Hallo, Voor de mensen die geëmigreerd zijn, was het achteraf de beste keuze ooit? Of valt het uiteindelijk toch tegen/minder fijn dan gedacht? Wij willen heel graag emigreren naar spanje. Mijn ouders hebben daar dit jaar een huis gekocht (albir) en willen graag met ons gezin ook die kant op. Wij hebben een zoon en dochter die op de basisschool zitten. Hun zouden het leuk vinden om in spanje te wonen, zeggen ze nu... Hoe bevalt het met kinderen te emigreren? Kunnen ze zich goed aanpassen aan de cultuur en taal? En merk je veel verschil qua tijd over hebben voor het gezin mbt werk etc? En is het financieel echt een stuk goedkoper dan Nederland?
Ik heb geen ervaring. Maar ik zou zorgen dat het hele gezin al goed de taal kan, zodat school en werk of uberhaupt een gesprek voeren, zo min mogelijk problemen geeft. Verder zou ik me goed inlezen in de scholen en manier van lesgeven daar en of dat aansluit bij wat je wenst. Goede gesprekken met je kinderen zijn belangrijk. Want ik denk dat een kind bij de vraag of ze in bijv Spanje wil wonen, wel ja zal zeggen. Maar beseffen ze wel wat dat inhoudt. Nieuwe school, afscheid nemen van vriendjes en familie hier, andere taal die ze misschien nog niet (helemaal) begrijpen. Lees je goed in in hoe het werken daar gaat en wat de salarissen daar zijn. Want het leven kan goedkoper lijken, maar als je salaris ook flink achteruit gaat is het dan daadwerkelijk een goedkoper leven? Hoe is het qua pensioen geregeld en ziektekostenverzekeringen?
Wij zijn een paar maanden geleden geëmigreerd naar Thailand met onze toen 6 weken oude dochter. Aan ons verhaal zal je dus niet veel hebben, maar het was in ieder geval wel een van de beste keuzes ooit 😊
Spanje is groot. Waar in Spanje zou je heen willen? Realiseer je goed dat in het zuiden van Spanje ‘s zomers watertekorten zijn en dat het in het binnenland bloedheet wordt. Ook liggen de lonen een stuk lager dan hier in Nederland.
Iedereen bedankt voor de uitgebreide reacties! Wij zijn zelf al heel vaak in spanje op vakantie geweest op verschillende plekken. De taal lukt een beetje.. nog niet voldoende om een goed gesprek te voeren. Wij nemen alles wat hieronder genoemd is mee in onze overweging!
Je man en jij moeten er allebei 150% voor willen gaan, zodat je bij tegenslagen blijft knokken en samen oplossingen bedenkt. Wij zijn 1,5 jaar geleden geemigreerd. De taal van het land spreken is zeer belangrijk, dat heb ik onderschat. Hoe vriendelijk de mensen ook zijn, je zal toch echt veel moeten begrijpen en zeggen. En een baan; zorg als je kan voor een buffer van een jaar of langer, dat als je ontslagen wordt of iets verkeerd hebt ingeschat, een tijdje vooruit kan.
Wij zijn sinds november geëmigreerd onze eis was dat de kinderen jong moesten zijn. Kinderen passen zich snel aan, enkel hoe ouder hoe lastiger ze het kunnen ervaren.
Wij vinden het tot nu toe de beste keuze, voor ons moet ik wel zeggen is enkel de leefomgeving veranderd voor de rest is alles het zelfde gebleven.
Een tip ga er eerst een paar keer op vakantie of heb je de financiële middelen langere tijd huren. Ga los van de plek waar zij wonen, waar in Spanje je zelf zou willen wonen. Het is wel een hoop geregel en zo makkelijk als in Nederland mbt papier werk is het hier niet. Ze werken nog met papieren documentie al wordt het steeds meer gedigitaliseerd. Behoud je je baan of moet je hier aan de slag, dan zal je de taal moeten beheersen ook de salarissen liggen veel lager dan in Nederland. Wil je kopen of huren, kopen vereist wel een groot eigen inleg en ook de banken verwachten ook een vrij groot bedrag op de Spaanse rekening. Het leven is hier zeker een stuk goedkoper en qau vrije tijd dat is echt hoe je je zelf het indeelt.
Ik zelf heb liever spijt van de dingen die ik wel gedaan heb dan niet gedaan!
Wij zijn bijna 6 jaar geleden geëmigreerd, onze kinderen waren toen net 6j, 5j en 2,5j. Alles hangt af van verschillende factoren natuurlijk, mijn man bleef werken in BE (nu nig steeds..) en ik ging vaak over en weer. Maar dat is natuurlijk onze keuze.
Ik denk dat het belangrijk is dat de kinderen misschien al wat Spaans leren? De onze verstonden de taal al, want ze zijn 2-talig opgevoed. Voor de start van de basisschool heeft er iemand 2 maanden les gegeven om onze zoon voor te bereiden op het 1ste jaar, en tijdens het schooljaar ook extra begeleiding bij huiswerk en zo. Voor de kinderen was het een makkelijke en snelle aanpassing.
Voor julliezelf vooral belangrijk hoe je het gaat doen met werk en zo, mij leek het makkelijk om een maand of 2 alleen te zijn met de kindjes, maar dat viel (en valt nog steeds) zwaar tegen. Wij kunnen financieel en ook medisch gezien niet permanent emigreren (ivm toekomstige operaties voor onze zoon) Jullie zullen dus ook moeten kijken qua ziekteverzekering, misschien 1st een langere periode gaan en zien of het jullie bevalt.. Is zo moeilijk te zeggen hoe het zal lopen. Voordeel is wel dat je ouders daar zijn, en dus sowieso iemand hebt om op terug te vallen. Dat had ik niet en maakte het wel lastig op momenten.
Ik weet niet hoe het zit met Spanje qua kosten, maar waar wij zitten kunnen we bovengemiddeld leven, waar we in België elke cent moesten omdraaien en soms niet rond kwamen in de maand
Wij wonen niet in Spanje sorry, ik lees nu dat ik het niet duidelijk schreef oeps. Ik wou je gewoon een aantal tips meegeven ivm met het emigreren, die voor elk land van toepassing zijn.
De familie Jelies van een huis vol is naar Spanje geëmigreerd en er is een tv-programma over geweest. Misschien hebben ze ook een youtubekanaal. Die zijn in ieder geval meerdere malen voor de uiteindelijke emigratie naar Spanje geweest. Ik zou eerst een week of zo daar op onderzoek uitgaan, hoeveel kosten de boodschappen, wat voor basisscholen zijn er (weet dat ze daar schoolkleding dragen), kijken naar banen (zijn die er wel? ), onderdak (geschikte woning). Hoe zit het met je ziektekostenverzekering, kun je je auto importeren in Spanje, is je rijbewijs daar geldig? Is het makkelijk om een bankrekening te openen? Eerst zul je praktische zaken moeten regelen. Hoe is het klimaat daar? Het is jammer dat de emigratiebeurs in Houten al voorbij is.
Mijn tip is als je dit overweegt om dit te doen, doe het dan wanneer de kinderen jong zijn. Niet met tieners meer gaan ondernemen, dat vraagt echt heel veel van ze. Ik zou ook goed overdenken van wat je daar hoopt te vinden (anders dan dichtbij je ouders zijn).
Geen ervaring met Spanje, dus geen idee over kosten, werkgelegenheid, woningen, kwaliteit van onderwijs en zorg, etc. Wel ervaring met emigreren.
Je krijgt niet meer tijd, tenzij je minder gaat werken dan nu. Alles wat je hier doet, doe je daar ook. Werken, huishouden, boodschappen, kinderen van hot naar her rijden (vaak nog meer dan in NL, die fiets is niet voor niets typisch NL). Je sociale cirkel wordt wel kleiner, wat je wel wat tijd oplevert maar zodra je cirkel groeit, loopt ook je kalender weer vol met verjaardagen ed.
Die kleine sociale cirkel kan lastig zijn. De expats die je tegenkomt zijn er allemaal tijdelijk, bevriend raken met lokalen kost tijd en een flinke investering. Of dat lukt, ligt erg aan hoeveel moeite je er in steekt en in hoeverre je past bij de cultuur ed. Ik vond het lastig om de eerste (toch vrij lange) tijd alleen oppervlakkig contact om me heen te hebben, niemand die je echt door en door kent.
Het leven in NL gaat door, als je een paar jaar weg bent dan pak je niet vanzelf weer alle vriendschappen op. Ook is op afstand een vriendschap onderhouden moeilijk. Het kan zeker, maar je zult zien dat je sociale netwerk in NL flink uitdunt.
Kinderen passen zich over het algemeen snel aan en wennen snel. Hoe jonger hoe makkelijker. Toch hoort er altijd een periode van omschakelen bij, en zeker als ze de taal niet spreken kan dat vervelend zijn. Het kan heel alleen voelen in een klas vol anderstaligen, dus een beetje Spaans leren voor vertrek is een aanrader. Of ze er gaan aarden, is heel persoonlijk en niet te voorspellen.
Jullie zelf zullen het meeste moeten schakelen. Kleine kinderen weten op een gegeven moment niet beter, maar jullie maken heel bewust cultuurverschillen mee. Ook de taal leren zal langer duren dan bij de kinderen. Of de cultuur jullie past is natuurlijk heel persoonlijk.
Wat wij pluspunten vonden aan onze emigratie: we vonden de andere cultuur fijn, het klimaat heerlijk (niet meer tijd, maar wel alle vrije tijd een vakantiegevoel) en het kleine sociale bubbeltje vonden wij fijn, echt met elkaar zijn. En een nieuw deel van de wereld echt leren kennen, het is zó anders dan op vakantie gaan. Het is heel bijzonder om je op meer plekken op de wereld echt thuis te voelen. Het verbreed je blik. Echt een mooie ervaring.
Kun je Spaans? Heb je daar werk? Of een kind het aankan, ligt aan zoveel factoren. Karakter, omgeving, of een nieuwe taal aanleren gemakkelijk gaat. Een kind met bv dyslexie, zal het 100 keer moeilijker hebben dan een kind dat taal makkelijk afgaat... Al bevalt het een ander wel of niet, dan geeft dat jou geen enkele garantie. Het blijft een gok. Ik ken iemand die er met zijn ouders naartoe geëmigreerd is. Hij wil zo snel mogelijk terug naar Nederland, zodra hij 16 of 18 is... Hij is vind het vervelend, dat het er altijd heet is. En het naar school gaan, zonder de taal goed te kennen, vindt hij vreselijk. Maar er zijn vast ook kinderen die het prima vinden...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen