Ik ben op zoek naar verhalen over EMDR bij kinderen. Mijn jongste zoon heeft een paar jaar geleden een darmparasiet gehad. Hij heeft daar pillen voor geslikt en heeft een keer overgegeven na zo'n pil. Sinds die tijd wil hij eigenlijk geen pillen meer nemen. Zijn lactasetabletten van 8 mm doorsnee gaan nog net met een hap appelmoes. Maar nu heeft hij een flinke spierkneuzing en durft hij geen paracetamol te nemen uit angst om te gaan overgeven. In overleg met de huisarts krijgt hij nu een superklein pilletje diclofenac. Maar dat is geen échte oplossing natuurlijk... Omdat zijn angst zo duidelijk wordt veroorzaakt door één nare gebeurtenis, denk ik dat hij misschien geholpen zou zijn met EMDR. Iemand ervaring?
Mijn dochter, inmiddels 12, heeft net EMDR traject achter de rug. Ze moest wekelijks en dit hebben we zoveel mogelijk in de kerstvakantie gedaan.
Wij hadden een meisje met prikangst (ze had dus bepaalde vaccinaties niet gehad, want dat lukte echt niet)
Daarnaast had ze door een bepaalde situatie een hoge mate van stress. Dit uitte zich bij haar in extreme hypochondrie (niet gek na Coronatijd en een mama die kanker had). Ze kon nauwelijks eten, niet meer slapen en zat in een neerwaartse spiraal.
Na 6x EMDR is de prikangst zo goed als weg (dit was direct even meegenomen), daarnaast kan ze zonder stress het gevoel van alles te mankeren de baas.
Bijzonder traject, ben trots op haar, ze was vooral de eerste sessies moe, maar ben heel blij dat we dit als ouders hebben gedaan. Mijn lieve en soms moeilijke puber is er weer!❤️
Ik weet niet of Emdr voor nu een juiste keuze is. Het is een erg zwaar traject, onderschat het niet! Ik zou zelf eerst starten bij een poh ggz , wellicht door laten verwijzen , je kunt ook starten met behandel gesprekken. Er zijn vele andere methodes om dit soort problematiek aan te pakken. Maar laat je vooral eerst goed informeren!
Ik heb zelf EMDR gehad dus onderschat het zeker niet. Tegen mij is steeds gezegd dat mijn prikangst wel zou beteren, maar die exposure hielp niet en cgt ook niet. Mijn behandelend psychiater van destijds behandelt kinderen daarom vrij laagdrempelig, zodat het trauma niet inslijt. Maar je hebt gelijk: we moeten eerst kijken wat passend is voor mijn zoon. De huisarts heeft ons dat ook al aangeboden.
Het klinkt meer alsof zijn associatie met pillen verstoort is of iets in zijn prikkelverwerking, aangezien hij het ook niet vermalen ofzo wil. Plan een afspraak met de pog ggz, die kan beter beoordelen wat nodig is. Wie weet helpt gedachten ombuigen ook al wel, meer cognitieve gedragstherapie.
Ik kan zelf ook amper pillen slikken. Paracetamol kauw ik fijn (hoewel ik nu fijne gladde ovalen heb gevonden, die gaan goed). Grote vitamine of andere pillen gaan niet. Doe m’n best, maar door spanning blokkeert m’n keel en gaan ze er gewoon niet doorheen. Als het echt moet (en kan) snijd ik hem in kleine stukjes. Innemen met optimel helpt me ook, dat is al dikker. Limonade tegenwoordig ook. Niet te lang over nadenken en gewoon doen. En daarnaast: succeservaringen. Met mijn vitamines heb ik geen moeite meer, omdat die al lange tijd goed gaan. Kortom, zie het als ontdekkingsreis, samen met hem, om uit te vinden welke manier voor hem werkt. Is de pil nodig (niet vanuit angst beantwoord, maar cognitief), zo ja, wat zou hem kunnen helpen om hem dan toch in te nemen? Wat denkt hij dat hij daarvoor nodig heeft? Proberen mag, het hoeft niet meteen te lukken. Ik spuug nog regelmatig een pil uit, probeer het later dan opnieuw. En onderzoek waar het probleem is: het idee van iets ‘niet lichaams eigen’ innemen? Of meer het gevoel in de keel als je doorslikt? Angst om te stikken? Zijn allemaal verschillende invalshoeken namelijk.
Je zou zelf ook nog kunnen kijken of ACT aansluit bij jullie. Dat gaat over omgaan met angst, het herkennen, het er laten zijn, verdragen en niet vermijden.
