Mijn middelste dochter is bang. Bang voor zwemles, bang voor een attractiepark. En dan niet bang voor achtbanen maar voor een draaimolen of voor een treintje. Met zwemles zit ze nog in het eerste badje en is ze eigenlijk nog geen stap verder. Een glijbaan die Iets hoger is of in het water zit, gaat ze niet vanaf. Op advies van zwemles gaat ze daar nu vanaf en proberen we het volgend jaar weer. Ze wilt graag op dansen want dat vind ze heel leuk en kan ze goed, maar ze wilt dan zonder andere mensen erbij. Wij willen haar hierbij helpen maar wat zou een goede manier zijn?
Hieronder staat een goede tip over intelligentie, eventueel zou je nog kunnen denken aan iets anders dat minder voor de hand liggend is:
Mijn oudste zoon is net 12 en had ook van die hevige angsten. Op zich wel passend bij een kleuter, maar bij zo’n grote knul werd het wat vreemd. Totdat een psychiater tijdens een sessie psychomotorische therapie (waarbij zij observeerde) opmerkte dat zijn ruimtelijk-visueel inzicht heel beperkt functioneert. Als je geen overzicht hebt over zo’n bewegende achtbaan, of een zwembad, of een zaal vol andere mensen, of een toren die je samen bouwt, dan voel je je overvraagd en kan je niet zelf inschatten of het veilig is. Dan gaan alle alarmbellen in je lichaam ook af.
Zelfde geldt als ze niet goed ziet (bv diepte of scherpte), als ze moeite heeft met haar evenwicht, of als ze motorisch overvraagd wordt.
Mocht verder alles fysiek oké zijn met je dochter, dan is er in de ontwikkeling natuurlijk ook nog sprake van angsten etc die samenhangen met de rijping van het brein en die bij het ene kind heviger zijn dan bij het andere kind. Je zou eventueel een deskundige kunnen vragen om je dochter eens te screenen. Als het haar echt in de weg zit dan kan je altijd kijken of een (korte) periode van therapie (bv speltherapie) kan helpen om met haar angst te leren omgaan. Of je geeft haar nog wat tijd om te groeien en ontdekken wat ze wel durft en kan. Maak de stapjes kleiner en geef haar vooral veel succeservaringen.
Meer tips heb ik niet, maar daarvoor kan je terecht bij professionals. Bespreek je zorgen eens met de juf in de klas, of de kinderopvang, of een consultatiebureau/ggd kinderarts (de schoolarts). Zij kunnen je beter uitvragen over de situaties waarin dit gebeurt, de frequenties en de impact die dit heeft op haar. Dan kunnen ze ook beter inschatten of dit een fase is waar ze vanzelf overheen groeit, of dat er meer nodig is.
Mijn zoontje van bijna 7 heeft dit ook altijd gehad. Heeft ook pas net zijn a gehaald na 2 jaar zwemles. Nog steeds heeft hij moeite met dingen proberen die hij niet kent. Ook bijv met eten, hij eet alles wat hij als peuter naar binnen kreeg maar iets nieuws proberen is echt niet te doen. Laatst ook nog een hele uitbarsting omdat hij op vakantie in een meertje wilde springen maar het niet durfde en daar baalde die zo van. Ik push hem nooit. Probeer hem wel te motiveren en uit te leggen wat het hem evt oplevert. Daarnaast ruimte bieden voor erkenning en het niet bagataliseren met: het valt wel mee.
Voor geluiden gebruikten we wel eens een koptelefoon. Boren etc in huis kon die bijv echt niet handelen. Inmiddels gaat dat beter. Met vuurwerk nog wel altijd op.
Het komt met de tijd denk ik wel. Hij zet al veel stappen hierin. Denk dat de tijd voor jouw dochter ook dingen zal doen. Zolang het haar niet belemmert echt in het dagelijks leven qua ervaren van spanning en geluk, hoort dit gewoon bij haar karakter en is het enige wat je kunt doen, accepteren hoe ze is en wat haar behoeften zijn. En daarnaast grenzen en kaders, want soms moeten dingen die eng of spannend zijn (zoals bijv dat pretpark voor de oudste of een doktersbezoek of boren in een muur) en dan kan je er daarna evt nog samen op terug kijken. Niet teveel mee gaan in angsten kan ook helpen, zo van: ja in het water springen is ook echt heel spannend hè!! Maar: je vind in het water springen spannend hè, ik zie het aan je. Is er iets wat het makkelijker kan maken of waar ik bij kan helpen? Etc etc
Kun je het met haar bespreken op een rustig moment? Dus niet als ze in het zwembad is, ‘waarom durf je niet?’ Maar meer na het eten: hoe vind je het om naar zwemles/dierentuin/… te gaan? Kun je uitleggen waarom? Wat kan mama doen dat je het makkelijker voor je is, wat kun je zelf doen? Misschien zijn er dingen die jij niet kunt bedenken, maar waar ze zelf wel een antwoord of oplossing voor weet. Laat haar ook gerust nadenken en dan kom je er morgen op terug.
En ook benoemen van positieve situaties die ze heeft overwonnen, ook al zijn dat hele kleine stapjes.
Dochter hier was als kleuter zo. Vond dat best lastig. Wat ik deed heeft denk ik zijn vruchten afgeworpen maar pas vanaf een jaar of 8/9. Ze durft nu heel veel meer. Nog steeds kiest ze nog wel een andere uitweg als ze overprikkelt raakt of als het te spannend is. Wat wij deden is kijken welke stapjes ze wel durft en dan 1 stapje verder gaan maar dan samen. Dus durf je de lage glijbaan wel maar de hoge niet. Ga je bij de hoge mee op schoot en houd ik je hand vast als je de trap op loopt (dat idee).. durf je niet in de draaimolen gaan we dus samen. zwemles kan privé zwemles boost geven voor zelfvertrouwen. Is soms maar paar lessen nodig om daarna weer mee te kunnen. Ze is nu 10 en zit op mountainbiken gaat alle achtbanen in en klimt in klimparken. Toen ze 6 was durfde ze de draaimolen ook vaak niet ;-)
Ze is nog maar 6. Een zwembad of attractiepark kunnen vreselijk overweldigend zijn qua geluiden en beelden... Ik zou haar dus liever meenemen naar rustiger plekken om nieuwe ervaringen op te doen. Onze zoon raakte tot 5 jaar in paniek van binnenzwembaden. Buiten ging het prima. Het kwam dus niet door het water, maar door het licht en geluid en ál die mensen... Visites vond hij vreselijk... Dan trok hij zich terug op een stil plekje... Zijn hersenen konden het gewoon niet verwerken... En nog merken we dat hij niet genoeg kan filteren, dus daar houden we rekening mee. Het belangrijkste is, dat ze zich veilig kan voelen bij jullie en dat je haar dus niet "aan haar haren meesleept" in dingen die ze eigenlijk niet aankan... Een pretpark is geen must voor een kind. Kies bv liever een dierentuin op een rustig moment. Niet in de topdrukte vd zomervakantie. En zo is er meer te bedenken. Kijk eens of er onder schooltijd ern rustig moment is dat je met haar naar het zwembad kunt. Gewoon om te kijken hoe ze het dán vindt. Of het buitenbad, dat is nog even open, denk ik?
We gingen met onze kinderen naar het pretpark mede omdat de oudste 9 jaar is en het wel geweldig vind. Ze vind de mensen niet eng of de geluiden maar alles wat onbekend is vind ze eng. Met zwemmen hebben we wat jij zegt geprobeerd maar ze vind het water wel leuk maar ze wilt kunnen staan. Wat ik prima vind maar op zwemles niet kan. De dierentuin is ook geen optie omdat ze de dieren eng vind. Bij een vlieg raakt ze al in paniek. Ze is heel sociaal, kan goed uitleggen wat ze wilt maar ze is echt bang voor dingen.
Bij zwemles niet kunnen staan? Ik weet niet beter dat ze in de eerste 2 (3) badjes nog bij de grond kunnen. Is er een ander bad of een ander zwemles aanbieder in de buurt die wel in een bad zitten waar ze starten in het ondiepe? Wellicht is dat nog een idee?
Ga eens samen (1 op 1) op een rustige dag zwemmen in een klein zwembad, neem speelgoed mee of vraag om zo’n grote mat waar je mee kunt spelen.naar de dierentuin, kinderboerderij,naar weet ik het wat. En laat haar dan zien dat er niks aan de hand is. Samen, hand in hand. En dan niet meteen naar de leeuwen, maar bijv bij de pinguïns, zeehondjes, stokstaartjes…Het onbekende is ook spannend, maar als je nooit iets nieuws durft, blijft alles onbekend. En dan durft ze straks niks meer! Als jij laat zien dat je er voor haar bent en dat er niks gebeurt, zal ze langzaam maar zeker haar angst overwinnen.
Onze zoon vond musjes ook eng en vliegen. Maar dieren achter een hek dan weer niet, want die kon hij vanaf een afstandje bekijken... De (voor hem) onvoorspelbaarheid van de dieren/dingen veroorzaakte zijn angst....
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen