Ik ben alleenstaande moeder van een zoontje van 4 maanden. Ik werd ongepland zwanger van mijn ex, ik wou het graag houden en hij wou er absoluut niks mee te maken hebben. Ik maakte de beslissing om het kindje te houden, en we gingen uit elkaar. Tijdens mijn zwangerschap heb ik een aantal keer contact gezocht, ik was volledig op hem afgeknapt (zoals je misschien wel begrijpt) maar ik wou er wel alles aan gedaan hebben om ervoor te zorgen dat mijn zoontje zijn vader zou kennen. Hij reageerde elke keer afwijzend.
Een tijdje na de geboorte toch maar weer contact gezocht, dit zou de laatste keer zijn beloofde ik mezelf. Misschien als hij foto's van zijn zoontje zou zien, dat hij zou bijdraaien. In 1e instantie reageerde hij redelijk positief. Hij vroeg om meer foto's en leek geïnteresseerd in hem. Hij woont momenteel in het buitenland (zijn geboorteland) en we spraken af dat hij hierheen zou komen.
Hij was een paar dagen redelijk positief dus en leek er voor te willen gaan. Helaas kreeg ik al snel een hele andere indruk; hij vraagt inmiddels nooit meer hoe het met zijn zoontje gaat, vraagt niet meer om foto's en maakt rare opmerkingen. Mijn zoontje is een halfbloedje en hierover zei hij; laat hem niet te lang in de zon anders wordt hij te bruin en dat is niet goed. Ik stuurde een filmpje van mijn zoontje die leuk aan het spelen was en zijn opmerking was; hij is te druk, volgens mij heeft hij ADHD. Ik moet zooo hard op mijn tong bijten want er is niks mis met mijn zoontje! Ook zei hij opeens dat hij niet snapte dat ik zo graag wou dat hij kwam, dat hij zich afvraagt of het überhaupt zin heeft om te komen, dat het nu niet kan, hij heeft opeens geen geld (dit probleem zou zo opgelost zijn als hij een keer aan het werk zou gaan). Hij heeft zijn zoontje nog nooit gezien! Dan wil je er toch alles aan doet om hierheen te komen? Daarnaast heeft hij manisch-depressieve stoornis. Hij is vooral vaak depressief, hij zegt ook weleens dat hij dood wil of dat hij in de jungle gaat wonen en nooit meer terugkomt. Hij wil geen medicatie slikken of andere hulp hiervoor. Hij praat ook alleen maar over zichzelf en hoe zielig hij is, het gaat nooit over ons zoontje.
Ik weet niet meer zo goed wat ik moet. Het ligt gewoon nogal gevoelig bij mij, ik ben zelf opgegroeid zonder moeder en ik gun het mijn zoontje niet om ook 1 ouder te moeten missen. Ik ben ook bang dat mijn zoontje het mij later kwalijk gaat nemen dat zijn vader er niet is. Aan de andere kant merk ik aan alles dat zijn vader niet de vader gaat zijn die hij verdient.
Pffff, wat een verhaal haha. Ik weet dat de keuze uiteindelijk bij mij ligt maar ik ben gewoon heel benieuwd wat anderen zouden doen in deze situatie en ik wil gewoon echt goed nadenken voordat ik een beslissing maak, omdat deze dan echt definitief is (heb hem zoveel kansen gegeven). Dus bij deze; wat zouden jullie doen?
De keuze ligt niet bij jou meid, die ligt bij hem en hij kiest duidelijk niet voor zijn zoontje.. hoe erg je dit ook wil. Ik zou het nu aan hem overlaten, je zoontje zal het wel snappen dat je er alles aan gedaan hebt eens de tijd rijp is!
Ik zou geen actief contact zoeken. Geen foto's en filmpjes. Jammer, maar straks heb je andere problemen aan je broek (i.v.m. zijn stoornis). Ik krijg helemaal scenario's van ontvoeringen en andere dingen in mijn hoofd. Bah. Wie weet waar hij toe in staat is. Nee, voor mij zou het over zijn. Oke, je kunt foto's bewaren van zijn vader, maar ik zou er verder niks meer aan doen.
verbreek het contact niet maar zoek zelf niet meer actief contact op. Hij weet hoe hij jou moet bereiken. Hij weet dat hij zo om fotos etc kan vragen. Als hij daar behoeft aan heeft moet hij dat doen. Zo kost het jou alleen maar energie en het levert je zoon niet eens was op. Want hij heeft alleen commentaar en wil nu toch niet komen. Leg de bal bij hem en richt jezelf op je zoontje. De vader kun je toch niet veranderen hoe graag je het ook wil voor je zoontje.
Reken op niks van deze man. Het feit dat hij zeikt over je baby betekent dat hij ermee bezig is, maar een vader worden is echt nog iets totaal anders. Ik zou m bvb 1x per jaar met je zoons verjaardag nog een foto sturen, zonder verwachtingen, en thats it.
Maar je zoon zal zijn vader later mss willen zien. Dus als je dan weet hoe je hem kunt contacteren zou dat handig zijn.
Ik ben het eens met wat Amtie zegt. Jij hebt echt je best gedaan om zijn vader hierin te betrekken. Dit gaat boven je pet. Ik zou er verder geen energie in steken. Misschien is het een idee om een soort klein boekje voor je zoon te maken met daarin foto’s van zijn vader en wat info die je hebt. Hij kan het dan doorbladeren wanneer hij de behoefte heeft. Misschien als je zoon wat ouder is dat je wat kunt zeggen over dat zijn vader ziek is...dat hij de dingen daardoor anders ziet. Ik zou idd niks negatiefs zeggen over zijn vader. Niet voor de vader, maar voor je zoon. Ik zou voor jezelf bijhouden wanneer je welke moeite hebt gedaan. Je verwachtingspatroon tav zijn vader laag houden, want duidelijk dat hij niet reageert zoals je ‘normaal’ doet. Moeilijk. Knap van je dat je voor je zoontje moeite hebt gedaan voor het contact.
Ik denk dat jij je zoontje beter zonder zijn vader kunt laten opgroeien dan met een man die hem alleen bekritiseerd. Het is een kind!! De vader van je kind is ziek, Wil geen hulp in welke vorm dan ook en zolang dit zo blijft zal er geen verbetering zijn. Bewaar de conversaties met hem, wanneer je zoontje straks oud genoeg is en gaat vragen zou je hem eens wat boekjes kunnen geven over een papa met psychische problemen . Dit is een kinderlijke manier. Ook kun je wanneer je zoon echt door gaat vragen, misschien de teksten laten lezen die zijn vader stuurde naar jou.. er bij vertellen dat je de keuze hebt gemaakt ( als je dat kunt) om hem te beschermen. Naar de vader toe, ieder jaar rond hetzelfde tijdstip een foto sturen, geen reactie verwachten van hem.. Mocht hij een keer in een manie zitten, kan het maar zo zijn dat hij op de stoep staat.. wel een risico voor jullie. En verder, jij bent niet zijn hulpverlener he.. Wil die man in de jungle gaan wonen, veel plezier en stuur me je adres maar voor eventueel een foto. Kort houden en niet te diep op in gaan.. is mijn advies, maar jij moet uiteraard je eigen versie hieruit halen of er helemaal niks mee doen. Succes iig!
Jij hebt alles er aan gedaan. Hij is duidelijk niet geïnteresseerd in zijn zoon en ik zou er geen moeite meer voor doen. Jij kunt je kind later altijd vertellen hoe het zit.
Je hebt er zelf voor gekozen om de zwangerschap voort te zetten terwijl je wist dat de aanstaande vader dit niet wilde, dit is uiteraard je eigen keus maar ik zou dan ook niks verwachten..
Ik zou geen moeite meer doen om hem je zoon te laten zien, maar wel contact onderhouden door te vertellen hoe het met jullie zoon gaat. Misschien wilt hij soms een foto sturen voor je zoon later? Ik zou vooral aan je zoon straks geen negatieve dingen over zijn vader vertellen. Misschien dat je zoon later zelf beter contact kan leggen. Heeft hij nog wel familie in Nederland? Misschien willen zij je zoon wel graag zien?
Misschien als je uiteindelijk een nieuwe vriend hebt, zal je zoon hem als een vader zien en mist hij geen ouder. Liever geen vader dan een vader die niks van je wilt, toch?
Ik zou het balletje bij hem neerleggen. Als je contact wil of iets over je zoontje wil weten. Je weet me te vinden.
Je bent een super moeder en heb alles gedaan om z’n biologische vader erbij te betrekken. Dat kan je kindje je niet kwalijk nemen! Geniet van je mooie kindje! Zonde van je energie en verdriet 😘
Ik zou het even op z'n beloop laten, ik zou zelf gevoelsmatig ook zwart-wit denken van dan maar helemaal geen contact.. maar probeer het los te laten: áls hij contact wil in betere tijden, laat ze elkaar ontmoeten, laat hij het afweten: dan hoef jij er ook niet achteraan.. Je hoeft alleen maar een lieve mama te zijn en het lijntje open te laten.. wat ik zo meekrijg zal het contact dan 'vanzelf' minimaal worden én je hoeft je nooit schuldig te voelen over het 'verbreken' ervan.. (maar eerlijk is eerlijk, ik zou dit ook wel heel lastig vinden aangezien ik van duidelijkheid hou!)
Dank jullie wel voor jullie lieve, maar ook eerlijke reacties ❤️ Ik lees ook wel terug dat mensen zouden stoppen met het contact zoeken, maar het niet definitief zouden verbreken. Daar heb ik ook over nagedacht. Het lastige daarin vind ik dat ik bang ben dat hij in een manische periode opeens weer contact zoekt om even later dit contact weer te verbreken. Dit heb ik namelijk ook gemerkt, toen ik na de geboorte weer contact zocht even enthousiast zijn en er voor lijken te willen gaan. Maar na een paar dagen een totale andere houding aan te nemen.
Eigenlijk weet je zelf al wat het beste is op dit moment. Jij en je zoon hebben hier niks aan. Geeft je alleen maar extra stress, je hebt je best gedaan meid. Hij wilt zijn verantwoordelijkheid niet nemen, opzich is hij daar duidelijk in geweest vanaf het begin. Goed dat je het toch hebt geprobeerd maar genoeg is genoeg. En manisch depressief is ECHT gevaarlijk. Dat moet je niet eens willen. Je hebt hem niet nodig en een kind heeft zo'n "vader" ook niet nodig. You got this . 😙
Jeetje wat een verhaal maar kan alleen maar zeggen, je hebt je best gedaan en als je dat zo ook tegen je zoon zegt, dan snapt hij het later ook echt wel hoor! Ik zou hem gewoon laten voor wat het is. Depressie is wel een serieuze ziekte die behandeld hoort te worden, maar uit eigen ervaring weet ik dat zo'n stap nemen, maken en doen een hele opgaaf is.
Mocht hij niets meer van zich laten horen weet je genoeg meid... ondanks dat ik met je eens ben dat een kind beiden ouders behoort te zien, als iemand al zo laconiek reageert is hij nog lang niet klaar om vader te zijn.
Meid volg je hart, kijk naar je kleintje.... ook zonder een vader worden ze heus groot en weet jou zoon later hoe het niet moet... jouw zoon word later als het voor hem weggelegd is een fantastische papa! Net zoals jij een geweldige moeder bent die denkt en handelt uit belang voor haar kind!
Aan zo’n vader heeft jouw zoontje niks.. liever geen vader dan zo’n vader als jij omschrijft. Wie weet kom jij in de toekomst een hele leuke man tegen, die voor jouw EN je zoontje gaat! En nee, dat zal nooit zijn vader worden, maar wel een goed voorbeeld van hoe het hoort te zijn in een relatie. En wees niet bang dat hij jou dit later kwalijk neemt, de enige die hij dit kwalijk zal nemen is zijn vader, hij steekt geen erergie in zijn kind! Sterkte
Ik zou zelf het contact niet meer zoeken, maar wel een open deur laten voor als je zoontje of zijn vader zelf later contact willen zoeken met elkaar. Ik zou nu gewoon de focus leggen op je eigen geluk en dat van je zoontje met zijn 2tjes, zoals ik het lees voegt zijn vader op dit moment niets toe maar bezorgd jou juist alleen maar stress door zijn eigen problemen. Als je zoontje wat ouder is kan je het hem ook uitleggen, er valt jou namelijk niets te verwijten meis dus maak je daar niet druk om! Liefs x
Misschien beetje hard maar waarom wil alleen jij dit zo graag hij heeft er helemaal geen zin in zo te lezen en zou dan ook echt geen moeite doen voor iemand die gewoon zijn eigen vlees en bloed links laat liggen nu is je zoontje nog jong en heeft het niet in de gaten maar het kan hem strax heel veel pijn doen als je maar blijft proberen en hij maar blijft afwijzen ik ben ook opgegroeid zonder vader hij keek ook echt niet naar me om heb nooit het gevoel gehad dat ik hem wou leren kennen toen niet nu niet nooit niet zo denk ik er over heel veel sterkte met je besluit
Ik ben daar een beetje hard in.. Als hij 't vanaf het bemerken van de zwangerschap al niet wou.. En daarom ook Gegaan is, en ook na een 2e proberen nog steeds zo reageert, ben ik ermee klaar.. Ik snap dat het voor jou niet leuk was en dat je je kindje iets anders gunt. Maar soms Is het beter als het anders gaat.. Als hij depressief is en dus al een probleem met zichzelf heeft, zou ik dat nu niet als jou probleem maken.. Geniet van je zoontje, en laat de toekomst de toekomst zijn.. Wie dan leeft wie dan zorgt.
Voor jou en jezelf kiezen, je en hij heeft niks aan een papa die geen interesse en alleen maar kritiek geeft. Misschien als hij wel hulp heeft gezocht later en zich beter boelt dat hij dan toenadering zal zoelen. Hij zal dan ook pisitiever zijn als het vanuit zichezelf zal komen. Voor nu zou ik het laten rusten.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (29) Verversen