Vraagje ten aanzien van geluidsoverlast, ben benieuwd hoe jullie er mee om zouden gaan?
Naast ons zijn (in september geloof ik) nieuwe mensen komen wonen, een jong stel, zelf net hun eerste kindje gekregen. Ze zijn zich nooit komen voorstellen tot een maand of drie geleden. Toen stonden ze ‘s middags ineens voor de tuindeur om zich voor te stellen maar vooral om te zeggen dat ze last hadden van één van onze kinderen. Waarom dat was, dat hij zoveel geluid maakte? Nou, omdat hij buiten speelt en enthousiast is. Dat ze best begrepen dat kinderen soms geluid maken, maar dat ze ook van buren hadden gehoord dat die er last van hebben (hebben wij nooit iets van gehoord) en dat je daar toch ook echt wel iets aan kunt doen.
Ik probeer hem echt wel zachter te laten doen, maar dit gaat dan eventjes goed en dan gaat hij toch weer (hij is drie jaar trouwens, bijna vier). Ik wil niet de hele dag tegen hem zeggen dat hij geen geluid mag maken, want ze hadden ook klachten over hoeveel geluid er bij ons van binnen kwam. Ook hier let ik echt wel op, we blijven sowieso tot half acht rustig in bed, daarna mogen ze rustig spelen (de buren beweerden die dag dat ze ‘s ochtends deuren hoorden slaan bij ons terwijl wij toen zeker weten nog in bed lagen). Het zijn twee jongetjes die elkaar ook wel eens in de haren vliegen, wel eens iets laten vallen of zich bezeren en dus huilen. Iets wat met kinderen naar mijn idee ook niet altijd te voorkomen is..?
We gaan ‘s ochtends vaak weg, maar sowieso niet voor tien uur de tuin in om te spelen. Als we naar de opvang of wat dan ook gaan moeten de kinderen in de auto of op de fiets, waarbij ze uiteraard ook wel eens wat zeggen en geluid maken.
Ik merk dat ik er veel last van had dat ze kwamen, en vanmorgen volgens mij uit het raam ook wat naar mijn zoontje riepen.
Wat vinden jullie? Wat zou ik nog meer kunnen doen? Moet ik nog meer doen, want kinderen moeten toch ook kind kunnen zijn en daar hoort ook geluid bij? Ja, rekening houden met anderen ook, maar dat is ook een leerproces wat je van zulke jonge kinderen nog maar beperkt kunt verwachten? Of zeg ik daar iets heel geks?
Nogmaals bedankt allemaal voor jullie reacties! Fijn om te lezen dat velen hetzelfde denken als ik; wacht maar tot die van jullie om groot is.
Ik probeer het wat los te laten, maar merk dat dat lastig gaat en ik er erg onzeker van wordt.. Ik voel me soms net een politie agent, en zit heel erg op geluid nu, terwijl ik dat helemaal niet wil en daar echt niet leuker van wordt.. Heb bijna spijt dat we binnenkort gaan verbouwen in plaats van verhuizen, al was dat financieel in deze bizarre woningen tijd geen optie..
Het gesprek aangaan is misschien wel het beste, maar door de manier waarop zij dit hebben aangekaart voel ik zo’n enorme weerstand (of een stukje angst) daartoe.. Ben nogal een gevoelsmens die zich dus alles heel erg aan kan trekken, maar ook vanuit mijn gevoel dan een gesprek aan kan gaan en daar leken zij me de mensen dan weer niet zo naar.. Misschien een keertje proberen als zij alleen is. Van moeder tot moeder ofzo.
Wacht maar tot die van haar een jaar of 4 is. Dan exact hetzelfde doen. 😂 Ik heb 4 kids en die zijn alle 4 nooit stil. Ik heb gewoon toffe buren denk ik.
Wij hebben ook 'last' van onze buren. Hun zoontje van bijna 3 slaapt moeilijk en gilt veel en vanaf 21.30 als hij naar bed moet. Wij gaan om 20.45 naar bed omdat onze Kids nog spoken in de nacht en vanaf 5 a 6 er echt klaar mee zijn. De andere kleine van 9 maanden laten ze (zo lijkt) ook nog wel eens huilen. Hebben we er wat van gezegd? Natuurlijk niet. Alsof zij t leuk vinden dat ze deze problemen met hun Kids hebben. . . Wij hebben zelf een huilbaby gehad bij onze eerste, 18 uur krijsen per dag. Zo dankbaar dat de buren nooit iets gezegd hebben. Toen we het vroegen zei de buurman dat hij het niet veel hoorde (muziek of gamen op koptelefoon).
Dus ik vind dat je goed je best doet en leef geluiden horen bij een huis, al helemaal als er kinderen wonen.
Oh wat erg dat je dat moet horen. Ik woon zelf in een eengezinswoning (tussen in) met mensen naast mij in de 50 jaar en heb ze never ever nooit iets over mijn kids horen zeggen. Mijn oudste heeft adhd dus die kan extreem druk zijn. Ook echt veel lawaai maken en wel eens uitschreeuwen als een doelpunt in de tuin niet lukt of tijdens het PlayStation spelen een doelpunt is mislukt hij is 10. Mijn jongste heeft autisme en die wordt bijna 4 en ook hij kan hele harde geluiden maken, schreeuwen en huilen tijdens een overgang. Trouwens mijn buurvrouw staat nu in de tuin en ik vraag haar wat ze er van vindt en ze zegt “het zijn kinderen het hoort erbij) haar kinderen zijn al ouder en het huis uit. Eerlijk is eerlijk, ik let bijna nooit op of ze misschien geluidsoverlast maken. Tja het hoort er inderdaad ook bij het zijn kinderen. Dus ik vind het heel sneu voor je dat je dit moet meemaken. Mijn zus heeft dit ook met haar buren en ze heeft er echt grote problemen mee gekregen. Haar oudste dochter speelt piano en krijgt al jaren piano les en ze worden gek van die geluiden. Ze speelt nooit piano na 19.00 uur en ook nooit in de ochtend en toch bellen ze elke keer aan… 🤷🏻♀️
Tussen bepaalde tijd mag je prima leefgeluid maken! Ik heb 2 kinderen en ben blij met het feit dat onze buurvrouw doof is, aan de andere kant woont een gastouder, daar is dus ook veel leven! We hadden tegenover buren die overal over klaagden. Ik heb ze alle geluk toegewenst en heel veel sterkte met het vinden van een hutje op de hei. Praat met je andere buren of het echt zo erg is. Vaag praten mensen elkaar naar de mond, maar leefgeluid hoort bij een wijk. Ik wordt alleen maar vrolijk als mijn buurmeisje (super vals) zingend naar school gaat
Lastig. Als ik jouw verhaal lees, klinkt het alsof jullie je redelijk opstellen, maar dat is natuurlijk maar één kant van het verhaal. Wij hebben zelf geluidsoverlast van de buren van instrumenten, ik werd er in het begin helemaal gek van. We zijn daarover in gesprek gegaan en hebben nu zelfs leuk contact met elkaar. Ik merk dat ik het nu veel beter kan hebben en hen hun muzikale momenten meer ‘gun’… ik zou ze eens uitnodigen, zoals door anderen ook al gesuggereerd, en erover in gesprek gaan: waar gaat het precies over en is er wat aan te doen.
Onze boven buren, maken elkaar elke dag gelijk met grond. Met deuren slaan erbij . Borden glazen hoor je kapot gaan. Dit met een newborn, en een peuter erbij . Ook harde muziek tot laat. Die meisjes zit elke dag heen en weer rennen springen trappen . We zeggen er niks meer van. Het is vooral triest voor dat kleine meisje. Blowen waardoor ik m’n kleren niet meer buiten kan hangen. Omdat gewoon echt gaat stinken. Ik geloof, dat m’n dochtertje ook weleens rent door het huis . Of even haar driftbui heeft en dat mag ook. Ik vind, dat je best wat geluid mag maken. Niet hele dag en niet overdreven hard. Hier mag ze dan ook absoluut niet op t galerij spelen of rennen. Puur omdat ik het zelf ook niet fijn vindt, als kids heen en weer rennen. Je zou eventueel in gesprek kunnen gaan met je beuren.. kijken, hoe “erg” het allemaal is. Wel vind ik raar dat je andere buren pas nu klagen
Hier word er niet gegild in de achtertuin en als ik weet dat de buurman nachtdienst heeft gehad dan mogen ze ook niet in de achtertuin met de loopmotor oid. Bij huilen gaan ze per direct naar binnen zonder waarschuwing.
Voor de rest hou ik nergens rekening mee. Nu scheelt het dat de buren ook een groot gezin hebben dus echt wel wat gewend zijn ook qua driftbuien of ruzies onderling.
Praat met elkaar en probeer begrip te krijgen voor elkaars situatie. En als hun kind ouder is en/of een broertje of zusje krijgt begrijpen ze het misschien pas echt..
Je hoort elkaar gewoon klaar. Je moet maar dingen van elkaar accepteren. Kinderen maken nu eenmaal geluid. Maar ook de grasmaaiende volwassenen. of vrouwen die liggen de kletsen etc. Mensen moeten maar is dingen van elkaar gaan tolleren. En dan die deur het is echt een slecht verhaal dat gewoon de tijd niet klopt. Klinkt meer als klagen om het klagen.
mijn kinderen kunnen ook lekker luidruchtig zijn en heel erg huilen. Als ze echt gillen zeg ik er wel iets van. Maar mijn jongste is 2,5 en gilt gewoon nog heel veel. De jongste twee kunnen ook erg huilen. Maar mijn kids kunnen ook gewoon heel hard lachen. tja het zei zo. Wat moet ik dan zeggen niet zo vrolijk zijn.
De buren zullen die van mij ook wel eens horen. Ik heb drie dochters, nou de oudste twee zijn water en vuur momenteel dus die spelen echt niet altijd even lief. Wel is de regel hier bij gillen of onnodig huilen gaan ze naar binnen. Daar heb ik een hekel aan. Maar normale geluiden daar doen ze het maar mee.
Ik houd zelf niet van gegil, maar vind dat dat met tijden wel mag. Gillen om te gillen is niet nodig. Maar mijn dochter giert het soms uit van het lachen als ik met haar speel. Nou dan ga ik niet zeggen lach eens wat zachter. Als ze boos is en gaat gillen zeg ik dat ze normaal moet doen en dat ik echt niet naar haar luister zo(niet dat dit effect heeft, soms ben ik een echte boze mama😜). Als ze speelt en kei hard telkens AAAAAAHHHH roept, dan "zing" ik zachtjes aaaaahh en vaak doet ze dat dan na en is het gillen over.
Verder vind ik dat je best rekening kunt houden met nachtdiensten. Deden onze buren ook, heel fijn is dat. Maar ja kinderen blijven kinderen en ze zullen zich over een tijdje wel achter hun oren krabben om die opmerking
Dat zij nachtdiensten doet, is niet jullie probleem. Mijn man doet ook de nacht in het weekend en ik ga niet aan de buren vragen om dan heel de dag stil te zijn.
Als ze niet tegen kinderen en geluid kunnen, hadden ze zeker zelf geen kind moeten nemen en hadden ze in een bos moeten gaan wonen ipv een woonwijk.
Gewoon negeren dus en lekker leven zoals je wil. Tussen 7 en 22u doet iedereen naar mijn idee wat hij zelf wil.
Bedankt voor al jullie reacties! Ik had even iets van relativeren nodig denk ik.
Ik begrijp dat geluid subjectief is, wat de één lawaai vind, vind de ander niet en andersom. Dus wat in mijn beleving geen lawaai is kan dat bij hun wel zijn. Alleen vind ik dan wel dat de vraag is of wij ons daar dan volledig op zouden moeten aanpassen?
Ik zeg niet dat er nooit geluid bij ons vandaan komt, en ik kan me ook voorstellen dat dat soms als vervelend ervaren wordt. De jongetjes hebben vrij hoge harde stemmen (dat laatste hebben ze ook niet van een vreemde, want ik hoor zelf ook soms dat ik hard praat) dus dat klinkt misschien al snel luid. Als de oudste buiten vrachtwagentje speelt en soms toetert (wat soms hard gaat omdat een vrachtwagen hard toetert zegt hij dan), dan zeg ik er wat van, en dit blijf ik ook herhalen als het opnieuw gebeurt. Hem verbieden vrachtwagentje te spelen weiger ik. Hem naar binnen halen heeft geen zin, want dan gaat hij huilen en maakt hij nog meer “lawaai”. Emotieregulatie is vanwege problemen met prikkelverwerking nog een moeilijk iets voor hem.
Als het toch door blijft gaan en ik het zelf ook vervelend vind ga ik vaak de deur uit, even fietsen, naar een speeltuintje of wat dan ook. Of ik ga even rustig in de zandbak, buiten een boekje lezen of wat iets anders als afleiding. Het is echt niet zo dat mijn kinderen de hele dag in de tuin lopen te schreeuwen.
Huilen als iets niet lukt probeer ik ook echt wel te voorkomen, maar de jongste is daarin echt nog wel aan het zoeken. Ik probeer het eerst buiten op te lossen, blijft het zo gaan we even uit de situatie en dus naar binnen (daar kan ik zelf ook niet zo goed tegen, maar denk nu ook wel; als jullie toch beweren binnen ook last van ze te hebben maakt dat ook niet meer uit). Ook als ze zich bezeren en oprecht verdriet hebben en het duurt lang voor ik ze daar uit kan krijgen ga ik nu even met ze binnen zitten om ze daar te troosten (wat ik eigenlijk echt te ver vind gaan, alsof ze dan niet mogen huilen en dat weg moeten stoppen wat wel het laatste is wat ik ze wil leren en waar ik dus ook gewoon weer mee ga stoppen bedenk ik nu).
Wij wonen op een hoek en het speeltoestel en de zandbak staan heel bewust aan de zijkant van het huis, zodat het geluid niet direct aan de buren grenst (en om zelf minder in de vieze lucht van de rook van de vorige buren te zitten). In de zomer komt er ook meer geluid vanuit het speelveldje naast ons huis (dat hebben ze nog niet meegemaakt), maar nu valt het extra op als onze kids geluid maken, omdat de rest van de buurtkinderen vooral binnen lijken te zitten, en wij als het even kan buiten zijn.
Ik vind ook dat we rekening moeten houden met elkaar, maar wel binnen het redelijke, en dat betekend dat kinderen ook echt gewoon kind moeten zijn, en dan moet je ook met eerlijke voorbeelden komen. Ze gaf toen als voorbeeld dat die ochtend om zeven uur met de deur werd geslagen. Om twee redenen klopte die echt niet. Als eerste lagen we nog in bed, ten tweede slaan mijn kids niet met de deur (deden ze de deur maar eens achter hun kont dicht 🙈). Toen ik zei dat dat echt niet kon omdat we toen nog in bed lagen zei zij; dan was het negen uur, maar maakt me ook niet uit. Nou, dacht ik toen; dat vind ik echt nog wel een verschil als je komt klagen. Bovendien waren wij om negen uur alweer de deur uit, dus ook toen waren we het niet..
Overigens was hun baby nog niet geboren toen ze kwamen, zij werd er wakker van als ze na haar nachtdienst moest slapen. Vriendinnen van mij die ook nachtdiensten draaien gaven ook al aan; daar hoeft niet de hele buurt zich op aan te passen.
Ik weet niet zeker of zij het waren vanochtend, en of ze het tegen ons hadden. Mijn zoontje vroeg aan mij wat ik zei (was even binnen wat ophalen), ik had wel wat gehoord, maar dus niet precies wat en hij ook niet. Mocht ik een keer heel duidelijk horen dat zij mijn kinderen aanspreken ga ik daar zeker wat van zeggen. Je mag mij alles zeggen, maar als je niet weet hoe kinderen ergens op kunnen reageren hoef je je daar niet direct mee te bemoeien als je ook de ouders kunt benaderen (vind ik, zou ik zelf namelijk ook nooit doen). De oudste kan zich alles heel erg aantrekken en is gewoon heel gevoelig, dat is geen vrijbrief om alles te mogen, maar hoe je iets brengt is heel belangrijk om iets te bereiken (ook dat heeft hij niet van een vreemde..), uit het raam gaan roepen helpt dan zeker niet..
We gaan binnenkort een nieuwe vloer leggen, en dan wil ik ook echt nog wel een keer goed naar de ondervloer kijken, maar ik heb niet het idee dat het om speelgoed of iets gaat, meer echt het geluid wat de kinderen maken. Ja, ik zou ook het liefst willen dat ze altijd heerlijk samen zouden spelen, maar soms botst het en dan heb ik zo ineens twee huilende kinderen. Daar wordt ik ook niet persee blij van, maar ik wil me dan graag focussen op het goed oplossen van de situatie in plaats en ze iets leren van wat er gebeurd dan van bezig te zijn met; wat als de buren het horen, wees nou maar stil..
Overigens heb ik nu ook spijt van het kiezen voor een verbouwing in plaats van verhuizen. Voel me helemaal niet op mijn gemak nu. Ik merk dat op eieren lopen waar sommigen van jullie over schrijven heel erg. Ik kan me nu al af vragen of ze geen last hebben van het geluid van het schuiven in bad bijvoorbeeld.. Ik hoor mezelf te vaak zeggen; zachtjes, doe eens rustig en dat is absoluut niet wat ik wil en wie ik wil zijn tegen mijn kids..
Er zijn gezinnen die gewend zijn veel herrie te produceren...en mensen die dat minder doen. Bij welke groep jullie horen, kan ik niet inschatten... Ik vind het niet nodig dat kinderen gillen en schreeuwen. Dat hoort niet bij spelen. Samen praten en enthousiast zijn, moet natuurlijk kunnen. Jullie moeten zelf inschatten hoe het bij jullie in dectuin klinkt. Ga eens rustig met een boek in de tuin erbij zitten, om te horen welke geluiden er zijn.... Wie weet ontdek je iets?
Nou.. hier kunnen de kids ook behoorlijk wat lawaai maken. En ik probeer het wel in te tomen maar ze zijn enthousiast. Als het echt te gek wordt bijvoorbeeld met ruzie/krijzen/gillen/janken. Dan waarschuw ik en is het gewoon klaar.
Maar buiten mag je met spelen echt wel wat meer geluid maken dan binnen en even uitrazen. Gelukkig zelf nog geen klachten gehad maar er wonen sowieso veel kinderen in onze buurt.
Ja lastig. Hier is de regel als ze gilt in de tuin omdat ze haar zin niet krijgt of omdat iets niet lukt of dergelijke waarschuw ik 1 keer, doet ze het erna nog eens gaat ze naar binnen. Maar als ze gewoon speelt kan ik haar moeilijk zachter laten doen, mijn dochter heeft eenmaal een harde stem en daar kan ik niks aan veranderen dus dan is het toch pech voor die buren, het is een kind. Ga haar niet overal in begrenzen of op mijn tenen lopen in mijn eigen huis omdat ik bang ben dat de buren last zullen hebben.
Je weet zelf denk ik wel of je normale leefgeluiden produceert of echte herrie. Natuurlijk hoeven je kinderen niet stil te zijn als je in de auto stapt of zo zacht mogelijk de trap op en af te sluipen. En aan de andere kant hoe en ze ook niet de hele middag gillen in de tuin of slaan met de deuren. Je mag leven zonder op je tenen te lopen, maar je houdt ook rekening met elkaar. Zeker als de huizen gehorig zijn. Als ze hier gillen in de tuin is het 1 waarschuwing en daarna naar binnen. Ik vind dat je bij aangrenzende tuinen wel rekening moet houden. Vraag het ook eens aan de andere buren. Dan heb je wat meer perspectief. Zijn het klagers, of is het echt gehorig? En blijf een beetje in gesprek met de klagende buren. Onze buren hebben een hond die constant blaft. Dat vinden wij irritant, maar we weten dat zij zich bezwaard voelen en er mee bezig zijn, dat neemt bij ons veel irritatie weg. Niet dat je maar overal in mee moet gaan trouwens hoor. Maar als je elkaar af en toe spreekt en het contact vriendelijk is, sta je wat minder recht tegenover elkaar.
Nee hoor. Zijn gewone leefgeluiden. Ik erger me ook geregeld aan het geluid wat de buurkinderen hier maken (overigens wel bovengemiddeld hier, dat weet ik want ik ben naast een speeltuin en op een doorgaande weg richting basisscholen opgegroeid. Daar hadden we minder last van), maar daar zou ik niets van zeggen. Dan moet het wel heel erg extreem worden, want kinderen zijn nou eenmaal kinderen en dat hoort erbij. Dat hebben ze maar te accepteren. Zeker als ze zelf ook een kleine hebben vind ik dit heel vreemd.
Vervelend... Wij deden ook altijd erg ons best maar het was helaas nooit goed genoeg. Doordeweeks zaten mijn kinderen op school. En Idd nooit voor 7.30 uur naar beneden. In het weekend tot 9.30 uur scherm tijd, zijn die van mij heel rustig. Toen lagen ze rond 19.30 uur in bed. Als ze buiten gingen gillen moesten ze naar binnen. Ze mochten niet rennen of springen binnen. Maar dan nog helaas klachten... Sinds 3 jaar verhuisd, de liefste buren. Zeggen ons nooit te horen, maar dat kan gewoon niet haha. Het is een verademing! Scheelt denk ik dat onze buren zelf 4 kinderen hebben, inmiddels de deur uit maar toch. Onze andere buren hadden links geen kinderen en rechts is het bij 1 gebleven.
Volgens mij doe je harstikke je best, meer kan je niet doen. Leefgeluiden horen erbij.
Ik hoor de kindjes van ons onderburen vaak huilen/schreeuwen, is trouwens ook de eigenaar van ons appartement. En ik denk dat zij ongetwijfeld mijn kinderen horen ook. Ik verontschuldig mij soms voor het lawaai, breng eens een lekker bord eten,.. ze spelen ook vaak samen, ondanks het leeftijdsverschil. Maar onverdraagzaamheid tov een kind, daar kan ik niet mee om. Zoals jij aangeeft, hoe kan je nou een kind van 4 duidelijk maken dat ie geen lawaai mag maken tijdens het spelen? Een kind is een kind, ik zeg ook tegen de mijne niet schreeuwen buiten, soms gebeurd het toch..
Nou, die van hun wordt ook 3 jaar. Kijken wat ze dan gaan doen. Ik zou de vraag bij hun neerleggen, namelijk: wat zou ik kunnen doen? Want ik als ouder weet het niet. Ben benieuwd met welk antwoord zij komen.
Nou, die van hun wordt ook 3 jaar. Kijken wat ze dan gaan doen. Ik zou de vraag bij hun neerleggen, namelijk: wat zou ik kunnen doen? Want ik als ouder weet het niet. Ben benieuwd met welk antwoord zij komen.
Wij hebben ook heel veel last gehad van de kinderen van onze buren. Natuurlijk, als je in een rijtjeshuis woont hoor je wat meer maar ik vind ook dat wanneer je in een rijtjeshuis woont, je rekening met de buren moet houden. Ik was in ieder geval erg blij dat ze gingen verhuizen.
Die van hun wordt ook nog ouder, dan komen ze er nog wel op terug (al zullen ze dat nooit toegeven). De buren uit ons vorige huis waren lieverds maar hadden wel altijd een oordeel over de opvoeding van anderen (ze zullen vast ook iets van ons hebben gevonden), ze wisten exact te vertellen waarom vrienden van hun een baby hadden die niet zelf in slaap kon vallen. Laat nou hun dochter twee jaar lang heel veel gehuild hebben en slecht geslapen hebben... Het is soms erg makkelijk vanaf de zijlijn, ik zou het gesprek aangaan. Gewoon op een vriendelijke manier, vaak kom je met praten erg ver. Anders wordt een kleine irritatie steeds groter. Misschien een keer een drankje in de tuin en blijken ze best leuk.
De buren hier hebben 3 kinderen die soms op zondagochtend om half7 7uur al in de tuin spelen en dat gaat er ook soms wild aan toe of idd trap oprennen, deuren bonken etc. Ik probeer er zelf wel op te letten bij onze kinderen, maar een kind is een kind idd en dat moeten ze vooral mogen zijn.
Ik zou zeker als ik ze zie of hoor tegen mijn kinderen aangeven dat het niet hun plek is om jouw kind te corrigeren op dat moment en je het zou oppakken en er verder lekker niks mee doen hoor.
Onze jongste heeft een keer snachts echt heel hard gehuild en ik hoorde later van de andere buren (oud stel) dat ze dat hoorde ik verontschuldigde me gelijk maar ze zeiden neejoh baby's horen te huilen hoort erbij maar viel ze op omdat voorheen nooit was haha.
En als ze onbeleefd blijven zou ik misschien zelfs heel kinderachtig zeggen dat ze zelf in een rijtjeshuis(neem ik even aan?) zijn gaan wonen daar hoor je je buren nu eenmaal wat sneller
Ik vind ze best onbeleefd overkomen...komen klagen en beweren dat andere buren ook last van hebben en dingen roepen vanuit het raam naar je kinderen? Sorry maar dan hebben ze Wat mij betreft pech...je doet genoeg als ik het zo lees.Jongens zijn eenmaal wat meer luidruchtig met spelen,Hier mogen ze ook pas na 10u zo in de tuin spelen en in de avond 20u.Voor de rest zou ik mij geen zorgen maken over leefgeluiden.
Ik kan vanaf hier niet horen hoe "erg" het is. Ik leer mijn kinderen dat er niet gegilt wordt. Ik heb daar zelf een hekel aan gillende kinderen. Niet om elke scheet te huilen en gewoon lekker te spelen. Spelen kan ook zonder gebler en geschreeuw. Dat vind ik persoonlijk normaal.
Als jou kindje (ik heb er ook 1 van 3 ) schreeuwt etc dan zou ik er ook gek va n worden. Ik heb er 4 , maar die spelen "normaal" net wat ik al zei heb geen idee hoe "erg" het is. Als er meerdere buren "last" van hebben dan zal het wel erg zijn , als dat niet zo is zal het wel meevallen 😀.
Ik hoef mijn Kids niet te waarschuwen en de buren hier vraag ik weleens of ze er last van hebben want wij zijn altijd buiten. Gelukkig niet het geval. Succes , lijkt me erg vervelend
CharlieCharlie heeft een goede opmerking geplaatst vind ik. Werkt het niet dan zou ik ff gaan checken bij de andere buren.. Dan weet je of ze echt info hebben of dat ze alleen maar bluffen om hun eigen zaak kracht bij te zetten. Ik zeg alleen iets tegen de kids als het echt te gek wordt. ( steeds gegil) Maar als ze een ruig spelletje doen met wat herrie.. nee hoor. Iedereen produceert geluid. Ik vind het een stuk storender als de zwager vd buren loopt te tieren en vloeken. Doe mij dan maar die non stop keffende hondjes van haar 🤣die vallen onder m’n noise canceling vermogen haha. Als jouw buren de enige blijken te zijn die overlast hebben , zou ik m’n leven leven en als ze weer komen, ze voor de voeten gooien dat het wel mee valt met “ de andere buren”. Mochten de anderen wel vinden dat het vaak een herrie is, dan kun je misschien duidelijker maken voor je kids wat “ te hard” is.
Ik denk dat dit voor ons op afstand heel moeilijk te bepalen is. De één vindt nou eenmaal eerder iets herrie dan een ander. Ik denk zeker niet dat je buren van je kunnen verwachten dat het altijd stil is. Ik denk dat de enige oplossing een charme-offensief is; nodig ze eens uit voor een drankje in de tuin, leer elkaar kennen. Als je elkaar (al is het maar een béétje) aardig vindt kan je veel meer van elkaar hebben.
Wij proberen wel aan te leren dat onze dochter in de tuin haar liniaalstem moet gebruiken. Dat komt van school, liniaalstem is de afstand van 30 cm en dat betekent dat je zachtjes moet praten, niet fluisteren. Mijn dochter is nu wel iets ouder en alleen, dan gaat het vaak toch wel wat rustiger. Maar afgelopen maandag is ze heerlijk met water in de weer geweest en dat zullen de buren echt wel gehoord hebben. In de ochtend zou ik zeker proberen om zo zachtjes mogelijk te doen, niets is irritanter dan ergens wakker van worden terwijl je nog lekker sliep. Ik denk dat je buren te veel verwachten hoor, gewoon doen wat logisch is, je bent goed bezig.
Onze buren zijn echt vreselijk qua geluid, maar ik heb nog nooit geklaagd. Zou het wel willen hoor, want het geluid is niet normaal. Hun vorige buren hadden ons al gewaarschuwd. Ik kan mij dus voorstellen dat je buren er echt last van kunnen hebben. Er is verschil tussen geluid en geluid. Er is niets mis met spelende kinderen, maar de hele dag schreeuwen (ook als gezin), gillen en krijsen hoeft niet. En tja... bij het naar school gaan of iets dergelijks wordt nu eenmaal geluid gemaakt. Je moet in ieder geval niet op je tenen gaan lopen, maar rekening houden met elkaar kan wel
Word die kleine van hun er wakker van dan? Dan kan ik er ergens inkomen dat je als ouder een oplossing gaat bedenken. Maar denk meer dat het ikke ikke ikke is bij hun
Ze komen er zelf nog wel achter als hun kindje wat groter is. Zo irritant. Je kunt je kind niet heel de dag stil houden. Je houd er al genoeg rekening mee. Bij ons in de buurt is ook best veel herrie en vind ik soms ook niet fijn als die kleine ligt te slapen. Maar wij produceren ook geluid, geven en nemen hoort er bij in een woonwijk. Anders kun je beter in een vrijstaande villa of hutje op de hei gaan wonen. Gelukkig hier niet zo'n zeikers. Misschien kun je het gesprek nog eens aangaan om scheve gezichten te voorkomen. Lijkt me dat je op eieren gaat lopen in je eigen huis dan, kan zeker niet de bedoeling zijn. Ze moeten het maar accepteren.
Wat een zeikerds zeg. Misschien woon je in een wat oudere woning, die zijn nou eenmaal gehorige. Maar neem aan dat de buren dat ook wel bedacht hadden toen ze het kochten. Het klinkt alsof je 2 gezonde jongens hebt en ja, die maken geluid (hier ook hoor). Als ze zo'n last hebben van geluid, hadden ze in een hutje op de hei moeten gaan wonen. Het feit dat zij uit het raam wat naar je zoontje roepen, zou ik niet accepteren. Ze hebben zich niet te bemoeien met jullie opvoeding.
Tuurlijk kun je een beetje rekening houden met elkaar, maar dat doe je volgens mij al genoeg. En wat gaan zij straks doen als hun kind(eren) ouder is/zijn en enthousiast spelen? Lijkt me stug dat ze dan de hele dag aan het sussen zijn. Je wilt toch dat je kind zich kan ontwikkelen en lekker kan spelen.
Lastig zeg, ik vind dat je er al behoorlijk rekening mee houdt hoor, onze dochters van 4 en 5 spelen ook regelmatig buiten, gillen mag absoluut niet maar als ze gewoon praten of plezier hebben dan laat ik dat gewoon gaan. Daar zijn het kinderen voor. Aankomende zomer gaan jullie buren waarschijnlijk ook wel in de tuin zitten en dan huilt hun kindje misschien ook wel dan ga je toch ook niet klagen. dan moeten ze in de polder gaan wonen met hun gezeur. De hele dag een blaffende hond lijkt me erger dan een paar kinderen die hooguit een paar uur per dag buiten spelen.
Ben het eens met onderstaande reacties, kinderen moeten kinderen kunnen zijn en inderdaad gillen, krijsen etc is een ander verhaal maar dat vinden de meeste ouders zelf ook niet leuk. Denk als hun eigen kind straks 3-4 is, ze wel beter weten. Azijnpissers 😂
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (51) Verversen