Het is belachelijk, maar ik ben 'bang' om mijn ouders te vertellen dat ik zwanger ben van mijn tweede kindje. Ze staan niet (echt) achter mijn relatie, wat natuurlijk op zich al vervelend is. Daardoor ben ik heel erg bang voor hun reactie op mijn tweede zwangerschap. Mijn eerste was niet leuk omdat mijn vriend en ik een rumoerige tijd doormaakten en daardoor veel stress hadden. De tweede wil ik graag zo positief mogelijk doorgaan en het liefst de negatieve meningen vermijden, ook al was dit niet gepland en was ik er zelf even in shock van.
Heeft iemand ervaring met iets soortgelijks? Welke tips geven jullie mij? Ik hoop natuurlijk dat het allemaal meevalt, maar ondertussen loop ik er al meer dan een week tegenaan te hikken!
UPDATE: Lieve allemaal, Ik heb het verteld aan mijn moeder (mijn vader is op dit moment in het buitenland) en haar reactie viel helemaal mee! Ze zei zelfs dat ze enthousiast was en dat ze het al vermoedde. Ze zei dat ze inmiddels ziet dat ik op deze manier gelukkig ben en dat ze er daardoor achter staat.
Ik wil jullie heel erg bedanken voor al jullie reacties! Ik heb er echt veel aan gehad!
Lieve allemaal, Ik heb het verteld aan mijn moeder (mijn vader is op dit moment in het buitenland) en haar reactie viel helemaal mee! Ze zei zelfs dat ze enthousiast was en dat ze het al vermoedde. Ze zei dat ze inmiddels ziet dat ik op deze manier gelukkig ben en dat ze er daardoor achter staat.
Ik wil jullie heel erg bedanken voor al jullie reacties! Ik heb er echt veel aan gehad!
Ik ken het gevoel. Ik heb al wel 16 jaar een stabiele relatie en 2 oudere kinderen. Deze zwangerschap van nu was ongepland en ook ik heb het laat verteld omdat ik geen zin had aan hun reactie van bijvoorbeeld "konden jullie niet voorzichtiger zijn of noudat is dom of zoiets. Maar moest het toch vertellen. Wonder boven wonder was de reactie heel goed en waren ze heel blij. Dat zal bij jou misschien anders zijn omdat ze de relatie ook niet goedkeuren. Maar wat ik bedoel te zeggen is. Meid vertel het gewoon zo snel mogelijk. Want hoe langer je wacht hoe meer je er tegen aan ziet. En hun reactie zal helaas niet veranderen. En misschien valt het wel mee. En het is ook nog zo dat het jouw leven is. Het zijn wel je ouders maar ze bezitten je niet. Het komt vast goed ...😚
Ken je gevoel heel goed...bij de 1e fluisterde mijn vader in mijn oor dat ik dom was terwijl het voor andere leek alsof hij mij blij omhelsde...bij de 2e zaten al mijn zussen broer en aanhang er toen we het vertelde via een thirt bij mijn dochter. Hij riep waarom 2?? Toen zei ik kwaad waarom heb jij er 4?!?!? Ik ben weggegaan en heb mij echt diep beledigd gevoeld. Inmiddels gescheiden en geen contact meer met mijn ouders. Als wij nu een 3e mogen gaan krijgen voor mijn vriend de eerst weet ik dat mij schoonouders dolgelukkig zullen zijn en kan niet wachten om het te vertellen middels een taart ofzo
Ook ik herken het gevoel, niet zozeer van bang zijn van te vertellen, maar gewoon de negativiteit die van je ouders komt. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad, maar ook even voor mezelf geëvalueerd welke meerwaarde familie heeft als je er enkel maar een negatief gevoel aan over houdt.. Ik heb dan maar rechtoe rechtaan gevraagd of ze nog wel iets positief konden zeggen over me en het antwoord was 'voorlopig niet nee', toen was het over voor mij. Ik ben meer dan welkom bij mijn schoonouders en heb véél meer aan hen dan dat ik ooit aan mijn eigen ouders gehad heb sinds ik volwassen ben.
Misschien moet de vraagstelster ook eens de band met haar ouders evalueren, dit is zo ongezond zo'n relatie waar je al nerveus van wordt, nog voor je er bent.
Helaas heb ik geen schoonouders, mijn vriend z'n moeder is overleden en zijn vader is niet in beeld. Je hebt gelijk hoor, de relatie met mijn ouders is al jaren niet meer wat het 'hoort te zijn', maar toch vind ik het fijn als ze achter me staan. Inmiddels aan mijn moeder verteld en gelukkig reageerde ze wel positief! Zo zie je maar.... Ik heb me dus zorgen gemaakt om (bijna) niets. Bedankt voor je advies!
Goh ik ben vlak na ik terug samen was met mijn ventje terug zwanger gevallen, ook compleet onverwacht, maar ik heb het gewoon onder verzachtende omstandigheden verteld, had mijn ouders gezegd dat ik achter een spiraaltje ging, en heb dan gezegd met de terugkomst van de gynaecoloog verteld dat ik dus blijkbaar al 13weken ver was, en dat het voor ons zelf ook terug aanpassen zal worden. Ookal wisten we het al op mijn verjaardag een aantal weken voor de afspraak met de gynaecoloog.
Hoi . Wat een lastige keuze moet het zijn lijkt me. Je bent volwassen dus het is jullie/jouw leven. Maar ja misschien dat ze inderdaad niet staan te springen. maar draaien ze wel bij.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen