Hoi, wij hebben 2 kindjes. Een peuter en een 4 weken oude baby. Nu ben ik een slechte slaper en neem daarom (en omdat mijn man werkt) alle nachtvoedingen op me, ik word namelijk wakker bij het eerste kreuntje... Nu probeer ik met mijn partner te praten om aan te geven dat 2 kinderen, gebroken nachten en overdag niet bij kunnen slapen door een huilende baby wanneer de peuter slaapt toch erg begint op te breken. Het enige wat ik als antwoord krijg is:ja dat is vervelend. Ik wring me echt in elke mogelijke bocht maar praten doet hij niet!! Over niets trouwens wat met de baby te maken heeft. Het enige waar hij over praat is dat hij zo moe is omdat hij elke nacht wakker wordt van mij die de baby aan het voeden is, en over wanneer ik weer hersteld ben zodat we weer ons 'normale' leven kunnen leiden want het duurt allemaal wel heel erg lang. (lees seksleven).
Ik kan er met niemand in mijn omgeving over praten maar het frustreert ondertussen zo erg dat ik het toch echt ergens kwijt wil..
Ik ken jou en je man niet en zie enkel je bericht. Wat denk ik goed is om je te realiseren is dat mannen over het algemeen simpeler zijn als in: duidelijkheid behoeven (waar vrouwen meer den dat mannen alles kunnen ruiken ;)). Noem het beestje bij zijn naam en maak gewoon afspraken.
Hij is moe? Prima, jij ook. Jullie kozen samen voor kids. Hij moet werken, dus ik denk logisch dat jij misschien wat meer oppakt, maar dat betekent niet dat jij alles moet doen. Is hij een avond of ochtendmens? Hij kan de avond of ochtend voeding doen zodat jij wat langer of eerder kan liggen. Samen zijn is consessies doen.
Praat de frustraties uit door ze gewoon letterlijk te benoemen. En eerlijk: accepteer ook dat hij frustraties heeft en dus behoefte heeft aan sex. Daarmee zeg ik niet dat je over je eigen grens heen moet gaan, maar wel dat frustraties aan 2 kanten bestaan en ook jij anders zal zijn geworden na 3 kinderen.
Los van alles wens ik je hier veel succes in: hopelijk verbetert de situatie!
Wat goed dat je het hier deelt en helaas heel herkenbaar. Mijn man is een schat maar op dit onderdeel oeffff. Bij onze tweede heb ik zo goed als 14 maanden de gebroken nachten opgevangen en nu onze derde net 8 dagen oud is en enkel de NICU heeft gezien van twee ziekenhuizen krijg ik gefrustreerde gevoelens. Natuurlijk is het voor hem ook niet niets.. zorgt deels voor onze net kleuter en peuter.. Maar als hij dan zegt ik word moe wakker na een nacht slapen waarin ik twee keer heb zitten kolven denk ik mannnn come on 😂
Ik zou met oplossingen komen. Als hij de hint niet snapt , als jij aangeeft dat je het niet meer trekt dan is dat een oplossing. Heel jammer want zo hoort het niet te gaan. Je doet het samen en als de een even op is doet de ander even wat meer . zo doen wij dat in onze relatie. Maargoed dat lukt alleen als beide kanten er zo in staat. In jou geval zou ik wat me Time inplannen. Elke dag half uurtje buiten wandelen alleen. Misschien een x koffie drinken met een vriendin of eten bij je moeder zonder kleine.
En dat seks gebeuren. Misschien mist hij ook jullie tijd samen. Hoeft niet altijd om Sex te gaan. Samen een leuke film kijken kan ook. Of een x uit eten gaan zonder de kids. Het is wel heel belangrijk om echt samen aandacht voor elkaar te hebben. Maja hij moet ook begrijpen dat het nu tropen jaren zijn voor jullie
Laat me voorop stellen dat ik het heel sneu vind. Ik merk veel irritatie, er zal vast wel een probleem zijn maar besef je ook dat je net bevallen bent en waarschijnlijk doodop!
Ik begon de gesprekken altijd verkeerd, een soort aanval op hem. Of ik wachtte tot het me tot "hier" zat en dan was ik al boos. Als er echt iets is wat me dwarszit ga ik daarover nadenken, wat vind ik erg en waarom precies (wat doet het met je?) En dan eerst " Kan ik er zelf iets aan doen?"
Er zijn helaas mannen die passief zijn, mijn man is er ook een van haha maar inmiddels 3 kinderen verder vele huilbuien omdat ik geen confrontatie wilde opzoeken, gaat het nu goed. Je moet een manier vinden om met hem te praten, communicatie is nummer 1.
Ik dacht bv altijd dat het allemaal aan hem lag, maar dat was dus niet zo. Ik begon mijn gesprekken op de verkeerde momenten, op de verkeerde manier.
Als je zo opgebrand bent (heel logisch), ga wat voor jezelf doen! Je man kan het overdag goed aan zegt hij, nou even een wandeling maken of iets anders zonder kids.
Mijn man doet nog steeds geen nachtvoedingen en 's nachts maak ik hem nooit wakker, omdat hij daar gewoon niet tegen kan. Hij laat mij dan overdag even bijtanken, ik trek de nachten wel. Het is geven en nemen maar je moet zelf ook weten waar je aan toe bent en wat je precies wilt!
Ik was altijd moe en wilde dat hij het overnam, maar ik was niet duidelijk genoeg. Wij vrouwen onder elkaar begrijpen elkaar, maar mannen komen zoals t gezegde van een andere planeet haha lees anders eens het boek "waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen" heel interessant!
Ik schrik best wel van je verhaal en de reacties die je geeft. Dit is naar mijn idee echt niet oké. Je geeft ook aan dat jullie relatie verder goed zit, maar communicatie is toch nummer 1? Je hebt toch geen drie kinderen? Als je er zelf niet uitkomt om je gevoelens te uiten en een normaal gesprek met hem te kunnen voeren moet je misschien voorstellen om eens te praten met iemand erbij. Een therapeut oid. Dat laat hem misschien inzien dat het echt serieus is. Daarnaast vind ik het ook echt niet kunnen dat hij seksueel over je grens heen gaat. Je geeft aan er nog niet klaar voor te zijn. Hij heeft jou en jouw lichaam hierin te respecteren! Sterkte
Ohhh dat 'ik ben zo moe want ik word wakker als jij de baby voed dus ik kan niet doorslapen zoals vroeger' hoor ik ook dagelijks. Grrr zo irritant. Geef je borstvoeding? Dat maakt mijn man in 't begin ook heel onzeker. Vooral omdat mijn zoontje heel veel comfort en rust vind aan de borst en door mijn hormonen/stem/geur en z'n papa die eerste dagen maar 'n vreemde snuiter vond waarbij hij vooral heel hard begon te huilen. Dat vond mijn man, als ik het zo kon inschatten, heel erg. Omdat hij het gevoel had de baby niet te kunnen troosten en mij niet te kunnen ontlasten. Kan het bij jouw man ook een stukje onzekerheid zijn?
Wat betreft vrijen, gewoon 't advies van de verloskundige/gyn opvolgen hoor. Je wilt geen infecties.
Maar ik lees dat jullie al een peuter hebben. Was je partner toen anders?
En hoe vond hij het om voor een tweede kindje te gaan?
Ik gaf borstvoeding, de eerste dagen maar het ging moeizaam en ik ben gestopt mede doordat mijn man heel graag wilde voeden en dat niet kon met borstvoeding.
Hij is soms inderdaad onzeker maar ik probeer hem altijd duidelijk te maken dat ik dat soms ook ben, ik ben niet de alomwijze moeder.
Wat betreft seks, ik ben er best klaar voor maar het bloeden is nog niet gestopt. Ik vind het dan ook niet prettig. En in plaats van dat hij praat met mij zegt hij terwijl hij een hand tussen mijn benen duwt of in mijn borsten knijpt dat hij wel zin heeft. Ik zeg elke keer, ja 5 seconden geleden ik ook wel maar dat iasnu als sneeuw onder de zon verdwenen, heel fijn dat je mijn gevoelige borsten weer even leeg geknepen hebt. Ik heb door dit soort gedrag dan ook geen zin meer om iets anders op seksueel gebied te doen omdat ik vaak vind dat hij gewoon vrij respectloos naar mij toe is. Zeker omdat ik aangeef dat ik het niet prettig vind dat hij zomaar een hand tussen mijn benen duwt terwijl ik duidelijk zeg dat ik nog steeds bloedt en daar tus iets voor moet gebruiken waar hij dan even overheen zit te wrijven.
Bij onze peuter was zijn gedrag nirt veel anders alleen deed hij wel veel meer. Hij ging er vaak snachts uit en had uren geduld, iets wat hij geloof ik in die tussenjaren tussen kind 1 en 2 kwijtgeraakt is.
Hij wilde zelf zeker voor een tweede gaan, en heeft het zelfs over een derde (mede doordat hij graag een meisje zou willen en we nu 2 jongens hebben denk ik)
Wat ontzettend ingewikkeld zeg. Ik vind dat hij erg respectloos naar jou is. Lijkt me heel lastig en het klinkt alsof je zelf goed weet wat je wel en niet wil en heel duidelijk je grenzen aangeeft. Als het zo blijft kun je misschien samen met iemand die in relaties gespecialiseerd is praten?
Misschien moet ik even het een en ander ophelderen..het was 5 uur smorgens toen ik dit postte
Ik praat met hem ik krijg alleen geen antwoord. Ik heb meerdere kereb voorgesteld om eens een nachtje apart van elkaar te slapen zodat we niet allebei wakker worden. Het antqoord wat ik dan krijg is: ja dat kan. Als ik dan s'avonds hier weer over begin, dan krijg ik vaak geen antwoord, of nee hoeft niet.
Het is niet zo dat hij geen enkele nachtvoeding doet maar hij is altijd onzeker en wil mij er dan bij hebben, en aangezien ik van elk geluidje wakker word slaap ik dan dus ook niet... Tetwijl hij overdag precies weet wat hij met de baby aan het doen is en hoe het moet. Ik snap het soms echt niet!
Qua seks.. Ja het is even geleden, ik heb een hele zware en heftige zwangerschap gehad. Ik zeg regelmatig tegen hem dat ik snap dat het vervelend is, maar dat ik even tijd nodig heb om mezelf weer te worden. Hij zegt dat hij dat wel snapt en in diezelfde zin kan hij dan zeggen:maar wanneer dan?! Kunnen we nu niet ff, en me dan direct overal aanraken waar ik dus niet aangeraakt wil worden want gevoelige lekkende borsten, en maandverbanden enzo...
Het frustreert mij echt enorm dat hiij gewoon niet praat. Ik moet een interventie starten Tijdens een stroomstoring voor mijn gevoel om hem aan het luisteren te krijgen zodat er niets is wat hem af kan leiden.. Ik probeer altijd te wachten tot onze peuter op bed ligt, zodat we rustig kunnen praten maar dan komt of een telefoon tevoorschijn, of de tv gaat aan, of hij moet ineens allerlei klusjes doen en is gewoon verdwenen. En als ik daar iets over zeg krijg ik rollende ogen en heb je haar weer met haar gezeur!!
Hij is zeker blij met de kinderen, het is niet zo dat hij geen 2e wilde, hij is alleen nogal laks in dat ik soms andere behoeftes heb dan hij lijkt het..
Dat heb ik vanaf dag 1 voorgesteld. Nee hoeft niet zegt hij dan. Ik heb het hele weekend voorgesteld dat er 1 apart gaat slapen en hij geeft gewoon geen antwoord...
Waarom vraag je hem net gewoon om wanneer hij de volgende dag vrij is een nachtvoeding over te nemen? Grote kans dat hij denk dat je gewoon je ei kwijt wilt.
En wat betreft de seks tja niet leuk wel eerlijk. Hoe lang hebben jullie al geen seks meer en hoe was dit in het verleden? Doe jullie wel andere dingen buiten vaginale seks?
Oja, en wat betreft de seks.. Het is even geleden, ik had een buik die niet nornaal groot was en heel veel complicaties. Ik viel direct na de geboorte 16 kilo af, alleen al aan buik gewicht. Ik heb hem ook gezegd dat ik het even niet trek allemaal, hij zegt dat te begrijpen on vervolgens zn hand tussen mijn benen te duwen en te roepen maar ik wil zoooo graag! Ja dit is niet de manier... Ik probeer vaak leuke andere dingen te doen maar hij kaatst het meestal af.
Doet hij wel, de nachtvoeding overnemen, om vervolgens te zeggen: hij wil niet drinken, wil jij eens proberen?? Of de volgende dsg de hele dag klagen hoe moe hij wel niet is want hij heeft 1 voeding gedaan...ik snap dat je moe bent, en je mag straks zelfs even gaan slapen als je wil, maar nee dat hoeft dan weer niet.
Geeft hij wanneer hij overdag thuis is ook wel eens een flesje of niet? Mocht dat niet zo zijn dan zou ik dat eerst eens vragen te doen. Indien de kleine echt de fles weigert als je partner hem geeft dan geeft dat waarschijnlijk een hoop frustratie/verdriet.
En zie het niet verkeerd ik probeer het hier niet voor je partner op te nemen maar ik probeer te denken in mogelijke oorzaken en oplossingen
Jawel dat doet hij wel. Hij doet overdag ook best veel met de kinderen maar wel vaak nadat ik hem dat vraag. Zeker met de baby. Hij weet nooit wanneer het tijd is voor een fles, vergeet schone kleren, vergeet dat er af en toe getemperatuurd moet worden e.d.maar hij geeft best weleebs een fles. Wordt vaak wel erg ongeduldig als het lang duurt.
Het klinkt alsof hij zich er niet vertrouwd/zeker mee voelt. Het is lastig zo over het internet te zien maar in mijn oren klinkt het alsof hij heel onzeker is en het geen onwil is maar angst om iets fout te doen. Het kan helpen als je hem stimuleert door als iets goed gaat hem te zeggen dat hij het goed doet en als hij eens iets vergeet zeggen dat, dat kan gebeuren en jou ook echt wel eens overkomt.
Je hoeft natuurlijk niet uitgebreid te gaan juichen maar gewoon zeggen goed bezig of oh ze ligt er wel heel lekker ontspannen bij (dat laatste wanneer hij haar op schoot heeft bijvoorbeeld)
Wat je zegtheb je zeker gelijk in. Hij is heel onzeker soms en vraagt weleens of hij het wel goed doet en ik help hem dan, leg het uit of geef aan dat hij het goed doet. Ik heb net een nieuwe complimentenpot aangeachaft want dat is soms inderdaad de manier om met hem om te gaan. Maar wat ik daaraan het lastige vind, er wordt dus ook altijd maat vanuit gegaan dat ik de wijze moeder ben of iets in die trant. Ook ik moet net zoals de vader alles uitzoeken en proberen, dat kost mij ook tijd en huilmomenten van de baby omdat ik het blijkbaar niet doe zoals hij wil. Dat zeg ik dan weleens, dat hij niet moet denken dat ik altijd maar het juiste antwoord heb, en dat ik het ook weleens prettig zou vinden als ik op hem kan leunen in plaats van hij op mij maar dat soort opmerkingen worden weggelachen.
Gedaan, werkt niet ik heb al meerdere keren gewacht tot de kinderen slapen, of de peuter sliep, toen de baby er nog niet was.. En heb l weleens telefoon afgepakt zodat hij daar niet achter kon blijven zitten staren, tv uit, en gezegd dat ik wil praten, ik krijg dan rollende ogen en heb je haar weer met haar gezeur
Dan niks meer voor hem doen. Niet praten niet, niet wassen , niet kolen helemaal niks. Als hij dan vraagt waarom doe je zo zeg je eerst praten en veranderen en dan doe ik weer dingen voor jou
Haha is wel een methode. Ik praat altjjd wel over de basis dingen, gewoon omdat ik het sneu vind als onze peuter spanningen aan kan voelen doordat wij niet normaal tegen elkaar doen.. Maar misschien is het de enige manier, ik weet het niet. Praten op de juiste momenten werkt niet, hints geven werkt niet, ik vroeg zelfs vanmorgen of ik misschien eengroot spandoek op moest hangen ofzo zodat hij ging luisteren maar ook dan krijg ik hetzelfde stomme antwoord
Het belangrijkste wat ik zie in dit stukje (ms is het er wel maar schrijf je het niet) is een gebrek aan directe communicatie. Je kan er wel op hinten dat hij een keer ‘s nachts wakker wordt door te zeggen dat het zo zwaar is, maar je kan ook vragen wat je wil, namelijk dat hij een keer iets van je overneemt. Daarnaast moet je ook proberen te zien dat het voor hem óók heel zwaar kan zijn, omdat hij misschien ook wel elke keer een hele tijd wakker ligt, in combinatie met zijn werk overdag. En die seks, hoe zit dat? Zegt hij dat zo letterlijk of vat jij dat zo op? Is het een beetje grap-gedrag of heel serieus? En wat zeg jij erop? Probeer hierover direct te communiceren in plaats van in hints en steken onder water, en luister echt naar elkaar.
(De conclusie kan als jullie beiden aan je max zitten óók zijn dat je een keer opvang moet inschakelen, bijvoorbeeld zodat jij overdag bij kan slapen.)
Ik begin vaak met wat aubtielere hints omdat ik niet boos wil hoeven worden want we hebben het al zovaak besproken. Maar na een tijdje ben ik heel duidelijk, dan zeg ik hem dat wanneer we alleen zijn ik even wil praten. Dan moet ik als we eindelijk alleen zijn ALTIJD vragen of dan ook even zijn telefoob weg mag waar hij een spelletje op doet. Hij zegt dan in een zeldzaam serieus gesprek zijn best te gaan doen en beter te luisteren om vervolgens weer direct in het oude gedrag te vallen.. Ik heb meerdere keren besproken om de nachten anders aan te pakken maar hij zegt elke keer dat het niet nodig is.. Vannacht was ik er klaar mee, hij zou een nachtvoeding doen dus ik heb mijn dekens gepakt na mijn voeding en ben op zolder gaan slapen, ik dacht je bekijkt het maar, ik wil ook even slapen.toen werd hij heel boos en riep dat ik me aanstelde.
Ik herken dit gelukkig totaal niet en ik vind het eerlijk gezegd ook niet normaal. Is je man wel blij met de baby? Stond hij achter de keuze voor nog een kindje? Valt het hem tegen?
Wat de seks betreft zou ik zeggen dat je nog minstens 10 weken moet herstellen en als hij niet normaal gaat doen kan hij seks helemaal vergeten 😅
Haha dat zeg ik ook weleens. Ik zeg vaak als je op deze manier doorgaat krijg je nooit meer iets! Ik geef dan aan het heel vervelend te vinden dat hij mijn borsten elke keer leegknijpt omdat hij ff eraan wil zitten(er zit nogal wat melk in maar borstvoeding geven deed heeel veel pijn) of dst hij tussen mijn benen zit waar een maandverbandje vanwege het bloeden. Ik zeg dan dat hij ook grwoon kan praten. 10 minuten later zit er weer een hand, of voet of wat er dan net voorhanden is op ern plek waar ik die niet hebben wil
Haha dat zeg ik ook weleens. Ik zeg vaak als je op deze manier doorgaat krijg je nooit meer iets! Ik geef dan aan het heel vervelend te vinden dat hij mijn borsten elke keer leegknijpt omdat hij ff eraan wil zitten(er zit nogal wat melk in maar borstvoeding geven deed heeel veel pijn) of dst hij tussen mijn benen zit waar een maandverbandje vanwege het bloeden. Ik zeg dan dat hij ook grwoon kan praten. 10 minuten later zit er weer een hand, of voet of wat er dan net voorhanden is op ern plek waar ik die niet hebben wil
Mijn vriend kan soms ook het empathisch vermogen van een schoenzool hebben, maar dit vind ik er nu persoonlijk toch ook los over.
Is het een optie dat als hij ooit hoopt op terug seks een beetje z'n best doet om z'n inlevingsvermogen wat aan te scherpen en wat van jouw nachtvoedingen in het weekend over neemt bv? Hij kan doorheen de week oordoppen in doen als hij wakker wordt van de voedingen.
Zo kun je het inderdaad wel noemen. We hebben helemaal niet een slechte relatie ofzo, hij leeft zich alleen echt niet in en praat gewoon niet!! Heel frustrerend omdat ik dat wel doe en het gewoon nooit iets veranderd
Ik kan hier zeker inkomen. Wij hebben ook een goede relatie, maar ik kan iets 100x zeggen en dan doet hij het nog niet. Dan is het een kwestie van water bij de wijn te doen en als je hier niet mee kan leven stopt het. Ik las hierboven wel je reactie over hoe hij jou behandelt als hij seks wil en daar krijg ik koude rillingen van. Je kan genoeg dingen doen zonder vaginale seks te hebben. Je geeft aan nog maandverbanden te gebruiken, waaruit ik afleid dat je nog vloeit, dus het kan gewoon nog niet . Als jullie niet in een relatie zouden zitten hebben ze daar een ander woord voor...
Juist. Wat betreft de seks, het gaat mij daardoor steeds meer tegen staan, vind het echt een moeilijk punt. Ik ben normaal niet de vrouw die maar 1x per maand wil maar het is nu even niet anders, hij koos net zo hard voor een tweede kind als ik, alleen heb ik dat kind gedragen met vele complicaties en ziekenhuis bezoeken en ben ik nu herstellende. Ik kan gewoon nu even geen vaginale seks hebben dus zal hij daar mee moeten leven,hoe vervelend ook! Ik wil hem best tegemoet komen op andere manieren maar niet als hij zich elke keer zo opdringt.
Onze relatie is verder inderdaad prima en we hebben het gezellig maar op hele belangrijke punten loopt het nu wel erg vast
Juist. Wat betreft de seks, het gaat mij daardoor steeds meer tegen staan, vind het echt een moeilijk punt. Ik ben normaal niet de vrouw die maar 1x per maand wil maar het is nu even niet anders, hij koos net zo hard voor een tweede kind als ik, alleen heb ik dat kind gedragen met vele complicaties en ziekenhuis bezoeken en ben ik nu herstellende. Ik kan gewoon nu even geen vaginale seks hebben dus zal hij daar mee moeten leven,hoe vervelend ook! Ik wil hem best tegemoet komen op andere manieren maar niet als hij zich elke keer zo opdringt.
Onze relatie is verder inderdaad prima en we hebben het gezellig maar op hele belangrijke punten loopt het nu wel erg vast
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (36) Verversen