Wij hebben een buurmeisje (net 5 jaar), een extreem nakomertje die alles krijgt wat haar hartje begeert behalve aandacht. Ze is hele dag bij ons. Haar moeder slaapt, haar vader werkt. Het is echt een prinsesje, qua gedrag. Als ze haar zin niet krijgt gaat ze schreeuwen en janken. Daarnaast eist ze al het leuke speelgoed op en als we haar naar huis sturen omdat wij willen eten of als de kinderen op bed willen gaat ze in het allerverste hoekje van het speelhuisje zitten zodat we er slecht bij kunnen. Het is soms zelfs zo dat ze in onze tuin komt spelen als de jongens binnen zijn. Dus de tuindeur moet echt op slot. Ik wil ook niet moeilijk doen maar dit loopt echt de spuigaten uit. Elke dag vanaf dat de school uit is totdat de we gaan eten heb ik een kind extra... en wat voor één. Wat moet ik hier nu weer mee?
Ten eerste..het is jouw huis, jouw regel. Je bent volwassen genoeg om het goed aan te pakken. Je kan het een beetje voorzichtig praten met de ouders van het meisje.
Ten tweede..ik kan het een beetje snappen dat ze vaak bij jullie is. Je zei het zelf ..Ze is een latertje. Dus is ze misschien graag met haar leeftijdgenootjes.
Kan het mij nog herinneren dat vroeger kindjes van de buren vaak bij ons waren. Vonden wij niet erg. Bedoel kinderen zoeken altijd elkaar op. En als wij gingen eten stuurden wij ze niet naar huis maar maakte plek voor ze. (Denk dat het iets buitenlands is). Maar goed niet iedereen is hetzelfde. Is jouw huis, jouw regels. En dat je zegt dat ze alleen maar chips en snoep krijgt..Hoe weet je dat zo zeker? Bedoel je woont niet daar om te zien wat ze allemaal te eten krijgt. Misschien dat als ze naar buiten gaat ze dat altijd mag hebben?
En ik vind het krom dat de meeste van jullie zeggen dat ze een melding van moet maken. Stel jullie in die in die situatie waren. Denk daar maar aan.
Beste is dat je haar zelf naar huis brengt een keertje en dat je e3n gesprek met de moeder houdt.
met de ouders praten dat het zo niet kan. En met het kind afspreken dat ze best bij jullie mag spelen, maar als ze zich zo gedraagt dat ze naar huis kan en de poort op slot gaat. Het is eigenlijk niet jouw probleem, maar ik snap dat je het kind ook niet wil verbannen omdat het thuis geen aandacht krijgt. Op deze manier krijg je misschien toch nog iets positiefs gedaan bij haar en anders is het naar huis en poort op slot. Duidelijker kan niet denk ik dan.
Ik snap niet zo goed dat je niet weet wat je moet. Hier was het allang duidelijk geweest. Tuin deur op slot en tegen haar zeggen dat ze alleen mag komen spelen als het jou uit komt. Gaat ze gillen ed, dan meteen duidelijk maken dat dit geen gewenst gedrag is, en dat ze naar huis wordt gestuurd als het nog eens gebeurd.
Jij maakt er ook een beetje jouw probleem van terwijl dat het niet is. Ik snap dat het je het heel sneu vindt voor dat meisje, en haar helpen wilt, maar op deze manier gaat dat niet lukken. Want hoe ver wil je gaan dan? Tot ze 10 is? of nog ouder? Je moet grenzen stellen hoe klein de kinderen ook zijn. Natuurlijk wil je haar helpen, maar dat doe je niet door haar gedrag ed. in stand te houden, want ze is verwend, maar jij houdt dit dus ook in stand door niet je grenzen aan te geven. Als zij van thuis niet mee krijgt hoe ze zich gedragen moet, dan moeten anderen dat 'helaas' doen, maar als zij zich net zo passief opstellen en niets durven schiet het niet op. Ik snap ook wel dat ze aandacht, liefde en warmte zoekt, iets dat ze thuis missen moet. Jij kunt haar dat zeker geven, maar wel binnen de de door jou aangegeven grenzen.
Ik denk ook dat je dit beter eens op de school van dat meisje kunt aankaarten dat je je zorgen maakt. Dat jij de buurvrouw bent en dat jij hinder hebt van haar gedrag, omdat haar ouders gewoon niet naar haar omkijken. Dat je wel wil helpen maar dat natuurlijk niet verwacht kan worden dat jij er overdag de zorg van een 4e erbij krijgt. Of desnoods een anonieme melding bij de AMK. Dit kan zo niet langer, die verantwoording ligt echt bij de ouders, en anders de andere hulpinstanties. Succes in ieder geval!
Praten met de ouders. Kind kan er niks aan doen, die zoekt alleen gezelligheid en waardering op. Probeer met de ouders te praten over een oplossing, hoe vervelend ook, hoe eng ook en hoe spannend ook. Ik zou daar in ook aangeven dat als er niks veranderd, je genoodzaakt bent contact op te nemen met veilig thuis. Met alleen het kind wegsturen zorg je er niet voor dat haar situatie veranderd...
Deur dicht houden. En iedere keer terug sturen.hoe hard dit nu ook klinkt maar het kan niet zi zij dat ze in jullie tuin speelt enz als jullie dat niet willen. Sterkte. Moeilijk maar ze terug sturen naar haar ouders
stel je eigen grenzen. Verder maak hier ook het melding van. Dus een melding kindermishandeling voor verwaarlozing, emotionele en daarnaast ook qua eten. Ik snap dat het heel lastig is maar uiteindelijk ben jij niet verantwoordelijk voor haar.
