Lieve allemaal, Ik ben nieuw op dit forum en ik heb om eerlijk te zijn ook nog nooit eerder een account aangemaakt voor welk forum dan ook dus ik ben echt nog een groentje. Wel lees ik al jaren mee met alle verhalen, gevoelens, tips, adviezen etc. en dat heeft me altijd enorm geholpen. Ik ben niet zo'n prater (pas toen ik startte met IVF heb ik de eerste mensen om mij heen over onze situatie verteld) dus ik hoop online met jullie in contact te kunnen komen. Ik weet niet of het gebruikelijk is maar dit is een samenvatting van ons traject: In september 2015 ben ik gestopt met de pil en omdat ik na een jaar nog steeds een vrij lange cyclus had (+/- 50 dagen) ben ik naar de huisarts gegaan die mij doorverwees naar het ziekenhuis. Het intake gesprek in het ziekenhuis was even schrikken aangezien ik er niet op voorbereid was dat ik gelijk al uit de kleren moest voor een inwendige echo (toen ik nog preuts was haha). Ik bleek PCOS te hebben en heb eerst gebruik gemaakt van hormoontabletten, vervolgens van hormooninjecties, HSG, IUI en toen werd de stap naar IVF gezet. Hoewel ik tot dat moment alles 'goed' doorstaan heb was de eicelpunctie voor mij een enorm traumatische ervaring maar deze leverde gelukkig wel een prachtig resultaat op; 8 embryo's! 1 verse terugplaatsing, 1 niet goed ontdooide embryo en 4 cryo terugplaatsingen later kreeg ik afgelopen dinsdag 20 augustus na het bloedprikken het verlossende telefoontje dat er zwangerschapshormoon getest is! Lachen, huilen alles tegelijk want dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Wel werd erbij verteld dat de waarde laag is dus dat er wel een kans is dat het mis gaat dus dat we daar rekening mee moeten houden. Ons gevoel is dus ontzettend dubbel want we zijn heel blij omdat we nog nooit eerder zo ver zijn gekomen, maar we durven eigenlijk ook nog niet blij te zijn omdat het nog zo pril is (terugplaatsing was 6 augustus) en de waarde laag was. Wel had ik de dag van de bloedtest een kleine bloeding en begon ik steeds meer steekjes/prikjes te voelen, begonnen mijn darmen te rommelen (veel diarree sorry), kreeg ik een opgeblazen gevoel en ben ik steeds zo moe en hongerig. Langzaam aan begin ik me stiekem dus toch echt ontzettend zwanger te voelen. Sommige dagen voel ik heel veel maar andere dagen voel ik helemaal niks waar ik me steeds zorgen om maak. Om mezelf gerust te stellen doe ik dan een zwangerschapstest die tot nu toe (gisteravond de laatste, zie foto) positief zijn! De echo is echter pas op 9 september en ik vind het zo enorm spannend dat ik de hele dag door zenuwachtig ben er behoorlijk slecht van slaap terwijl dat natuurlijk juist belangrijk is. Ik ben dus heel benieuwd of jullie misschien tips of ervaringen met mij zouden willen delen over hoe jullie de verlengde wachtweken doorkomen of zijn doorgekomen? Ik hoop op jullie reacties en duim voor iedereen ♥ Liefs, Hope_
Gefeliciteerd, mooi om te lezen dat ivf succesvol was! Dat geeft andere wens moeders veel hoop denk ik.
He wat een ‘naar’ bericht van het ziekenhuis (hormoon aan de lage kant) maar heej ik zie wel een dikke vette plus op die test. Dus wie weet is het hormoon flink verdubbelt?!
Tja die wachtweken, ik ken het helemaal. Steeds weken wachten op die echo, terwijl alles nog zo kwetsbaar is... Heb vertrouwen in je lichaam, vertrouw die knaller van een test! En GENIET ook van andere dingen.... focus niet op die 9 sep, al snap ik je helemaal.
Dankjewel; jij ook gefeliciteerd! Ik hoop inderdaad dat het hormoon flink aan het verdubbelen is, om mezelf gerust te stellen heb ik vandaag weer een testje gedaan en er is weer een mooie plus te zien gelukkig! Inmiddels voel ik meer en meer dus begin ik er stiekem steeds meer in te geloven. En ik hoop idd dat andere wens moeders hier ook weer kracht uit kunnen halen. Bedankt voor je berichtje en je advies!
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap na dit lange traject! En de test ziet er heel goed uit maar ik snap dat het spannend blijft en je je onzeker voelt. Dat je soms dagen wat voelt en dan weer dagen niks is niet erg, er zijn heel veel vrouwen die dat ervaren. Heb bij beiden zwangerschappen maar heel licht kwaaltjes gehad en toch is dat allebei goed gegaan (Ookal moet de 2e nog geboren worden) dus het wil echt niks zeggen. Ik lees in de reacties dat je het fijn vind om er met anderen over te praten. Misschien toch maar een vriendin of je moeder in vertrouwen nemen? Anderen mensen kunnen ook weer een ander licht op de situatie schijnen ipv dat elke keer dezelfde gedachtes in je hoofd blijven malen. En het is echt niet alsof je het jinxt (vervloekt) door het aan iemand anders te vertellen ;-) (was ik van overtuigd namelijk haha). Hopelijk heb je hier wat aan en ik wens je een mooie gelukkige zwangerschap
Dankjewel! Jij ook gefeliciteerd. Het streepje wordt gelukkig bij iedere test duidelijker maar het blijft spannend. Goed om te lezen dat het heel normaal kan zijn om niks te voelen. Momenteel voel ik weer een hoop gebeuren in mijn buik dus ben ik weer even gerust gerust gesteld. Voor nu praat ik veel met mijn partner en helpt dit forum me er ook bij, als ik de spanning echt niet meer trek zal ik inderdaad iemand in vertrouwen nemen maar dat doe ik het liefst pas als we een knipperlichtje op de 1e echo hebben gezien. En het voelt gek genoeg idd als jinxen haha. Nogmaals bedankt voor je bericht 😘
Poeh meis wat een verhaal. Wel een hele mooie test!! Die verlengde wachtweken zijn misschien nog wel het ergst. Hier ook eerst IUI met hormoon injecties, toen IVF wat niet is gelukt, eerste keer vlak voor punctie afgebroken ivm teveel follikels, toen de keer erna maar 3 eicellen waarvan 0 bevrucht. Toen ICSI, 2 bevrucht, en 1 goed genoeg voor tp. Die enige heeft het gered, nu bijna 32 weken zwanger. Ook 2 x hele akelige puncties ervaren, zo pijnlijk....ook de nasleep van die puncties, vreselijk... Toen eindelijk die positieve test, en dan nog wachten tot je die echo mag is echt overleven.... Weet niet meer hoe we dat gehad hebben, maar we zijn t doorgekomen. Blijf vooral bij jezelf en je partner, blijf praten samen.
Dankjewel! Jeetje wat een verhaal zeg maar wat geweldig dat je nu 32 weken zwanger bent, het is vast nu al een sterke jongen of meid 💪🏻 Ja die puncties zijn echt verschrikkelijk!! Maar alles voor het goede doel he haha. Ik blijf (on)geduldig afwachten samen met mijn partner en nu ook met behulp van dit forum! Bedankt en jij ook veel succes! 😘
Jeetje meid, heftige tijden (jaren) voor jullie. Zelf geen ervaring mee, maar wel van dichtbij mee gemaakt bij mn beste vriendinnetje. Spannend blijft het, welk termijn je ingaat. Daarom is het zo fijn hier je verhaal te kunnen doen. Ik wil je heeeeeel veel geluk wensen, en een ontzettend mooie zwangerschap. Ik zal duimen dat je een hele mooie echo kijrgt!
Allereerst gefeliciteerd!! Wat ontzettend fijn dat je na zo'n lange traject een positieve test in handen hebt. Voor elke vrouw is het wachten spannend, ook zonder medisch traject. Bij mij was het voor de tweede na 5 rondes raak (dus heel snel eigenlijk) maar door slechte schildklierwaardes was ik ontzettend bang dat ik een miskraam zou krijgen. Ik was zo bang dat ik er niet van kon slapen en mij heel somber voelde. Ik heb toen maar aan mijn moeder verteld dat ik zwanger was. Zij kon mij geruststellen en vond dat mijn lichaam sterk genoeg was om dit tot een succesvolle zwangerschap te maken. Er over kunnen praten hielp wel, maar de angst bleef wel. Daardoor heb ik in het begin wat extra echo's gekregen (ik voelde mij daarnaast ook helemaal niet zwanger). Momenteel is het een prachtig meisje van 3 maanden!
Dat een terug plaatsing mislukt is ook wel groter dan wanneer een succesvolle terug plaatsing toch fout gaat. Natuurlijk kan ik je geen garantie geven, maar er zijn zo veel vrouwen die dit al hebben doorstaan en nu een kind hebben! Ik duim heel erg voor je dat je positieve echo's zult krijgen!
Dankjewel! Ik ben erg blij met je reactie, je woorden doen me goed want ik voelde gelijk positiviteit en het is ook fijn om er met iemand (behalve je partner) over te kunnen praten (of eigenlijk chatten haha). Het liefst wacht ik de 1e echo af voordat ik er iemand over vertel maar ik weet nog niet of ik dat ga volhouden.
Gefeliciteerd met jullie dochter! Wat een spanning zul je gehad hebben zeg, ik ben ontzettend blij voor je dat het goed gegaan is en hoop dat je er nu extra van kunt genieten!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen