Ik zoek echt even naar herkenning en wie weet wel tips. Ik zit soms echt met mn handen in het haar hier.
Overdag gaat het eigenlijk vrijwel allemaal goed. Alhoewel ze natuurlijk ook dan wel eens een bui heeft maar dan komt het moment van slapen eraan: nee ik wil niet mijn pyjama aan, nee ik wil niet plassen, nee ik wil eerst melk en dan aankleden, nee ik wil nog 5 minuten tv kijken, nee ik wil geen onderbroek aan, nee ik wil niet tanden poetsen. Het zijn dingen waarin ik geen strijd wil maken, dit zijn regels en dit heeft ze gewoon te doen. Tegenwoordig is het bijna elke avond strijd om iets. Ik vind deze leeftijd megaaaa heftig. Ik merk ook dat ik steeds sneller uit mn slof schiet en dan mijn eigen grenzen overga (gillen en heel boos worden). Ik geef tegenwoordig wel aan: ik voel dat ik boos ga worden, stop ermee. Mijn psycholoog gaf aan dat dat handig is om te doen zodat ze weten: oke ik ga te ver. Verder heb ik met alles dat ik haar “voorbereid”: we gaan nu melk drinken en erna je pyjama aan en tandenpoetsen. Erna zeg ik we gaan zo naar boven en dan lezen we een boekje en gaan we slapen. Ik geef haar soms de keuze wat ze eerst wilt doen en in welke volgorde als het me niet zo uitmaakt.
Dit zijn allemaal kleine voorbeelden maar momenteel wilt ze overal controle over hebben en ik word er gek van! Wie kan me helpen en herkent deze fase ?
Herkenbaar hoor haha die van mij zit nu 3 weken op school en is nu wel echt moe om 7 uur dus gaat zonder te zeuren naar bed, maar als ze uitschool komt ( ook moe dus) is het ook een drama, dus nog even een half jaar volhouden dan wordt het beter
Wij werken met geluidjes en na het avondeten geen tv meer kijken. Scheelt alvast 1 discussiepunt. Gewoon een vaste volgorde, ook als het jou niet uitmaakt. Het geeft haar weer wat speling. Verder is het echt volhouden. Hiet is de peuter ook wat lastiger door alle feest gekte. Maar juist de voorspelbaarheid vind hij fijn. Heeft alleen wel een week of 3 a 4 gekost voor het zonder problemen ging
Herkenbaar en vermóeiend! Ik probeer uit de strijd te blijven, proberen inderdaad want soms is mijn geduld ook laag.. dan is de zon onderhand net op om 9 uur 's ochtends en ben ik alweer bereid om zoon'lief' in bed te kieperen 🙈
Wat hier vaak (soms wel/niet) werkt: - werken met een zichtbare klok: als de wijzer omhoog is eten we, als de wijzer omlaag is mag je een filmpje kijken etc. Hij komt nu geregeld zelf vertellen dat de klok omhoog is en de tv uit moet. Dan complimenteer ik hem en dan mag hij (afhankelijk van wat hij kijkt/hoe lang het nog duurt) het filmpje afkijken en zelf uit doen. - Is hij sowieso weer heel erg van: dingen zellufff doen en door het lint gaan als iemand anders bijvoorbeeld alvast de wc doortrekt. Sommige dingen waar ik me van bewust ben en wat hij belangrijk vindt (de wc doortrekken dus) houd ik dan ook bij hem en als hij wegloopt van de wc zonder door te trekken, vraag ik hem dan ook of er nog wat nodig is in de wcruimte? Als ik anders zelf de wc vlug doortrek wordt hij zich inéens bewust en is het heisa. Enerzijds veel rekening houden met maar op deze manier hoop ik hem ook zelfstandig(er) en verantwoordelijk(er) te maken: je wil het zelf doen, wat hoort er nu en hoe doe je het? - Choose your battles en blijf consequent in wat je belangrijk vindt. Zoon wil liefst in pyjama ontbijten, maar is zó langzaam dat wordt daarna meer haasten dus eerst aankleden dan ontbijten. Wil hij niet plassen (vaak)? Oke dan niet. Ongelukje? Vervelend en benoem ik dat het fijner is als je sneller gaat plassen als je al wat voelt. - 'Wedstrijdje' doen: wie als eerste is omgekleed/in bed ligt etc. en er een lolletje van maken. - Kind laten zoeken/meedenken naar oplossingen: hoe komen we er nu samen uit?
Maar sommige dagen/momenten blijven niet leuk en slopend 😳
Ik heb helaas geen tips..Ik herken deze fase deels. Onze dochter is nu 3 jaar en 10 maanden en elke avond weer gedoe. Het begint al bij pyjama aan en tanden poetsen. Smoesjes zoals buikpijn, ineens moeten poepen, misselijk, bang, en noem maar op. We doen haar nu gewoon op bed, maar dan komt ze 10 keer uit bed met elke keer een andere smoes. Uiteindelijk moeten we heeeel boos worden en dan valt ze huilend in slaap, want ze vindt het vreselijk als we allebei boos op haar zijn. Dan zit ik soms bijna jankend op de bank omdat ik het zo zielig vind dat ze huilend in slaap meot vallen. Kortom: vreselijk! Maar ik hoop dat het een fase is en het voorbij gaat.
Ik herken het wel bij mijn zoontje maar niet zo heftig als bij jou .. ik heb een zoon dus misschien zijn meisjes wat dramatischer😂. Het is een fase gelukkig en het hoort wel bij de leeftijd. Hier ook alleen bij naar bed brengen als ik zeg over 4 minuten gaan we naar boven dan is het meteen drama huilen enz Niet naar de wc willen. Nu zeg ik we gaan nu naar boven en slapen en dan neem ik hem mee, zet hem op de wc als hij niet wilt , en doe ons ritueeltje boven (tanden poetsen, pyama aan boekje lezen ) ik hou het allemaal zo kort mogelijk en stel geen vragen (wat overdag wel werkt ) want daardoor raakt hij zo einde dag alleen maar van slag door. Hij is dan ook wel echt moe. Zodra hij in bed ligt is het dramatische gedrag ook meteen over.
Keuzes geven inderdaad, zodat ze het gevoel hebben dat ze ook invloed hebben. Wil je eerst je tanden poetsen of eerst je pyjama aan? Moet ik je helpen of wil je het zelf doen? Creatief zijn en humor helpen ook. Ik zeg bv ook wel eens " als je nu naar je slaapkamer gaat mag je op mijn rug (Hij is 5, vindt hij leuk) en anders moet je zelf lopen. Of " als je nu mee naar boven gaat kunnen we nog even stoeien ". Maak het wat luchtiger, ga niet de strijd aan, maak er iets leuks van. Wat vindt ze leuk? Lukt hier heus ook niet altijd, maar daardoor vaak wel.
Ik heb niet echt een tip maar hier dochter van net 3 jaar en alles is echt neeeeee😑 eet je brood even op neeee s.avonds eten doe ze heletijd vervelend lopen klieren weer op kamer gezet weer ophaalt gaat wel weer eten raak mij geduld echt gewoon op😑 Ik durf niemand hier uitnodigen bij ons avond eten.
Ik ben ook snel boos en opgefokt omdat neeeee fase heel moeiljk vind hier slaap gellukig van 13:00 tot 15:30😊
Heel herkenbaar!! Maar ik heb het juist overdag. Niet luisteren, wegrennen in de winkel, niet willen eten, gooien, slaan, gillen enz. We proberen hem zoveel mogelijk uit te leggen wat de dag indeling is. We leggen uit waarom hij iets niet mag doen. We geven hem complimentjes, time out op strafstoeltje, negeren. Echt niks werkt. En in de avond is hij vrij rustig. Netjes tandenpoetsen, slaapt in zijn eigen bed. Boekje lezen, Kortom een ander kind. Ik weet het ook niet meer.
Onze dochter is net 4 en wil ook niks als je wat vraagt. Ik laat haar kiezen uit 2 dingen. Daarnaast als ze van plan is om het niet te doen wat ik vraag, bijvoorbeeld jas aan doen.. dan zeg ik heel duidelijk van: ga je het zelf doen of moet mama je helpen. Dat laatste wil ze niet en dan doet ze het zelf. Blijft ze treuzelen of gaat ze iets anders doen, dan haal ik haar terug met waar we mee bezig waren en doe ik de jas aan. Vaak word ze boos maar daar trek ik me dan even niks van aan. Ondertussen bij het aan doen van de jas leg ik nog eens uit dat ze het ook zelf had mogen doen. Het helpt wel. Duurt wel even dat ze het door heeft. Maar door consequent te zijn kom je het verst. En het word uiteindelijk beter..
Hier valt het savonds gelukkig mee. Maar ik herken het wel heel erg bij mijn dochter. Ze is enorm eigenwijs, weet alles beter, wil alles op haar eigen manier. Als ze een driftbui heeft dan komt ze er moeilijk uit. Komt denk ik ook echt door de overgang van peuter naar kleuter Bij mijn oudste kon ik ook merken dat hij en ook ik op een gegeven moment echt aan school toe waren
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen