Lang verhaal, hopelijk kan iemand ons helpen of herkent iemand dit. We kwakkelen al bijna 3 jaar met de oren en de keelamandelen van onze zoon. Leeft vaker op zetpillen dan niet en heeft gemiddeld 8/9 kiren per jaar. Al 3x weggestuurd en nu eindelijk over twee weken terug naar de KNO voor overleg buisjes en amandelen verwijderen. Zijn spraak loopt wat achter en is zovaak zoooo uit zijn doen. Vanochtend weer bij de huisarts geweest om te checken of het nu na de zoveelste kuur oke was en zoals ik had verwacht: Quinn zijn oor is nog dof en zijn keelamandelen zijn nog geïrriteerd, i.i.g. niet zoals het hoort te zijn. Goe dat we dus naar de KNO gaan. Nu het volgende, we hebben een baby van bijna 4 maanden en ook al sinds 16 maart gedonder met haar oren. Jula haar ene oor kan hij niks zien zit vol oorsmeer (had Quinn ook altijd en dat oor is het meest ontstoken rechts) en het andere oor van Jula was nog rood (ze heeft twee weken geleden een kuur gehad en beide kindjes zitten met temperatuur op 37.8! Normaal 37.1/37.2. De HA zei dat we mochten stoppen met temperaturen, beetje verhoging ach... Ik heb gezegd dat ik best wil stoppen maar het voor mij heel duidelijk is dat beide kinderen er last van hebben, want haar normale temperatuur is 37.1! Haar lichaam is aan het werk om een ontsteking op te lossen. We nemen haar over 2 weken mee naar de KNO net als onze zoon. Ik probeer uit te leggen dat het voor mij als moeder heel duidelijk een verband heeft, dat ik me niet weer opnieuw wil laten wegsturen bij de KNO. Vertrouw eens op mijn moedergevoel. De arts: Quinn is vrolijk, zie nu niks, doe mij nog maar twee van zulke kindjes. De KOEKOEK, halve dagen huilen, oren trekken, driftig, niet willen liggen/slapen want doet pijn etc. Ga maar weer naar huis. Ik ben er zo klaar mee, ik wil mijn kindjes niet constant meer kuren geven, met een dof oor en geïrriteerde amandelen rond laten lopen. De huisarts zei ook: 'Maak me niet zoveel zorgen, Jula ziet er goed uit', ik zeg dan ook van ja hallo dat komt omdat we heel veel moeite doen om haar genoeg te laten drinken! Als ik mijn been heb gebroken en ik zie er wel gezond uit dan hoeft er ook niks aan mijn been gedaan te worden? Ik ben er echt klaar mee. Voel me verdrietig, ik ga nu vechten voor de kinderen. Er gaat nu wat gebeuren over twee weken en ik laat me niet meer wegsturen😭. Dit is toch niet oke zoveel kuren, spraak loopt achter, sinds 21 december al non-stop dat oor wat niet oke is en onze dochter kwakkelt ook al sinds 16 maart! De dokter kan wel zeggen temperaturen hoeft niet meer, prima maar het zijn geen normale temperaturen en leuk dat ze dan even lacht en er gezond uit ziet ik heb ook gezegd dat het thuis oren trekken is en veel gehuild van de kinderen is en ik er klaar mee ben. Wie gaat nou eens naar mij luisteren? Wie gaat nou eens naar dat moedergevoel luisteren echt WIE😭. Ik ga de kinderarts bellen straks en dit ook aan haar voorleggen en vragen wat zij ervan vindt, zij heeft Jula vorige week nog gezien en ook dat haar oortjes rood was. Nu na de kuur nog echt slecht drinken etc. Dat is toch niet normaal?! Ik word deze week terug gebeld. Vanaf wanneer worden buisjes geplaatst en amandelen behandeld? Ik vertik het om ook zolang bij onze dochter aan te modderen. Ik sta in standje overleven, we hebben al ziekenhuisopnames achter de rug vanwege kma en verborgen reflux. Ze krijgt al weken Nexium en Neocate en dat gaat goed, het zijn haar oren die voor onrust zorgen en bij ons zoontje ook. Wie kan mijn advies geven? Of eigen ervaring delen? Vanaf hoe oud etc?
Ik heb zojuist even rustig alles gelezen en wat een verhalen/ervaringen etc. Elk verhaal raakt me, dat je er zolang mee rond mag blijven lopen is niet oke. Van de streptokokken bacterie zal ik ook eens aankaarten, ze gaan alles maar checken/uitsluiten. Onze huisarts heeft ons al meerdere keren doorgestuurd, maar de KNO arts vond het steeds niet nodig. Nu krijgen we een andere KNO arts als het goed is. Je wordt er doodmoe van, als moeder zit je gewoon altijd goed. Sommige artsen zijn zo fijn en luisteren goed naar je en andere artsen pakken constant een momentopname en luisteren niet. Dinsdag over een week weten we meer, maar misschien bel ik dit weekend wel weer de spoed aangezien hij echt zo uit zijn doen is en constant koorts blijft houden ondanks alle maatregelen 😪
Mijn dochter kreeg als baby voor het eerst buisjes, uit mijn hoofd 9 mnd en na zeker 10 kuren. Onze huisarts wilde haar toentertijd ook niet doorverwijzen voor haar 1e jaar, een vervangend huisarts wel. Overigens hielpen de buisjes hier veel te kort, na 5x overnieuw plaatsen en 2x de neusamandel knippen zijn ze overgegaan op een onderhoudsdosis antibiotica, wat een opluchting! Succes en sterkte! Wat een strijd he
Ik dacht dat de 'regel' was 3 oorontstekingen per ..... dan een verwijzing naar de KNO voor buisjes. Hier bij mijn oudste ook geweest. Middelste heeft geregeld last van haar oren. We pakken dan weer een paar dagen neusspray. Heb het idee dat het ene kind er gevoeliger is dan de ander. Ik zou wel stoppen met tempen. Je merkt aan je kind wel of het ziek is of niet.
Ik lees het niet terug in je verhaal maar ik neem aan dat je zelf ook alles doet om oorontsteking te voorkomen zoals regelmatig neusspray, stomen, gesneden ui naast bed, dat soort dingen.Mijn oudste was anderhalf toen hij buisjes kreeg en zijn neusamandelen werden geknipt. Dat was na een winter aanmodderen. Hij was zoals artsen noemen een happy wheezer. Daarna gelukkig veel minder oorontstekingen maar ja, naar mate een kind ouder wordt, groeit de buis van Eustachius ook steeds groter.
Geen ervaring met oorontstekingen en buisjes. Wel met de amandelen. Jongste kreeg met 14 maanden de neusamandelen eruit en met 20 maanden zijn keelamandelen. Hij was ondervoed agv chronische ontsteking enopgezette amandelen. Indicatie amandelen was er vrij vroeg, maar kno arts vond hem te zwak voor de operatie. De ingreep an sich stelt niet veel voor, maar een eventuele bloeding zou hij mogelijk niet trekken. We hebben de tijd kunnen overbruggen met fantomalt en nutridrink. Tijdens se ingreep bleek zijn ene amandel al net zo vast te zitten als die van een volwassene. Onze zoon knapte gelukkig vlot op en kwam snel aan in gewicht. Hij heeft op 4 jarige leeftijd wel logopedie nodig gehad en qua articulatie vind ik hem af en toe nog wel eens onduidelijk, maar hij doet het verder prima. Hij is en blijft wel gevoelig voor luchtweginfecties.
Mijn jongste dochter heeft sinds ze 9 maanden is al problemen met haar oren. Ze heeft toen ze net 1 was buisjes gekregen en haar neusamandelen zijn toen verwijdert. Dat is een half jaar goed gegaan en sindsdien is het weer mis. Ze heeft doorlopend oorontstekingen en looporen. De kno heeft het laatst op kweek gezet en toen bleek ze de streptokokkenbacterie in haar oor te hebben. Ze staat nu weer op de wachtlijst voor buisjes en neusamandelen en hopelijk helpt het.
Wat een herkenbaar verhaal helaas. . . Onze dochter was 2,5 na 1,5 jaar zeuren mochten we eindelijk kno arts. Buisjes erin en neusamandel eruit. Ze is nu 4,5 en de buisjes zitten er nog steeds. Heeft bij haar supergoed geholpen. Onze zoon ook al snel naar kno, met 1 jaar 6 dagen neusamandel eruit, zijn wij genegeerd over zijn oren, want op moment van bezoek zag het er goed uit. Alle kuren en problemen blijkbaar vergeten, want als neusamandel eruit is zal hij minder ziek zijn en ook minder problemen met zijn oren hebben. 3 maanden en 2 kuren verder toch buisjes, neusamandel er nog een keer uit was al aardig aangegroeid. Problemen bleven, met bijna 2 jaar keelamandelen eruit, doen ze in ons ziekenhuis liever pas na 2 jaar, maar hij tobt al zo lang , . En nu paar weken geleden nieuw buisje geplaatst wat er al uit was. . . 4 operaties in 1,5 jaar tijd en hij blijft verkouden, slecht eten en slapen. . . . Helpt helaas bij lange na niet zo goed als bij onze dochter . .
Ik heb ook zo lopen tobben met de jongste. Omdat hij echt alleen maar ziek was, hebben ze net na zijn 1e verjaardag voor het eerst buisjes geplaatst en zijn neusamandel geknipt. Daarna heeft hij een jaar lang oorontsteking gehad, en was eigenlijk vaker ziek dan gezond. Dus na een jaar moesten de buisjes vervangen worden (die waren helemaal vergaan door de vele oorontstekingen). Toen zijn ook zijn keelamandelen weggebrand (snijden wilden ze niet op die leeftijd). Helaas bleef hij ook daarna maar kwakkelen. Had ook altijd verhoging (eigenlijk zat hij steevast tussen de 37.6 en 38.0 op goede dagen; op slechte dagen had hij echt koorts). Helaas waren ze er in het Sophia kinderziekenhuis, waar we onder behandeling waren, om hem voor de 3e keer te opereren. Zoon had inmiddels een flinke spraakachterstand, omdat hij al altijd slecht hoorde. Bij controles in het Sophia zagen ze ook altijd een troebel trommelvlies, maar niet ontstoken. Dus vonden ze een 3e operatie niet nodig.
Ik heb toen een overplaatsing naar ons streekziekenhuis aangevraagd. Daar zagen ze binnen 5 minuten dat een nieuwe operatie wél noodzakelijk was. Twee weken later kon hij terecht. Voor de 3e keer kreeg hij buisjes en voor de 3e keer werd zijn neusamandel geknipt (hij was namelijk opnieuw enorm groot).
Dit is nu 4 maanden geleden, en sindsdien heeft hij gewoon geen verhoging meer gehad!! Hij is goed horend op school gestart (werd 2 mnd na de operatie 4) en gaat eindelijk goed praten.
Soms moet je als moeder gewoon blijven 'zeiken' bij een dokter 😬🙄
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen