Mijn dreumes van net 1 is de laatste tijd erg mopperig, huilerig en humeurig. Hij kan dan erg boos krijsen, met dingen gooien of overstuur raken. Er is dan eigenlijk niks wat hem helpt om weer een beetje te kalmeren. Bij mijn oudste weet ik altijd precies wat ik moet doen, die komt weer tot rust als ik hem op schoot neem, knuffel, draag, een boekje lees ed. Maar bij mijn jongste lijkt het alleen maar averechts te werken. Hij gaat dan juist nog meer verzetten, boos worden en van zich af duwen als ik hem op wil tillen, op schoot of knuffelen. Ik weet niet zo goed wat ik nog meer kan doen om hem te troosten. Behalve in de buurt bij hem te blijven en een beetje tegen hem praten. Herkent iemand dit of tips?
Ik heb er ook 2 van deze. Heb heeeel veel moeten leren bij de eerste. Nu bij de 2e ben ik al volleerd en kan ik er gelijk beter mee om gaan. Hier geldt echt: vooral LATEN. Juist niet praten. Even laten uitrazen en op een gegeven moment kan ik langzaam aan weer in contact komen. Bijv door iets geks te doen.
Mijn oudste had dat ook. Ze geven zelf wel aan wat ze wel/niet willen. Elk kind is daar anders in. Gewoon laten voelen dat je er bent, door er op ooghoogte bij te blijven, en eventueel zijn gevoel te beniemen. Als ze een knuffel oid willen komen ze vanzelf bij je. Niks forceren.
Een van mijn kinderen is nooit goed gegaan op knuffelen e.d. Als baby had hij liever dat ik naast hem lag of zat, maar echt in m’n armen kroelen dan worstelde hij zich los. Hij wilde wel helemaal over ons heen liggen, maar dan geen arm om hem heen of een hand op zn rug ofzo. Nog steeds heeft hij dat niet. Hij gaat heel goed op (positieve) aandacht, samen dingen doen. Stoeien vindt ie ook mooi, fysieke spelletjes. Voorlezen vond/vindt ie wel fijn, maar dan gewoon ik op zijn bed zitten en niet hij tegen mij aan zoals de andere twee. Ik vind het wel eens jammer, want ik hou er juist wel van. Maar ik weet nu een beetje wat bij hem werkt en dan geef ik dat.
Toen hij zo klein was, werkte proberen te voorkomen en afleiden als het toch mis ging het beste. Toch proberen te knuffelen ofzo, maakte het alleen maar erger. Logisch ook, want dan ging ik terwijl hij al boos was iets doen dat hij toch al niet fijn vond. Er zijn kan ook zonder fysiek contact. Tegen hem praten en in de buurt zijn is echt oké. Gedrag dat niet oké is, wel gewoon corrigeren. Ik ben niet van het laten uitrazen.
Als ze dit bij mij deden, hield ik ze vast tot ze rustig werden... Ze hebben het nodig om te leten dat jij een veilige plek bent, ook als ze je wegduwen...
Bij mijn oudste kan het soms helpen om hem even te laten gaan en in de buurt te blijven. Als hij er lang in blijft hangen, zet ik hem ook wel eens op de gang. Dit is dan geen straf, maar verandering van omgeving. Dan kunnen we beide even tot rust komen, als hij dan iets afgekoeld is kan ik hem wel troosten. Het helpt dan vaak om hem heel stevig te knuffelen (wat druk te geven op zijn lijf). Het is bij hem echt een zoektocht geweest naar wat helpt.
Klinkt als mijn kinderen! Mijn oudste heeft inderdaad ook juist contact, knuffelen, troost nodig. De jongste zondert zich af en gaat uit zichzelf even op de gang zitten. Als ik er heen ga, werkt het averechts. Als ik hem even laat gaan, is hij zo weer terug en zakt het verdriet of de boosheid vanzelf. Ik vond het in het begin ook lastig, omdat het niet mijn eigen strategie is, maar ach.. het werkt om hem even te laten gaan en iedereen is anders. Het zijn net mensen ;-)
Juist zo min mogelijk praten, een fijn plekje in huis afspreken waar hij zich terug kan trekken. Moet jezelf voor stellen als je boos of gefrustreerd bent en iemand blijft praten, goed bedoeld of niet. Dus zeg ik zie (dit gedrag) mama is hier als je mij nodig hebt. Natuurlijk zorg je voor veiligheid dat hij zich niet kan bezeren, wordt het richting een ander dan kan je hem begrenzen natuurlijk. Zou het iig anders gaan doen dan dat je nu doet, als een aanpak niet de uitkomst bied die je wil dan moet je even kijken naar wat anders.
Mijn zoon is ondertussen al 5 en heeft dit nog steeds. Wat hem het beste helpt is gewoon met rust laten en wel bij hem in de buurt blijven. Als hij dan een beetje afgekoeld is, dan komt hij zelf om te knuffelen en dan kan ik hem troosten of met hem praten. Daarvoor komt het nog niet binnen, dan zit hij nog in standje 'vechtmodus' en is elke interventie van iemand anders (lees, poging tot gesprek/gewoon praten tegen hem/proberen knuffelen...) teveel en gaat hij alleen maar snauwen of slaan/schoppen... Dus hier heeft hij echt even ruimte nodig om weer een beetje rust te krijgen in zijn hoofd en dan pas is er ruimte om de ander toe te laten. Voelt altijd heel gek omdat je net toenadering wil zoeken om te helpen, maar wat beste werkt bij hem is dus afstand. (Terwijl je toch nabij bent)
Klinkt als mijzelf, en mijn beide kids. Boos? Laat me uitrazen en raak me vooral niet aan! Niveautje ‘oprotten allemaal’ zeg maar Op een veilige manier uit laten razen. Stompen in een kussen. Rond laten rennen. Springen op een mat / trampoline. Het moet er letterlijk uit!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (10) Verversen