamilie zijn vooral pubers/ jong volwassenen. Die vinden het uiteraard niet meer cool om altijd iets met de familie te doen en hebben het erg druk met hun eigen social life, maar het zijn leuke lui. Ik voel me gezegend met mijn familie en schoonfamilie.
Mijn familie woont ver (1-1.5 uur rijden). Schoonfamilie grotendeels dichtbij. Ik zie de schoonfamilie in verhouding veel vaker, maar ik kan niet zeggen dat de verhoudingen of relatie beter is dan met mijn eigen familie. Ook bij de kids zie ik geen verschil, ze zijn even dol op de neefjes en nichtjes die ze 2 of 3 keer per jaar zien als op degene die ze vaak zien. Met de hele familie op vakantie gaan moet ik niet aan denken, ziet er vaak zo leuk uit maar achter de deur is er vaak een hoop gemok en gekonkel hoor. Want het is echt niet zo dat iedereen het allemaal even leuk vind, vaak wordt er door een aantal een hoop water bij de wijn gedaan om de verhoudingen goed te houden.
Ik heb liever iets minder intensief contact dat goed is dan dat we elkaars deuren platlopen. De deur staat écht altijd open, ze kunnen onverwachts mee eten, komen slapen en in geval van nood staan we klaar, en andersom is dat gelukkig net zo. En verder leiden we ook heerlijk onze eigen leventje.
Familie van mijn man is een losgeslagen bende. Aantrekken en afstoten, verslavingen enz kan er een boek over schrijven. Kortom wij hebben er bewust geen contact mee. Betekent dus ook dat onze kinderen de ooms en tantes niet kennen. Een enkele keer zien ze hen bij m’n schoonouders. Daar komen we wel. Met schoonmoeder een ontzettend goede band gelukkig! Mijn familie veel en goed contact. Door de afstanden zien we elkaar helaas te weinig vinden we allemaal. Ongeveer 1x in de 6-8 weken. We hebben als broers/zussen veel meegemaakt met ziekte van onze moeder wat ons als broers en zussen nog hechter heeft gemaakt. Daarbij heeft iedereen ontzettend lieve aanhang waar we heel dankbaar voor zijn!
Wij hebben elke zondag lunchen bij mijn ouders. Geen verplichting, niet iedereen komt altijd (zijn met 7 kinderen), maar heel vaak zijn we er wel. Verder zie ik mijn ouders 4 keer per week of zo, wonen op 2 minuutjes wandelen, dus springen regelmatig bij elkaar binnen. Mijn zus waarmee ik het dichtste ben zie ik nog 1 keer per week naast de zondag en hebben ook veel appcontact. Wij zijn ook zo'n familie die graag samen op reis gaat wanneer dat kan. Niet met allemaal dan, maar wie wil en kan. Ik vind dit wel echt heerlijk. Ook dat mijn kinderen zo'n goede band hebben met hun grootouders, tantes en nonkels, neefjes en nichtjes... Goud waard ☺️ Moet wel zeggen dat we allemaal gemakkelijke mensen zijn, dus dat loopt gewoon goed en gezellig, ook met de schoonzussen/-broers. Geen druk/verplichtingen.
Familie van mijn man is meer los zand. Zijn ouders zien we regelmatig maar niet wekelijks. Soms spontane dingen zoals samen vissen, kamperen of eten. Goed contact met onze kids. Zijn broer zien we niet en horen we niet. Met verjaardagen wel en dat is prima. Mijn familie is groter. Met 2 schoonzussen goed en regelmatig contact. De derde schoonzus woont verder weg en andere band door leeftijdsverschil. Mijn moeder bijna dagelijks contact en zie vaker Mijn ouders. Met mijn familie vaker toch dingen als gezamenlijk verjaardagen vieren, leuke dingen doen met 2 schoonzussen en neefjes en nichtjes en vaak proberen we de anderen er wel bij te betrekken maar ieder is vrij om mee te gaan. Vaak gaan mijn ouders wel mee. We denken niet altijd gelijk hoor en vinden er soms wat van, haha! Maar we laten elkaar gewoon en maken er geen gedoe van. Onze kids vinden het altijd leuk om samen uitjes te doen of bij elkaar op visite. Het is ook lastig om met zoveel mensen af te spreken. Soms zien we elkaar periodes heel vaak en soms wat minder. Maar contact is altijd goed en respectvol naar elkaar. Geen grote issues gelukkig en geen ruzie.
Ik probeer onze kids bij te brengen dat familie maar ook dierbare vrienden belangrijk zijn in ons leven. Je hoeft het niet altijd eens te zijn maar er ruzie om maken is het niet waard. Je kan er veel door verliezen
Mijn moeder houd niet zo van jonge kinderen. Nu ze wat ouder zijn is het opzich prima. Ze wil geen vaste oppas dag. Maar als er wat is, staat ze het eerst voor mijn neus en doet ze dat wat ze kan doen. Mijn zussen gaat soms goed en soms... Ik heb inmiddels een vriendengroep met kinderen, dus regelmatig op pad en de kinderen krijgen genoeg liefde. Leuk als ze straks elke zondag langs komen. Zoals ik het nu zie wil ik een betrokken oma worden en zou een vaste oppas dag op het programma komen. Alleen stel nou dat mijn kinderen later politie agenten worden, non seksueel zijn en er dus nooit kleinkinderen komen. Of dat ik oud en seniel wordt en de kleinkinderen mijn billen moeten vegen in plaats van andersom. Wie dan leeft wie dan zorgt en hoe meer jij jezelf opdringt, hoe meer ze zich kunnen afzetten. Ik zou vooral het nu niet vergeten en nu gaat genieten!
Poeh heftig. Mijn familie (ik kom uit een heel groot gezin) is ook heel verschillend, verschillende leeftijden, karakters, mening etc. Ook veel ellende meegemaakt, maar wij zijn dus wel echt hecht! Ik zie mijn ouders denk 1x per week. Mn zusje met kinderen denk elke 2 weken en de rest minder. Vooral verjaardagen, maar daar zijn er gelukkig veel van😁 Maar wij zien elkaar niet minder door desinteresse, dit is vooral omdat we allemaal een eigen leven hebben (de meeste werken fulltime en ik ben ik de avond met kinderen gewoon minder flexibel). Maar we zijn altijd overal welkom en als we elkaar zien is het zeker gezellig.
Schoonfamilie ongeveer hetzelfde 😅 alleen daar hebben wij de jongste kinderen, dus is de samenstelling wat anders.
Ik weet niet of je dit als ouder goed kan sturen. Zelf moet ik er ook niet aan denken dat ik 'verplicht' elk weekend uitgebreid moet komen lunchen. Ben meer van de spontanere afspraken. En hoewel de band echt goed is met beide kanten moet ik er echt niet aan denken om met onze (schoon)ouders op vakantie te gaan 😁
Mijn moeder zie ik elke week, omdat ze een dag bij ons oppast. Ik denk dat wij 1 a 2 keer per maand naar mijn ouders gaan. Vroeger logeerden we daar bijna elk weekend wel met de kids. Maar merk dat dat wel veranderd is. O.a. door de coronatijd maar ook sportclubjes en een drukker leven.
Schoonouders zo'n 2x per maand. En broers en zussen van beide kanten vrijwel alleen op verjaardagen. De band is goed, maar niet close. We hebben wel eens geprobeerd om dat contact uit te breiden door dingen organiseren. Maar als vervolgens verder niemand zoiets ook oppakt, houd het een keer op
Mijn broers zie ik heel weinig. Veel leeftijdsverschil, wonen niet direct in de buurt, en drukke agenda's. Spreek ze ook heel weinig online. Met mijn ene broer is het contact verder wel goed, met mijn andere broer minder. We begrijpen elkaar niet zo.
Mijn vader zie ik niet zo vaak. 1x per maand ofzo. Mijn moeder wel bijna wekelijks ivm oppas. Dan doen we altijd een bakkie en kletsen we bij. Met mijn ene zus, die woont in de buurt, probeer ik 1x in de 2 weken af te spreken. Mijn andere zus woont verder weg. We zien elkaar te weinig helaas. Wel veel online contact. En als we afspreken zeggen we steeds dat we dat vaker moeten doen 😄.
Hier goed en regelmatig contact met beide kanten. Ouders zie ik 2x per maand gemiddeld ondanks dat ze een uurtje verderop wonen, mijn schoonfamilie iets minder want die wonen nog iets verder weg, mijn zus 2/3 keer per maand, zo hoe het uitkomt. Veel neefjes en nichtjes van dezelfde leeftijd. Beide kanten wel regelmatig appen of dat er even een belletje is om te horen hoe het gaat, ook met schoonfamilie. Ik ben dankbaar en tevreden wat betreft contact met familie.
Ik zou proberen te kijken wat er wel is. Ik denk dat als je je kinderen liefdevol opvoedt waarbij je ook laat zien dat je soms dingen voor iemand anders doet zonder iets terug te verwachten, je de basis legt voor een fijn contact op latere leeftijd. Maar niemand heeft garanties natuurlijk.
Wij gaan ook niet (meer) op vakantie met de hele familie doordat iedereen nu jonge gezinnen heeft en de behoeftes wat veranderden. Prima, mogelijk dat het wel weer komt.
Verjaardagen vieren we ook met elkaar, niks verplicht maar meestal is iedereen er wel.
Ieder weekend komen lunchen oid zou ik maar direct uit je hoofd zetten. De frequentie zegt niks over de kwaliteit van de relatie toch? Als je kinderen later niet meer in de buurt wonen en hun drukke eigen leventje hebben vind ik het een behoorlijke ‘eis’ om elk weekend langs te gaan. Mijn schoonmoeder woont in onze woonplaats. 1 dag per week past ze op, maar afhankelijk of ik of man de kids breng en haal zie ik ze soms weken niet. Zij heeft ook dr drukke leventje 😂 en ik zou echt vriendelijk bedanken om wekelijks op te komen draven ‘omdat het moet en hoort’. mijn ouders passen ook op, maar buiten dat om zie ik ze niet veel vaker. Het is gewoon een hele hap tijd, en die heb je vaker niet dan wel. Gelukkig is er whatsapp en FaceTime toch
Mijn zus zie ik misschien maandelijks? Zij werkt onregelmatig, wij hebben ons gezin. De agenda’s matchen gewoon niet. Mijn schoonzus en gezin idem maandelijks? Doordeweeks werkt iedereen en weekenden, Tsja, komt ie weer: die zitten al snel vol!
Mijn pa nu meestal wekelijks, na de vakantie 2 wekelijks, dan blijft die logeren. We appen of what's app bellen vaak.
Schoonvader, met geluk zie je 'm eens in de 6 weken, soms zelfs langer... appt sporadisch.
Broers en schoonzus, en schoonzus en zwager, meestal 2x per jaar, meestal de zon en feestdagen. Dus niet super veel, maar via familie app houden we regelmatig contact, soms bellen we even.
Nu is mijn familie niet super groot of uitgebreid, en dan hoeft ook niet persé
Ben het trouwens wel eens met wat iemand hieronder zei, je hoeft elkaar niet vaka te zien om een hechte band te hebben. Mijn beste vriendin zie ik bv bijna nooit (woont in t buitenland), maar onze band blijft hecht, juist omdat we er voor elkaar zijn en ondanks dat onze meningen verschillen van elkaar, luisteren we oprecht naar elkaar en proberen we de ander te begrijpen.
Als het uitkomt Met de verjaardagen van de kinderen (dat is al 6 keer per jaar) en soms ook verjaardagen van broers/zussen en die van mijn ouders... Verder tussendoor wel eens, vooral mijn ouders. En zusje dat redelijk in de buurt woont zo nu en dan... En op ons jaarlijkse familieweekend... Maar allemaal niet omdat het moet/hoort... Gewoon wanneer het uitkomt. Ieder heeft het druk met gezin en werk. En we appen geregeld. Vooral met mijn zusje en moeder...soms in de familie-app... Voor mij is dit normaal. Misschien wel handig om te weten: de dichtstbijzijnde woont op 35 km afstand. De rest is 1,5 uur rijden....
Het initiatief komt vaak vanuit ons, juist omdat voorbeeld doet volgen. Wij nemen vaak de moeite om (ook al willen we niet) hun vaak te zien. Maar ook wat jij zegt is het belangrijk om naar elkaar te luisteren, en juist dat is soms heel moeilijk, vooral als de mening van de ander niet aansluit op die van jou.
Maarja ik geef het voorbeeld, zowel met familie banden onderhouden als religieus en hoop oprecht dat ze daarin hun eigen weg volgen..
Wij zien onze ouders en schoonouders wekelijks, omdat ze op de kinderen passen maar niet alleen daarom. Als ik thuiskom van mijn werk blijven ze vaak nog even hangen. In het weekend bijna nooit behalve verjaardagen, Kerst enz. We hebben wel dagelijks contact met ze. Mijn broer en schoonzus wonen in het buitenland en die zien we ongeveer 3 x per jaar. Schoonzus (zus van mijn man), zwager en kinderen zien we iedere week en de zomervakantie doen we samen. Wij hebben dezelfde leeftijd, zij hebben 3 kinderen net als wij en zowel wij als de kinderen kunnen het erg goed met elkaar vinden. Oh en behalve mijn broer woont iedereen heel dichtbij (max 10/15 min met de auto)
Schoonfamilie zien we 1-2x per maand, omdat ze op 1u rijden wonen. Mijn zus woont ook 1u rijden weg en haar man werkt weekends dus we zien elkaar zo’n 5x per jaar, maar we zijn wel al vaak samen op vakantie geweest met de kinderen en we hebben een whatsapp groep samen met mijn ouders zodat we contact houden. Mijn ouders zie ik bijna dagelijks. Zij wonen in dezelfde gemeente en passen op onze kinderen. Mijn man heeft ook een broer die we haast nooit meer zien. Hij woont in NL en heeft daar zijn leven. Dat is wat verwatert, ook na discussie over bepaalde zaken.
Ik zie mijn ouders gemiddeld één keer in de twee weken en mijn zussen eens per maand. Gewoon omdat het fijn is om elkaar te zien en te weten hoe het met iedereen gaat. Lukt dat niet, dan bellen we. Ook vieren we Sinterklaas, Kerst en Pinksteren samen. Maar ik zou er echt niet aan moeten denken om iedere week bij mijn ouders te gaan lunchen/koffiedrinken. Onze levens zijn zo druk; die van ons met werk, sporten van de kinderen en vrienden. En van mijn ouders met vrijwilligerswerk en hun eigen vrienden. Ik zou later dus ook niet van mijn kinderen vragen om iedere week bij ons langs te komen...
Ik heb een angst- en paniekstoornis, waardoor autorijden (ook als bijrijder) voor mij niet te doen is. Aangezien onze familie een half uur bij ons vandaan woont, is dat lastig. Waar ik vroeger alle verjaardagen, feestjes etc. bezocht, is dat nu verwaterd. Mijn ouders (met name mijn moeder) spreek ik dagelijks. Mijn ouders werken nog, hebben hun eigen leven. We zien elkaar niet wekelijks, maar wel met enige regelmaat. Ze zijn ook bij ons op de camping geweest. Mijn broer en ik zijn er voor elkaar als er iets is, maar we zien elkaar nauwelijks. Hij is vijf jaar jonger dan ik, maar zijn kinderen zijn weer (een stuk) ouder dan mijn eigen kinderen. Mijn broer is een lanterfanter, zit overal op en in en ik ben meer een huismus. Twee andere levens. Geeft absoluut niet. Het belangrijkste is dat we er voor elkaar zijn als het nodig is en dat is het geval. Een tante van mij spreek ik zeer regelmatig en zij doet samen met haar dochter (mijn nichtje dus) leuke dingen met onze dochters. Dagje weg, zwemmen, noem maar op.
Contact met mijn schoonouders verloopt voornamelijk via mijn man (dat heeft zo zijn redenen). We zien elkaar met enige regelmaat. Onze dochters zijn dol op hun neven (kinderen van mijn schoonzus en zwager). Als we afspreken dan vaak met zijn allen. Mijn man spreekt zijn oma nog en verdere familie eigenlijk alleen op verjaardagen en begrafenissen.
Ik mis het wel hoor. We hebben en klein wereldje. Wel ben ik blij dat we niet de 'verplichting' hebben om elke week bij onze ouders langs te gaan. Wel zijn ze op bezoek geweest toen we op vakantie waren. Dat doen we dan wel en dan maken we er iets gezelligs van.
Ik hoop dat onze kinderen in de buurt blijven wonen. Dat maakt het makkelijker om ze te ondersteunen waar mogelijk. Wij zitten eigenlijk te ver bij familie vandaan om even snel op de koffie te gaan of de kinderen even te brengen voor een paar uurtjes oppassen.
Mijn familie woont op minimaal anderhalf uur rijden. Ik zie ze dus niet vaak. Onze band is echter prima. Je hoeft elkaar niet vaak te zien om een goede, hechte band te hebben, vind ik.
Het leeftijdsverschil met mijn zusjes is hier en daar groot (>10 jaar) maar dat maakt ons ook niet minder hecht gelukkig. We hoeven alleen niet de deur bij elkaar plat te lopen.
Mijn schoonfamilie zie ik ook niet heel vaak. Band is verder prima. We zijn er voor elkaar indien nodig.
Ik zou het 'iedere week' langskomen wel laten varen. Waarom denk je dat als je elkaar maar eens per maand ziet, de band dan minder hecht is? Waarom ben je pas een hechte familie als je met elkaar op vakantie gaat? Ik zie dat echt niet zo.
Mijn schoonouders en schoonzus zie ik dagelijks, wonen op één erf maar meer dan een hoi en doei is het vaak niet, soms hebben we wel even een praatje of een wijntje eind van de dag als de kinderen weer daar zijn. Eten en koffie doe ik daar alleen met een verjaardag of een feestje. Mijn man werkt met ze samen dus die zien elkaar elke dag. Mijn moeder met momenten elke zondag, sommige maanden om de zondag, beeldbellen bijna dagelijks. Mijn vader eens in de 3 maanden ofzo. Mijn oudste zus nooit, heb ik geen contact meer mee. Mijn jongste zus de ene maand 3 keer en de andere maand kan het ook gewoon niet zijn. Met mijn moeder en zusje heb ik een app groep waar we regelmatig foto's delen en gewoon kletsen.
Ouders, schoonouders en mijn zus zeker een keer in de week. Soms vaker. Mijn zus heeft kinderen van de leeftijd van mijn zoontje, wij willen graag dat de neefjes en nichtjes elkaar goed leren kennen. We eten standaard vrijdag bij mn schoonouders. Mijn ouders zoek ik bewust op omdat daar niet een vast moment mee is dat we elkaar zien.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (51) Verversen