Wat vervelend zeg!! Ik snap wel dat je hier iets mee wilt. Niet alleen vanwege de pillen, maar ik zou ook willen voorkomen dat het misschien breder ontwikkelt tot emetofobie (geen idee hoe waarschijnlijk dat is, maar je weet t niet). Ik heb zelf EMDR als volwassene gehad vanwege heftige angstklachten. De psychiater zei dat ze het ook wel eens doen bij heel intense ervaringen van controleverlies, of bij heel intense angstklachten (omdat je brein dan een soort "trauma" ervaart dat nog niet gebeurt is, maar er wel al zo op reageert). Dat was wel in combinatie met cognitieve gedragstherapie, wat meer de geijkte methode is voor angstklachten en wat ook vrij effectief is. Dat lijkt mij als leek in dit geval ook logischer, maar dat moet je sowieso met een specialist of eerst de huisarts bespreken.
Je zou evt gesprek bij de Poh ggz van de huisarts kunnen aanvragen, de situatie kunnen uitleggen. Die kan dan weer gemakkelijk de situatie met geschikte psycholoog bespreken om te kijken wat helpend zou kunnen zijn: emdr, cgt, exposure. Het zou best eens kunnen werken hoor! Maar de psycholoog beoordeelt uiteindelijk wat hij/zij denkt dat de beste aanpak bij jou kindje is. Succes.🍀
Dat is nu een oplossing , maar in zijn leven zal hij wel meer medicatie moeten slikken . Zou een beetje jammer zijn dat hij bv een antibiotica kuur niet gaat nemen omdat hij overgeef angst heeft .
Ik vind dat er nogal makkelijk gedaan wordt over EMDR... mijn zoon heeft EMDR gehad ivm diverse op een volgende trauma's. Het is niet zomaar even een sessie om over een gebeurtenis heen te komen. Het is echt heel intensief en zwaar. Onze dochter kan ook geen pillen slikken, is in verleden een keer bijna gestikt in een euromunt, een pil geeft dat zelfde gevoel zegt ze. Geen haar op mijn hoofd die bedenkt om haar daarvoor EMDR te laten doen.. Ze is nu 13, ga er vanuit dat ze er wel een keer over heen groeit. Maak er nooit geen isseu van.. tot nu toe alles nog in zetpil vorm kunnen toedienen, ja ook een keer een antibiotica. Ik zal voor nu ook gewoon zetpillen gebruiken als paracetamol.
Mijn dochter van 8 destijds heeft emdr gehad vanwege angst voor de tandarts. Bij de therapie durfde ze de stap wel te doen va naald in de mond.. Bij de tandarts uiteindelijk niet. Gelukkig zat de kies toen al los en hoefde de tandarts uiteindelijk niets te doen.
En paracetamol die eruitziet als een pepermuntje? De kindertabletten van Roter, smelten makkelijk op de tong en zijn groter dan een pilletje. Misschien is de associatie dan anders? Of Nurofen=ibuprofen in drankvorm...
Dat hebben we allemaal al vruchteloos geprobeerd, daarom nu dus die Diclofenac... En ook de reden dat ik op zoek ben naar een manier waarop hij op een normale manier pillen kan nemen.
Ik ben ook jaren bang geweest voor pillen slikken, als kind. Ws ook door een nare ervaring die ik me niet herinner. Wat mij hielp was toch de tijd… het werd steeds minder eng maar vooral een juiste manier van slikken: dus niet hoofd achterover en slikken, (verkleint) maar hoofd juist voorover en dan slikken. Dit laatste pas veel later geleerd en toen was de angst helemaal weg omdat ik toen niets meer ‘voelde’.
Of emdr een juiste methode is voor iets, beslist een psycholoog. Dus dan ga je zo een traject in
Ik zou voor de korte termijn proberen pcm in stukjes te delen ofzo. Misschien oplossen in water? Zo deed ik dat als kind lange tijd.
EMDR is echt voor een diepliggend trauma en niet voor zoiets als een negatieve ervaring en associatie. Daar gaat het wel om bij je zoon. Daarnaast moet je bij EMDR echt terug gaan naar een moment/beeld en dat trauma herbeleven. Paracetamol is prima gemalen te geven.
Hoe weet je nou dat het geen diepliggend trauma is of word? Als hij er oprecht angst voor heeft, kan dat hem belemmeren voor de rest van zijn leven. En ook voor kleine trauma’s kun je prima EMDR toepassen hoor, dat hoeft echt niet alleen als je een groot trauma hebt.
Ik zou het proberen. Als de angst voor overgeven echt diep zit kan dat heel vervelend zijn. Een kennis van mij haar dochter heeft emdr gehad voor verschillende angsten, en heeft haar heel goed geholpen. Heeft wel tijd nodig gehad.
Paracetamol kun je ook vergruisen en met een hap vla of appelmoes nemen.
Maar is het dan meer de angst om de pil in een keer door te slikken en dat hij daardoor moet overgeven of is het de angst om van de Paracetamol zelf te spugen?
Als je het op een andere manier inneme kan oplossen zou ik dat niet snel doen. Anders gewoon twee zetpillen geven. Maar ja daar is her probleem niet mee van tafel. Wat wil hij zelf?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (34) Verversen