Na een lange tijd van slapeloze nachten schrijf ik nu eindelijk van me af.. ik trek het niet meer.. 32 weken zwanger van onze 2e en dat terwijl onze eerste ons nachten lang wakker houd. Ik ben ten einde raad. Ik zit elke nacht uren naast zijn bed, wachten tot hij weer in slaap valt. Ik haal hem er niet uit, neem hem niet meer mee naar ons bed (dan ben ik de komende 2 uur een springkussen), fles werkt niet, loop ik weg is het schreeuwen en weer zitten.. laten huilen maakt het alleen maar moeilijker om hem weer in slaap te krijgen. help! Wie heeft dé tip?? Het duurt nu al sinds januari. Ik kan het niet meer 😞
Ik zou op instagram slaaptipsvoorbabys eens opzoeken. Wij kennen de achtergrond van je 1ste kindje niet, leeftijd, dutjes, kan due zelfstandig in slaap vallen etc etc. Ik heb daar echt goede tips gevonden en als je ten einde raad bent kun je een telefonisch consult kopen waar ze naar jouw situatie kijken. Ik ben (nog) nooit op dat punt gekomen, maar als mn zoontje zo slecht zou slapen zou ik het sowieso gaan proberen. Het zijn professionele slaapcoaches en wij zitten allemaal met alleen ons eigen ervaring die wellicht niet zou werken bij jouw situatie..
Ik heb dit ook gehad met de jongste wat bleek.. hij had een geest op zijn kamer na iemand te laten komen. We zijn naar andere kamer gegaan en hij sliep door tot nu toe nog steeds . Ja klinkt gek hoor maar helpte wel
Ik lees al veel tips. Onze kinderen zijn ook geen goede slapers geweest. Lees dat je kindje 12 maanden is. Hoe ziet de dag eruit en hoe zijn de slaapjes verdeeld? Breng dat eens in kaart: een aantal dagen uitschrijven. Slaapt hij (te) veel op de dag? Slaapt hij 2 slaapjes, kan de 1 korter (ochtend) en de middag wat langer en dan een x aantal uur er tussen voor bedtijd. Er moet ook slaapdrang zijn om te gaan slapen en een fijn slaapritueel neer zetten. Kan ook zijn dat hij te weinig slaapt op de dag en juist overprikkeld is. Het wakker worden/blijven is gewenning, daar uit komen is (even) hard werken. Wat je doet consequent in zijn, je moet het echt zat zijn - en dat ben je geloof ik - wil het roer omslaan.
Wij leggen onze dochter gewoon tussen ons in als slapen moeilijk is. Ik ga de strijd s nachts niet aan; dat is t me niet waard. Ik vind mn eigen slaap minstens zo belangrijk. Onze dochter lag tot ze 1,5 jaar was regelmatig tussen ons in. Nu wordt ze in juni 2 en is t al maanden niet meer voorgenomen. Het gaat echt vanzelf over.
Doe wat goed voelt voor je, maar ik zou toch goed om je eigen slaap denken nu je zwanger bent. En kijken of je man hierin ook wat meer zou kunnen betekenen.
Ik denk dat wij met zulke kinderen hebben als degene die het topic geopend heeft en bij ons werkt dat echt NIET. Dan zijn we inderdaad een springkussen en heeft helemaal niemand enige rust.
Ik denk dat wij met zulke kinderen hebben als degene die het topic geopend heeft en bij ons werkt dat echt NIET. Dan zijn we inderdaad een springkussen en heeft helemaal niemand enige rust.
Duidelijk en streng. Schone luier en geen honger? Ok, dan hup in bed. Huilen? Even laten. Overstuur? Er even heen... geen lamp aan... Niet teveel praten. Sussen tot het stil is.. daarna duidelijk weer neerleggen en weg gaan! Huilen? Even laten. Enz. Enz. En ja, dit kan even duren... op de avond zelf. Maar volhouden!! Blijf consequent.
Ik ben er letterlijk NOOIT naast gaan zitten. Ik ben gekke Henkie niet en ik heb ook een leven / avond.
Gewoon niet te flauw zijn. Kom op, jullie kunnen dit. Neem de leiding. Jij bepaalt.
Yes, dit. Hier ook zo gedaan. Geef je kind duidelijke kaders, dat helpt echt. Wat huilen is echt niet erg, wees daar niet vang voor. Het is niet 'laten huilen en zoek het maar uit' of 'toegeven aan elke kik van je kind voor de goede vrede', er zit van alles tussen. Deze aanpak is duidelijk, geeft jullie controle maar biedt ook troost en begeleiding voor je kind.
En steeds als je er heen gaat, doe elke keer precies hetzelfde met zo min mogelijk prikkels. Maak het zo saai mogelijk om hem niet nog wakkerder te maken, en om duidelijk te maken dat huilen niets meer oplevert dan een heel kort troostmomentje, geen aandacht, geen uit bed, geen bij papa en mama, want: het is slaaptijd. Je doorbreekt een gewoonte dus het vergt echt even inzet.
Ik heb overigens bij verlatingsangst wel er bij gezeten, want die raakte in een minuutje alleen zo over z'n toeren dat hij er van moest overgeven. Maar daar deed ik een dag of 3 er naast zitten tot hij sliep. Daarna ging ik halverwege de kamer zitten tot hij sliep, ook een dag of 3. Dan bij de deuropening. En dan elke keer iets eerder weg. Terwijl je er zit, niets doen, niets zeggen, niet aankijken, licht uit, etc. Als hij even huilt, loop er heen, aai over z'n bol, neerleggen, kus en weer zitten. Met een week of 3 waren we er zo doorheen. Het vergt echt even doorzetten en die avonden duren eindeloos, maar het helpt je kind ook. Je laat hem zien dat hij zelf in slaap kan vallen. En een goede nachtrust is ook voor je kind heel belangrijk.
Precies! Ik kreeg destijds het advies om mijn kind te eens te laten huilen, na maanden tobben. Na elke vijf minuten binnenkomen, aai over de bol en weer laten liggen. Na vijf minuten nog een keer, etc etc net zo lang tot ie stopt met huilen en gaat slapen. 1e avond duurde het drie kwartier. Zat mijn zoon in bed te huilen en ik met een gebroken hart op de overloop. Tweede avond een half uur. Derde avond 5 minuten en daarna was het over. Vaak is het gewoon uittesten. ( muv bij babies). Het ging me door merg en been, echt ik voelde me de slechtste moeder op aarde, maar ik kón niet meer! Na die drie dagen een blije moeder en een blij kind
Hoi! Hier ook een lastige slaper gehad. Wij hebben de estivill methode toegepast. , Binnen 3 dagen sliep ze door. Vriendin van mij had ook een slechte slaper, was ook 32 weken zwanger. Heeft toen ook die methode toegepast, met veel succes. Ook zij had binnen 3 dagen een kind dat doorliep. En nu 2 goede slapers :) Weet niet hoe oud je kindje is? Deze methode staat beschreven in het boek: slaap kindje slaap.
Ps. Bij onze tweede werkte het helaas niet... Dus geen garanties. Maar wie niet waagt, wie niet wint, toch?
Hoi! Hier ook een lastige slaper gehad. Wij hebben de estivill methode toegepast. , Binnen 3 dagen sliep ze door. Vriendin van mij had ook een slechte slaper, was ook 32 weken zwanger. Heeft toen ook die methode toegepast, met veel succes. Ook zij had binnen 3 dagen een kind dat doorliep. En nu 2 goede slapers :) Weet niet hoe oud je kindje is? Deze methode staat beschreven in het boek: slaap kindje slaap.
Ps. Bij onze tweede werkte het helaas niet... Dus geen garanties. Maar wie niet waagt, wie niet wint, toch?
Eerlijk gezegd, wat de strategie ook gaat zijn van alle genoemde opties, denk ik dat het ermee moet beginnen dat je man het gaat overnemen. Je bent 32 weken zwanger!
En als die man werkt dan, met bijvoorbeeld gevaarlijke machines? dat wordt dan wel gevaarlijke op het werk met een moe lichaam. Lekker makkelijk om dan te zeggen dat de man het moet overnemen. Het opdelen lijkt mij eerlijker. Beide ouders, beide de helt van de Nacht op zich nemen
Oh ik herken dit terug van m’n eigen zwangerschap. M’n zoontje was iets ouders, 14 maanden toen ik zwanger werd… maar die hield me ook uren lang wakker snachts, zo pittig als je ook nog zwanger bent! Hier was de oplossing dat m’n man het een week overnam. Elke keer als mn zoontje ging staan in bed gaven we hem een liefdevolle knuffel en legde we hem weer neer en zeiden: ga maar slapen lieverd, papa zit naast je bed. De eerste nacht stond hij zo’n 10x op, de tweede nacht nog 3x en daarna niet meer. M’n jongste zoon slaapt met 17 maanden nog niet door maar die heeft echt nog een voeding nodig en dan valt hij weer als een blok in slaap. 12 maanden is nog zo jong… die hebben snachts vaak nog even knuffels nodig en fysiek contact, maar uren wakker is niet normaal natuurlijk… hoeveel uur slaapt hij overdag? Moet hij misschien over naar 1 slaapje? We hebben een slaapcoach ingeschakeld bij de 2e en toen ging hij van elk uur wakker snachts naar 1 a 2x per nacht (:
Wij hebben dit ook een tijd gehad met onze dochter.. Kan je wellicht een campingbedje bij jullie in de kamer zetten zodat hij bij jullie slaapt ? Wij hebben uiteindelijk een slaapcoach in handen genomen en dat heeft ons toen wel geholpen om ook overdag te kijken naar wekkertijden en dat gaf in de nachten ook de rust terug. Daarnaast wilde ze ook alleen mij en mocht mijn man haar echt niet troosten. Toen ik een weekendje weg ging en ze het wel met mijn man moest doen ging ze opeens weer beter slapen. Wellicht kan je elders slapen voor 2 nachtjes ofzo zodat je het kan doorbreken?
Wij hebben een tijdje de regel gehad: als je niet in bed wilt, dan ga je maar in de hoek zitten. En dan na 2 minuten vragen of hij al wil gaan slapen in bed. En dan na 3 minuten. En dan na 5 minuten. Op dn duur riep hij als hij terug in bed wilde om te gaan slapen. Het voelde nogal raar, maar het was niet als straf ofzo. We gebruiken de hoek overdag ook nooit. Het hoekje gaf hem op dat moment een stukje veiligheid, en ook het gevoel dat het een beetje gek is dat hij wakker wil zijn op dat tijdstip. En het werkte, dus voor ons beter dan laten huilen. Hij huilde namelijk niet in de hoek en dan werd hij vanzelf moe en verlangde terug naar t warme zachte bed. Leeftijd weet ik niet meer. Bijna 2 jaar denk ik.
We hebben hem ook weleens beneden gezet, als jij wakker wilt zijn ga je maar spelen. Lichten aan, papa en mama gaan slapen. Dan ging ik hem na 5 minuten halen en vroeg ik of hij wilde slapen, net als papa en mama. Dan voelt een slaapkamer naast die van papa en mama opeens heel veilig en dichtbij. Deuren open, licht op de overloop aan en af en toe wat zeggen vanuit ons bed.
Zelf nooit gedaan zoiets, maar ik oordeel niet meer zo snel. Je kind op een duidelijke ferme manier leren slapen komt op mij juist heel liefdevol over. Ik lees hier ergens een matras ernaast... Nou daar gaan mijn nekharen van overeind staan. Hier 5 kids, maar dat nooit
Het is lastig uit te leggen, maar ik denk dat het om de keuze gaat. Hij kreeg vrijwillig de keuze, en dat gaf hem een stukje controle. Hij had 2 dingen te kiezen: in bed liggen en proberen te slapen of in een hoekje zitten met knuffels. Overdag hielp dat ook op die leeftijd goed.
Het licht staat gewoon aan, hij krijgt gewoon z'n knuffel en speen mee, in z'n slaapkamer.. ik zeg gewoon met een lieve zachte stem: als je niet in bed wilt, dan ga je maar in de hoek zitten. je mag mama roepen als je weer terug in bed wilt.. het was ook uitproberen van hem. Soms begon hij drama te schoppen en dan zei hij: mama ik wil in de hoek zitten, ik wil niet slapen. Het zijn ook 2 aparte dingen he. Later wilde hij gewoon wakker zijn en beneden mag hij spelen als hij zo graag wakker wilt zijn..
Er zijn een aantal opties die je nu zelf al uitsluit dus zal je naar opties moeten kijken die je niet uitsluit.
Opties in mijn ogen - Vloerbed en bij je kindje in bed kruipen - In bed nemen - Bij wakker momenten het saai houden en de kamer niet verlaten. - Opschrijven kijken wanneer dit gebeurd of je het kan linken aan iets
Matras naast je eigen bed? Of een matras naar het bed van je kindje? Is je kindje wel moe genoeg? Hier deden ze op die leeftijd geen middagdutjes meer. En zo wel: middagdutje mee doen. Zelf in je weekend (of andere dagen dat je partner er is) elders slapen? Ik sliep weleens bij mijn ouders.
Ik nam mijn kinderen op schoot en praatte heel zacht. Vertelde dat hij moest slapen. Dan heel langzaam en monotoon alle familieleden af. Papa slaapt, oma slaapt, tante slaapt, neefje slaapt. Familieleden vertelden hier ook over en legden uit wat ze deden. Ze begrijpen echt veel. Bij ons werkte het vroeger ook en bij mijn kinderen werkte het ook.
Zie dat je kindje net 1 is. Dat betekent hier 1 ding; laten huilen. Ik sta tot een jaar ze elke keer ter zij en zit zelfs te slapen rechtop op de bank met ze. Maar met een jaar is het klaar. Neem een week: gewoon laten gaan. Vriendelijk blijven . Even je gezicht laten zien na 5 min. Snottebellen wegpoetsen, ze evt neerleggen met knuffel naast het hoofd, dekentje terug en weer weg. Weer krijsen, iets langer wegblijven ( zelfde riedeltje . Niet lang praten, paar lieve woordjes en niet oppakken!) en op de top zullen ze echt wel 2,5 uur volhouden 😅. Dat 3-7 dagen en het is klaar. Ze worden trouwens alsnog snachts ook wakker als ze eindelijk in slaap gevallen zijn, dan begin je gewoon opnieuw. Ik gebruik deze dagen wel een beeld babyfoon zodat ik kan zien wat er is.
Pffffff uit de grond van mijn hart wat heb ik respect voor jullie. Ik zou dit nooit kunnen 🙈 ik heb mijn kinderen nooit laten huilen… ik was ook zwanger toen mijn 2e 1 was. En ook die periode sliep hij niet. En veel ziek. Waar is je man? Hier heeft mijn man meestal overgenomen zodat ik s’nachts kon slapen . Heb en eenpersoons bed gedaan in de kamer en daarnaast z’n ledikantje . Zo lukte het nog wel om wat nachtrust te pakken . Of mijn kinderen verwend zijn weet ik niet . Voor mij voelt dit het juiste . En nu is mijn zoontje 2 geweest. Behalve als hij ziek is, slaapt Hij prima door . 3 weken terug heeft hij 4x in de week uitgeslapen tot half 10 😱
Ja je moet idd wel doorzetten. Ik heb een keer rond 10 mnd gedacht… waarom wacht ik eigenlijk tot 12. Maar ik kon het toch niet… ik kon het niet aanzien. Echt psychologische grens dus voor mij.
Hebben wij ook gedaan bij mijn zoon. Werkte inderdaad perfect. Eerste 2x nog zeggen slapen, daarna is het alleen laten zien en plat leggen. Hij slaapt nu al jaren als een roosje
Tussenin leggen, ben je sprinkussen, weer wegleggen, en beetje later opnieuw proberen. Enige wat hier hielp. En een knuffel om te friemelen Witte ruis. En heel veel geduld. Op een gegeven moment hebben we wel beslist te laten huilen. Af en toe wel nog naar binnen gaan, maar na maanden waren we zo op. Ging recht tegenin in wat ik altijd zei dat ik zou doen, maar de boodschap is toen wel aangekomen en sindsdien veel betere nachten (wel nog vroege vogel). Ik voelde me er helemaal niet goed bij, maar ik en mijn man waren zo op dat ik besefte dat het de enige optie was.
Die leeftijd is wel typisch voor verlatingsangst. Ik pakte mijn kind wel altijd uit bed tot 2 jaar. Ging knuffelen op een comfortabele stoel en legde hem slapend weer terug. Dit deed ik tot 2 jaar, daarna was het gewoonweg niet meer nodig omdat ze minder troost nodig hadden omdat ze het beter snapten. En ze leerden vanzelf om alleen in bed in slaap te vallen.
Papa het laten opknappen Jij hoeft je kind niet "in slaap te krijgen". Hij moet leren zelf in slaap te vallen. Ernaast gaan zitten, is duidelijk niet de oplossing. Hoe slaapt hij overdag?
Dit dacht ik ook al ja. Welke aanpak/strategie je kiest, dat gaat nooit in één keer goed, en jij bent 32 weken zwanger. Dus laat papa (even aangenomen dat die e ris) dit onderdeel overnemen, het onderdeel 'een mens bouwen' is niet uit te besteden. Koop goede oordoppen, kies een aanpak waar je beiden achter staat en succes!!
Slaapt ie alleen op z’n kamer? Misschien tijdelijk op je eigen kamer leggen, naast jullie bed? Totdat je bevallen bent? Ik weet, geen ideale oplossing, naar je moet ook aan je zelf denken mbt zwangerschap. Hoe oud is je kindje?
Wij zijn na 2 jaar helemaal klaar dat ze bij ons in bed ligt en zijn nu bezig met in eigen bedje laten slapen (hele nacht ipv halve nacht) naast ons bed. Maar oooo….. nachten lang wakker, huilen, heel boos, steeds vermoeider kind en ouders. Wat is het zwaar. Maar ik haal haar er niet uit. Ik lig wel vlakbij en zeg dat ik er ben en ze lekker mag slapen. Ik wil en ga dit volhouden, maar het is loodzwaar en een aanslag op mijn eigen lijf Je bent niet alleen 💓
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (46) Verversen