Jeetje dat is niet niks. Voor jullie en ook voor het meisje. Ach, wat moet dat meisje niet lekker in haar vel zitten. Fijn dat jij haar wel ziet staan! Wat daar tegenover staat is dat ze nu je grens overgaat. Het is belangrijk om hier je balans in te zien vinden wat voor jou haalbaar is. Daarnaast is het goed om bij kinderen te kijken wat er ACHTER het gedrag zit wat ze laat zien. Kinderen laten niet voor niets bepaald gedrag zien!
Wat zou je zelf graag willen? Dit bespreken met haar ouders? Of met iemand van buiten af?
Goed dat je hier iets mee wilt doen en haar niet aan haar lot overlaat! Kijk bij jezelf wat jij denkt dat de beste manier zou kunnen zijn, jij kent immers de situatie het beste!!!
Ik snap je dilemma, je wilt het meisje niet afwijzen, omdat ze thuis al afgewezen wordt. Toch is het jou kind niet en horen de ouders er voor haar te zijn. Ik zou het met de moeder gewoon zeggen dat ze wel welkom is om te spelen, maar niet dat het elke dag zo moet zijn dat jij geen tijd hebt voor je eigen gezin. De tuindeur op slot doen lijkt me een goed idee. Ze belt maar aan, om te vragen of ze mag spelen.
Ik zou eens met de ouders gaan praten want dit is echt niet normaal. En anders met een broer of zus van het meisje. Helpt dat allemaal niet dan zou ik melding maken bij het wijkteam van de gemeente
Dit is voldoende reden voor een melding bij jeugdzorg (Veilig thuis heet het tegenwoordig geloof ik- je mag een anonieme melding doen). Ik zou dat zelf wel doen én met het meisje duidelijke afspraken maken en haar daaraan houden: als je hier wilt spelen, kom je het eerst vragen. En als je hier speelt dan luister je- zo niet, dan kun je hier morgen niet spelen....
Het kind helemaal niet meer binnenlaten en vooral gaan praten met die ouders. Jeetje, ben jij gratis opvang of zo? Moeien met een ander zijn kind hoeft niet, maar als het bij jou komt, dan mag je er toch zeker wel wat van zeggen. Eigenlijk kan zij er weinig aan doen, ze is nog maar 5 jaar, het dutske, maar wat een ouders zeg... En stel, dat er iets met de moeder scheelt (depressief, chronisch ziek enz), dan moeten ze maar voor opvang zorgen voor die meid, geld hebben ze blijkbaar toch niet tekort.
Ik vind het ergens ook nog wel zielig voor dat meisje. Haar broers en zussen zijn ouder dan ik ben dus ze is echt alleen thuis. Haar moeder slaapt alleen maar en haar vader vind haar lastig. Echte maaltijden krijgt ze ook niet. Vaak wat chips of een boterham.
Ik heb er gewoon medelijden mee, ook al is het soms een vervelend meisje.
Als ze hier niet is (als de jongens weg zijn bijvoorbeeld) dan zwerft ze alleen op straat.
Je kan het altijd melden aan de juiste instantie. Kinderverwaarlozing is ook kindermishandeling. Als ze niet kunnen zorgen voor het kind, kan het beter ergens anders terecht.
Met de ouders gaan praten en, als dat niet lukt of er niks verandert, overleg zoeken met Veilig Thuis. Zoals jij de situatie omschrijft, vind ik dat ook nu al niet een te grote stap. Een slapende moeder en een vader die je vervelend vindt... Beide ouders wijzen in feite het meisje af. En op straat zwerven met net 5 jaar, geen fatsoenlijke maaltijd... Het grenst echt aan verwaarlozing en dat wordt geschaard onder kindermishandeling. Dat ze soms vervelend is, kan ik vanuit haar perspectief eigenlijk wel plaatsen... Arm ding!
Tegen het meisje zeggen dat je niet wilt dat ze elke dag komt spelen,maar ik denk dat je vooral haar moeder aan moet spreken en moet zeggen dat je niet wilt dat haar dochter elke dag komt spelen ,dat je ook tijd met je eigen kinderen wilt en waarom zij geen tijd aan haar besteed. Het is haar dochter en niet die van jouw, dit mag je best zeggen,lekker makkelijk ,een gratis oppas . Je moet duidelijk grenzen aan gaan geven zowel aan het meisje als aan de moeder.Want zo doe je eigen kinderen te kort.,maar ook jezelf. succes!!!
duidelijk tegen het buurmeisje zeggen dat ze best 'eens" mag komen spelen maar wel wanneer het jullie ook uitkomt dus dat ze het eerst netjes moet komen vragen en als het niet uitkomt zal ze een andere keer moeten komen. als je een paar dagen achter elkaar nee zegt houd ze er misschien vanzelf een keer mee op?
Klinkt heel lullig....maar de tuindeur op slot doen en als het meisje langs komt zeggen dat het niet uitkomt. Dan is het vanzelf duidelijk. Het is voor dat meisje een gewoonte geworden. Het is ontzettend sneu voor haar, maar je bent geen kinderdagverblijf. Zo erg dat ze thuis niet terecht kan. maar het is niet jouw taak om haar altijd op te vangen
Hoezo, je weet niet wat je moet zeggen? Dat je al zelf voor je eigen kinderen zorgt, maar dat niet kan voor andere? Dat jij ook een eigen gezin hebt? Jeetje, jij bent véél te braaf!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen