Al heel lang niets meer gepost hier maar zoek nu toch wat tips en inspiratie van anderen. Ik heb een tweeling van twee jaar en nog een dochter van 12 en zoon van 8, lekker druk dus, ging goed tot één van de tweeling pseudokroep kreeg en we gingen verhuizen, binnenkort opnieuw verhuizen... Terwijl ik dit typ springen de tranen al in mijn ogen zo erg zit ik erdoorheen, het lukt me niet meer om goed voor de tweeling te zorgen, ze krijgen kant en klaar maaltijden inplaats van zelf vers qekookt, ik kom nauwelijks nog met ze naar buiten (lukt me niet meer alleen) en thuis weet ik het ook niet meer. Om de situatie te schetsen: we wonen afgelegen in de bergen in zuid Frankrijk waar ik totaal geen opvang net heb en er ook niks te doen is kwa speeltuin of binnen gelegenheid, daar moet ik best ver voor rijden, de wandelingen hier met buggy gaat nog wel maar dat vinden ze niet leuk meer, zelf lopen is gevaarlijk want afgrond, stijle hellingen.... Ik heb wel een tuigje maar alleen met de twee lukt dat niet. Ik weet niet meer waar te beginnen, ze krijgen in de ochtend en avond nog een fles, ben nog niet met zindelijkheid training begonnen en zou zoveel meer met ze moeten doen. Ik heb hulp nodig mijn dagen weer te organiseren, wat eten jullie twee jarige op een dag? Hoe zien jullie dagen eruit kwa organisatie? Ook schoonmaken lukt me nauwelijks nog, de trappen in huis maken het zo moeilijk met de tweeling van verdieping naar verdieping te verhuizen steeds (de was moet ook trap af door garage naar buiten, weg oversteken en weer trap af naar tuin buiten.... Alles is zo ingewikkeld 😭 Hoe zou ik meer alleen met de tweeling kunnen doen buiten? Wat zou ik binnen aan activiteiten kunnen doen? En moeten we niet weer naar de stad verhuizen.... Het is een heel warrig verhaal
Nogmaals alvast bedankt allemaal, ik ga nog uitgebreid reageren maar het gaat even helemaal niet goed met mij, ik ga morgen naar de arts en donderdag blijft mijn man thuis, dan ga ik even goed uitrusten en hier reageren. Jullie hebben mij alvast heel goed geholpen met de goede insteken en verschillende blikken van buitenaf, dat is echt heel erg behulpzaam al dus echt bedankt iedereen en ik kom snel terug 😊
Grote porties koken en invriezen? Denk aan nasi, bami, macaroni enzo.
Een afgeschermd speelterrein maken? Dus hekjes/schutting/omheining maken, misschien is dat mogelijk?
Box/kinderstoel/bed momentjes inlassen. Tekenen in de stoel, even rustig in de box, rusten of slapen in bed. En dan dus zelf in die tijd een beetje opruimen.
Misschien een oppas in huis nemen? Denk aan de buren, een tiener of familie die een oogje in het zeil houden zo jij even kan opladen/opruimen?
Alvast hartstikke bedankt allemaal voor de reacties, daar heb ik al heel veel aangehad gisteren, (wel gelezen maar geen tijd gehad om te antwoorden), straks komt mijn man weer thuis en dan neem ik tijd even uitgebreid hierop in te gaan, maar voor nu alvast heel erg bedank! :)
Mijn idee is de lat veeel lager te leggen. En plan elke dag een ‘uitje’, goed voor jezelf en voor de kinderen. Even verse boodschappen halen’- maak het doel dat je kids dat leuk vinden, niet even snel omdat het moet. Rijd een stukje naar een plek waar je kinderen wandelen of spelen kunnen; dat hoeft geen speeltuin te zijn. Herfstblaadjes zoeken, stoeprandjes lopen, plassen stampen… kinderen hebben juist de gave zich overal te vermaken. Het thuis zijn is al zoveel beter als je er even uit bent geweest . Zorg dat de was hangt voor ze smorgens uit bed zijn- haal het binnen als ze smiddags slapen of zet ze even in de buggy met een koekje dan loop je heen en weer- kan heus wel 10 min. Was vouwen- laat ze eerst helpen, vinden ze léuk! En daarna vouw jij alles netjes weg en legt de wasmand bij de trap voor als je ze op bed legt s avonds. Dan neem je de mamd mee naar boven. Denk in je mogelijkheden en maak er je doel van dat jij en je kids plezier hebben samen. Ga samen iets bakken/koken. Kinderen vinden dat léuk! Geef ze een bakje ongekookte pasta als je aan het koken ben en laat ze er mee spelen- je zuigt het zo weer op. En als jij er overdag- ondanks de uitdaging- wel plezier in hebt vind je het s avonds minder erg een uurtje op te ruimen in alle rust als ze slapen. Over een jaar is alles alweer heel anders.
Overigens herken in je gevoel wel, ik heb het ook een tijd gehad (zonder tweeling maar met drie kleintjes onder de 5). Uiteindelijk lag het wel aan mijn eigen insteek van alles. Je hebt onwije veel invloed op wat je zelf kan. Ik keek vaak ook vlogs van moeders met veel jonge kinderen om inspiratie op te doen én om mezelf te herinneren aan het feit dat dit normaal is
Eten met de pot mee. Wat jij eet, eten hier de kinderen ook. Ik houd alleen rekening met kruiden en zout.
Houd gewoon aan ontbijt- tussendoor fruit koekje wat jij wil - lunch en daarna slapen-. Dan kun jij iets doen zoals zelf ook slapen of keuken opruimen/ eten voorbereiden wat jij wil.
Kinderen uit bed, drinken geven en tussendoortje.. zelf ook gezellig bij ze gaan zitten. Misschien samen kleuren, boekje lezen, spelletje doen of iets Daarna eten koken en samen eten. Nadien lekker in bad en je avond ritueel en op bed. Stofzuigen of iets en klaar
Je kan elke dag iets doen in je huishouden. Ene dag wassen en andere dag vouwen.
En vooral: leg de lat niet te hoog! Je moet niks en het komt zoals het gaat. En ja het is echt frustrerend als je iets niet afhebt wat je graag zou willen. Heel herkenbaar. Kon me daar ook over opwinden. Maar dat helpt ook niet. Ik doe elke dag iets en dat scheelt ook.
En wij hebben buiten een plek waar ze kan spelen. Zandbak en een huisje en wat stoeltjes.. ze vermaken zich er elke dag super best mee. Kleine fiets of step. Dat soort dingen. Misschien heb je iets aan mijn antwoord.
Prioriteiten stellen, planning maken en je eigen verwachtingen bijstellen. Wat vind je nu op dit moment echt belangrijk en wat kan wachten? Mijn eerste gedachtes zijn: Moet je je kinderen continu meeslepen naar een andere verdieping? Ik vond twee kinderen overigens makkelijker dan 1🤭 Die alleen was vroeg meer aandacht en met twee verveelden ze elkaar. Ik zette er rustig een camera op, telefoon mee met beeld en geluid en liet ze dan rustig alleen in een kamer als ik naar buiten moest voor de was of de tuin. Daarbij heb je een kind van 12, die kan toch prima even een oogje in het zeil houden als jij naar buiten moet voor de was. Je bent niet uren weg neem ik aan. En anders ook hier weer, camera is ideaal om te kijken of dat goed gaat.
Ik woon zelf ook niet midden in een stad met alles op loop en fietsafstand maar dat beperkte me nooit om wat te ondernemen. Ik zorgde dat ik regelmatig even weg ging, dan maar een stuk rijden, voor thuis zocht ik veel leuke kdv of psz activiteiten op om met de kinderen te doen en liet soms eens een dag de boel de boel, laat ze maar aanrommelen, verveling maakt creatief. Betreft het eten lijkt het me dat je zelf ook moet eten, dus zij eten wat jij eet? Ik heb mijn kinderen zelden iets anders voorgezet dan ik zelf at. Vanaf 6 maanden aten ze met de pot mee, gewoon in stukken en ze aten zelf. Vinden ze het niet lekker? Jammer, this is it, iets anders krijg je niet. Verder zou ik je oudere kinderen ook wat meer inschakelen. Hier helpen mijn 5 en 8 jarige o.a. met ondergoed en sokken uitzoeken en opruimen, koken, vaatwasser in en uit ruimen, stofzuigen, ze ruimen hun eigen kamers op en ze moeten zorgen dat de speelhoek dagelijks is opgeruimd. Verder hebben we de regels: was dat niet in de badkamer ligt wordt niet gewassen, schoolspullen direct opruimen vanuit school, schoenen, jassen etc. direct in de juiste bak in de gang en spullen die van jou zijn worden eind van de dag meegenomen naar je eigen kamer en zwerven niet door het huis. Betreft de peuters en weg gaan: heel erg duidelijk en consequent zijn. Ik heb kinderen met een hele sterkte eigen wil en behoefte aan autonomie maar door vrij te laten waar het kan en duidelijk en consequent te zijn wanneer het echt nodig was heb ik eigenlijk weinig driftbuien gehad. Verder betreft het buiten zijn, heb je geen veilige tuin waar jullie kunnen spelen? Ik heb een plek gemaakt in de tuin waar de kinderen met zand en water kunnen spelen. Weer of geen weer, ze spelen er graag. Ook een kleine glijbaan of kleine trampoline voor de kleintjes hoeft niet veel plek in te nemen.
Betreft jezelf: heb je niet een vriendin, moeder of broer/zus waar je regelmatig mee kan beeldbellen? Juist als je alleen thuis bent met de kinderen kan het fijn zijn om gewoon dagelijks even een half uurtje te bellen met een volwassene om volwassen gesprekken te voeren. Ik bel mijn moeder bijna dagelijks rond half negen in de ochtend🤭 en de ene keer praten we 2 uur omdat we dan een onderwerp hebben wat ons pakt en de andere keer is het even vertellen hoe de ochtend is verlopen en wat er op het menu staat voor die dag. Zo wisselen we ook regelmatig recepten uit wat motiveert om een wat nieuws te koken. Ook app ik regelmatig met vriendinnen en mijn zus. Dit maakt dat ik niet gek werd thuis.
Succes vrouw, hopelijk zijn er wat tips waar je wat aan hebt. Ik denk niet dat verhuizen naar de stad perse de oplossing is, je zit in de tropen periode en 2 jaar is dan een hele intensieve leeftijd. Geef jezelf een half jaartje tot een jaar om stap voor stap dingen aan te pakken, grote kans dat het er dan in ene heel anders voor staat♥️
Ik denk niet dat je zelf een tweeling hebt? Want 2 kinderen van verschillende leeftijden is echt wel wat anders dan 2 kleintjes van 2. Als ik naar een andere verdieping gaat zonder tweeling, dan slopen ze of elkaar of mijn huis. Ik vind het super herkenbaar dat ze niet de was boven kan doen. Als ik dat probeer, dan zitten ze elkaar meteen letterlijk in de haren.
En haar kind van 12 zit toch gewoon op school? 😉
Bellen mrt een vriendin of familie lid vind ik een goed ieee. Soms lucht alleen even erover prate al op
Jawel, ik heb wisselde samenstellingen niet naar schoolgaand gehad en ook met twee van dezelfde leeftijd ging dat hier echt prima, ik had een afgebakend deel van de woonkamer waar ze samen speelden. En nee, je kan ze geen uren alleen laten en ik liet ze ook niet zonder oefenen gelijk een kwartier alleen, maar het is maar net wat je je kinderen aan went denk ik. En wat zie jij als dat ze elkaar in de haren zitten? Hier buitelden ze ook over elkaar heen en hebben ze ook wel uitgeprobeerd wat er gebeurd als je de ander met een stuk speelgoed om de oren mept, maar gek genoeg lost dat zich vaak prima op als ik er niet direct met mijn neus bovenop sta. Daarbij weet ik niet hoe lang jullie over de was doen, maar de was direct bij het uittrekken even binnenstebuiten draaien en op kleur sorteren dan zit een was met een paar tellen in de machine. De was van een lijn afhalen hoeft ook geen uren te duren, ik gebruik bv geen knijpers dus trek alles zo van de lijn. Was vouwen kan ook aan de eettafel of op de bank. Dus het meeste werk zou zitten in het evt. ophangen van een was, iets wat je kan plannen naar een handiger tijdstip of je gooit alles gewoon in de droger. Maar daarbij, haar partner en kinderen komen allemaal een keer thuis neem ik aan, en die zullen in het weekend thuis zijn. Of het nou 3 uur is of 6 uur, en of het maandag of zaterdag is maakt voor de was toch niet uit? Ik plan de was zelf vaak zo dat mijn partner de zware mand kan tillen, dus vaak in de ochtend of eind van de dag als hij thuis komt. Scheelt me zelf weer sjouwen :) Overigens nam ik ook wel eens eentje van de twee mee, of eentje aan de hand en de ander in de draagzak op mijn rug.
Maar waar het uiteindelijk om gaat is dat het allemaal niet perfect hoeft. Mijn zoon kwam van de week heel trots naar me toe omdat hij de badkamer uit zichzelf had schoongemaakt omdat ik zo druk ben deze week. En nee, het is niet perfect, maar het is gedaan. De wasbak was schoon, de kraan glom en de spiegel heb ik zelf nog maar een keer overgedaan tijdens het tandenpoetsen🤭 de ander die wilde wel even voor me stofzuigen. Kijk je niet onder mijn bank en verschuif je niets, dan ziet het er best prima uit.
Maar ik had het er toevallig vandaag met mijn moeder over, ik maak het mezelf zoveel mogelijk makkelijk. Als mijn kinderen op de eettafel konden klimmen dan ging ik er vanuit dat ze er ook wel weer vanaf konden komen. En of dat nu met 1 jaar was of met 2 jaar, ik liet ze het zelf doen, idem dito in speeltuinen enzo, ik hielp ze nooit fysiek, hooguit gesproken tips, zo leren ze duidelijk hun eigen grenzen kennen. Als ze ruzie maken hier in huis dan laat ik dat in eerste instantie begaan, ik observeer voor ik ingrijp. Want veel kunnen ze zelf oplossen. Lukt het niet dan bied ik hulp om ze woorden te geven aan hetgene wat er mis gaat. En soms moeten ze even met elkaar over de grond rollen om elkaar vervolgens weer een hand te geven en verder te spelen🤷🏻♀️ als ik een dag had waarbij iedereen dwars was en iedereen te kort had geslapen dan liepen ze rustig de hele dag in pyjama. Mijn huis ziet er verder vaker ontploft uit dan opgeruimd. De kinderen zijn gek op aardappelpuree uit een pakje, ik heb soms namelijk echt geen zin om aardappel te schillen🙈 ik zeg in het weekend wel eens dat ik hele erge hoofdpijn heb om gewoon eens een hele dag in mijn bed te liggen en mijn kinderen me dan ook echt niet storen🙈 De douchecabine schoonmaken doe ik terwijl mijn (haar)masker intrekt, doekje over de wc na mijn toilet bezoek en tussen twee bezoeken in wat schoonmaakmiddel in de pot, wasbak in de badkamer doe ik met een afwasborstel en zeep in een spuitbus na het tandenpoetsen etc etc.
Veel taken kan je verdelen in behapbare stukken, nadeel vind ik wel dat je niet het voldane gevoel hebt van in één keer een helemaal glimmende en schone badkamer, maar de taak voelt minder groot omdat je er al bent en het kost je maar even 5 minuten.
Ik zou toch echt overwegen om naar de stad te verhuizen, daar is meer mogelijkheden etc.
Heb je geen vriend/man ?
Lijkt me heel vermoeiend, heb zelf 3 meiden, en als er in buurt etc Niks te doen is , en hele dagen thuis zou zijn , zou ik knettergek worden denk hihi.
Als je kan verhuizen gewoon lekker doen , klinkt ook heel gevaarlijk waar je woon qua voor kinderen , want ze gaan steeds meer willen ontdekken en dan nog meer stress met de hellingen daar .
En kant en klaar maaltijden , maakt niet uit zolang se maar eten , maar af en toe zelf iets vers koken , moet wel lukken toch.
Hier eten ze ochtend cornflakes of boterhammen en in weekenden maak ij altijd ontbijttafel maar dat komt meer omdat ik een turkse man heb .
Spelletjes voor thuis misschien wat ze leuk vinden , met schoonmaken kunnen de oudere kids ook wwl even opletten toch.
Moeilijke situatie hopelijk word het snel beter voor je , en zou toch verhuizen echt overwegen, zodat je alles lekker dicht bij heb etc
Ik heb er maar 1 van 2,5jaar en ik kan wel naar buiten en wat makkelijker de was doen, maar nog steeds... Haha peuters zijn zo pittig! Wellicht kunnen je oudste kinderen even op hun letten zodat je de was kan doen, opvang is ook een idee.. zal vast heel duur zijn?
En je moet het "moeten" loslaten.. maak een lijstje met 3 dingen die je gedaan wil hebben en als er daarna meer lukt, mooi, maar hoeft niet. Oudste kinderen kunnen ook wat meehelpen?
Mijn therapeut zei eens "alleen de natuurwetten moeten, als je iets laat vallen MOET het naar beneden vallen door de zwaartekracht, al het andere zoals de was, verse maaltijden, kinderen vermaken WIL je anders leg je er extra druk op"
Ik vind je reactie heel lief en behulpzaam. Ik denk inderdaad ook dat Snowmom vooral teveel van zichzelf verwacht. Alles wat dan niet lukt voelt als falen. Mooi om er anderom naar te kijken!
Een plek in de tuin afzetten met een hekje? Zodat ze een veilig plekje hebben om te spelen. Van die ielm pakken aan en lekker in de tuin spelen. Ik weet dat decathlon zo'n evenwichtsset heeft voor peuters voor niet heel veel geld. Met van die stapstenen en evenwichtsbalkjes. Als je een beetje een leuk plekje maakt van je eigen achtertuin is dat toch al heel fijn. Dan komen ze ook buiten. En dan kun jij er met een thermoskan thee bij gaan zitten en even een beetje kalm aan doen. Voor binnen is een grondbox misschien ook fijn op de verdieping waar je veel moet doen.
Van een periode wat meer kant en klaar maaltijden krijgen ze ook niets. Wees niet te streng voor jezelf en probeer gewoon steeds haalbare dingen te verbeteren aan de voeding oid. En overdags kun je misschien een snackbordje neerzetten met wat verse groenten en fruit. Dan hebben ze vast wat gezonde dingen binnen. Ik doe dat ook regelmatig als lunch. Wat avocado, wat komkommertjes of worteltjes, roerei en een crackertje.
Wees lief voor jezelf en vier kleine successen. En vergeet niet dat je waarschijnlijk al 100 ballen in de lucht houdt en ook heel veel dingen hartstikke goed doet.
Is een dagje kinderopvang te realiseren? Puur voor jezelf?
Ik heb een dochtertje van 7 en een zoontje van 16 maanden. En ik krijg ook echt maat 10% gedaan van wat ik zou willen doen hoor. En dan heb ik maar 1 zo'n klein stuiterballetje.. ;-)
Mijn tip zou zijn om een netwerk in te schakelen en als er op dit moment geen buurvrouw, vriendin of familielid in de buurt is (of tijdelijk langs kan komen), zou ik kijken hoe je iemand kunt vinden. Ik heb geen idee hoe dat in Frankrijk werkt, maar in Nederland heb je bv Buuurtgezinnen. Bestaat zo iets in Frankrijk niet? Als er iemand is die bv een keer per week even iets met de kinderen kan gaan doen, heb jij even tijd om bij te komen, te koken, in bad te gaan of wat dan ook. En iets als een peuterspeelzaal? Dat kan in Nederland 2 ochtenden per week. Vinden de kinderen leuk, is goed voor de ontwikkeling en heb jij een paar uur de handen vrij. Geef je zelf ruimte!! Een blije moeder zorgt ook voor blije kinderen. En kinderen vinden het vak heel leuk om even ergens anders te kunnen spelen (+ze hebben elkaar daar dan ook, mochten ze bv wat angstig zijn) Sterkte!!
Ik zou serieus gaan kijken naar kinderopvang. Dan heb jij even de tijd voor jezelf of het huishouden. Ik ben zo blij dat mijn tweejarige twee ochtenden naar de peuterspeelzaal gaat! En om meer buiten te komen laat ik haar helpen om de tuin, onkruid plukken, dode bloemen afknippen, helpen zaaien. Ze vind dat prachtig en de tuin ziet er ook beter uit, al gaat het met zon kleine erbij niet zo snel. Ook zou je een veilige zelfstandige speelplek kunnen maken in huis of in de tuin, waar ze even zelf kunnen spelen zonder dat je ze constant hoeft te beschermen. Daar leren ze zelf ook heel veel van een zorgt dat jij even de handen vrij hebt. Oh en een vies huis, boeie, het is hier ook meestal smerig. En ik gok dat de kant en klaar maaltijden in frankrijk hartstikke lekker zijn! Probeer minder streng voor jezelf te zijn als het niet lukt, en extra trots wanneer het wel lukt om te koken, eropuit te gaan of een schone badkamer hebt. You've got this girl!
Heb echt met je te doen. Ik begrijp helemaal dat jij jezelf kwijt bent en je wellicht ook erg eenzaam voelt.
Tips die hieronder worden gegeven voor structuur zijn heel fijn.
Ik zou toch met jouw man om tafel gaan zitten of dit het leven is wat jij voor ogen hebt. Ben je gelukkig? Leef je echt jouw eigen leven? Is dit waar jij gelukkig van wordt? Als ik het zo lees, twijfel ik daar aan.
Is de keuzen wel doordacht, hoe je benoemd hoe je woont is een keuze die niet iedereen zou maken. Je bent veel op je zelf aan gewezen en beperkte sociale contacten, is dit dus bewust geweeest of overschat.
Ik denk dat je je zelf de vraag moet stellen wil je hier wonen, of meer onder de mensen. Wij kunnen dit niet beantwoorden, wij leven niet jouw leven. Dus praat met je man en kinderen en maak een beslissing
Ik heb in het buitenland gewoond met drie kleintjes, waarvan de oudste en jongste 3 jaar schelen. Niet hetzelfde als een tweeling maar wel heel druk en handen tekort zeg maar.. Ook geen omgeving waar ze makkelijk buiten konden spelen, en geen echt netwerk om ons heen en een man die veel werkte. Een paar dingen die mij hielpen:
Ik werkte met een vaste dagindeling. Elk dagdeel begon met eten, dan twee activiteiten en dan opruimen. Elke dag 1x naar buiten, 1x scherm en 1x iets samen doen. Bijvoorbeeld: - Ontbijt - Zelf spelen - Samen een activiteitje aan tafel - samen opruimen - Lunch - Naar buiten met z’n allen - Filmpje kijken - Opruimen - Avondeten - Bedtijdritueel
We hebben een hek om een soort veranda/terras gebouwd zodat de kinderen daar konden spelen maar niet weg konden lopen. Als een soort mega grondbox. Als ze daar speelden, kon ik iets in het huishouden doen of koken, Net zoals wanneer ze een filmpje keken bijvoorbeeld.
Vaste tijd opstaan en vaste bedtijd. Het ritme er in houden hielp mij, als ik dat liet varen waren we binnen een paar dagen allemaal een beetje lamlendig lui zeg maar. En als we dan een zware dag hadden, wist ik in elk geval: om half acht heb ik tijd voor mezelf.
Ik heb veel op Pinterest gekeken voor ideeen om te knutselen, maar ook kleien of ziplock zakjes met sop of verf er in en die op tafel vast tapen vonden ze heel leuk. IIk zette ze dan aan tafel, muziekje er bij aan en een beetje aanmodderen. Dan kon ik in elk geval mijn koffie eens warm opdrinken.
Maak je niet te druk over het eten e.d., Ze worden niet voor niet tropenjaren genoemd. En als je dat grotendeels alleen moet doen, is het gewoon heel pittig.
Zoek iets voor jezelf. Liefst met anderen en liefst iets vasts. Een sportles 1x in de week, koffiedrinken met een vriendin (via beeldbellen) of playdate met een andere moeder met kinderen.
Binnenkort weer verhuizen zeg je, gaat de nieuwe plek het makkelijker maken?
Wat ik vooral lees, is dat je jezelf heel veel druk op legt. Je hoeft niet elke dag vers te koken als dat nu even niet lukt. Je hoeft niet elke dag de was te doen als dat niet lukt. Ik veronderstel dat je een partner hebt die ook wel eens thuis is? Ik zou de was doen op die momenten. Terwijl hij zich met de kinderen bezig houd. Ik doe meestal de was in het weekend en soms blijft het ook wel eens 2 weken liggen. Het is ook gewoon heel heftig met kleine kindjes en je hoeft ze niet de hele dag te entertainen. Laat ze helpen met bepaalde taakjes. Ik zou je het boek ‘jagen, verzamelen, opvoeden’ aanraden. Mss dat niet alles in je kraam past, maar ik vond het best leerrijk. En check mss ook eens je eigen gezondheid. Laat je bloed eens nakijken op vitamine enz. IJzer tekort of vitamine D tekort kan er voor zorgen dat je je down voelt en geen energie hebt.
Is er niet een maman du jour in de "buurt" die je af en toe eventjes kan ontzorgen? Of een aardige buuf? Waar moet je volgend jaar heen voor de maternelle? Is daar niet een speeltuintje in de buurt waar je af en toe heen kan? Als je de 8 jarige gaat wegbrengen, is daar niet even iets om te spelen voor de tweeling? Misschien ook afspreken met andere moeders met kleintjes die nog niet naar school gaan. Bij ons mochten trouwens de 2 jarigen wel al naar de loisir op woensdag, zou dat niet iets voor ze zijn zodat jij even je handen vrij hebt?
En je eigen netwerk vergroten helpt om alles weer mentaal aan te kunnen. Ga lekker bij een vereniging en ontmoet anderen waar je dit een beetje mee kan delen. Ik zat zelf bij een bergsport vereniging: lekker in de avond uren sporten, en er zaten veel andere mama's van kleintjes waar dan weer dit soort dingen mee deelden. Heel praktisch: fijn voor mij, en delen van leed met anderen.
Dit helpt niet, maar misschien toch wel: over precies een jaar mag de tweeling naar de maternelle, dan is je leven ineens een heel stuk overzichtelijker!! Houd vol, er is licht aan het eind van de tunnel. En tot die tijd: wat maakt het nou uit dat je kindjes kant en klaar eten? Dat maakt jou toch helemaal geen slechte moeder? En hej, je hebt nog 1 jaar voor ze zindelijk moeten zijn, komt vast helemaal goed!
Is de keuzen wel doordacht, hoe je benoemd hoe je woont is een keuze die niet iedereen zou maken. Je bent veel op je zelf aan gewezen en beperkte sociale contacten, is dit dus bewust geweeest of overschat.
Ik denk dat je je zelf de vraag moet stellen wil je hier wonen, of meer onder de mensen. Wij kunnen dit niet beantwoorden, wij leven niet jouw leven. Dus praat met je man en kinderen en maak een beslissing
Ik woon zelf in Nederland dus niet te vergelijken met Frankrijk maar een aantal dingen zijn wel vergelijkbaar en kan je hopelijk helpen. Al heb ik er maat 1 van die leeftijd.
Zelf lopen laat ik mijn dochter van 2 ook niet doen, we wonnen aan een boeren landweg en de auto's rijden daar hard. In de wagen wilt ze ook niet zitten maar als ik haar een cracker geef of een banaan dan is ze afgeleid van wat ze niet wilt en krijg ik haar wel in de wagen.
Speeltuintjes hebben wij ook niet in de buurt, we hebben wel een trampoline in de tuin maar ik weet niet of jullie daar ruimte voor hebben? Naast de trampoline vindt ze bloemen en blaadjes leuk, ik laat haar de blaadjes schilderen en stempelen op papier. Stoepkrijt kan je ook raspen, met een grote kwast en een beetje water kan ze buiten schilderen op de tegels, het regent toch wel weer weg.
Wat betreft het eten; ik maak eens per maand zelf pastasaus van groenten. Ik rooster in de oven, rode paprika, rode ui, knoflook, wortel, tomaat ongeveer 45 minuten. Daarna doe ik dit in de blender en maak er een saus van, soms voeg ik er nog wat passata door zodat de saus wat dunner wordt. Dit vries ik vervolgens in porties in en gebruik deze saus als basis voor veel dingen zoals pasta, als groentesaus of bij rijst. Dit gebruik is als we weinig tijd hebben of iets eten wat niet geschikt is voor haar. Zo weet je dat ze altijd een gezonde maaltijd krijgt en het is zo klaar.
Schoonmaken gaat overdag niet, je blijft bezig dus dat doe ik als ze in bed ligt. Natuurlijk heb ik wel de kruimeldief paraat om de ergste kruimels weg te halen. Als ze water knoeit dan geef ik haar een doekje en maakt ze het op haar manier zelf schoon, deze leeftijd vinden ze het ook leuk om te helpen.
Mijn vriend zet de bak aan de kant dus die taak heb ik gedelegeerd ;) Kan je man iets meer helpen of je andere kinderen misschien? Dat 1 van hen even de tweeling bezigt houdt en jij iets kan doen in een andere ruimte in het huis?
Misschien eerst beginnen bij wat jij zou willen? Zou jij zelf liever in de stad willen wonen? Wat is de reden dat jullie naar dit dorp zijn verhuisd? Wat is de rol van je man in dit hele verhaal?
Ik weet eigenlijk helemaal niet meer wat ik wil... ik zou zo graag weer willen werken en studeren maar ben ook heel blij dat de tweeling niet naar de opvang moet, het is zo dubbel allemaal. Man is er wanneer hij kan maar is hele weken weg voor werk, dat zal ook in de stad zo zijn, verder is hij ook brandweer dus ook daarmee veel weg. Ik dacht dat ik het allemaal wel alleen kom maar een tweeling is toch echt wel anders dan één kleintje...
Ik denk echt dat je dit met hem moet bespreken... De combinatie van dat hij hele weken weg is en jou dan "achterlaat" op zo'n afgelegen plek waar je niemand hebt, lijkt mij een heel slecht idee... Ook zonder tweeling... En als jij het nu al zo zwaar hebt, kan hij het zich eigenlijk niet permiteren om áls hij dan eindelijk thuis is naar de brandweer te moeten... Daarmee onttrekt hij zich aan zijn verantwoordelijkheid voor zijn gezin. En voor jou. Dat is niet o.k.
Weet hij dat jij het niet meer aankunt?
Ik denk echt dat jullie de situatie samen moeten gaan bespreken, want hij heeft er niets aan als jij gillend gek wordt en nog verder instort... Is er kinderopvang in jullie dorp of in de buurt? Ik zou serieus overwegen om je peuters daar bv twee ochtenden in de week naartoe te brengen. Er moet tijd en ruimte komen voor jou. Ik vind het ontzettend knap dat jij al twee jaar overleefd hebt op deze manier. Maar ik begrijp ook dat de rek er nu uit is. En dat is echt niet gek: er wordt op dit momteveel van je genomen en te weinig gegeven...
En heel praktisch: kun je geen wasmachine op de badkamer zetten? Of mag dat niet volgens het huurcontract?
Ik vermoed dat je nu een wasmachine deelt met buren? Dat lijkt me voor geen enkele moeder prettig...
En twee tuigjes zou in principe moeten kunnen, toch? Een in de ene hand en de ander in de andere hand...
Nou was de post nog niet helemaal af🫣 ik bedoel het is van buitenaf misschien een heel warrig verhaal dus stel maar vragen voor meer duidelijkheid indien nodig 🙃
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (39) Verversen