Mijn zoontje is bijna 5 en speelt graag buiten met de buurt kindjes. We wonen in een appartementen complex met voor de deur een gedeelde binnentuin.
Er is dus geen verkeer, geen water en hij hoeft ook niet door het trappenhuis het is recht voor onze deur. Aan de overkant Max 50 meter is een speeltuintje maar door de bergingen kan ik die net niet zien.
Alle kids zijn rond de 4 jaar en spelen zelf buiten, zelfs jongere kindjes.
Toch blijf ik het spannend vinden. Iets met loslaten…. Man vind het overdreven en vind dat hij prima zelf kan buitenspelen als we af en toe checken en met duidelijke afspraken. Ik blijf het moeilijk vinden. Wat vinden jullie?
Kids 3 en 5 en gaan ook alleen over de camping Wij zitten op veldje 1 naast speeltuinen etc We lopen geregeld langs om te kijken. Iedereen kent hun ook, scheelt ook erg. Is kinder camping dus zwembad hermetisch afgesloten Doen dit jaar een tracker bij beide, kunnen we ze extra in de gaten houden
Ik vindt het belangrijkste: houdt je kind zich normaalgesproken aan afspraken? Kun je hem vertrouwen? Moet hij oversteken voor de speeltuin? Is het een drukke buurt? Stad of dorp vind ik zelf nogal wat verschil maken...
Ja hij houd zich aan afspraken Maarja het blijft een kind van bijna 5 dus niet altijd.. de speeltuin is in de binnentuin, dus hij hoeft geen weg over oid.
En ja er lopen gekken rond en er is veel gevaar buiten, maar deze tijd is de veiligste tijd die er ooit is geweest. Door het nieuws lijkt dat misschien niet zo, maar je wil je kind ook niet in angst laten opgroeien. In het begin ging ik wel vaak kijken en het liefst ga ik nog steeds mee (10,8&6 inmiddels)
Ik vind het echt nogal verschillen waar je woont: woon je in een stad waar geregeld vervelende dingen gebeuren dan vind ik het anders dan in een dorpje waar nooit iets gebeurt...
Voor mij is het erg afhankelijk van de omgeving en het kind. In ons dorp is veel sociale controle, zijn er veel veilige plekken qua verkeer en water, en een aantal plekken die ik op zicht/gehoor in de gaten kan houden (speeltuintje einde van de doodlopende straat bijvoorbeeld). Hier speelden ze daar vanaf 4 zelf buiten. Had ik nog in de stad gewoond, dan was dat niet in me op gekomen.
Binnentuin helemaal prima, speeltuintje verderop zal ik echt niet doen. Ze zijn hier 3,5 en 5 en beide echt geen weglopers, maar vast wel om te kopen door een volwassenen.
lk vind het persoonlijk te jong en ga het liefst zelf mee als ze naar buiten gaan. De oudste twee (11 en 7) mogen hier alleen zonder mij naar buiten als ze beloven in de buurt en bij elkaar te blijven, en dan hebben ze nog een telefoon mee.
Alleen buiten spelen mocht ons zoontje pas rond 6,5-7 jaar. Dochter iets sneller omdat ze meer verantwoordelijkheid heeft en zoontje mocht dan met haar mee. Met 4-5 jaar vind ik echt nog heel jong.
Oh nee moet hier echt niet aan denken. Te veel gekken rondlopen op deze wereld helaas. Dan maar mee naar buiten en ergens op n bankje zitten. Maar nog niet misschien dat ik mijn 5 jarige alleen zou laten buiten het zicht.
‘Helaas’ is dit echt iets wat alleen jij en je man samen kunnen en moeten beslissen. Zo verschillend per kind en situatie. Maar ik zie niet in waarom je je zoontje niet los zou laten in deze. Maar jij kent je kind het beste. Vraag jezelf ook af waarom je dit niet wilt? Hier gaat dochter (nu 5) al vanaf net voor haar 4e verjaardag zoiets samen met de buurmeisjes samen spelen. En dat is dus de speeltuin in de straat. Hier kunnen veel mensen wat van vinden, maar het gaat goed. Ze zijn nog nooit ergens anders heen gegaan, zijn op het afgesproken tijdstip thuis (ondertussen kan ze klokkijken) en meer van dat soort dingen. Echter, onze jongste (nu ruim 2,5) is echt een heel ander type kind. Zou zo maar kunnen dat ik dat niet zie zitten over een jaar!
Hi! Ja ik probeer me ook te bedenken waarom ik het zo spannend vind. Maar het is meer denk ik het loslaten wat ik spannend vind. In principe is het echt een verstandig ventje. Druk maar geen kind die bovenop dingen klimt of wat dan ook. Ik ben het nu een half uurtje aan het proberen en het gaat hartstikke goed.
Jazeker hou ik ze in huis met de deur op slot. Met mij of met mijn man/opa/oma gaan ze samen naar buiten. En ja overal kunnen verkeerde mensen zijn. Maar om je 4 jarige kind alleen buiten te laten spelen zonder toezicht vergroot je zelf toch enorm de kans op nare gebeurtenissen.
Dat kunnen ze toch ook bij een zeg 8 jarige? 10 jarige? 14 jarige? Ik bedoel; er gaat een moment komen in het leven dat je je kind niet meer aan het handje meeneemt. Wanneer komt dan het moment dat je je kind toevertrouwt een aantal minuten niet letterlijk voor je neus te zien? Niet dat TO dat van mij nu zou moeten doen, ik ken situatie omgeving en zoontje niet.
Ik ben hier ook best makkelijk in, maar het is voor mij wel afhankelijk waar je woont. Wij wonen in een dorp en achter ons huis is een speeltuin. Onze beide kinderen(bijna 4 jaar en 5.5 jaar oud) mogen daar spelen zonder dat één van ons erbij is. Wij hebben vanuit ons huis dus ook niet direct zicht op de speeltuin. Ik probeer de kinderen ook wel bewust op te voeden met ze het vertrouwen gunnen dat ze dingen alleen kunnen, zonder altijd onder supervisie van een volwassene te zijn. Als ik zo lees dat hij bij jullie geen last heeft van verkeer en geen water in de buurt, dan zou ik hem die vrijheid gunnen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen