Mijn dreumes van net 1.5 jaar zit heel erg in een uittestfase. Daar kan ik opzich wel tegen maar hij slaat mij nu sinds 3 weken in het gezicht als ik op de bank of grond zit. Gaat dan heel hard lachen ook. Ik heb nu diverse dingen geprobeerd. -vertellen dat slaan mij pijn doet en dat ik dit niet wil -alternatieven bieden zoals slaan op de bank of een high five -Ben 1x echt heel boos geworden, toen wel effect dat hij moest huilen maar daarna bleef hij het net zo hard doen -opstaan en mijzelf uit de situatie halen en weer aangeven dat hij me pijn doet en ik dit niet wil -hem in een stoel zetten zodat hij niet bij mij kan komen
Allen tot dusver niet geholpen want het slaan (met het lachen) blijft. Vooral in de avond of voor zijn middag slaapje. Ik ben consequent in aangeven dat dit niet mag en dat hij me pijn doet. Verder heb ik dus wel verschillende technieken geprobeerd maar het lijkt allemaal niets te doen.. Hebben jullie nog tips voor me, of heeft iemand die deze fase herkent een inschatting hoe lang dit gaat duren? Of heb ik gewoon een kleine sadist uitgebroed 🤣. Andere kindjes slaat hij niet, en papa, oma of iemand anders ook niet. Nu moet ik zeggen dat ik het vaste gezicht ben omdat papa in de zeevaart zit en dus geregeld weken weg is. Dus ik snap ergens ook wel dat hij het alleen bij mij doet, mr ben er wel een beetje klaar mee.
Bedankt allemaal voor de tips! Ik denk dat het gedrag niet voortkomt uit frustratie of uiting van emoties, maar dat het een manier van aandacht zoeken is. Idd voornamelijk als hij moe is. Het gaat nu sinds een paar dagen beter. Heb de momenten kort en bondig gehouden en en juist weinig aandacht aan besteedt, het lijkt nu te verbeteren. Ik hoop uiteraard dat dit zich nu voort gaat zetten
Bij ons is t eigenlijk altijd bij dingen die niet goed zijn, op de billen op de grond. Daarna een knuffel om t goed te maken. Daarbij leggen we heel kort en krachtig uit dat het niet goed is. Echt van nee doet au niet goed. Lange boodschappen snappen ze toch niet. Dit heel consequent blijven doen helpt hier.
Hier doet de kleinste boef het ook; net als bijten trouwens. Vooral als hij moe is; zou dat bij die van jou ook kunnen zijn? Voor ons een teken om alerter te zijn wanneer hij even moet slapen (dus op sommige dagen toch een slaapje in de ochtend) en als hij het doet; pak ik zijn handjes en zet ik hem van mij af; we doen lief tegen elkaar. Verder maar niet zoveel aandacht aan besteden en dan wordt het al snel minder. Het zal wel geen kleine sadist zijn, maar een dreumes die zich nog even adequaat moet leren uiten; nu de puzzel nog wat hij nodig heeft op zo’n moment…. Sterkte
Is een fase en jouw kindje van 1,5 snapt de woorden pijn en niet leuk of vervelend niet. De associatie die wij aan woorden hangen kennen zij niet. Slaan, schreeuwen, bijten etc is de enige taal die ze kennen om zich zelf te uiten van verdriet, emotie etc. Kindjes doen het omdat ze niet anders kunnen en hen emoties niet kunnen reguleren. Belangrijkste is de basis die jij zelf nu zet, er zijn online genoeg liefdevolle filmpjes die laten zien wat je vooral wel en niet moet doen.
Straffen werkt averechts zoals boos worden ook al is de reactie van jou heel normaal enkel lijdt dit tot nog meer slaan etc. Je kindje wil begrepen worden is aan jou wat er onderligt, wanneer gebeurt het, is het na bepaald iets prikkels of stress, wat is jouw reactie etc. Hetonbegrepenkind op insta waardig om te volgen. Belangrijkste is om juist in verbinding te blijven ongeacht hoe moeilijk het ook is. Juist door uit die verbinding te gaan creëer je in mijn ogen een lastige basis. En al snel zegt men dan nee je kind bepaald niet je kind moet grenzen leren etc. En en dat klopt maar dat kan ook liefdevol in verbinding. Het betekend niet dat je geen gezag hebt mawr laten we voorop stellen dat wij het zelf ook fijn vinden dat als we gefrustreerd zijn en aankloppen bij onze partner dat hij luistert en er voor ons is en oftewel in verbinding is. Lijkt me niet dat iemand het fijn vind om dan gestraft te worden voor een emotie en of het gevoel te hebben stel je aan en zoek het uit. Dan waarom doen mensen dit wel bij kinderen want stel je stoot je kop als volwassenen is het oh gaat het, heb je niet al te veel pijn etc. Maar valt een kind is het stel je niet aan en droog je tranen want oh ja want oh weee als het soft wordt of denkt dat ik op alles maar reageer.
Hier is onze jongste 2 en slaat zijn broer. Niet hard, maar het mag uiteraard niet. Het is nu denk 2 maanden en helaas nog niet over. Het lijkt wel minder geworden. Ik pak zijn armpje vast en zeg dat slaan niet mag, dat hij lief moet doen. En dan kijk ik hem aan totdat hij stopt met lachen. Dan heb ik pas het idee dat ie snapt dat het niet mag en daarna pas laat ik zijn armpje los. Dat lachen vind ik zo lastig, ook al weet ik dat ze hun emoties nog niet goed kunnen uiten. Dus het is niet bedoeld als uitlachen, maar jeetje, hou op. Daarna moet hij sorry zeggen tegen zijn broer.
Dit doet mijn kleuter van 5.5 helaas nog steeds. Begon ook al voor hij twee was. 😬 Al zo veel geprobeerd, hoop nog steeds dat het een fase is. Op school is hij de rust zelve maar thuis komt alles eruit bij mij en broertje en zus.
Ik zag van de week een filmpje op insta, met uitleg. Vaak is het een manier om je aandacht te vragen, en omdat ze niet goed uit hun woorden komen, proberen ze het zo. Ook het woord ; niet, horen ze niet. Niet rennen! Niet slaan! Niet klimmen op de bank! Beter zeg je; wij lopen in huis! Ik wil dat je mama aait, op de bank zitten wij op onze billen! “Positief opvoeden” heet dit. Hele omschakeling vaak, en soms ook heel vermoeiend. Maaar het werkt wel in the end.
(Ik snap dat je soms helemaaaaal gek word hoor😅, maar probeer jezelf is in te lezen achter die gedachten.)
Was hier ook en idd, het is een fase. En die gaat om aandacht, hoe dan ook. Hier was het ook in gezicht slaan en aan mijn haren trekken. Vreselijk, ik kon er wel woest van worden 🙊 maar telkens kalm gezegd, dat is au, stoppen en geef mama maar een kusje. En daarna even een kort momentje samen blokjes bouwen of een klein boekje lezen.
Op die leeftijd snappen ze nog niet goed wat niet mag, maar wel wat ze beter wel kunnen doen. Mijn dochter is 17 maanden en deed dit ook. Na enkele dagen was ze ermee gestopt.
Ik trok mijn ogen wijd open, nam haar handje vast en zei ze dat slaan pijn doet en ze wel mag aaien. Ik nam haar handje en aaide dan op mijn kaak terwijl ik "aaai" zei. Dit enkele keren herhaald en nu vraagt ze zelf om te kunnen aaien. Doet ze bij onze hond trouwens ook.
Heel consequent de beweging tegenhouden en nee zeggen, je moet het niet zo ver laten komen dat hij je raakt. Op deze leeftijd heeft uitleggen of op een stoel zetten nog niet zoveel zin.
Kies 1 manier van reageren en houd die een half jaar vol.... Wees duidelijk in je mimiek en stemgebruik: dus met een lage stem en streng gezicht zeggen dat hij niet mag slaan. En wat je wél van hem verwacht.
Verwacht niet binnen een week effect. Daar is je kind veel te jong voor.
Ik zou persoonlijk in zo’n geval (zoals je ook al hebt gedaan) uit de situatie gaan en zeggen “we slaan niet”. Het heeft niet direct effect maar dit zal weer voorbij gaan. En zo bescherm je jezelf en geef je het relatief weinig aandacht, maar ben je wel duidelijk. Ik denk dat er niet echt een heel snelle oplossing is, en je hebt vanalles al geprobeerd. Ik denk een paar weken dezelfde aanpak kiezen en op een gegeven moment zal hij ermee stoppen.
Mijn oudste deed datook heel vaak op die leeftijd. Bij andere kindjes, geitjes of beestjes en ons. Ik pakte handje vast en zei dat doet pijn, doe maar aaien, zo; aaaaiiii
Ik vind dat jij nog heel kalm blijft. Ik zou dit absoluut niet toleren. Ik zou heel boos worden en kind mag in de hoek gaan staan. Iemand fysiek pijn doen is bij mij absoluut een No Go.
Is een fase! Hadden we hier ook en bij mijn broer thuis ook. Gaat weer over, niet teveel aandacht aan schenken. Wel even corrigeren maar geen groot ding van maken.
Wat ik bij dochter (2,5) heel erg merk, is dat aandacht/reacties leuk zijn, en dat het niet eens zoveel uitmaakt of dat positief of negatief is. De reactie is het leuke. Dus best zou ik zeggen: zo min mogelijk reageren. Dus bijv zeggen “nee, niet leuk”, hand wegduwen en wat anders gaan doen.
Geen tips ofzo, maar mijn kind doet dit ook. Op die leeftijd snappen ze nog niks van emoties en welke uiting waarbij hoort. T is allemaal nog uitproberen. Ik doe zo'n beetje wat jij ook doet (zeggen dat slaan pijn doet, een alternatief bieden) en vertrouw erop dat het over waait. Straf geven doen we niet.
Oh trouwens, als er bij boosheid wordt gemept vind ik het passender om een kussen te geven en zeg 'je bent boos hè, sla hier maar even op' dan te zeggen 'je mag niet slaan, ga maar aaien.'
Ik zou wel 1 ding kiezen en zo consequent reageren. Anders gaat je dreumes kijken welke reactie er nu gaat komen. Het lijkt erop dat hij dit gedrag vertoont als moe is. Misschien kan je het omdat je het moment weet waarop het gebeurt het voorkomen. Bijvoorbeeld. Als je ziet dat hij wilt slaan handje pakken en aai zeggen en en samen aaien.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen